This blog is also published on Lion Hearts and Leeuwenharten

Current news, June 6, 2022, you can also read this Bild article.

Sometimes you don’t write a blog for fun, but because you have to. To chase the darkness away. From the Cosmos, with Love.

After Rob Nanninga‘s death I started to think: is there still a soul mate of Rob and me on the earth? Since Rob and I started with the Darkwood neofolk music-wise, my mind started to fan in that direction. Could it be that Henryk Vogel from Darkwood was our soul mate? The impact of the isolating pandemic made me extremely lonely and made this hermit crawl out of her shell. I started addressing him almost exclusively on Darkwood’s Facebook Messenger. Then something very strange began to unfold. He didn’t answer for a whole year. To my delight, a “seen” eye with date and time of seeing appeared on Facebook every now and then, but not anymore towards the end. Incidentally, these Read statuses can be circumvented with all common social media chat programs by adjusting preferences in the settings. I only received a substantial response once, when I actually forced him to respond by placing an ‘impossible order’ of Darkwood shirts in size and color, and I did that on purpose so he had to respond. I received a polite yet very sparse and in fact incomprehensible response about my Rob Nanninga and soulmate ideas.

In addition, I started and maintained the @Notwendfeuer Twitter account from February 2021, and I emailed him about this. I offered to be his free California PR representative. To this end, for example, I had already seen his Google Info box unattended and I gave him tips (most of it per Facebook Messenger) how to handle this, because I have experience with it. I wrote to him that he just had to upload his ID and then Google would give him permission to send content suggestions to Google at will. I reassured him, if he needed reassurance, that Google would delete the ID data immediately after inspection. I also offered that I would do it for him if he would authorize me. There was no response at all, but my cosmic pistachio regarding his energetic response to uploading his ID to Google strongly picked up on the fact that according to Henryk Vogel of Darkwood & co I had now said that there are great fires burning all over the moon and there are green men dancing around it. All of this took place in exactly one year, from November 2020 to the exact same day in November 2021.

But the Fates were frantic, because that other Henryk Vogel, also in Dresden, did respond. I found him on LinkedIn, thought he was Darkwood’s, and his thumb-sized photo could pass for the other Henryk Vogel. With him, the Cosmos had already built in a Lightbox from the beginning. I will refer to Henryk Vogel of Darkwood in this blog as Mister Dark, to clearly distinguish the two HVs. Soon Henryk and I were virtually high and sexy flying through the sky together, “We hit it off”, you could easily say. But, afraid I did not dare to ask him: “Are you Mr. Dark?” and I hadn’t gotten beyond Darkwood suggestions in general and Henryk, who really had no idea, didn’t react to that, he simply overlooked it, he’s a busy entrepreneur and it just didn’t trigger anything for him. But was he Mr. Dark? I don’t need to give a spoiler alert, because the answer is already in the previous blog. No he is not. And even with the few selfies Henryk gave, I wasn’t sure. Read the previous blog for this. For Henryk and me, a new, much more difficult time began once the towering misunderstanding was on the table. A few months of silence followed between us.

But because Mr. Dark persisted in his silence, I kept trying. I want to understand things to the core. I thought: maybe he is extremely shy, after all you don’t know with (music) artists? But no. And then I started coming under a very dark spell, the spell of the Darkwood eye. That this is certainly not a light-hearted story for me, can be seen from the following: I don’t even dare (I don’t want to, anyway) to post a photo of that eye here. See the Facebook page. I’m not going to say that I was seriously mistaken, that should become clear in a moment, but I think there is a reason this happened, so possibly the ‘mistake’ has a very good result, eventually, when all is done, yes? I started writing to him regularly on Facebook Messenger. I had obviously put on my big rose-colored glasses, I was only seeing, only wanting to see well in Darkwood, even though Henryk, now also aware of his shady namesake, had already given me hints about far-right folk music and Nazis. It just didn’t want to go in with me. Almost my entire life has passed in exactly a year per Facebook Messenger, including intimate facts and then some. I also sent pictures and videos of anything and everything, including myself, but Mr. Dark remained silent. And Henryk and I had to reinvent the ‘we’.

In July 2021, inspired again by Darkwood, I had a photo shoot of yours truly as Russian WWII Night Swallow done by the fantastic photographer Mayumi Acosta in Sacramento and again I sent Mr. Dark a faithful message in the form of photos and the video. Silence again became my part.

Promoted again by the loneliness of the pandemic, I let people on Twitter enjoy my Darkwood activities for a year. All my Twitter accounts were open and were therefore also visible to Darkwood. I was also very enthusiastic about the Darkwood Twitter account created by me and I made sure that Mr. Dark was informed of every step of the way, via email (the two Darkwood addresses darkwood@darkwood.de and info@heidenvolk .de, no public secret, are on his two websites darkwood.de and heidenvolk.de, so no doxing) and also via Facebook Messenger.

Then there was that many-months-long case of my book gift to Darkwood. I had a nice book and wanted to send it to him. I twittered wildly, really everyone was able to enjoy it, and for the public the first shipment to the PO box address complete with clickable USPS tracking. What happened? My first attempt turned out to be in vain. USPS was going crazy in Dresden, but couldn’t find Mr. Dark at the PO box address that’s been on their website for decades. The book came back with lopsided legs. Mr. Dark didn’t condescend a single word, not even to say something about the broken PO Box address. Everything was clear for him to follow at all times, both publicly and through his Facebook Messenger and the emails I sent him every now and then.

So now I had another address, the sender’s address printed on every Darkwood order: Hermannstr 4, Dresden. And because I see this as a public address, I don’t see this as a public secret, after all, that’s where all ordered things, at least officially, come from. The fact that I mention the street address is therefore again not doxing as far as I am concerned. The same USPS tracking ritual began again. The diligent USPS pawns scrambled around for Mister Dark who again proved untraceable. The book came back again, this time with its legs hanging down and its tail between its legs. My misunderstanding grew. Twice over $38 in shipping is not nothing, but what was going on here? Again I emailed him for clarification, which again did not follow. And every now and then I’d email him screenshots of my Facebook messages, just to make sure he at least knew I was ‘talking’. SILENCE.

I then asked Henryk, who also lives in Dresden, very sweetly, carefully and politely if he would please, pretty please with cherries on top, go to Hermannstr 4 in Dresden, the indicated Darkwood address. Henryk was so sweet and took some pictures and came back with the humiliating sentence:

“Da wohnt keiner.” “No one lives there.”

When I saw his photos of the house, I was shocked: the huge, very dated mansion, dilapidated and well, was indeed glaringly empty. There was no house inscription, the nameplate was soulless. No Mr. Dark lived here unless he was hiding behind the upper right window! More clear this time, also by email, I asked Mr. Dark for an explanation. But still: SILENCIO!

