Inhalt

Zehn Jahre Another Davis
Magischer Realismus in der Realitรคt
Der Kampf
Multiversum
Das Davis Haus
Die Magisch-Realistische Erde
Frรผhere Teile von Lรถwenherzen

DOWNLOAD LION HEARTS ENGLISH Part I-X pdf


Zehn Jahre Another Davis

Es gibt neun frรผhere Leeuwenharten-Blogs. Ich habe hier keine Zeitplanung in Jahren gemacht, cross my heart and hope to die, aber ich habe schon seit einigen Monaten daran gedacht, dass Rob und ich am 30. Mai 2024 ein zehnjรคhriges Jubilรคum von Another Davis haben und dass dies nicht unerwรคhnt bleiben sollte. Denn am 30. Mai 2014 wurde er tot hinter seinem Computer gefunden. Er war also aus Groningen weggezogen und auf der Grundlage meiner Erkenntnisse zu mir in Another Davis gezogen. Zur Vereinfachung lasse ich die Anfรผhrungszeichen um Another Davis in diesem Blog weg. Die Perfektion des Kosmos bleibt ehrfurchtgebietend, denn Lรถwenherzen Teil X, zehn, fรคllt nun – wie sich herausstellt – mit diesem zehnjรคhrigen 2014-2024 Ereignis zusammen.

Mai 2014. Und noch der 29. Mai 2014 in Davis, Kalifornien. Ich spรผrte es, noch bevor ich es wusste. Eine eiskalte Hand hatte sich um mein Herz gelegt. Und dann kam auch das Wissen, als Jan Willem Nienhuys mir eine E-Mail schickte. J. Hennekam sagte, dass Rob ihrer Meinung nach nicht am 30., sondern am 29. Mai 2014 abends verstorben sei, und das war damals Christi Himmelfahrt. Die Verzweiflung รผberkam mich, die Suche nach Rob auf der anderen Seite. Es zu finden. Die bereits seit dem 6. Januar 2005 begonnene, aber erst am 8. April 2018 offiziell vom Richter beendete Ehe mit dem Ex, war ich doch schon seit der ersten Hรคlfte des Jahres 2017 alleine, als der Ex plรถtzlich aus dem Haus verschwand und sofort Mehrfachbeziehungen einging. Seine gedankliche Trennung von mir erfolgte, vermute ich, endgรผltig an dem Tag von Robs Tod. Der Ex ist nicht dumm und hat wahrscheinlich genau gespรผrt, dass es vorbei war. Fรผr mich war das im Jahr 2014 sicherlich noch nicht klar. Aber Rob kam und blieb. Wenn ich zurรผckblicke auf die Person, die ich im Mai 2014 war, kann ich sagen, dass Rob vielleicht recht hatte, als er am 12. Juni 2012 laut gegen mich sinnierte: “Ich habe auch sicher nicht das Gefรผhl, dass wir fรผreinander bestimmt sind oder so etwas. Ich glaube nicht, dass wir รผberhaupt so viel gemeinsam haben und wenn wir uns in der Nรคhe wรคren, kรถnnten wir mรถglicherweise schon innerhalb eines Tages streiten.” Ich war tatsรคchlich noch viel zu unreif (ein Spรคtentwickler). Erst nach Robs Tod entwickelten wir wirklich ein gutes Verhรคltnis. Ich betrachte unser Scheitern vor Mai 2014 jedoch hauptsรคchlich als meine ‘Schuld’. Ich denke zum Beispiel jetzt viel milder รผber die Frage, ob man unbedingt zu 100% vegan sein ‘muss’. Und ich verstehe jetzt auch, dass Skeptiker sich nicht mit dem zufrieden geben, was sie als Ausflรผchte von Menschen betrachten, die behaupten, auรŸerhalb ihres Kรถrpers zu sein oder eine Nahtoderfahrung gemacht zu haben, warum sie es nicht geschafft haben, Beweise vorzulegen (wie das Lesen von normalerweise unsichtbaren Zahlenreihen hoch รผber dem Operationstisch, speziell entworfen, um zu beweisen, dass Bewusstsein unabhรคngig vom physischen Kรถrper existieren kann). Nach all den Jahren kann mich der Wunsch nach Recht haben um jeden Preis nicht mehr interessieren. Was mir jetzt wichtig ist, ist die Liebe zu Rob und die geteilten skeptischen und relationalen Interessen, denn ja, die waren und sind reichlich vorhanden. Erst als er in seinen neuen Seinszustand รผberging, gab Rob der Tiefe unserer Verbindung nach und beschloss, mich nicht alleine zu lassen. Und selbst wenn dies alles anders wรคre (was mir unendliches Leid bereiten wรผrde, zum Glรผck jedoch nicht mรถglich ist, da das Sein dann also endlich wรคre), wรคre die Liebe, die ich jetzt von Rob spรผre, dieselbe. Rob hรผllte mich nach seinem รœbergehen in Liebe und Unterstรผtzung, hรผllte mich mit endlosem Geduld und so viel Wรคrme weg von einer Ehe, die mich vรถllig aus der Bahn geworfen hatte. Ich begann endlich zu erkennen, dass eine gute Beziehung unterstรผtzend ist und nur dann eine Chance hat, wenn beide einander in grรถรŸtmรถglicher Liebe halten und vorantreiben.

