by on

De eerste “Syncblast,” de blognaam die aanduidt dat de inhoud op al mijn websites past, dateert van 5 juni 2023. Fast forward naar het geupdate Constantia verhaal.

2023 was een verrassend jaar omdat mijn bijzondere contacten Stan en Lana plotseling voor ongeveer een maand in de Spaanse gevangenis belandden. Omdat ik als enige uitgebreid over Stan had gepubliceerd, kwamen een paar journalisten van grote dagbladen bij mij terecht. In juli en augustus 2023 had ik weer contact met eerst Lana en daarna Stan, wat tot mijn St. Anna-blog van 23 augustus 2023, de Joran van der Sloot telefoongesprekken van 31 augustus 2023 en de Joran van der Sloot files van 12 september 2023 leidde. Ik zie Stan als een mythische figuur, iemand van bijbelse proporties, episch. Een hemels geschenk en een duivelse vuurproef die maar weinigen zullen doorstaan. Op 18 oktober 2023 vond het langverwachte proces van Joran van der Sloot plaats, waarbij Joran opnieuw ongehinderd met een ontzettende leugen over Natalee Holloway wegkwam. Van der Sloots verhaal over een betonblok en het in zee dumpen van Natalees lichaam, waarover alle experts het eens waren dat dit niet waar kon zijn, werd door de Alabama rechtbank beloond met een voor Joran zeer gunstige plea deal. Dit teleurstellende proces had mij met mijn neus op de feiten gedrukt: Stan wilde niet voorafgaand aan het proces van Joran met de FBI afspreken om zijn handtekening in persoon onder zijn St. Anna verklaring te zetten. Hij kwam hier als mosterd na de maaltijd op 27 oktober 2023 via een WhatsApp-bericht aan mij op terug. Ook hij bleek verontwaardigd over de nieuwe leugens van Joran en zei de FBI toch te willen ontmoeten. Mijn hoop dat Natalee alsnog op het St. Anna Kerkhof op Aruba gevonden wordt, heb ik nooit opgegeven en ik deelde Stans toezegging met mijn Instagramvolgers. Ik had niets teruggezegd omdat ik boos was. Het werd daarop ook aan Stans zijde weer verdacht stil. Zijn toezegging de FBI man alsnog te ontmoeten bleek hij niet na te komen. Begin 2024 mailde Stan me opeens met ongekend harde en beschuldigende woorden over mijn stilte waarop hij in een latere mail weer terugkwam. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

…

Mijn ouders, die naar mijn mening gezien hun eigen onverwerkte trauma’s beter geen kinderen hadden kunnen krijgen, zijn in de fysieke, geestelijke en emotionele begeleiding van hun kroost zwaar tekortgeschoten. Via de geheimzinnige wegen van de Kosmos kwam Rob Nanninga na zijn overlijden in 2014 naar mij toe en ontstond er een ongekende liefdevolle soulmateship waarin beiden enorm groeiden. Mensen die dit niet voor mogelijk houden, hoeven het niet te geloven. In deze vaarwateren van Rob ontdekte ik dingen van mezelf die tot dan onontgonnen gebieden waren geweest. Zo had ik als tiener eigenlijk dringend een beugel en logopedie (wegens extreem snel praten) nodig, maar noch mijn moeder noch mijn vader heeft ooit maar iets in die richting gesuggereerd. En dus bleven belangrijke geestelijke en fysieke zaken liggen, waardoor ik nooit het zelfvertrouwen vond dat ik bij een jeugd met een solide basis ongetwijfeld wel gehad zou hebben. In een extreem verziekt gezin van scheidingen, dagelijkse ruzies en in een door muizen overlopen horrorhuis voelde ik me als jongste kind onderaan de ladder, tiener en nog steeds als volwassene een vogelvrij verklaarde. Zo goed en kwaad als het ging, rolde ik daarna in het studenten- en werkleven. Ondanks dat ik het heel leuk vond om met leerlingen om te gaan, was er altijd een niet als zodanig door mij herkende sabotagedrang in mijn geest om niet lang bij een werkgever in loondienst te willen blijven. Mijn Boogschutternatuur van het verlangen naar vrijheid en mijn jeugd in een compleet disfunctioneel en gebroken ‘gezin’ bleken een licht ontvlambare combinatie. Het schrijven van boeken over uittredingen in de jaren negentig en 2000, en alles wat bij die uittredingen kwam kijken, bleek voor mij als docent een gegarandeerde problemenmagneet. Ik kwam in de publiciteit, viel uit de gunst bij een paar schoolbestuurders en ouders van leerlingen op de privéscholen waar ik les gaf. Ik werd nooit ontslagen, maar koos er zelf voor om te vertrekken. Ik sukkelde voort van school tot school. Ook een paar relaties met direct schoolverband kruisten de degens met mijn werkcarrière. Mijn prinses-op-de-erwt lichaam was al even goed in het aantrekken van problemen. Allerlei allergieën, overgevoelige luchtwegen en inmiddels ook mijn steeds meer getroebleerde ogen maken van mij geen ideale werknemer. Als er ergens geen frisse, schone lucht is, krijg ik acuut hoofdpijn. Snel typen kan ik niet meer en ik tik er ook voortdurend naast omdat mijn ogen steeds minder goed samenwerken. Vanaf ongeveer 2007 tot 2013 probeerde ik het met eigen ondernemerschap dat financieel helaas niets opleverde. Vanaf ongeveer mijn 45e levensjaar in 2013 heb ik mijn betaalde werk in feite helemaal gestaakt. Het rijden voor Uber en Lyft in 2017 en het jarenlang verkopen van snuisterijen op eBay streep ik ook weg als niet-succesvolle banen op mijn cv. In het grote boek van de Kosmos staat achter mijn naam: ☑️ Werk-uitgedaagd persoon.

Ik trouwde op 6 januari 2005 en ben sinds 8 april 2018 officieel gescheiden. Mijn ex is zijn belofte om vrienden te blijven niet nagekomen, ik wilde wel, maar hij niet. Hij revalideert nog steeds van een zeer zwaar vliegtuig-jump ongeluk in juli 2022. Op zijn sociale media las ik dat hij verloofd is, en ik wens hem en zijn verloofde alle geluk van de wereld toe. Ik zal altijd van hem houden. Het was waarschijnlijk een karmading dat we in dit leven zo’n lange tijd samen waren. Gelukkig heeft hij zich wel aan zijn alimentatieverplichting gehouden die vanaf eind april 2024 eindigt. Ik heb de laatste tijd pogingen ondernomen om nieuwe roommates te vinden, maar het mag blijkbaar nog niet? of niet meer zo zijn. Ik realiseerde me onlangs opeens hoezeer alles waarvan ik gebruik maak, zoals kleding, voedsel, onderdak, technologie, integraal door medemensen wordt voorzien, en dat stemt nederig. Hoe ik het financieel moet redden, weet ik niet. Ik drijf vanaf mei 2024 alleen nog op het cryptopotje dat ik aangelegd heb en waarmee ik zorgvuldig ben omgegaan. Vaak heb ik de Kosmos gevraagd: wat willen jullie toch van mij als ik carrière-technisch nergens succesvol in word? Het enige antwoord dat steeds naar voren komt, is dat ik moet leren vertrouwen, mijn enige grote levensles, in termen van karma en lot.