Fast forward to November 2021. Darkwood gave several performances and with the third announcement of yet another one, I decided to go. Because of his silence I had continued to write uninhibitedly and I also gave my impressions of him and the group. I had had very strange dreams, and one of them led me to the suggestion that Darkwood seemed to have a dark track record, but not as in track record of music. Hey, it’s a dream isn’t it, don’t sue me. Following on from this, I once teasingly called him “Sex killer” on his Facebook Messenger. I just said whatever came to my mind, but I meant absolutely nothing bad by it. These disturbing dreams came especially when the end of my Darkwood spell was approaching, in the fall of 2021. I also had a very curious short dream that I was near the house, the Hermannstr 4, it was in the evening atmosphere, I saw something lying on the street and bent down and, to my great surprise, found a stack of Nazi banknotes, neatly held together by a ribbon. At the time of the dream and also after awakening, I had no idea whether this really existed. Now it turns out that this Nazi paper money did indeed exist, and yes, that’s what it looked like when I think of the dream. And, after the two unsuccessful book shipments, and he did not assist me in any way (or reject), I said that I would come to his concert and also mentioned that I also wanted to take pictures of the Hermannstr 4. I still didn’t realize the potential seriousness of the situation, joking that he could come and meet me with a knife if he wanted, but now I wanted to know what was up with this house. In my heart and mind I am a researcher, just like my dad. But mind you, I did everything with respect and with complete approachability, with the also outspoken idea: you are our (Rob and my) soul mate, I can have everything from you. However, dark clouds gathered, because it turned out that ‘the love and being able to have it all’ were not mutual.

Leaving out all the details then the following happened (I have proof for everything, but I just can’t and don’t have to in a blog I try to keep concise). To my great joy, on September 22, 2021, Darkwood’s occasional band member and signed at Mister Dark’s Heidenvolk record label with, among others, his album “In Ruin” Terry Collia (American just like me, yes) appeared on my Darkwood Twitter, he followed me now! “Hooray!,” I thought, “will I now be admitted to the inner core?” And I reported this again on Facebook Messenger. With appropriate enthusiasm, I contacted Collia on LinkedIn (500+ contacts) with just one accompanying sentence during the much sought-after virtual handshake: “Can I ask you something?”. Very polite, isn’t it? I naturally wanted to ask why Mr. Dark kept silent. Bang boom! I didn’t receive a warm hug, Mr. Collia ran off like a hare. On the same day or the day after, he immediately deleted his profile pic from LinkedIn and his last name, no, this is not a joke! LinkedIn now only said: “Terry C” with the empty standard profile picture. His profile pic has only been back very recently, but his last name still isn’t. I thought: “???”. And Mr. Collia also instantly disappeared as a follower from my Darkwood Twitter account. For the first time my red alarm lights started flashing furiously.

I had ordered things seven times and often paid more than was officially required, set up a Darkwood inspired photo shoot, twice attempted an expensive book shipment to addresses that Darkwood still gives themselves, I had a more than beautiful Darkwood Twitter created, nothing but praise and golden frame for Darkwood, in the autumn also ordered two Darkwood albums because they were not available on the internet and uploaded them themselves on YouTube and made available to the public, again a message to Mr. Dark, kept him and them informed at all times and I was very nice and polite to Mr. Dark on Facebook Messenger at all times, what went wrong here?

With my full approachability I mean: I had given my name, he knew my address and telephone number (given everything and also placed orders seven times), I had sent my flight ticket details in full, my pension details ditto, really everything, so if he wished, he would have had ten options either to reject me or to come and get a bloody story from me. In short, Fair Play is my calling card. And then, or should I say, despite this, things were heating up a bit too much to the liking of Mr. Dark & co.

On November 10 and 11, 2021, it finally came to an extremely unsavory disquisition between him and me, but, mind you, I do not believe that it was only he who emailed me back, because the person who (also ) wrote, suddenly talked about “H who had taken things from the PO Box address”, to which I immediately emailed back alarmed: “Who is actually speaking here?” There was no answer to this.

What was the tenor of his/their answers? It immediately started out more horrible than horrible for me. The me who had kept him in the know for a year, wrote him the most intimate things, through normal and socially accepted channels: Twitter, his! two! correct! email addresses, Facebook Messenger, and immediately introduced me by my full name, also via the Roelof Hendrik Facebook page, now had to see this infernal sentence:

Bist Du etwa dieser Roelof Hendrik, Du schreibst also unter falschem Namen.” “Are you this Roelof Hendrik, so you are writing under a false name..

Really, the ground dropped from under me, and I fell, fell… But immediately I picked myself up again and emailed back extremely indignant, saying that I had introduced myself from the very beginning, completely self-faithfully lifted my entire baptismal cell, even my website carries the same life size Roelof Hendrik angel theme and my two Facebook pages are mentioned and linked on my homepage. If anyone can make me angry, it is by doubting my good faith! I wrote this back to him immediately. There followed only complete denial of any knowledge of all this.

But this complete denial, including any involvement in the Facebook Messenger story, is untenable. After all, all year long I had been sending things in various ways, through his/their Facebook Messenger too, for example also the link to my Kopspijkers gig (A famous Dutch TV show of the past), so that Mr. Dark could see what I had looked like in motion pictures, and that link got even dozens of times demonstrably clicks immediately after provision. Because this is a so-called unlisted YouTube link, which hardly anyone ever looks at, it can be stated with 99% certainty that this clicking was done by one or more Darkwood members. And every time I sent links to my Darkwood tweets, there were plenty and often direct clicks, which I could see in the Twitter statistics. Autistic traits, people, there’s no shame in that, I already said: there is a researcher in me. Let’s just say there’s a margin of error in there, but since this happened so often, it seems extremely unlikely that Mr. Dark missed all of my year-long jumping through blazing hoops for him and them as a group.

Mister Dark wrote:

Deswegen werde ich jetzt auch noch weniger machen und Deine Sachen noch mehr ignorieren, denn ich kann mich nicht mit privaten Sachen beschäftigen und kann Dir auch nicht helfen, dafür habe ich keine Ausbildung.” “That’s why I’ll do even less now and ignore your things even more, because I can’t deal with private things and I can’t help you either, I don’t have any training for that.

These sentences show the tenor, so he also suggested that I needed help. Yes, I do, well, I do now!, because my trauma over all of this is deep. And there’s also that sweetheart, Henryk, who, in fact, has also become a very unintentional victim. It wouldn’t have been necessary if Mr. Dark had just made it clear right away that he didn’t want to hear from me, but he didn’t, he was silent for a year! It wasn’t until November 2021 that I got my redemption from the most incredible and ghastly Darkwood spell that had run off with me.

Even more came to surface. His answers from those two days showed that his Facebook and Instagram are, according to him, only managed by two people besides himself. All my confessions had been lying freely on the Darkwood Market, and Mister Dark & ​​co had not found it necessary for a year to properly warn me that what I said was not private. So again while I kept emailing him every now and then at two email addresses darkwood@darkwood.de and info@heidenvolk.de, just to make sure he knew I was talking to him on Facebook Messenger. I felt figuratively but also literally stripped of my clothes and standing naked on the Darkwood street. And I also have a strong suspicion who those two other Darkwood people are who (with red ears?) read things that were only intended for Mr. Dark. The readers of this blog can at least come up with one name, I think. The second person, so next to Mister Dark = X and … = Y, there’s the Z person, who my cosmic pistachio says could be found in this Darkwood clip, but that remains to be seen at some point. Also these two? people are to blame, they should have identified themselves to me as fellow readers. After all, just to be clear: for a long time the “Seen” eye appeared, meaning that my texts and images and so on had been seen. This too was denied by Mr. Dark, but I have several screenshots as proof.