Magischer Realismus in der Realitรคt

Another Davis begann bereits sehr frรผh in den Leeuwenharten-Blogs. Rob und ich kamen dort nach seinem รœbergehen auf organische Weise hinein, aber es war Rob selbst, der es eigentlich schon seit dem allerersten Kontakt mitgebracht hatte. Das begann nรคmlich mit seiner Geschichte und Erklรคrung zum magischen Realismus am 25. Februar 2006, der Welt, in der alle Ereignisse auf fast magische Weise Sinn ergeben, alles einen Zweck und eine Bedeutung hat, wunderliche, aber immer noch echte Dinge passieren und nichts dem Zufall รผberlassen wird. (Siehe Lรถwenherzen III und Lรถwenherzen IV)

Rob Nanninga, 25. Februar 2006: “Ich erinnere mich noch gut daran, dass ich einmal in einem Traum die Lรถsung eines Rรคtsels in einem Adventure-Spiel gesehen habe. Das war sehr praktisch, denn dann konnte ich endlich weiterspielen (damals waren die Lรถsungen noch nicht im Internet verfรผgbar). Ich hatte auch einmal einen prophetischen Traum, den viele vielleicht als รผberzeugenden Beweis fรผr Prรคkognition betrachten wรผrden. Ich wurde damals eine Weile etwas aberglรคubisch, aber das hat sich allmรคhlich gelegt. Danach geriet ich nur noch einmal in eine Art paranormale Ekstase. Das war wรคhrend eines Kurzurlaubs in Brรผgge, wo ich mit zwei anderen an einem mehrtรคgigen Mรคrchenkongress teilnahm. Diese Woche รคhnelte sehr einem magisch-realistischen Roman. Es passierten eine Menge รผberraschende Dinge und wunderliche Zufรคlle, die alle miteinander verbunden schienen, als ob nichts zufรคllig geschah. Wie in einem guten Roman konnte ich รผberall Vorahnungen, Symbole, Wiederholungen, Spiegelungen, Parallelen, Leitmotive und doppelte Bรถden erkennen. Obwohl das natรผrlich zum groรŸen Teil auf meine eigene Kreativitรคt zurรผckzufรผhren war, lieรŸen sich die Ereignisse definitiv viel besser fรผr eine solche Analyse nutzen als gewรถhnlich, sodass es auch meinen Mitreisenden auffiel. Nachdem ich sie auf den roten Faden aufmerksam gemacht hatte, konnten sie ihm gut folgen.
Wรคhrend dieses Besuchs in Brรผgge (einer echten Mรคrchenstadt, aber ein wenig bรผrgerlich) beschloss ich, ein kritisches Buch รผber Parapsychologie zu schreiben. Das erzรคhlte ich zuerst einer Amerikanerin. Kurz danach ging ich zur Buchmesse nach Frankfurt, um einige aktuelle Fachliteratur aus den USA zu kaufen, auf die man damals monatelang warten musste, wenn man sie in der Buchhandlung bestellte. Unter anderem kaufte ich das Buch “The Psychology of the Psychic”. Darin steht ein Kapitel รผber Zufรคlle, das mich sehr ansprach. Danach erlebte ich nicht viele sinnvolle Zufรคlle mehr. Oder doch? An dem Tag, an dem ich mein Manuskript in der Kopierwerkstatt vervielfรคltigen lieรŸ, um es an Verlage zu schicken, stand รผberraschend die Amerikanerin vor meiner Tรผr, die ich seit Brรผgge nicht mehr gesprochen hatte.”