De Kosmos lijkt mij bepaald niet vergeten te zijn, juist niet. Op vrijdag 5 januari 2024 reed ik na het doen van boodschappen en een wandeling in Folsom Park in de vroege avond naar huis. In het donker rijden op een door wegconstructies geplaagde Highway 50 bleek geen succesformule. Plotseling begon een witte Nissan 2018 voor mij krachtig te remmen en naar mijn gevoel trapte ik zeer stevig op de rem. Geschrokken en met kogelronde ogen zag ik mezelf met een enorme impact in de achterkant van de Nissan boren. Het enige wat ik dacht was: “Oh nee, mijn auto, total-loss.” Geen angst voor de dood of pijn (die er niet was). Ogenblikkelijk ging de airbag af en kwam ik er met mijn hoofd correct in. Hij was zachter dan verwacht. Een warme, ‘boze’ elektrische brandlucht doorkliefde mijn reukorgaan. Een weekje lang had ik wat onschuldige spierpijn in mijn nek. Er waren vier voertuigen bij betrokken waarvan de voorste, een vrachtwagenchauffeur, gewoon doorgereden was. Er was alleen materiële schade. Misschien was mijn remmen mislukt door het zachte gevoel van mijn laarsjes of door een glad wegdek, ik weet het gewoon niet. Ik kan me dan ook niets anders bedenken dan dat dit lot is. De auto was een luxe die mij onnodig op kosten joeg. De tien jaar oude Honda Civic werd zomaar van mijn schouders afgenomen zonder dat ik er nog enig omkijken naar had. Het State Farm claim-nummer van 55-61K9-08R veroorzaakte bij mij een kosmisch “Toet-toet!” geluid: de 55 van Robs geboortejaar en de 8R van oneindig R(ob). Mijn aansprakelijkheid bestond slechts uit $500 eigen risico. Wat voor State Farm telde was mijn zeer lage kilometerstand, tussen de 58K en 59K miles, zo’n 95K kilometers, en niet de drie keer eerder ernstige opgelopen schade buiten onze schuld om. Met het typisch zeer royale Amerikaanse uitgekeerde bedrag betaalde ik schulden af en stak het overgeblevene in crypto. Door het weggetakeld zijn van mijn auto door Tow Express, en niet door State Farm, zag ik onverwacht toch nog mijn auto terug en vond ik zelfs, alweer als seintje van de Kosmos, mijn gloednieuwe Oakley zonnebril terug. De man van Tow Express vroeg plotseling of ik met hem wilde dineren in Davis. Dit had ik niet zien aankomen en met een verrast lachje en bedankje wees ik hem af.

Ik moest later opeens denken aan wat Robs Skepsis-collega Jan Willem Nienhuys mij over Rob schreef in 2016: “Hij had zeker geen auto. Misschien heeft hij ooit een rijbewijs gehad. Zijn vader stierf toen hij 26 was. Die reed in het Groningse stadsverkeer in een 2CV en werd verpletterd door een vrachtwagen die te laat remde. Sindsdien heeft Rob volgens mij nooit meer auto gereden.” Ik doe nu regelmatig boodschappen met mijn fietstassen tijdens of na het fietsen, wat het leuker en bewuster maakt. Misschien huur ik nog eens een auto om bijvoorbeeld naar South Lake Tahoe te rijden. Het klinkt gek, maar ik ben blij met deze uitkomst.

…

Dan over mijn lichaam. Daar spelen zowel oude, levenslange en constante factoren als nu ook stille revoluties. Naarmate ik ouder word, 56 al!, heb ik steeds meer last van de traagheid en zwaarte van de aarde. Ik heb niet voor niets boeken geschreven over het leven als geest. Ik kijk steeds met jaloezie naar mensen die op hun hoogtepunt of relatief jong overlijden. Ik ben wegens toenemende nachtelijke maagpijnklachten gestopt met het dagelijkse en levenslange gebruik van paracetamol. ‘s Nachts speelt er met regelmaat een onaangenaam, pijnlijk, elektrisch gevoel rondom mijn maagstreek op en als leek omschrijf ik het voor mezelf als een lek zijn van mijn maagstreekgebied. Maar als gevolg van dat stoppen is een oud fenomeen teruggekomen: onrust in mijn linkerslaap, wat zich vertaalt in een verontrustend pulserend geluid dat ik in mijn linkeroor hoor ‘s nachts als ik wakker word na een intense droom of als ik ‘s ergens van schrik. Ik vermoed dat ik aanleg heb voor bloedpropjes en vernauwde vaten. Mijn relaas van mijn ervaring in mijn eerste boek Door het Raam over de “Operatie door het onbekende wezen” op 1 juni 1996 waarin ik van een dreigend bloedpropje in mijn linkerslaap werd afgeholpen, beschouw ik nog steeds als waargebeurd. Soms als ik niet kan slapen (een levenslang probleem bij mij), drink ik whisky met een alcoholpercentage van maar liefst 50%, midden in de nacht of in de vroege ochtend. Deze extreem sterke whisky heb ik moeten leren drinken en ik dacht automatisch dat het wel slecht moest zijn. Toen ik het opzocht, belandde ik echter acuut op een website die alle voordelen van whisky aanprees! Ik heb geen aanleg tot alcoholisme. Ik ben van mening dat 50% whisky op een nuchtere maag juist goed is, ondanks dat het een beetje eng kan zijn. Na het leegdrinken van mijn speciale ijzeren flaconnetje in de vroege ochtend vraag ik me vaak af: “Zal ik nu in slaap vallen?” Op dat moment voelt het vaak niet zo. Maar ja, elke keer weer. Opeens ben ik dan helemaal weg, meestal voor 4-6 uur, mijn bewustzijn uitgedoofd, bijna als een sterven waarvan velen geloven dat er helemaal niets meer is. Mijn lichaam is wat aangekomen nu het niet langer misleid wordt door cannabis, maar met zelfbeheersing en intermittent fasting probeer ik niet terug te vallen naar het zware gewicht dat ik tijdens mijn huwelijk en de drie jaar daarna had. Het fietsen en wandelen helpt daarbij, maar dat doe ik omdat ik dat nog steeds grandioos vind.

Op 7 december 2023 heb ik mijn testament geschreven en een roommate die ik in Davis had aangewezen als erfgenaam van alles wat Constantia Oomens is. Geen zorgen, erfgename, ik heb extreem lopen indikken en opruimen in huis. Uitdrukkelijk heb ik op mijn websites vermeld dat mijn familie geen enkele bevoegdheid of erfenis zal toevallen. Natuurlijk zijn er families die echte families zijn, zoals ze ooit door God bedoeld zijn, maar mijn familie heeft daar nooit toe behoord. Ik verlang naar een leven met mijn soulmate Rob Nanninga waarin hij en ik en hopelijk als échte familie laten zien hoe het óók kan. En ja, ik denk dat ik het kan en van Rob weet ik het 100% zeker! Fingers crossed dat ook hij dat dan (nog steeds?!, we blijven skeptisch) wil. Ik wil. I do. Soms voelt het zelfs alsof hij fysiek dichtbij is. Hopelijk is dat ook zo. Rob en ik vormen geen potdicht huis dus we staan open voor mooie ontmoetingen.

(Courtesy various images unknown, please let me know if you would like to be named as a rights holder)

In de dans van zielen, verbonden door fundamenten,
Omarm ik mijn geliefde, deels in ongeziene rijken.
Toch, open voor vervlochten verbindingen,
Met eerlijkheid als licht,
Onze liefde, tijdloos, nooit te eindigen.

…

Rob, de Leeuwen en ik beëindigen dit blog met luxueus gedecoreerde multiversum cakes en een nieuwe Rob Nanninga inner crew Leeuw met de naam: Surprise. Door mijn Instagram is een latente interesse gewekt en ik denk ook Robs interesse. Ik zie hem steeds voor me als mijn persoonlijke chef-kok aan wie ik in gedachten tijdens het fietsen vraag of hij de hutseflutties, hammerdebammetjes en bakkerdeschuifjes al aan het maken is. De variatie op fantasiewoorden is eindeloos en we hebben daar de grootste pret om. Een keer zei Rob in gedachten dat hij de flopperdefletsers al gemaakt had (woord weet ik niet meer, is ook niet belangrijk), en dat waren zeer haute cuisine, kleurige, kunstig gedecoreerde koekjes. Rob toonde me met samenzweerderige blik dat als je deze koekjes doormidden brak, je letterlijk in hele werelden en sterrenstelsels keek. Dat noem ik nog eens next level koekjes!