For me, the energetic feeling of his emails was exactly that of the Tremor monster worms in the film with Kevin Bacon: Tremor’s monster worms that open their mouths, but unfortunately without the cheerful witticism of that film. Mister Dark and co (because who knows who actually wrote and watched) now claimed not to know the Hermannstr 4 address at all?:

“Welche Hermannstrasse, wo hast Du die Adresse her? Habe keine UPS Updates bekommen…?” “Which Hermannstrasse, where did you get the address from? Didn’t get any UPS updates…?”

Because I also have to inform you as a reader, I had my book shipment sent USPS track status copies to the Darkwood address darkwood@darkwood.de, both on the first and second attempt. I already said: dog fidelity, that’s my middle name. To which, now indeed very upset, I emailed back: “What, but that address is on all your own mailings!”, with proof of this immediately, namely a photo of all seven packages of the Darkwood shipments that I had kept, with exactly the same Hermannstr 4 address on each envelope. He & Co had nothing to answer for that.

There was something else really bad, he, or anyone else from Darkwood who was now ‘talking to’ me, casually claimed that I might be sending swearing emails to Terry Collia and that is why he immediately ran off on LinkedIn:

“Vielleicht wusste er besser als ich, was kommen würde, viele Mails mit Beschimpfungen von Dir – warum?.” “Maybe he knew better than I what was coming, lots of abuse emails from you – why?”

This is nonsense because I didn’t contact Mr. Collia at all after that one sentence on LinkedIn: “May I ask you something?”. And swearing emails or texts, that is certainly not my style and would, after all, overshoot all soulmate ideas. I did, in my opinion rightly so to be very indignant, but also damaged, wave with the prospect of a blog about this at Mister Dark, but only after reading his/their first reaction after a year.

Without exaggeration, this has been the most shocking experience of my entire life in terms of human miscommunication and abuse of trust on the part of the other(s).

I resolutely ended my Twitter activities from the Darkwood account, even adding some sort of cautionary text in my general style a little later and let the matter rest. And also told Henryk everything and gradually he and I could get some steam back, but it was very hard work.

The reason for the blog now follows. Four days before I was still to go to Dresden for two weeks – after all, the plane ticket had already been paid, and Henryk had agreed to meet up with me – the Cosmos intervened hard. I literally had my bags ready, but the cosmic hammer landed on the table. On Friday, November 19, 2021, I heard German politicians with very serious faces announce a German Lockdown light, which, yes, would go into effect on November 22, 2021, exactly one day! prior to my crossing from San Francisco Airport. The Cosmos had graciously given me three days to rebook my ticket. Pensions and hotels were no longer allowed to receive tourists! In my opinion, this was a clear case of Overruled! I hastily contacted Henryk again and together we came to a new date: from 10 to 24 April 2022. I also posted this date on my then open Twitter account, and it will still be there, and it also was visible to Darkwood members. I will open my accounts again as soon as this blog is published, so that anyone who wants to can search again. However, I have removed a part, I have been removing a part of my tweets continuously for many years, because I think Twitter badly lacks the “Story” function of Instagram and Facebook, but there have already been a lot of Twitter witnesses to all this. The long wait started, because I really wanted to go to Henryk now. But this time I say about the date: if the Cosmos agrees and no hindrance comes, as did the first time around.

More and more I got the feeling: I’ve known Henryk for a long time, he feels so familiar, his beautiful, powerful, clear voice, his completely light and rational being, his choice for the Light of this world, exactly the same slant as Rob Nanninga, his humor, his enchantingly beautiful nature photos. He had even once done something that Rob Nanninga had done in a similar way on TV for fun. Henryk knew nothing about it until the appearance of this blog: he had put his hands on his head like antennae and joked that he, thus, in this way, received things clairvoyantly. See Rob Nanninga vs. Rasti Rostelli. So I never told him this. And once he literally uttered a Darkwood song-phrase: “Mehr Schein als Sein”, “More appearance than reality”, also this completely spontaneous, and this when he talked about Darkwood, as always very reluctantly (because he doesn’t like dark things and doesn’t want to give them any attention), and this too seemed like a very clear cosmic hint that none of this is a coincidence.

I started putting together the clues that had been there from the first contact via LinkedIn and suddenly I saw us placed together in a great historic maritime event in 1816. If there is such a thing as this. This may be for a later blog! All the clichés aside, happiness and deep emotion washed over me when suddenly all the puzzle pieces fell into place and this clear image appeared. NOW I was sure. Mr. Dark had only prompted me to find Henryk. Dresden! That’s not obvious, is it! And possibly, while at it, to question a still obscure element, Darkwood. It’s up to the world to do something with this or not. And yes, from start to finish, Rob Nanninga is involved in this, As soul mate!

Now we are almost there, but now the Cosmos is also very crowding. The Sophie story:

What convinced me to come up with this blog? Although I had been outraged during and after mentioned unsavory exchange with Mister Dark & ​​co and had been waving the possibility of a “blog with an investigative character” in their faces, but I really hadn’t known whether or not I wanted and/or had to do this. Until the end of January 2022, Sophie reported to me via social media (full name known to me, she and I have chosen this name). When we got in touch, she immediately started with a “dream about Rob Nanninga” that she had already had around autumn 2019, but with which she came “only now”, she didn’t know why herself. She often calls Rob Mister Nanninga, in that respect she reminds me of the “astral” Peter R. de Vries of 2014. Only in a few sentences of both Rob’s appearance and behavior in that dream, she painted the dream, and, even now that I re-read that, I immediately get the instant recognition: this is real, this is Rob. I save the content of her dream for a blog with a light (!) character, but with my knowledge of Rob Nanninga and my knowledge of people (gained through life experience) I immediately knew: this is good, very good. Sophie and I started talking in a very nice way, but time and time again, I was shocked when she kept coming up with very striking statements. She is, as it were, a very pure channel that deviates from the behavior of most ‘ringed’ people with their cultivated reactions. The unbelievable thing was that until very recently Sophie has read only one Lion Hearts blog, the last one, and that at my urgent request, because she hadn’t even done that yet. She knew me through my Parameter blogs and the Robbert van den Broeke story. She didn’t even know photos and videos of Rob Nanninga, she might have seen a photo of him in the distant past, but nothing else. Also, she didn’t even know anything about my Darkwood activities. I had intuitively asked her if she might want to make a drawing of Rob from that dream for me. To my surprise, she said, “Yes, I’m going to try it.” And then she didn’t want to read or see any more about all this, because she wanted her image from the dream to remain as pure as possible.