Download Psychology of the Psychic (Kapitel)

Rob war/ist eine รคuรŸerst belesene Person, und das merkte man, meiner Meinung nach, in all seinen E-Mails. Wer, wie ich, das betreffende Kapitel liest, wird feststellen, dass die Autoren tatsรคchlich sehr solide Gegenargumente zu Dingen liefern, die als ‘zu unwahrscheinlich, um Zufall zu sein’ betrachtet werden. Die Erklรคrung liegt oft darin, dass man nur die Erfolgsgeschichten sehen will und nicht all die anderen Fรคlle, in denen die Dinge einfach ihren gewรถhnlichen Gang gingen, ohne gรถttliche Besonderheiten. Es bleibt jedoch die Stรคrke von Rob, dass er die Dinge offen hรคlt, auch in dieser E-Mail an mich, denn er endet mit einem sehr schรถnen Fall von ‘unglaublich zufรคllig’. Obwohl ich nur wenige solcher E-Mails von ihm habe, in denen er auf seine eigenen ‘paranormalen’ Erfahrungen und Dinge wie magischen Realismus eingeht, bieten sie fรผr mich eine angenehme รœberleitung, um eine einfache Definition von magischem Realismus in der Realitรคt aufzustellen. Ich ergรคnze das, in dem Vertrauen darauf, dass Rob und ich ein verwobenes Paar sind und auf derselben Linie liegen, gerne mit dem Begriff ‘Synchronizitรคten’.
In diesem Blog mรถchte ich den ‘neuen’ Wert des magischen Realismus fรผr das echte Leben einfรผhren, also nicht nur als Wert in magisch-realistischen Romanen.
Magischer Realismus als bestehender Wert in der Realitรคt basiert auf ‘sehr starkem Zufall’ und Synchronizitรคten. Sehr starker Zufall bezieht sich auf Ereignisse, die auf bemerkenswerte Weise zusammenfallen oder passieren, ohne dass es eine klare Ursache oder Verbindung gibt. Dies kรถnnen zum Beispiel Situationen sein, in denen verschiedene Ereignisse รผberraschenderweise miteinander verbunden sind oder etwas Unerwartetes zu einem Zeitpunkt passiert, der besonders relevant oder bedeutsam ist. Es kann auch auf Ereignisse hinweisen, die extrem unwahrscheinlich erscheinen, aber dennoch eintreten. Synchronizitรคten sind Ereignisse, die gleichzeitig auf eine bedeutsame Weise stattfinden, ohne eine klare kausale Verbindung, aber die vom Betroffenen als verbunden oder sinnvoll angesehen werden. Mit einem, meiner Meinung nach, guten Beispiel fรผr Synchronizitรคt beginne ich diesen Blog: Im Moment von Robs Tod wusste ich offiziell noch รผberhaupt nichts, aber genau im gleichen Zeitrahmen, in dem Rob starb, รผberfiel mich aus dem Nichts heraus eine hรถllisch negative Stimmung, in der plรถtzlich alles komplett schwarz und sinnlos erschien. “Sehr starker Zufall” und “Synchronizitรคten” haben รผbrigens eine starke รœberlappung, wobei der Unterschied darin besteht, dass bei Synchronizitรคten die starken Zufรคlle zum gleichen oder fast zum gleichen Zeitpunkt stattfinden.