…

Voor de nieuwe, steeds moeilijker te vinden, Rob inner crew leeuw moest ik nota bene naar Ali Express, die een verkoper onder de vleugels heeft die ze nog verkoopt. Vol spanning wachtte ik de zending direct uit China af en toen ik op een dag nietsvermoedend in mijn mailmand keek en daarin een compacte ronde bal verpakt in plastic zag, dacht ik verward: “Huh, had ik kleren besteld, dat kan ik me niet herinneren.” Het volgende moment drong met een schok tot me door: “Het zal toch niet de leeuw zijn?” Met een kreet van afschuw over zijn verzendlot liet ik de leeuw ter wereld komen door voorzichtig met een schaar het intens strakgespannen plastic open te knippen. Ook de vorige leeuwen waren uit plastic gekomen en de analogie met een bevalling was altijd al treffend. Hij kwam er wat verkreukeld toch nog met een wonderbaarlijk laag schadeniveau uit. Ik borstelde hem, deed alles om hem weer mooi te maken en dat lukte! Hij is extreem zacht, met peilende ogen en een gevulde nek en rug, prettig massief en perfect passend in mijn omhelzing. To Be Continued

…

…

…

by on

In Bezug auf die visuellen Löwen-Updates war ich beim Schatzmeister Rob Treasure Lion stehengeblieben. Seitdem wurden zwei weitere Löwen zur Inneren Crew hinzugefügt. Rob Traveler Lion hat einen unwiderstehlichen “Wer, ich?” Blick in seinen Augen und fragt: “Madam, warum schauen Sie mich so an?”, um sich anschließend hingebungsvoll in meine Arme zu werfen. Rob Fierce hat einen auffällig feurigen Glanz in einem seiner Augen.

Rob und ich sind zusammen auf Reisen. Nach meinem Eindruck wusste Rob durch seinen Übergang nicht plötzlich mehr als ich; wir haben gemeinsam Neues entdeckt. Durch die Suche nach der Seelenverwandtschaft landete ich plötzlich bei zwei Henryk Vogels anstatt nur einem, und die Aufmerksamkeit verlagerte sich von der Musik zur Ideologie von Darkwood! Nennen wir es einen Nachklang. Und wir brachten auch noch Bewegung in das Leben des zweiten Henryk Vogel.

Obwohl diese Wanderwege wie Irrwege erscheinen mögen, habe ich den Eindruck, dass Rob, ich und unsere engagierten Freunde unbeabsichtigt eine ziemlich präzise Richtung in einem Dominospiel gegeben haben. Sowohl in Bezug auf Darkwood als auch auf seinen Namensvetter. Sind diese Irrwege tatsächlich unvorhersehbare Züge der kosmischen Intelligenz? In diesem Zusammenhang ist meine andere Seelenverwandte, Cees van der Sloot, der mich in den 1980er Jahren in Utrecht als “der große Erwecker” bezeichnet hat, auch wieder aktiv. Rob und er haben sich zweifellos inzwischen kennengelernt.

In Anbetracht meines interkontinentalen Aufenthalts in Europa-Dresden hatte ich am 29. Juli 2022 beschlossen, keine Cannabis-Bonbons und -Tabletten mehr zu verwenden, und seitdem habe ich sie überhaupt nicht mehr genommen. Manchmal verspüre ich immer noch Verlangen danach, aber ich habe über den Einfluss auf mein Urteilsvermögen nachgedacht. Im Rückblick erkenne ich, dass ich die Situationen mit Darkwood und den beiden Henryk Vogels viel zu lange habe andauern lassen. Obwohl es schwer zu beweisen ist, könnte der Cannabiskonsum hierbei eine Rolle gespielt haben. Beide Vogels erwiesen sich für mich persönlich als ähnliche Katastrophen, daher habe ich beschlossen, meine Suche nach einem Seelenverwandten von sowohl Rob Nanninga als auch mir selbst zu beenden. Die Wahrheit ist, dass ich eigentlich nie etwas oder jemanden zwischen Rob und mich kommen lassen möchte.

Nachdem ich mit dem Cannabis aufgehört hatte, bemerkte ich, dass mein Körper dazu neigt, Gewicht zuzunehmen. Ich war unter 60 Kilogramm abgenommen, wie bei dem White Raven-Fotoshooting zu sehen ist. Während des Fotoshootings musste Mayumi Acosta meine Jacke anpassen, weil sie zu weit war: “Bist du noch leichter geworden?”. Seitdem habe ich ungefähr 4 Kilogramm zugenommen und muss ein wenig aufpassen, um weiteres Gewichtswachstum zu vermeiden. Das leichte Gefühl gefällt mir sehr gut, besonders wenn es um Kleidung geht, ist es sehr angenehm.

Die Meisterfotografin Mayumi Acosta hat kürzlich angekündigt, dass sie und ihr Ehemann in diesem Jahr im Oktober 2023 nach Innsbruck, Österreich, auswandern werden. Aus diesem Grund habe ich noch schnell eine letzte Fotosession bei ihr gebucht. Unten sehen Sie das wunderschöne Ergebnis!

…

Ich genieße immer noch das Fahrradfahren und Wandern sehr und dieser Frühling brachte erneut eine Belebung der Aktivitäten mit sich, da die Temperaturen und die Natur in Kalifornien im Frühling immer auf ihrem Höhepunkt sind. Ich lebe immer noch von der knappen Unterhaltszahlung, die nächstes Jahr endet, und von meinem Ersparnis, das teilweise in Kryptowährungen investiert ist. Derzeit bin ich immer noch arbeitslos. Mein Ex-Partner hat mich mit einem schweren Fallschirmsprung-Unfall sehr erschreckt (es war sein Hobby: aus Flugzeugen springen, jetzt sogar als Instruktor und Begleiter, und er hatte kurz vor dem Unfall sogar begonnen, seinen Pilotenschein zu machen). Für mich endet wahre Liebe nicht mit einer Scheidung, und obwohl ich keinen Kontakt mehr zu ihm habe (er scheint das offensichtlich zu vermeiden), konnte ich ihm dennoch über Instagram und E-Mail mitteilen, dass ich ihm eine schnelle Genesung wünsche(te). Er befindet sich nun schon seit vielen Monaten in der Rehabilitation.

Seit Anfang Mai 2023 habe ich endgültig Abschied von Twitter genommen. Durch den Einfluss von Elon Musk begann ich mich dort immer unwohler zu fühlen. Für mich war Twitter von Anfang an eine große Enttäuschung. Ich habe viel Zeit und Aufmerksamkeit darauf verwendet, aber habe immer nur wenig Resonanz, respektvolle Kommunikation und Anerkennung erhalten. Mr. Wonderful von Shark Tank würde sagen: “Take it behind the barn and shoot it.” Ich beginne diese Lebensphilosophie immer besser zu verstehen: Es ist besser anzuerkennen, wenn etwas offensichtlich keinen Erfolg hat. Dies scheint auch auf die von mir gestartete My Diaries-Website zuzutreffen, die so wenig Interesse generiert hat, dass ich sie vorerst geschlossen habe.

Die skeptische Bewegung in den Niederlanden, unter der “Führung” von Pepijn van Erp, Vorstandsmitglied bei Skepsis, und mit dem Versagen von Jan Willem Nienhuys, der immer noch im Vorstand ist und nicht eingreift, hat allem und jedem, einschließlich mir selbst, den Todesstoß in Bezug auf respektvolle niederländische skeptische Diskussionen versetzt. Offensichtlich hat der Respekt in ihren Augen keinen hohen Stellenwert mehr. Van Erp hat durch seine aggressive Herangehensweise an Andersdenkende ein wahres Schlachtfeld geschaffen. Leider bin ich daher seit Jahren nicht mehr aktiv bei Skepsis Nederland. Aber Rob Nanninga ist immer da, und seine Liebe und gesunde skeptische Einflussnahme kann mir niemand nehmen.

Joran van der Sloot, der in meinen Blogs über Robbert van den Broeke und Stan Pluijmen eine große Rolle spielt, wird in den USA wegen der Erpressung von Beth Holloway vor Gericht gestellt werden. Ich hoffe weiterhin, dass er endlich die Wahrheit sagen wird, aber er wird sie natürlich beweisen müssen, sonst wird ihm niemand mehr glauben.

Bis heute hat sich nichts an meinem Streben, nicht alt zu werden, geändert. Die Spannung darüber und die treibende Energie dahinter nehmen stetig zu, und ich spüre diesen Druck immer stärker. Ich habe drei private Wege zu der himmlischen Feier identifiziert, aber das letzte Wort hat die Kosmos.

…

by on

En ce qui concerne les mises à jour visuelles des lions, j’en étais resté au trésorier Rob Treasure Lion. Depuis lors, deux autres lions ont été ajoutés à l’Inner Crew. Rob Traveler Lion a un regard irrésistible de “Qui, moi ?” dans ses yeux, “Madame, pourquoi me regardez-vous ainsi ?”, avant de se jeter ensuite dévotement dans mes bras. Rob Fierce a une lueur flamboyante remarquable dans l’un de ses yeux.