On February 15, 2022, she said on Signal, where we had moved our conversation, something so triggering for me that I knew from one moment to the next: Yes, the blog about Darkwood has to come. She wrote, completely out of the blue, I hadn’t told her anything about Darkwood and Mr. Dark and Henryk at all, she had only picked up that I was virtually dating a Henryk in Dresden: (I have her spelling, except for some punctuation, let alone)

This is bizarre! Bizarre. I think we can meet. wth I had some kind of campfire thing in front of me

Djeez can’t explain it in text. Wtf is going on. Sorry can’t explain it all in text.

Come to Dresden. I’ll give you a personal alarm if you want. (if that hendryk wants weird things). I don’t know what but something is wrong!

And she also said something about being in a public crowded space while meeting Henryk safely. I had already increasingly read her statements with a very alert eye, but at this moment a kind of bomb fell on me. Let’s put it this way, without revealing Sophie’s person here (that may come later, she says she’s not ready for that yet?): she has a very pure brain structure – similar to mine I think -, her dreams and impressions are not filtered by the standard social ‘desirability and feasibility’. I immediately made the connection from her statement about the personal alarm to Mr. Dark and quickly explained to her that there are two HVs, one light and one dark, and that she must have picked up on that confusion right away, after all: Henryk is a light being, a very sweet man, which, according to my updated understanding, certainly cannot be said about Mr. Dark. I also informed Henryk of this. The penny had suddenly dropped completely: I had been playing with fire, without my, through rose-colored glasses-looking, noticing. And that fire was the dark Darkwood fire. Rob Nanninga is there, through Sophie he has given a decisive impulse.

From the outset it was clear to me that I was working on ‘the Darkwood thing’ as a light factor in the light and dark battle that is currently raging on Earth in all its fierceness, only it had been crucial to position the chessboard and chess pieces in the right position.

To Be Continued.

Dit blog is ook verschenen op Lion Hearts en Leeuwenharten.

Nieuws, 6 juni 2022, leest U ook dit Bild artikel.

Soms schrijf je een blog niet voor je plezier, maar omdat het moet. Om het duister te verjagen. Van de Kosmos, with Love.

Na Rob Nanninga‘s overlijden begon ik te denken: is er nog een soulmate van Rob en mij op de aarde? Omdat Rob en ik qua muziek met de Darkwood neofolk begonnen, begon mijn geest in die richting te waaieren. Zou het kunnen dat Henryk Vogel van Darkwood onze soulmate was? De impact van de isolerende pandemie maakte me extreem eenzaam en liet deze hermit uit haar schelp kruipen. Ik begon hem vrijwel alleen op Darkwoods Facebook Messenger aan te spreken. Toen begon er zich iets ontzettend vreemds te ontvouwen. Hij antwoordde een heel jaar niet. Er verscheen tot mijn grote vreugde af en toe wel een “gezien” oogje met datum en tijd van zien op Facebook, alleen tegen het einde niet meer. Overigens kunnen deze Lees-statussen bij alle gangbare social media chatprogramma’s omzeild worden door in de settings voorkeuren aan te passen. Ik ontving slechts één maal een substantiële reactie, namelijk toen ik hem in feite dwong te reageren, namelijk door een ‘onmogelijke bestelling’ te doen van Darkwood hemden qua maat en kleur, en ik deed dat expres, zodat hij wel moest reageren. Ik kreeg daarop een beleefde edoch zeer spaarzame en in feite onbegrijpende reactie over mijn Rob Nanninga en soulmate ideeën.

Daarnaast startte en onderhield ik vanaf februari 2021 het @Notwendfeuer Twitter account, en ik mailde hem hierover. Ik bood hem aan zijn gratis Californische PR vertegenwoordigster te zijn. Daartoe had ik bijvoorbeeld al gezien dat zijn Google Info box onbeheerd was en ik gaf hem tips (het meeste per Facebook Messenger) hoe dit aan te pakken, omdat ik er ervaring mee heb. Ik schreef hem dat hij slechts zijn ID hoefde te uploaden en dan zou Google hem de machtiging geven om naar believen inhoudsvoorstellen naar Google te sturen. Ik stelde hem gerust, mocht hij geruststelling nodig hebben, dat Google direct na inzage de ID gegevens weer zou wissen. Ook liet ik blijken dat ik het wel voor hem wilde doen als hij mij zou machtigen. Er kwam geen enkele reactie, maar mijn kosmische pistachio betreffende zijn energetische reactie wat betreft het uploaden van zijn ID naar Google, pikte sterk op dat ik volgens Henryk Vogel van Darkwood & co nu gezegd had dat er overal op de maan grote vuren branden en er aldaar groene mannetjes omheen dansen. Dit alles speelde zich exact in één jaar af, van november 2020 tot exact op zelfs dezelfde dag in november 2021.

Maar de schikgodinnen waren driftig in de weer, want die andere Henryk Vogel, óók in Dresden, reageerde wél. Ik vond hem op LinkedIn, dacht dat hij die van Darkwood was, en zijn toen nog thumb-sized fotootje kon voor de andere Henryk Vogel doorgaan. Met hem had de Kosmos vanaf het begin al een Lichtbaken ingebouwd. Henryk Vogel van Darkwood zal ik in het vervolg Meneer Dark noemen, om de twee HVs duidelijk uit elkaar te houden. Al snel vlogen Henryk en ik virtueel high en sexy samen door de sky, “We hit it off”, kun je wel stellen. Maar, bange ik durfde hem niet te vragen: “Ben jij Meneer Dark?” en verder dan Darkwood suggesties in het algemeen was ik niet gekomen en Henryk, die werkelijk géén idee had, reageerde daar niet op, hij zag het simpel over het hoofd, hij is een drukke ondernemer en het triggerde gewoon niets bij hem. Maar was hij Meneer Dark? Ik hoef geen spoiler-alert te geven, want het antwoord staat al in het vorige blog. Nee, dat is hij niet. En zelfs met de paar selfies die Henryk gaf, was ik nog niet zeker. Lees daartoe het vorige blog. Voor Henryk en mij brak er een nieuwe, veel moeizamere tijd aan toen het huizenhoge misverstand eenmaal op tafel lag. Een paar maanden van stilte tussen ons volgden.

Maar omdat Meneer Dark volhardde in zijn zwijgen bleef ik proberen. Ik wil dingen tot op het bot begrijpen. Ik dacht: misschien is hij extreem schuw, je weet het immers niet met (muziek)kunstenaars? Maar nee. En toen begon ik onder een zeer duistere spell, de spell van het Darkwood oog, te komen. Dat dit bepaald geen luchtig verhaal voor mij is, mag uit het volgende blijken: ik durf (wil ik ook niet, daar niet van) hier niet eens een fotootje van dat oog te plaatsen. Zie de Facebook pagina. Ik ga hier niet zeggen dat ik me ernstig vergist heb, dat mag wel duidelijk worden zo meteen, maar ik denk dat er een reden is dat dit gebeurde, dus mogelijk heeft de ‘fout’ een enorm goed resultaat, uiteindelijk, als alles gedaan is, ja? Ik begon hem met grote regelmaat te schrijven op Facebook Messenger. Ik had overduidelijk mijn grote roze bril opgezet, ik zag slechts, wílde slechts goed in Darkwood zien, ook al had Henryk, die nu ook op de hoogte was van zijn duistere naamgenoot, me al hints over extreem rechtse folkmuziek en nazis gegeven. Het wilde er bij mij gewoon niet in. Bijkans mijn hele levensloop kwam in exact een jaar tijd voorbij, inclusief intieme feitjes and then some. Ook stuurde ik foto’s en video’s van alles en nog wat, ook van mezelf, Maar Meneer Dark bleef zwijgen. En Henryk en ik moesten het ‘wij’ opnieuw uitvinden.

In juli 2021 liet ik, alweer door Darkwood geïnspireerd, een fotoshoot doen van ondergetekende als Russische WWII Night Swallow door de fantastische fotografe Mayumi Acosta in Sacramento en weer stuurde ik Meneer Dark trouw bericht in de vorm van foto’s en de video. Zwijgen werd opnieuw mijn deel.

Alweer door de eenzaamheid van de pandemie gepromoot liet ik mensen op Twitter een jaar lang meegenieten van mijn Darkwood activiteiten. Al mijn Twitter accounts stonden open en waren dus ook voor Darkwood zichtbaar. Zeer enthousiast was ik ook in de weer met het door mij gecreëerde Darkwood Twitter account en ik zorgde ervoor dat Meneer Dark van elke step of the way op de hoogte was, via email (de twee Darkwood adressen darkwood@darkwood.de en info@heidenvolk.de, géén publiek geheim, staan op zijn twee websites darkwood.de en heidenvolk.de, dus geen doxing) en ook via Facebook Messenger.

Dan was er ook nog die maandenlang durende zaak van mijn boekgeschenk aan Darkwood. Ik had een mooi boek en wilde hem dat sturen. Ik twitterde er lustig op los, echt iedereen heeft kunnen meegenieten, en voor het publiek de eerste zending naar het postbusadres compleet met aanklikbare USPS tracking. Wat gebeurde er? Mijn eerste poging bleek tevergeefs. USPS maakte als een dolle rondjes in Dresden, maar kon Meneer Dark maar niet vinden op het postbusadres dat al decennia op hun website staat. Het boek kwam met hangende pootjes terug. Meneer Dark verwaardigde zich geen enkel woord, zelfs niet om iets te zeggen over het niet werkende postbusadres. Alles was zowel publiekelijk als via zijn Facebook Messenger én de emails die ik hem af en toe stuurde, voor hem overduidelijk en te allen tijde te volgen.

Nu had ik dus nóg een adres, en wel het afzender-adres dat gedrukt op elke Darkwood bestelling staat: Hermannstr 4, Dresden. En omdat ik dit als een publiek adres zie, zie ik dit niet als publiek geheim, immers, daarvandaan komen alle, in ieder geval officieel, bestelde zaken. Dat ik het straatadres noem, is dus wat mij betreft geen doxing. Weer begon hetzelfde USPS tracking ritueel. De noeste USPS pionnen zochten zich een slag in de rondte naar Meneer Dark die wederom onvindbaar bleek. Het boek kwam andermaal terug, nu met hangende pootjes én de staart tussen de benen. Mijn onbegrip groeide. Twee maal ruim $38 aan verzendkosten is niet niets, maar wat was hier aan de hand? Ook nu mailde ik hem om opheldering, die opnieuw niet volgde. En af en toe stuurde ik een mailtje met screenshots van mijn Facebook berichten aan hem, om zeker te maken dat hij in ieder geval wist dat ik ‘praatte’. STILTE.

Daarop had ik Henryk, die immers óók in Dresden woont, heel lief, voorzichtig en beschaafd gevraagd of hij alsjeblieft, pretty please with cherries on top, naar de Hermannstr 4 in Dresden wilde gaan, het aangegeven Darkwood adres. Henryk was zo lief en maakte wat foto’s en kwam terug met de ontluisterende zin:

“Da wohnt keiner.” “Daar woont niemand”.

Toen ik zijn foto’s van het huis onder ogen kreeg, kreeg ik een schok: het enorme, zeer gedateerde herenhuis, vervallen en wel, stond inderdaad overduidelijk leeg. Er was geen huisopschrift, het naamplaatje was ontzield. Hier woonde geen Meneer Dark of hij moest zich verstopt hebben achter het rechterbovenraam! Dit keer duidelijker, ook per email, vroeg ik Meneer Dark om een verklaring. Maar nog steeds: SILENCIO!

Fast forward naar november 2021. Darkwood gaf meerdere optredens en bij de derde aankondiging van alweer een besloot ik te gaan. Door zijn zwijgen was ik ongeremd verder gegaan met schrijven en ook gaf ik mijn indrukken van hem en de groep. Ik had zeer merkwaardige dromen gehad, en een daarvan bracht me op de suggestie dat Darkwood een duistere track record leek te hebben, maar niet als in track record van muziek. Hey, het is een droom hè, klaag me niet aan. In het verlengde hiervan noemde ik hem een keer plagend “Sex killer” op zijn Facebook Messenger. Ik zei gewoon alles wat er in mij opkwam, maar ik bedoelde er absoluut niets slechts mee. Deze verstorende dromen kwamen vooral toen het einde van mijn Darkwood spell begon te naderen, in najaar 2021. Zo had ik ook een zeer merkwaardige korte droom dat ik vlakbij het huis, de Hermannstr 4 was, het was in avondsfeer, ik zag iets op straat liggen, bukte me en vond tot mijn grote verbazing een stapel nazi bankbiljetten, keurig bijeengehouden door een lint. Ten tijde van de droom en ook na ontwaken, had ik geen idee of dit werkelijk zo bestaan heeft. Nu blijkt dat dit nazi papiergeld inderdaad heeft bestaan, en ja, zo zag het er ongeveer uit als ik aan de droom denk. En, na de twee vergeefse boekzendingen, en zijn mij op geen enkele manier assisteren hierin (dan wel afwijzen), had ik gezegd dat ik naar zijn concert zou komen en eveneens gemeld dat ik daarbij ook foto’s wilde maken van de Hermannstr 4. Ik zag nog steeds de potentiële ernst van de situatie niet in, grappend dat hij me kon komen opwachten met een mes als hij wilde, maar dat ik nu toch wilde weten wat er met dit huis was. In mijn hart en hoofd ben ik namelijk een onderzoeker, net als mijn pa. Maar let wel, ik deed alles met respect en met volledige benaderbaarheid, met het ook uitgesproken idee: jij bent onze (Rob en mijn) soulmate, ik kan alles van je hebben. Donkere wolken pakten zich edoch samen, want het bleek dat ‘de liefde en het alles kunnen hebben’ niet wederzijds waren.