Rob et moi sommes en voyage ensemble. À mon impression, grâce à sa transition, Rob ne savait pas soudainement plus que moi ; nous avons découvert certaines choses ensemble. À travers la quête de l’âme sœur, où je me suis retrouvé soudain avec deux Henryk Vogels au lieu d’un, l’attention s’est déplacée de la musique vers l’idéologie de Darkwood ! Appelez cela une lueur résiduelle. Et nous avons également agité la vie du deuxième Henryk Vogel.

Bien que ces Wanderwege semblent être des chemins perdus, j’ai l’impression que Rob, moi-même et nos amis impliqués avons involontairement donné un coup assez précis dans un jeu de dominos. Que ce soit en ce qui concerne Darkwood ou son homonyme. Sont ces Irrwege en fait des mouvements incompréhensibles de l’intelligentsia cosmique ? En parlant de cela, mon autre âme sœur, Cees van der Sloot, qui m’a appelé “le grand éveilleur” dans les années 80 à Utrecht, est également de nouveau actif. Rob et lui se sont sans aucun doute rencontrés à présent.

Dans l’optique de mon séjour intercontinental en Europe-Dresde, j’ai décidé le 29 juillet 2022 de ne plus utiliser du tout les bonbons et les comprimés de cannabis, et depuis lors, je ne les ai pas touchés du tout. Parfois, j’en ai encore envie, mais j’ai réfléchi à leur influence sur mon jugement. Avec le recul, je réalise que j’ai laissé les situations avec Darkwood et les deux Henryk Vogels durer beaucoup trop longtemps. Bien qu’il soit difficile de le prouver, l’utilisation de cannabis a peut-être joué un rôle à cet égard. Les deux Vogels se sont révélés être des catastrophes comparables pour moi personnellement, c’est pourquoi j’ai décidé de mettre fin à ma quête d’une âme sœur à la fois pour Rob Nanninga et pour moi-même. La vérité est que je ne veux jamais laisser quoi ou qui que ce soit se mettre entre Rob et moi.

Après avoir arrêté de consommer du cannabis, j’ai remarqué que mon corps avait tendance à prendre du poids. J’étais descendu en dessous de 60 kilos, comme on peut le voir lors de la séance photo White Raven. Pendant la séance, Mayumi Acosta a dû ajuster ma veste car elle était trop grande : “Es-tu encore plus léger ?”. Depuis lors, j’ai pris environ 4 kilos et je dois faire attention pour éviter que cela n’augmente davantage. Cette sensation de légèreté me plaît beaucoup, surtout en ce qui concerne les vêtements, c’est très agréable.

La talentueuse photographe Mayumi Acosta a récemment annoncé qu’elle et son mari émigreraient cette année à Innsbruck, en Autriche, en octobre 2023. Pour cette raison, j’ai rapidement réservé une dernière séance photo avec elle. Vous trouverez ci-dessous le magnifique résultat!

…

Je profite toujours énormément du vélo et de la marche, et ce printemps a été à nouveau une période d’activités florissantes, car la température et la nature en Californie sont toujours à leur meilleur au printemps. Je vis toujours grâce à la maigre pension alimentaire qui prendra fin l’année prochaine, ainsi qu’à mes économies qui sont en partie investies dans des cryptomonnaies. Pour le moment, je suis toujours sans emploi. Mon ex-partenaire m’a fait une grosse frayeur avec un grave accident de parachutisme (c’était son hobby : sauter d’avions, même en tant qu’instructeur et accompagnateur, et il venait juste de commencer à passer sa licence de pilote avant l’accident). Pour moi, le véritable amour ne s’arrête pas après un divorce, et bien que je n’aie plus de contact avec lui (il semble clairement l’éviter), j’ai pu lui souhaiter un prompt rétablissement via Instagram et e-mail. Il est en période de rééducation depuis plusieurs mois maintenant.

Depuis le début du mois de mai 2023, j’ai définitivement pris mes distances avec Twitter. Sous l’influence d’Elon Musk, je commençais à me sentir de plus en plus mal à l’aise sur cette plateforme. En réalité, Twitter a été une grande déception pour moi dès le départ. J’y consacrais beaucoup de temps et d’attention, mais j’obtenais peu de réponses, de communications respectueuses et de reconnaissance en retour. Comme dirait Mr. Wonderful de Shark Tank : “Mets ça derrière la grange et tire-lui dessus.” Je commence à mieux comprendre cette philosophie de vie : il est préférable de reconnaître quand quelque chose est clairement un échec. Cela semble également s’appliquer au site web de mon journal intime que j’ai lancé, mais qui a suscité si peu d’intérêt que je l’ai fermé pour le moment.

Le mouvement sceptique aux Pays-Bas, sous la “direction” de Pepijn van Erp, membre du conseil d’administration de Skepsis, et avec la non-intervention défaillante de Jan Willem Nienhuys, toujours membre du conseil d’administration, a porté un coup fatal à tout le monde, y compris à moi-même, en ce qui concerne les discussions sceptiques néerlandaises respectueuses. Il semblerait que le respect ne soit plus une valeur primordiale pour eux. Van Erp a créé un véritable champ de bataille par son approche agressive envers ceux qui ont des opinions différentes. Malheureusement, je ne suis plus active au sein de Skepsis aux Pays-Bas depuis des années. Cependant, Rob Nanninga est toujours là, et personne ne peut me priver de son amour et de son influence sceptique saine.

Joran van der Sloot, qui joue un grand rôle dans mes blogs Robbert van den Broeke-Stan Pluijmen, sera jugé aux États-Unis pour son chantage envers Beth Holloway. Je reste optimiste qu’il finira par dire enfin la vérité, mais il devra bien sûr la prouver, sinon personne ne le croira plus.

Jusqu’à présent, il n’y a eu aucun changement dans ma volonté de ne pas vieillir. La tension et l’énergie qui en découlent commencent à s’accumuler considérablement, et je ressens cette pression de plus en plus. J’ai identifié trois chemins privés vers la fête céleste, mais c’est au Cosmos de décider.

…

by on

När det gäller uppdateringarna av de visuella lejonen hade jag stannat vid skattmästaren Rob Treasure Lion. Sedan dess har två ytterligare lejon lagts till Inner Crew. Rob Traveler Lion har en oemotståndlig “Vem, jag?” blick i sina ögon, “Fröken, varför tittar du så på mig?” för att sedan ödmjukt omfamna mig. Rob Fierce har en slående eldig glöd i en av sina ögon.

Rob och jag är på resa tillsammans. Enligt min uppfattning visste inte Rob, genom sin övergång, plötsligt mer än jag; vi upptäckte saker gemensamt. Genom sökandet efter en själsfrände, där jag plötsligt hamnade med två Henryk Vogels istället för en, försköts fokus från musiken till Darkwoods ideologi! Kalla det en efterglöd. Och vi skapade också uppståndelse i det andra Henryk Vogels liv.

Även om dessa Wanderwege kan verka som vilseledande vägar, får jag intrycket att Rob, jag och våra engagerade vänner oavsiktligt har gett en ganska exakt knuff i ett dominospel. Både när det gäller Darkwood och dess namne. Är dessa Irrwege faktiskt outgrundliga drag av Kosmos intelligentsia? På tal om det, min andra själsfrände, Cees van der Sloot, som kallade mig för “the great enlightener” på 1980-talet i Utrecht, är också aktiv igen. Rob och han har säkerligen redan lärt känna varandra.

Med tanke på mitt interkontinentala vistelse i Europa-Dresden beslutade jag den 29 juli 2022 att sluta använda cannabisgodis och -tabletter, och sedan dess har jag inte tagit dem alls. Ibland längtar jag fortfarande efter dem, men jag har tänkt på deras påverkan på mitt omdöme. När jag ser tillbaka inser jag att jag har låtit situationerna med Darkwood och de två Henryk Vogels pågå alltför länge. Även om det är svårt att bevisa kan cannabisanvändning möjligen ha spelat en roll här. Båda Vogels visade sig vara liknande katastrofer för mig personligen, och därför har jag beslutat att avsluta min sökning efter en själsfrände både för Rob Nanninga och för mig själv. Sanningen är att jag egentligen aldrig vill ha något eller någon som kommer emellan Rob och mig.