Onder weglating van alle details gebeurde toen het volgende (ik heb bewijzen voor alles, maar dat hoeft en kan gewoon niet in een blog dat ik probeer strak te houden). Tot mijn grote vreugde meldde zich op 22 september 2021 opeens Darkwood gelegenheidsbandmember en bij Meneer Dark’s Heidenvolk platenlabel met onder andere zijn album “In Ruin” onder contract staande Terry Collia (Amerikaan net als ik, jawel) op mijn Darkwood Twitter, hij volgde me nu! “Hoera!,” dacht ik, “word ik nu tot de inner core toegelaten?” En ik meldde dit wederom op Facebook Messenger. Met gepast enthousiasme zocht ik contact met Collia op LinkedIn (500+ contacten) met slechts één begeleidende zin tijdens de gewilde virtuele handshake: “Mag ik je iets vragen?”. Zeer beleefd, niet waar? Ik wilde natuurlijk vragen waarom Meneer Dark maar bleef zwijgen. Knal boem! Geen warme hug viel mij ten deel, Meneer Collia ging er als een haas vandoor. Hij verwijderde op dezelfde dag of de dag erna acuut zijn profiel-pic van LinkedIn én zijn achternaam, nee, dit is géén grap!, LinkedIn zei nu slechts nog: “Terry C” met het lege standaard profielplaatje. Zijn profiel-pic is slechts sinds zeer recent weer terug, maar zijn achternaam nog steeds niet. Ik dacht: “???”. En Meneer Collia verdween ook subiet als volger van mijn Darkwood Twitter account. Bij mij begonnen er nu voor het eerst driftig rode alarmlichtjes te knipperen.

Ik had zeven maal dingen besteld en vaak meer dan er officieel nodig was voor betaald, een Darkwood geïnspireerde fotoshoot op touw gezet, twee maal een dure boekzending poging gedaan naar adressen die Darkwood nog steeds zelf opgeeft, ik had een meer dan prachtige Darkwood Twitter in het leven geroepen, niets dan lof en gulden omlijsting voor Darkwood, in het najaar ook nog twee Darkwood albums besteld omdat die niet op internet beschikbaar waren en die zelf op YouTube geupload en voor het publiek beschikbaar gemaakt, ook hiervan weer bericht naar Meneer Dark, hem en hun te allen tijde op de hoogte gehouden én ik was te allen tijde zeer lief en beleefd tegen Meneer Dark gebleven op Facebook Messenger, wat ging hier fout?

Met mijn volledige benaderbaarheid bedoel ik: ik had mijn naam gegeven, mijn adres en telefoonnummer wist hij (alles gegeven en ook zeven keer dus bestellingen mee gedaan), mijn vliegticketgegevens had ik integraal doorgestuurd, mijn pension-gegevens idem ditto, echt alles, dus als hij wilde, had hij wel tien mogelijkheden gehad om mij af te wijzen dan wel, al dan niet bloedig verhaal bij mij te komen halen. Kortom, Fair Play is mijn visitekaartje. En toen, of moet ik zeggen toch, werd het Meneer Dark & co te heet onder de voeten.

Op 10 en 11 november 2021 kwam het namelijk dus toch nog, hè hè, tot een extreem onverkwikkelijke uiteenzetting tussen hem en mij, maar, let wel, ik geloof niet dat hij het alleen was die me terug mailde, want de persoon die (ook) schreef, had het opeens over “H die dingen van het Postbus adres gehaald had”, waarop ik meteen gealarmeerd terugmailde: “Wie spreekt hier eigenlijk?” Hierop kwam geen antwoord.

Wat was de teneur van zijn/hun antwoorden? Het begon voor mij meteen afschuwelijker dan afschuwelijk. De ik die hem een jaar lang hondstrouw op de hoogte had gehouden, hem de meest intieme zaken had geschreven, via normale en maatschappelijk geaccepteerde kanalen: Twitter, zijn! twee! correcte! emailadressen, Facebook Messenger, en me keurig meteen al met mijn gehele naam had voorgesteld, ook via de Roelof Hendrik Facebook pagina, moest nu deze helse zin aanschouwen:

Bist Du etwa dieser Roelof Hendrik, Du schreibst also unter falschem Namen.” “Ben jij deze Roelof Hendrik, je schrijft dus onder een valse naam.

Echt, de grond zakte onder me vandaan, en ik viel, viel… Maar meteen raapte ik mezelf weer op en mailde extreem verontwaardigd terug, zei dat ik me vanaf het allereerste begin had voorgesteld, compleet zelf hondstrouw mijn hele doopceel had gelicht, zelfs mijn website draagt levensgroot hetzelfde Roelof Hendrik engel thema en mijn twee Facebook pagina’s staan genoemd en gelinkt op mijn homepage. Als iemand mij kwaad kan maken, is het door aan mijn te goeder trouw te twijfelen! Dit schreef ik hem ook direct terug. Er volgde slechts compleet ontkennen van enig weten van dit alles.

Maar dit complete ontkennen, ook van enige betrokkenheid bij het Facebook Messenger verhaal, is onhoudbaar. Het hele jaar lang had ik immers dingen gestuurd, op diverse wijzen, en dus ook via dus zijn/hun Facebook Messenger, bijvoorbeeld ook de link naar mijn Kopspijkers optreden, zodat Meneer Dark kon zien hoe ik er in bewegende beelden had uitgezien, en die link werd driftig en zelfs tientallen malen aantoonbaar direct na het verstrekken aangeklikt. Omdat dit een zogenaamde unlisted YouTube link is, waar vrijwel nooit iemand naar kijkt, kan met 99% zekerheid gesteld worden, dat dit aanklikken gebeurde door een, dan wel meerdere Darkwood leden. En ook elke keer als ik links naar mijn Darkwood tweets stuurde, werd daar volop en vaak direct op geklikt, wat ik kon zien in de Twitter statistieken. Autistische trekjes, mensen, daar zit geen enkele schaamte in, ik zei al: er huist een onderzoeker in mij. Laten we zeggen dat er toch een foutmarge in zit, maar omdat dit zo vaak gebeurde, lijkt het uitermate onwaarschijnlijk dat Meneer Dark alles ontgaan was van mijn een-jaar-lang door brandende hoepels springen voor hem en hen als groep.

Meneer Dark schreef:

Deswegen werde ich jetzt auch noch weniger machen und Deine Sachen noch mehr ignorieren, denn ich kann mich nicht mit privaten Sachen beschäftigen und kann Dir auch nicht helfen, dafür habe ich keine Ausbildung.” “Daarom ga ik nu nog minder doen en negeer ik je zaken nog meer, want ik kan niet met privé dingen omgaan en ik kan je ook niet helpen, daar heb ik geen opleiding voor.