Efter att ha slutat med cannabis märkte jag att min kropp har en tendens att vilja gå upp i vikt. Jag hade gått ner under sextio kilo, som syns på White Raven-fotosessionen. Under fotograferingen var Mayumi Acosta tvungen att justera min jacka eftersom den var för lös: “Har du blivit ännu lättare?”. Sedan dess har jag gått upp ungefär 4 kilo och måste vara lite försiktig för att förhindra ytterligare viktökning. Den lätta känslan trivs jag väldigt bra med, särskilt när det gäller kläder, det är väldigt trevligt.

Den mästerfotografen Mayumi Acosta har nyligen meddelat att hon och hennes man kommer att emigrera till Innsbruck, Österrike i oktober 2023. Av den anledningen har jag snabbt bokat en sista fotosession med henne. Nedan ser ni det fantastiska resultatet!

…

Jag njuter fortfarande enormt av cykling och promenader, och den här våren var det återigen en uppblomstring av aktiviteter eftersom temperaturen och naturen i Kalifornien alltid är på sin bästa sida på våren. Jag försörjer mig fortfarande på den sparsamma underhållsbidraget, som kommer att upphöra nästa år, och på mina besparingar som delvis är investerade i kryptovalutor. För tillfället är jag fortfarande arbetslös. Min före detta partner skrämde mig rejält med en allvarlig fallskärmsolycka (som var hans hobby: att hoppa från flygplan, till och med som instruktör och guide, och han hade till och med börjat ta sin pilotlicens innan olyckan inträffade). För mig slutar sann kärlek inte vid en skilsmässa, och även om jag inte längre har kontakt med honom (han verkar tydligt undvika det), kunde jag ändå via Instagram och e-post låta honom veta att jag önskar honom en snabb återhämtning. Han har nu varit i rehabilitering i många månader.

Från och med början av maj 2023 har jag definitivt sagt adjö till Twitter. På grund av Elon Musks inflytande började jag känna mig allt mer obekväm där. För mig har Twitter faktiskt varit en stor besvikelse från början. Jag lade ner mycket tid och uppmärksamhet där, men fick alltid lite respons, respektfull kommunikation och uppskattning tillbaka. Mr. Wonderful från Shark Tank skulle säga: “Ta det bakom ladugården och skjut det.” Jag börjar förstå den här livsfilosofin bättre: att det är bättre att erkänna när något uppenbart inte är framgångsrikt. Det verkar också gälla för webbplatsen My Diaries som jag startade, men som genererade så lite intresse att jag har stängt den för nu.

Den skeptiska rörelsen i Nederländerna, under “ledning” av Pepijn van Erp, styrelsemedlem i Skepsis, och med den fortfarande styrelsemedlemmen Jan Willem Nienhuys som inte lyckades ingripa, har gett nådastöten till allt och alla, inklusive mig själv, när det gäller respektfulla nederländska skeptiska diskussioner. Tydligen står respekt inte högt på deras agenda längre. Van Erp har genom sitt aggressiva tillvägagångssätt gentemot avvikande åsikter orsakat ett verkligt slagfält. Tyvärr har jag därför inte varit aktiv med Skepsis Nederland på flera år. Men Rob Nanninga finns alltid där, och hans kärlek och sunda skeptiska inflytande kan ingen ta ifrån mig.

Joran van der Sloot, som spelar en stor roll i mina bloggar om Robbert van den Broeke och Stan Pluijmen, kommer att ställas inför rätta i Amerika för utpressning av Beth Holloway. Jag behåller hoppet om att han äntligen kommer att berätta sanningen, men han måste självklart kunna bevisa den, annars kommer ingen längre tro på honom.

Hittills har det inte skett några förändringar i min strävan att inte bli gammal. Spänningen kring detta och den drivande energin bakom det byggs upp och jag känner trycket öka allt mer. Jag har identifierat tre privata vägar till den himmelska festen, men ordet är Kosmos.

by on

En cuanto a las actualizaciones visuales de los leones, me había quedado con el tesorero Rob Treasure Lion. Desde entonces, se han añadido dos leones más al Inner Crew. Rob Traveler Lion tiene una mirada irresistible de “¿Yo?”, diciendo: “Señora, ¿por qué me mira así?”, para luego rendirse devotamente en mis brazos. Rob Fierce tiene un resplandor notablemente ardiente en uno de sus ojos.

Rob y yo estamos de viaje juntos. Según mi impresión, Rob, debido a su transformación, no sabía repentinamente más que yo; descubrimos algunas cosas juntos. Con la búsqueda de la alma gemela, de repente me encontré con dos Henryk Vogels en lugar de uno, lo que desvió la atención de la música hacia la ideología de Darkwood. Llámalo un resplandor posterior. Y también causamos conmoción en la vida del segundo Henryk Vogel.

Aunque estos caminos parecen senderos perdidos, tengo la impresión de que Rob, yo y nuestros amigos involucrados hemos dado sin querer un empujón bastante preciso en un juego de dominó. Tanto en lo que respecta a Darkwood como a su homónimo. ¿Son estas desviaciones caminos incomprensibles de la inteligencia cósmica? Hablando de eso, mi otra alma gemela, Cees van der Sloot, quien en la década de 1980 en Utrecht me llamó “el gran despertador”, también está activo nuevamente. Sin duda, Rob y él ya se han conocido.

Con miras a mi estadía intercontinental en Europa-Dresden, el 29 de julio de 2022 decidí dejar de consumir caramelos y tabletas de cannabis, y desde entonces no los he vuelto a tomar en absoluto. A veces todavía siento ganas de ellos, pero he reflexionado sobre su influencia en mi capacidad de juicio. Mirando hacia atrás, me doy cuenta de que dejé que las situaciones con Darkwood y los dos Henryk Vogels duraran demasiado tiempo. Aunque es difícil de probar, es posible que el consumo de cannabis haya desempeñado un papel en ello. Ambos Vogels resultaron ser catástrofes comparables para mí personalmente, por lo que he decidido poner fin a mi búsqueda de un alma gemela tanto para Rob Nanninga como para mí mismo. La verdad es que nunca quiero permitir que algo o alguien se interponga entre Rob y yo.

Después de dejar de consumir cannabis, noté que mi cuerpo tiende a ganar peso. Había perdido peso hasta estar por debajo de los sesenta kilos, como se puede ver en la sesión de fotos de White Raven. Durante la sesión, Mayumi Acosta tuvo que ajustar mi chaqueta porque me quedaba suelta: “¿Has perdido aún más peso?”. Desde entonces, he aumentado aproximadamente 4 kilos y debo tener cuidado para evitar que siga aumentando. Me gusta mucho esta sensación ligera, especialmente cuando se trata de la ropa, es muy agradable.

La talentosa fotógrafa Mayumi Acosta recientemente anunció que ella y su esposo se mudarán a Innsbruck, Austria, este año en octubre de 2023. Por esta razón, rápidamente reservé una última sesión de fotos con ella. ¡Aquí abajo puedes ver el hermoso resultado!

…

Aún disfruto enormemente de andar en bicicleta y caminar, y esta primavera hubo un renovado impulso de actividades, ya que la temperatura y la naturaleza en California están en su mejor momento durante esta estación. Aún dependo de la escasa pensión alimenticia, la cual terminará el próximo año, y de mis ahorros que están parcialmente invertidos en criptomonedas. En este momento, todavía estoy desempleada. Mi ex pareja me asustó mucho con un grave accidente de paracaidismo (que era su pasatiempo: saltar de aviones, ahora incluso como instructor y guía, y justo antes del accidente incluso había comenzado a obtener su licencia de piloto). Para mí, el verdadero amor no termina con un divorcio, y aunque ya no tengo contacto con él (parece estar evitándolo claramente), pude hacerle saber a través de Instagram y correo electrónico que le deseo una pronta recuperación. Lleva meses en proceso de rehabilitación.

Desde principios de mayo de 2023, me he despedido definitivamente de Twitter. Comencé a sentirme cada vez más incómodo allí debido a la influencia de Elon Musk. Para mí, Twitter ha sido una gran decepción desde el principio. Dediqué mucho tiempo y atención a esta plataforma, pero siempre recibí poco respuesta, comunicación respetuosa y aprecio a cambio. Mr. Wonderful de Shark Tank diría: “Llévalo detrás del granero y dispárale”. Comienzo a entender cada vez mejor esta filosofía de vida: es mejor reconocer cuando algo claramente no tiene éxito. Esto parece aplicarse también al sitio web de My Diaries que lancé, pero que generó tan poco interés que lo he cerrado por ahora.