Deze zinnen laten de teneur zien, hij suggereerde dus ook nog eens dat ik hulp nodig had. Ja, dat heb ik ook, nu ja, hulp nodig, want mijn trauma over dit alles is diep. En er is ook nog die lieverd, Henryk, die in feite ook zeer onbedoeld slachtoffer is geworden. Het was niet nodig geweest als Meneer Dark gewoon meteen duidelijk had gemaakt dat hij niets van mij wilde weten, maar juist dat deed hij niet, hij zweeg een jaar lang! Pas in november 2021 kwam de verlossing voor mij van de meest ongelooflijke en akelige Darkwood spell die met mij aan de haal was gegaan.

Nog meer kwam boven Jan. Uit zijn antwoorden van die twee dagen bleek dat zijn Facebook en Instagram volgens zijn zeggen alleen door twee mensen naast hemzelf beheerd wordt. Al mijn ontboezemingen hadden doodleuk vrij op de Darkwood Markt gelegen, en Meneer Dark & co hadden het een jaar lang niet nodig gevonden mij even netjes te waarschuwen dat wat ik zei, dus niet privé was. Dus nogmaals terwijl ik hem steeds af en toe op twee email adressen darkwood@darkwood.de en info@heidenvolk.de gemaild had, om er zeker van te zijn dat hij wist dat ik tegen hem praatte op Facebook Messenger. Ik voelde mij figuurlijk maar ook letterlijk van mijn kleren ontdaan en naakt op de Darkwood straat staan. En ik heb ook wel een sterk vermoeden wie die twee andere Darkwood mensen zijn die (met rode oortjes?) dingen lazen die alleen voor Meneer Dark bestemd waren. De lezers van dit blog kunnen toch tenminste zelf op één naam komen, denk ik zo. De tweede persoon, dus naast Meneer Dark = X en … = Y, is er de Z persoon, waarvan mijn kosmische pistachio zegt dat die wel eens in deze Darkwood clip te vinden kan zijn, maar dat zal ooit moeten blijken. Ook deze twee? mensen treft mijns inziens blaam, zij hadden zich aan mij bekend moeten maken als medelezers. Immers voor alle duidelijkheid: er verschenen lange tijd “gelezen” oogjes, betekenend dat mijn teksten en afbeeldingen enzovoort gezien waren. Ook dit werd door Meneer Dark ontkend, maar ik heb diverse screenshots als bewijzen.

Het energetische gevoel bij zijn mails was voor mij exact die van de Tremor monsterwormen in de film met Kevin Bacon: Tremors monsterwormen die hun bek opensperren, maar dan helaas zonder de vrolijke kwinkslag van die film. Meneer Dark en co (want who knows wie er werkelijk meeschreven en -keken) beweerde nu het Hermannstr 4 adres helemaal niet te kennen?:

“Welche Hermannstrasse, wo hast Du die Adresse her? Habe keine UPS Updates bekommen…?” “Welke Hermannstrasse, hoe kom je aan dit adres, heb geen UPS updates gehad…?”

Want dat moest ik u als lezer ook nog melden, ik liet mijn boekzending USPS track-status-kopieën sturen naar het Darkwood adres darkwood@darkwood.de, zowel bij de eerste als tweede poging. Ik zei al: hondstrouw, dat is mijn middle name. Waarop ik, nu inderdaad in alle staten, terugmailde: “Wat, maar dat adres staat op al je eigen postzendingen!”, met direct ook een bewijs daarvan, namelijk een foto van alle zeven verpakkingen van de Darkwood-zendingen die ik bewaard had, met op elke envelop exact hetzelfde Hermannstr 4 adres. Daar had hij & co niets als weerwoord op.

Er was nog iets heel naars, hij, of wie dan ook van Darkwood die mij nu wel ‘te woord’ stond, beweerde doodleuk dat ik wellicht scheldende mails naar Terry Collia zou sturen en dat die er daarom meteen vandoor was gegaan op LinkedIn:

“Vielleicht wusste er besser als ich, was kommen würde, viele Mails mit Beschimpfungen von Dir – warum?.” “Misschien wist hij beter dan ik wat er ging komen, veel e-mails met schelden van jou van jou – waarom?”

Dit is kolder, want ik heb geen enkel contact met Meneer Collia gezocht na die ene zin op LinkedIn: “Mag ik je iets vragen?”. En scheldende mails of teksten, dat is al helemaal niet mijn stijl en zouden immers aan alle soulmate ideeën voorbij schieten. Wel begon ik, mijns inziens terecht zeer verontwaardigd, maar ook beschadigd, met het vooruitzicht van een blog hierover te wapperen tegen Meneer Dark, maar pas na het lezen van zijn/hun eerste reactie na een jaar.

Zonder overdrijven is dit de schokkendste ervaring in mijn hele leven geweest qua menselijke wancommunicatie en misbruik van vertrouwen aan de zijde van de ander(en).

Ik beëindigde daarop resoluut mijn Twitter activiteiten van het Darkwood account, plaatste er even later zelfs een soort waarschuwende tekst in mijn algemene stijl bij en liet de zaak rusten. En vertelde alles ook aan Henryk en langzamerhand konden hij en ik weer een beetje op stoom komen, maar het was heel hard werken.

De aanleiding van het blog komt nu. Vier dagen voordat ik tóch nog twee weken naar Dresden zou gaan – vliegticket immers al betaald, afgesproken met Henryk – greep de Kosmos keihard in. Ik had letterlijk mijn koffers al klaar staan, maar de kosmische hamer kwam neer op de tafel. Ik hoorde op vrijdag 19 november 2021 Duitse politici met zeer serieuze gezichten een Duitse Lockdown light aankondigen, die, jawel, op 22 november 2021 zou ingaan, exact en welgeteld één dag! voor mijn oversteek vanaf San Francisco Airport. De Kosmos had mij daarmee nog genadig drie dagen gegeven mijn ticket om te boeken. Pensions en hotels mochten geen toeristen meer ontvangen! Dit was mijns inziens dus duidelijk een case van Overruled. In allerijl nam ik weer contact op met Henryk en samen kwamen we tot een nieuwe date: van 10 tot 24 april 2022. Deze datum postte ik ook op mijn toen open Twitter account, en het zal er nog staan, ook zichtbaar voor Darkwood leden dus. Mijn accounts zal ik weer openen zodra dit blog gepubliceerd is, zodat iedereen die dat wil, kan terugzoeken. Een deel heb ik echter verwijderd, dit verwijderen doe ik al vele jaren aan de lopende band, omdat Twitter mijns inziens de “Story” functie van Instagram en Facebook deerlijk mist, maar er zijn sowieso al heel véél Twitter getuigen van dit alles geweest. Het lange wachten begon, want ik wilde nu toch echt naar Henryk. Maar dit keer zeg ik over de datum: als de Kosmos toestemt en er geen beletsel komt, zoals de eerste keer.