El movimiento escéptico en los Países Bajos, bajo el “liderazgo” del miembro del consejo directivo de Skepsis, Pepijn van Erp, y con la fallida falta de intervención del aún miembro del consejo directivo Jan Willem Nienhuys, ha dado el golpe final a todo y a todos, incluyéndome a mí mismo, en lo que respecta a las discusiones escépticas respetuosas en los Países Bajos. Parece que este respeto ya no ocupa un lugar destacado en sus principios. Van Erp ha causado una verdadera carnicería con su enfoque agresivo hacia aquellos que piensan de manera diferente. Desafortunadamente, hace años que ya no participo activamente en Skepsis en los Países Bajos. Sin embargo, Rob Nanninga siempre estará presente, y su amor e influencia escéptica saludable no pueden ser arrebatados de mí.

Joran van der Sloot, quien juega un papel importante en mis blogs Robbert van den Broeke-Stan Pluijmen, será juzgado en Estados Unidos por su extorsión a Beth Holloway. Sigo manteniendo la esperanza de que finalmente diga la verdad, pero por supuesto, tendrá que demostrarla, de lo contrario, nadie le creerá.

Hasta ahora, no ha habido cambios en mi búsqueda de no envejecer. La tensión al respecto y la energía impulsora detrás de ello están aumentando considerablemente, y siento esa presión cada vez más. He identificado tres caminos privados hacia la fiesta celestial, pero la palabra final está en manos del Cosmos.

…

by on

Regarding the visual lion updates, I had left off with the treasurer Rob Treasure Lion. Since then, two more lions have been added to the Inner Crew. Rob Traveler Lion has an irresistible “Who, me?” look in his eyes, saying, “Madam, why are you looking at me like that?” before devotedly falling into my arms. Rob Fierce has a striking fiery glow in one of his eyes.

Rob and I are on a journey together. In my impression, Rob, through his transition, didn’t suddenly know more than me; we discovered things together. Through the search for a soulmate, where I unexpectedly ended up with two Henryk Vogels instead of one, the focus shifted from music to the ideology of Darkwood! Call it an afterglow. And we also stirred up the life of the second Henryk Vogel.

Although these Wanderwege seem like errant paths, I get the impression that Rob, I, and our involved friends unintentionally made quite a precise push in a game of dominos. Both regarding Darkwood and its namesake. Are these Irrwege, in fact, unfathomable moves of the Cosmos intelligentsia? Speaking of which, my other soulmate, Cees van der Sloot, who called me “the great awakener” in Utrecht back in the 1980s, is also active again. Rob and he have undoubtedly met each other by now.

With regards to my intercontinental stay in Europe-Dresden, on July 29, 2022, I decided not to use cannabis candies and tablets anymore, and since then, I haven’t taken them at all. Sometimes I still crave them, but I have reflected on their influence on my judgment. Looking back, I realize that I let the situations with Darkwood and the two Henryk Vogels persist for far too long. Although it is difficult to prove, cannabis use may have played a role in this. Both Vogels turned out to be comparable catastrophes for me personally, which is why I have decided to end my quest for a soulmate involving both Rob Nanninga and myself. The truth is that I never want anything or anyone to come between Rob and me.

After quitting cannabis, I noticed that my body tends to want to gain weight. I had lost weight to under sixty kilograms, as seen in the White Raven photoshoot. During the photo session, Mayumi Acosta had to adjust my jacket because it was too loose: “Have you become even lighter?” Since then, I have gained approximately 4 kilograms and need to be a bit mindful to prevent further increase. I quite enjoy the light feeling, especially when it comes to clothing; it’s very pleasant.

The master photographer Mayumi Acosta recently announced that she and her husband will be emigrating to Innsbruck, Austria, this year in October 2023. For that reason, I quickly booked one last photoshoot with her. Below, you can see the beautiful result!

…

I still greatly enjoy cycling and hiking, and this spring there was a renewed surge of activities as the temperature and nature in California are always at their best during this season. I am still living off the meager alimony, which will end next year, and my savings, some of which are invested in cryptocurrencies. Currently, I am still unemployed. My ex-partner gave me quite a scare with a serious skydiving accident (which was his hobby: jumping out of planes, now even as an instructor and guide, and he had just started pursuing his pilot’s license before the accident). For me, true love doesn’t end with a divorce, and although I have no contact with him anymore (he seems to actively avoid it), I was still able to convey my wishes for a speedy recovery to him through Instagram and email. He has been in rehabilitation for several months now.

Since early May 2023, I have definitively said goodbye to Twitter. I started feeling increasingly uncomfortable there due to the influence of Elon Musk. For me, Twitter has actually been a major disappointment from the beginning. I invested a lot of time and attention into it, but I always received little response, respectful communication, or appreciation in return. As Mr. Wonderful from Shark Tank would say, “Take it behind the barn and shoot it.” I am beginning to understand this life philosophy better: that it is better to acknowledge when something is clearly not successful. This seems to also apply to the “My Diaries” website that I launched, which generated so little interest that I have closed it for now.

The skeptical movement in the Netherlands, under the “leadership” of Skepsis board member Pepijn van Erp, and with the continued failure to intervene by board member Jan Willem Nienhuys, has dealt a final blow to everyone, including myself, when it comes to respectful Dutch skeptical discussions. It seems that respect is no longer a priority for them. Van Erp’s aggressive approach towards those with different views has caused a true battlefield. Unfortunately, I have not been active with Skepsis Netherlands for years now. But Rob Nanninga is always there, and his love and healthy skeptical influence cannot be taken away from me.

Joran van der Sloot, who plays a significant role in my Robbert van den Broeke-Stan Pluijmen blogs, will be in America to be tried for his extortion of Beth Holloway. I remain hopeful that he will finally tell the truth, but he will, of course, need to provide evidence to support it, otherwise, no one will believe him anymore.

To date, there have been no changes in my pursuit of not growing old. The anticipation and driving energy behind this are building up significantly, and I feel the pressure increasing. I have identified three private roads to the heavenly feast, but the word is with the Cosmos.

…

by on

Wat betreft de visuele leeuwen-updates was ik gebleven bij de schatbewaarder Rob Treasure Lion. Sindsdien zijn er nog twee leeuwen aan de Inner Crew toegevoegd. Rob Traveler Lion heeft een onweerstaanbare “Wie, ik?” blik in zijn ogen, “Mevrouw, waarom kijkt u zo naar me?”, om mij vervolgens devoot in de armen te vallen. Rob Fierce heeft een opvallend vurige gloed in één van zijn ogen.

Rob en ik zijn samen op reis. Naar mijn indruk wist Rob, door zijn overgang, niet opeens meer dan ik; we ontdekten het een en ander gezamenlijk. Door de zoektocht naar de soulmate, waarbij ik opeens bij twee Henryk Vogels belandde in plaats van één, verschoof de aandacht van de muziek naar de ideologie van Darkwood! Noem het een afterglow. En brachten we ook nog eens reuring in het leven van de tweede Henryk Vogel.

Hoewel deze Wanderwege lijken op dwaalwegen, krijg ik de indruk dat Rob, ik en betrokken vrienden onbedoeld een tamelijk precieze duw hebben gegeven in een dominospel. Zowel met betrekking tot Darkwood als de naamgenoot ervan. Zijn deze Irrwege in feite onnavolgbare zetten van de Kosmos intelligentsia? Speaking of which, mijn andere soulmate, Cees van der Sloot, die me in de jaren tachtig van de vorige eeuw in Utrecht “de grote bewustmaker” noemde, is ook weer actief. Rob en hij hebben elkaar ongetwijfeld inmiddels leren kennen.

Met het oog op mijn intercontinentale verblijf in Europa-Dresden, had ik op 29 juli 2022 besloten geen cannabis-snoepjes en -tabletten meer te gebruiken, en sindsdien heb ik ze helemaal niet meer genomen. Soms verlang ik er nog naar, maar ik heb nagedacht over de invloed ervan op mijn oordeelsvermogen. Terugkijkend besef ik dat ik de situaties met Darkwood en de twee Henryk Vogels veel te lang heb laten voortduren. Hoewel het moeilijk te bewijzen is, kan cannabisgebruik hier mogelijk een rol in hebben gespeeld. Beide Vogels bleken voor mij persoonlijk vergelijkbare catastrofes te zijn, en daarom heb ik besloten mijn zoektocht naar een zielsverwant van zowel Rob Nanninga als mijzelf te beëindigen. De waarheid is dat ik eigenlijk nooit iets of iemand tussen Rob en mij wil laten komen.

Na het stoppen met cannabis merkte ik dat mijn lichaam de neiging heeft om gewicht aan te willen komen. Ik was afgevallen tot onder de zestig kilo, zoals te zien is op de White Raven fotoshoot. Tijdens de fotosessie moest Mayumi Acosta mijn jasje aanpassen omdat het te los zat: “Ben je nóg lichter geworden?”. Sindsdien ben ik ongeveer 4 kilo aangekomen en moet ik een beetje opletten om te voorkomen dat dit verder toeneemt. Het lichte gevoel bevalt me erg goed, vooral als het gaat om kleding, is het erg prettig.

De meesterfotografe Mayumi Acosta heeft onlangs aangekondigd dat zij en haar man dit jaar, in oktober 2023, naar Innsbruck, Oostenrijk zullen emigreren. Om die reden heb ik snel nog een laatste fotosessie bij haar geboekt. Hieronder ziet u het prachtige resultaat!

…

Ik geniet nog steeds enorm van fietsen en wandelen, en deze lente was er opnieuw een opleving van activiteiten, omdat de temperatuur en de natuur in Californië in de lente altijd op hun best zijn. Ik leef nog steeds van de spaarzame alimentatie, die volgend jaar stopt, en van mijn spaargeld dat deels geïnvesteerd is in cryptomunten. Op dit moment ben ik nog steeds werkloos. Mijn ex-partner heeft me flink laten schrikken met een ernstig parachutespring-ongeluk (wat hij als hobby deed: springen uit vliegtuigen, nu zelfs als instructeur en begeleider, en hij was vlak voor het ongeluk zelfs begonnen met het behalen van zijn pilootlicentie). Voor mij houdt ware liefde niet op bij een echtscheiding, en hoewel ik geen contact meer met hem heb (hij lijkt dat overduidelijk te vermijden), kon ik hem toch via Instagram en e-mail laten weten dat ik hem een spoedig herstel wens(te). Hij is nu al vele maanden aan het revalideren.

Van Twitter heb ik sinds begin mei 2023 definitief afscheid genomen. Door de invloed van Elon Musk begon ik me daar steeds ongemakkelijker te voelen. Voor mij is Twitter eigenlijk vanaf het begin een grote teleurstelling geweest. Ik besteedde er veel tijd en aandacht aan, maar kreeg er altijd weinig respons, respectvolle communicatie en waardering voor terug. Mr. Wonderful van Shark Tank zou zeggen: “Take it behind the barn and shoot it.” Ik begin deze levensfilosofie steeds beter te begrijpen: dat het beter is om te erkennen wanneer iets overduidelijk geen succes is. Dit lijkt ook van toepassing te zijn op de My Diaries-website die ik lanceerde, maar die zo weinig belangstelling genereerde dat ik hem voor nu heb gesloten.

De skeptische beweging in Nederland, onder “leiding” van Skepsis-bestuurslid Pepijn van Erp en met het falende niet-ingrijpen van nog steeds bestuurslid Jan Willem Nienhuys, heeft alles en iedereen, inclusief mijzelf, de genadeslag gegeven wat betreft respectvolle Nederlandse skeptische discussies. Dit respect staat blijkbaar niet hoog in hun vaandel (meer). Van Erp heeft door zijn agressieve benadering van andersdenkenden een waar slagveld veroorzaakt. Helaas ben ik dus al jaren niet langer actief met Skepsis Nederland. Maar Rob Nanninga is er altijd, en zijn liefde en gezonde skeptische invloed kan niemand mij afnemen.

Joran van der Sloot, die in mijn Robbert van den Broeke-Stan Pluijmen blogs een grote rol speelt, zal in Amerika berecht worden voor zijn afpersing van Beth Holloway. Ik blijf hoopvol dat hij eindelijk de waarheid zal vertellen, maar hij zal deze natuurlijk wel moeten bewijzen, anders zal niemand hem meer geloven.

Tot op heden zijn er geen veranderingen in mijn streven om niet oud te worden. De spanning hierover en de drijvende energie erachter beginnen zich danig op te bouwen en ik voel die druk in toenemende mate. Ik heb drie privé-wegen naar het hemelse feest geïdentificeerd, maar het woord is aan de Kosmos.

…

by on

28. Januar, 2022. Sophie, Spitzname, vollständiger Name mir bekannt, meldet sich über soziale Medien. Sie sagt, dass Rob Nanninga in einem Traum von ihr aufgetaucht sei, aber dass dies einige Jahre her sei und sie nicht wisse, warum sie es jetzt erwähne.

Ich kann es selbst schon besser nachvollziehen. Seit der Pandemie und jetzt auch dem Russlandkrieg ist in den Blogs zu lesen, dass sich alles in meinem Leben auf den Kopf gestellt hat, auch in meinem Beziehungsleben. Die seltsame Darkwood- und Henryk-Geschichte, die immer noch andauert, das heißt, die Henryk-Geschichte befindet sich noch in der Entwicklung. Es ist nun fast 8 Jahre her, dass Rob an oder kurz vor Christi Himmelfahrt seinen irdischen Mantel an die Garderobe gehängt hat. Die rauen Jahre 2020-2022 erzeugen für mich einen tiefen existenziellen Schwung und ja, das Timing ist richtig. Ich habe die relevanten Sätze als eine Geschichte hintereinander gesetzt: (nur geringfügige sprachliche Änderungen)

Hallo Constantia; 1 Mal erschien Rob Nanninga in meinem Traum. Er sah sehr cool aus mit einem sehr hässlichen (ähm) braunen Rollkragenpullover. Er stand in einer Tür.
Ich war besorgt. Ich will nichts mit Männern zu tun haben. Aber er stand ganz still da. Er hat mich irgendwie beruhigt. Er sagte, ich werde nur hier stehen. Ich wollte es Dir früher sagen, aber ich fürchte, Du fandest es komisch. Oder fand es nervig. Ich habe schlimme Dinge mit Männern durchgemacht, aber das mit Rob Nanninga war okay.

[Auf die Frage, woher sie ihn kennt>] Durch Dich, durch Skepsis. Aber nie kontaktiert. Ich bin von 1989, also kann ich nicht. Ich war früher ein Fan von 🙄 Robert ten Broeke. Das einzige, woran ich mich erinnere;

Er stand lässig in der Tür. Der Türrahmen war altrosa mit einer Art Welle darin und die Wand war strahlend weiß. Er sagte mir, ich solle keine Angst haben. Ich fand es in Ordnung. Eine Art Ruhe. Ich habe ihn später wiedererkannt und gefragt, ob er Dein Mann sei, und er hat zugestimmt. Dann war ich mir absolut sicher, dass ich nichts zu befürchten hatte. Er sagte, es sei gut, dass Du alles über Robbert und Stan aufgedeckt hast. Damals habe ich Deinen Blog über die 2 und alles drumherum verfolgt. Es gab einen Punkt, an dem ich mir Sorgen machte, als sie etwas Seltsames mit Deiner Adresse gemacht haben. Ich weiß nicht mehr wann oder was genau. Haha ich musste schmunzeln. Er wirkte etwas schüchtern. Und eine Art verschmitztes Lächeln. Als er sagte, er sei Dein Mann.

[Bat sie um um Klarstellung “verschmitzt”]

Nein verschmitzt ist ein großes Wort. Ich habe eine diagnostizierte leichte Form von Autismus. Meine Intelligenz ist laut Psychologin glücklicherweise normal, aber ich bin 3 Monate zu früh geboren und finde es wirklich schwierig, Gesichtsausdrücke zu beschreiben. Gibt es einen Schritt weniger als wirklich verschmitzt? Ich werde mich morgen hinsetzen, wenn ich kann. (Zeichnung)

[Ich hatte um eine Zeichnung der Traumsituation gebeten und war sehr schnell sehr aufgeregt, weil ich jetzt wusste, was sie mit diesem Blick meinte, nämlich Robs leicht ironischen, forschenden Blick].