Steeds meer kreeg ik het gevoel: ik ken Henryk al heel lang, hij voelt zo vertrouwd, zijn mooie, krachtige, heldere stem, zijn complete lichte en rationele wezen, zijn keuze voor het Licht van deze wereld, precies dezelfde inslag als Rob Nanninga, zijn humor, zijn betoverend mooie natuurfoto’s. Hij had zelfs een keer iets gedaan wat Rob Nanninga voor de grap vergelijkbaar op tv had gedaan. Henryk weet niets daarvan tot het verschijnen van dit blog: hij had zijn handen als antennes op zijn hoofd geplaatst en gegrapt dat hij zo dingen helderziend ontving. Zie Rob Nanninga versus Rasti Rostelli. Dit heb ik hem dus nooit verteld. En hij nam een keer letterlijk een Darkwood song-zin in de mond: “Mehr Schein als Sein”, ook dit geheel spontaan, en wel toen hij het, zoals altijd uitermate ongaarne, over Darkwood had (want hij houdt niet van duistere zaken en wil ze geen aandacht geven), en ook dit leek een zeer duidelijke kosmische hint dat niets van dit alles toeval is.

Ik begon de aanwijzingen die er al vanaf de eerste contactlegging via LinkedIn waren, samen te voegen en opeens zag ik ons samen geplaatst in een grote historische, maritime gebeurtenis in 1816. Als er zoiets als dit mogelijk is. Dit is misschien voor een later blog! Alle clichés terzijde, geluk en diepe ontroering overspoelden mij toen opeens alle puzzelstukjes in elkaar vielen en er deze duidelijke afbeelding verscheen. NU wist ik het zeker. Meneer Dark was slechts de aanleiding geweest voor mij om Henryk te vinden. Dresden! Dat ligt niet voor de hand, nietwaar! En mogelijk om, while at it, een nog immer duister element, Darkwood, ter discussie te stellen. Aan de wereld om hier wel of niets iets mee te doen. En ja, van begin tot eind, is Rob Nanninga hier dus in betrokken, Als soulmate!

Nu zijn we er bijna, maar nu begint de Kosmos ook zeer te dringen. Het Sophie verhaal:

Wat gaf mij de doorslag om met dit blog te komen? Weliswaar had ik verontwaardigd met de mogelijkheid van een “blog met onderzoekend karakter” lopen wapperen in die eenmalige, onverkwikkelijke uitwisseling met Meneer Dark & co, maar ik had maar niet geweten of ik dit nu wel of niet wilde en/of moest doen. Tot zich eind januari 2022 via social media Sophie bij mij meldde (volledige naam bij mij bekend, zij en ik hebben gekozen voor deze naam). Toen we met elkaar in contact kwamen, begon ze meteen met een “droom over Rob Nanninga” die zij al rond najaar 2019 had gehad, maar waarmee zij “nu pas” kwam, waarom wist ze zelf ook niet. Ze noemt Rob vaak Meneer Nanninga, ze doet me wat dat betreft denken aan de “astrale” Peter R. de Vries van 2014. Slechts in een paar zinnen van zowel Robs uiterlijk als gedrag in die droom, schilderde zij de droom, en, zelfs nu ik dat herlees, krijg ik onmiddellijk weer de instant herkenning: dit is echt, dit ís Rob. De inhoud van haar droom bewaar ik voor een blog met een licht (!) karakter, maar met mijn kennis van Rob Nanninga én mijn mensenkennis (opgedaan door levenservaring) wist ik meteen: dit zit goed, héél goed. Sophie en ik raakten daarop op een zeer leuke wijze aan de praat, maar groot was keer op keer mijn schok toen ze maar met zéér rake uitingen bleef komen. Ze is als het ware een zeer puur kanaal dat afwijkt van de gedragingen van de meeste ‘geringde’ mensen met hun gecultiveerde reacties. Het ongelooflijke was dat Sophie tot op zeer recent slechts één Leeuwenharten-blog gelezen heeft, het laatste, en dat op mijn dringende verzoek, want zelfs dat had ze nog niet gedaan. Ze kende mij via mijn Parameter blogs en het Robbert van den Broeke verhaal. Zelfs foto’s en video’s van Rob Nanninga kende ze niet, in het verre verleden had ze misschien een fotootje van hem zien voorbij komen, maar verder niets. Ook wist ze zelfs in het geheel niets over mijn Darkwood activiteiten. Ik had haar op intuïtie gevraagd of ze misschien een tekening van Rob uit die droom voor me wilde maken. Tot mijn verrassing zei ze: “Ja, ik ga het proberen.” En daarop wilde ze dus ook niets meer over dit alles lezen noch zien, want ze wilde haar beeld uit de droom zo puur mogelijk laten blijven.

Op 15 februari zei ze op Signal, waarheen we onze conversatie hadden verplaatst, iets dermate triggerends bij mij, dat ik van het ene op het andere moment wist: Jawel, het blog over Darkwood moet er dus wél komen. Ze schreef namelijk, volkomen out of the blue, ik had haar in het geheel nog niets over Darkwood en Meneer Dark en Henryk verteld, ze had slechts opgepikt dat ik met ene Henryk in Dresden virtueel aan het daten was: (ik heb haar spelling, op wat interpunctie na, laten staan)

Dit is bizar! Bizar. Ik denk dat we elkaar kunnen ontmoeten. wth Ik had een soort iets met kampvuur voor me.

Jemig kan het niet in tekst uitleggen. Wtf is going on. Sorry kan het niet allemaal in tekst uitleggen.

Kom naar Dresden. Als je wilt geef ik je een persoonsalarm mee. (als die hendryk rare dingen wilt). Ik weet niet wat maar er is iets aan de hand!

En ze zei ook nog iets over: in het publiek en daarmee veilig afspreken met Henryk. Haar uitingen had ik al in toenemende mate met een zeer alert oog gelezen, maar bij mij viel er op dit moment een soort bom. Laten we het zo uitleggen, zonder de persoon van Sophie hier verder vrij te geven (dat komt ook misschien later, zij zegt daar nog? niet aan toe te zijn): zij heeft een zeer pure hersenstructuur – vergelijkbaar met die van mij denk ik eigenlijk -, haar dromen en indrukken worden niet gefilterd door de geijkte maatschappelijke ‘wensbaarheid en maakbaarheid’. Onmiddellijk maakte ik van haar uiting over het persoonsalarm de verbinding naar Meneer Dark en vlug legde ik haar nu uit dat er dus twee HVs zijn, een lichte en een duistere, en dat ze die verwarring meteen opgepikt moet hebben, immers: Henryk is een lichtwezen, een zeer lieve man, wat volgens mijn geüpdatete inzicht bepaald niet gezegd kan worden over Meneer Dark. Ik bracht ook Henryk op de hoogte hiervan. Het kwartje was opeens volledig gevallen: ik had met vuur lopen spelen, zonder dat de roze-gebrilde ik dat in de gaten had gehad. En dat vuur was het duistere Darkwood vuur. Rob Nanninga is erbij, via Sophie heeft hij een beslissende impuls gegeven.

Vanaf meet af aan was mij duidelijk dat ik met ‘het Darkwood ding’ bezig was als lichtfactor in de licht en duister strijd die op dit moment op de aarde in alle hevigheid woedt, alleen was het zaak het schaakbord en de schaakstukken op de juiste plaats te positioneren.

To Be Continued.