Puh, ich versuche mal von vorne anzufangen. Seit meinem 6. Lebensjahr gemobbt und 1 schlimme Missbrauchserfahrung gemacht. Ich erstarrte komplett und konnte auch kein Wort zur Polizei sagen. Der Teddybär war mein bester Freund. Ich habe auch viel Missbrauch um meinen 13. bis 15. erlebt (das war ein Bekannter).

Dann “Freunde” gefunden, die aber angeblich sehr spirituell waren, verschiedene “Rituale” gemacht mit Massagen, Eierritual. Und dann habe ich an Robert geglaubt; gutes Geld für sein Buch bezahlt. Und als das alles ans Licht kam, dachte ich, ich werde nie wieder darauf hereinfallen. Oh ja, von meinem 13. bis 15.; das war also in Groningen.

Ich hatte Sophie um eine Zeichnung der Situation im Traum gebeten und zu meiner Überraschung nahm sie diese Frage sofort an und kam nicht lange danach mit einer netten Figurenzeichnung, die mich sogar sofort an Robs typische ‘geneigte Haltung’ erinnerte so wie ich ihn nach seinem Tod kennengelernt habe. Ich sehe ihn oft vor meinem inneren Auge, zum Beispiel beim Radfahren, wie er an einem Baum lehnt, mit dem süßen Lächeln und dem forschenden und leicht ironischen Blick in seinen Augen. Sophie fand das Wort „ironisch“ perfekt, als ich es ihr nach ihrer Bemerkung über „schelmischen Blick“ beschrieb, genau das war, wie sie meinte, leicht ironisch und neugierig, sehr freundlich. Aber Sophie kam nicht weiter als diese rudimentäre Zeichnung, und sie selbst kam auf die Idee, ihre gute, und das seit ihrer Kindheit Freundin Jessica zu fragen, und sie wollte es, aber sie stellte sich als so beschäftigt heraus, dass die Last zu gross wurde. Jessica kam dann selbst auf die Idee, dass ihre Schwester, ebenfalls sehr künstlerisch begabt (war nicht klar, wurde nur so gesagt) Monique es machen würde. Und ja, Monique wollte es versuchen. Ich nenne die Kette der Entwicklungen, denn diese Kette wird zu 100% zeigen, dass nichts davon inszeniert ist (für die ungläubigen und misstrauischen Skeptiker): Also kam Jessica auf die Idee, Monique zu fragen.

Für mich waren Jessica und Monique nur Namen, es gab noch keinen Nachnamen, ihr Nachname Van Deursen kam später im April 2022, und „Van Deursen“ hat mich immerhin nach Brabant (in Bezug auf diesen typisch gemütlichen holländischen Nachnamen) gefühlt. Ich habe selbst lange dort gelebt und bin auch dort geboren, aber ich hatte absolut keine Ahnung von den beiden Damen, ich dachte ehrlich gesagt, dass es ‘nur’ zwei Durchschnittsdamen seien – ja, ich schäme mich jetzt deswegen – und Sophie hat dazu nichts gesagt.

Sophie wollte alles so rein wie möglich halten und gab Monique nur zwei Bilder von Rob und skizzierte kurz, was sie im Traum gesehen hatte, die Kleidung etc.

Dass ich bei Sophie selbst sofort ins Schwarze getroffen habe, lag nur an den wenigen Eröffnungssätzen, die Sophie dazu brauchte, völlig ungewollt auf ihrer Seite, denn ich finde, solche Details gehen wirklich zu weit für jemanden, der sich nicht ausführlich mit Rob auseinandergesetzt hat. Sie sprach über einen hässlichen braunen Pullover mit Zopfmuster, und ich erkannte sofort Robs Verhalten in dieser Wahl der Kleidung. Robs „angenehme Bürgerlichkeit“ habe ich bereits in Lionhearts erwähnt. Rob, der sich nicht für einen schrillen Auftritt entscheidet, sondern für den einfallslosen, ‘bürgerlichen’ braunen Zopfpullover. Und außerdem begannen viele Glocken zu läuten, als Sophie sagte, dass Rob gesagt hatte: „Ich werde nur hier stehen“. Dies ist in der Tat Rob, den Rob, den ich vor und nach seinem Tod kennengelernt habe (ja, bear with me). Was ist passiert? Sophie wurde als sechsjähriges Mädchen von einem Typen ins Gebüsch gezogen und den Rest können Sie selbst ausfüllen. Und dabei blieb es nicht, denn auch in ihren Teenagerjahren geschah mehr sexueller Missbrauch. Kurz gesagt: Sophie ist aus allen Gründen der Welt keine Frau, die Männern gut vertraut. Rob muss das alles gesehen haben, und seine Zeile “Ich werde nur hier stehen.” ist zu 100% das, was Rob tun und sagen würde, wenn diese Situation auf der Erde gewesen wäre. Korrigieren Sie mich, wenn ich falsch liege, Rob-Kenner.

Ich wartete geduldig und tatsächlich trafen schon einige fast fertige Kopien von Robs Zeichnung ein. Ich war gerührt, das sowieso, ja, das war Rob gewesen! Durch welche kosmische Sprache und welchen Weg auch immer, Rob erschien. Sophie ist ohnehin wichtig für andere Dinge, siehe den Darkwood-Blog, und sie hat die Eigenschaft von Rob und mir gemeinsam: Sie ist ‘langsam’, manche Sachen fallen ihr erst spät auf. Denn sie hat wieder eine fette Bombe platzen lassen, ähnlich wie damals mit dem Darkwood-Blog, die mir sofort klar gemacht hat, dass ich unbedingt einen Blog über meine schlechten Darkwood-Erfahrungen schreiben muss.

Die Bombe, die jetzt fiel, war wie folgt: [Sophie fuhr über soziale Medien fort, 14. April 2022:]

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Cesair [fett von mir]

Ich werde sie fragen ob ihr name genannt werden darf, ich werde sie bald anrufen. Ich bin mir nicht sicher, ob sie dafür offen ist.

Der Künstler ist in einer Pagan-Folk-Band.

Es hat mich nie wirklich getroffen, aber plötzlich fiel der Groschen. Rob Nanninga hatte auch etwas damit zu tun, richtig?

Ich dachte oooh ja irgendwie muss alles so sein.

Wieder verfiel ich in einen tiefen Schock, diesmal in einen euphorischen. Sophie, die übrigens nicht die Sophie der Band Cesair ist, erwähnte wenig später auch, dass sie selbst (noch?) nichts mit diesem Musikgenre zu tun hat, aber alle Robs Nahestehenden werden das zu schätzen wissen: ja, Folk, Robs lebensgroße und lebenslange Leidenschaft neben Skepsis. Rob wurde gezeichnet von… Monique van Deursen, aktiv als Leadsängerin in einer der größten und bekanntesten Folkbands der Niederlande, die auch über die Grenzen hinweg aktiv und erfolgreich ist, der Band Cesair. Erst jetzt, Mitte April 2022, habe ich es erfahren, erst jetzt habe ich angefangen zu googeln. Und Sophie hatte das wirklich nicht erkannt, die Ungeheuerlichkeit davon, bis ich darauf stieß. Sowohl Jessica als auch Monique van Deursen sind, genau wie Sophie, sehr intelligente, begabte und schöne Frauen, und vor allem: sehr rein, ja, ich sage es einfach klar, das sehe ich mit meiner Lebenserfahrung von nun 54 Jahren. Der Schock vertiefte sich noch weiter, denn Cesair hatte am 8. Oktober 2021 auch gerade einen neuen Song veröffentlicht, „Aux Pieds Nus“, und in diesem Song geht es um … den Verlust eines geliebten Menschen durch den Tod, aber auch um die Reichweite über den Tod zu dieser Geliebten. Und auf ihrer Events-Seite habe ich gesehen, dass sie für ein Event angemeldet sind, ähnlich dem, bei dem es sich um die falschen Darkwood-Typen handeln könnte, das “Wave-Gothic-Treffen” in Deutschland. Aber Cesair ist gut, süß, rein, das Folk, das Rob mit all seinem Wissen jetzt unterstützen kann und würde, und nicht die Darkwood-Jungs. Nur um das klarzustellen, ich weiß nicht, ob Rob Nanninga Cesair kannte, ich kann es nicht in seinen Musiklisten finden, ich kannte Cesair nicht und ich kenne Jessica und Monique auch nicht. Ich könnte weinen, während ich das schreibe, und mir kommen wieder die Tränen. Ja, dafür schäme ich mich nicht.