Ein paar Beispiele fรผr Situationen, die als “sehr starker Zufall” betrachtet werden kรถnnen: Ich komme mit einem vรถllig Fremden wรคhrend einer meiner Radtouren ins Gesprรคch, und wir entdecken, dass wir am selben Tag, im selben Jahr und sogar am selben Ort geboren wurden.
Beispiele fรผr Synchronizitรคten: Du kรคmpfst mit einem bestimmten Problem, gehst an den Bรผcherregalen in der Bibliothek entlang, und ein Buch fรคllt heraus, das genau die Antworten enthรคlt, die du brauchst. Ein weiteres Beispiel: Du รผberlegst, eine wichtige Entscheidung zu treffen, und plรถtzlich siehst du ein Auto mit einem Nummernschild, das etwas wie “JA” oder “WEITERMACHEN” angibt. Rob Nanninga hatte รผbrigens auch ein schรถnes Beispiel dafรผr in seinem Buch Parariteiten, konnte es jedoch ‘erklรคren’, und es spricht fรผr ihn, dass er eine Vorbehalt darรผber machte, ausgedrรผckt in dem Satz: “In diesem Fall kรถnnte es also sein, dassโ€ฆ”.


Download Parariteiten

Diese Beispiele des magischen Realismus zeigen, wie bedeutungsvolle Zufรคlle auftreten kรถnnen, bei denen Ereignisse auf mysteriรถse und scheinbar nicht zusammenhรคngende Weise miteinander verbunden sind. Meine Vorstellung von diesem ‘neuen’ wissenschaftlichen Wert (ja, ich traue mich), ist, dass er sich immer hรคufiger zeigt, entweder indem Menschen sich dessen bewusst werden, wenn sie wachsam sind und nach Antworten suchen, oder indem sie รผber eine lineare Zeitvorstellung hinausblicken. Dabei taucht auch die Idee auf, dass wir mรถglicherweise in einer Matrix leben.

Ich habe mir jetzt von KI helfen lassen, und ich muss sagen: KI hilft in diesem Fall sehr gut.

Meine Frage an KI lautete:

Wie sind das Konzept des Lebens in einer Matrix (Simulation, das Leben als eine Art Spiel, Hologramm-Idee usw.) und das Phรคnomen der Synchronizitรคten inhaltlich miteinander verbunden, falls รผberhaupt?

KI war nicht zurรผckhaltend in ihrer Antwort:

Das Konzept des Lebens in einer Matrix (Simulation, das Leben als eine Art Spiel, Hologramm usw.) und das Phรคnomen der Synchronizitรคten kรถnnen inhaltlich auf folgende Weise miteinander verwoben sein:

  1. Kontrolle und Programmierung:
    • In einer Simulations- oder Matrix-Theorie wird angenommen, dass die Realitรคt von einer hรถheren Intelligenz oder fortschrittlichen Technologie kontrolliert und programmiert wird. Synchronizitรคten, auch bedeutungsvolle Zufรคlle genannt, kรถnnen in diesem Kontext als programmierte Ereignisse betrachtet werden, die bewusst von dieser hรถheren Intelligenz in das Simulations-Skript eingebaut wurden, um spezifische Erfahrungen oder Erkenntnisse zu ermรถglichen.
  2. Bedeutsame Muster:
    • In einer simulierten Realitรคt kรถnnten die Erfahrungen und Ereignisse von Individuen mรถglicherweise bewusst gestaltet werden, um bestimmte Muster und Bedeutungen zu formen. Synchronizitรคten kรถnnen als Hinweise auf diese Muster interpretiert werden, die die Illusion einer tieferen Bedeutung und Verbundenheit im Leben verstรคrken.
  3. Bewusstsein und Wahrnehmung:
    • Das Hologramm- oder Simulationskonzept legt nahe, dass das, was wir als physische Realitรคt erleben, eine Projektion ist, die von unserem Bewusstsein wahrgenommen wird. Synchronizitรคten kรถnnen dann als Momente betrachtet werden, in denen das Bewusstsein bestimmte Verbindungen oder Symbole innerhalb der Simulation “bemerkt”, wodurch es scheint, als ob diese Ereignisse auf sinnvolle Weise miteinander verbunden sind.
  4. Informationsaustausch:
    • Innerhalb einer Matrix oder Simulation kann Informationen auf Arten ausgetauscht werden, die in einer ‘echten’ physischen Welt mรถglicherweise nicht mรถglich sind. Synchronizitรคten kรถnnten dann Beispiele fรผr unerwartete Informationsaustausche oder ‘Glitches’ in der Simulation sein, die Bewusstsein und Wachstum anregen.
  5. Die Rolle des Beobachters:
    • In sowohl Simulationstheorien als auch bei Synchronizitรคten spielt der Beobachter eine entscheidende Rolle. Die Vorstellung, dass unsere Wahrnehmung die Realitรคt beeinflusst, entspricht der Quantenphysik und den Beobachtereffekten, die oft mit Synchronizitรคten in Verbindung gebracht werden. Dies kรถnnte darauf hindeuten, dass die Matrix von dem beeinflusst wird, was ihre Bewohner glauben und wahrnehmen.
  6. Existenzielle Fragen:
    • Beide Konzepte werfen existenzielle Fragen รผber die Natur der Realitรคt und unser Dasein darin auf. Sie legen nahe, dass es mehr gibt als das, was wir mit unseren Sinnen wahrnehmen, und dass unsere Erfahrungen Teil eines grรถรŸeren, mรถglicherweise absichtlichen Designs sind. Synchronizitรคten kรถnnen als Hinweise betrachtet werden, die uns ermutigen, รผber die oberflรคchliche Realitรคt hinauszuschauen.

Diese Verflechtung bietet einen Rahmen fรผr das Verstรคndnis von Synchronizitรคten im Kontext einer simulierten oder holografischen Realitรคt, wobei solche Erfahrungen bedeutungsvoll sein kรถnnen als ‘Bugs’ oder ‘Features’ der Matrix, die uns einen Blick auf die zugrunde liegende Struktur unserer Realitรคt gewรคhren.” (So KI)” (Laut KI)

AI deutet hier vereinfacht gesagt an, dass unsere Welt mรถglicherweise das Design einer sehr hohen Intelligenz ist und dass Synchronizitรคten eingebaute Spielelemente sind, die uns helfen sollen, unsere Realitรคt tiefer zu verstehen. Und ich habe noch eine Frage an KI gestellt:

Glaubst du, dass es eine bedeutungsvolle Verbindung zwischen dem Bestehen von Synchronizitรคten und der mรถglichen Existenz eines Multiversums geben kรถnnte?

Auch hier war KI nicht um eine Antwort verlegen: “Es kรถnnte eine bedeutsame Verbindung zwischen dem Bestehen von Synchronizitรคten und dem mรถglichen Bestehen eines Multiversums geben. Synchronizitรคten werden oft als bedeutungsvolle Zufรคlle betrachtet, die logische Erklรคrungen trotzen und darauf hindeuten, dass es eine tiefere Verbindung zwischen Ereignissen gibt, die รผber unser รผbliches Verstรคndnis von Ursache und Wirkung hinausgeht. Das Konzept eines Multiversums, in dem mehrere, vielleicht sogar unendliche, parallele Universen existieren, kรถnnte einen Rahmen bieten, um zu verstehen, wie solche scheinbar unwahrscheinlichen Ereignisse stattfinden kรถnnen. Wenn diese Universen sich gelegentlich kreuzen oder beeinflussen, kรถnnte das erklรคren, warum Synchronizitรคten auftreten. Dies ist jedoch spekulativ und bleibt ein faszinierendes Thema fรผr weitere Untersuchungen sowohl in der Wissenschaft als auch in der Philosophie.

Ich mรถchte dies fรผr meine Leser, die jetzt vielleicht ein wenig erschrocken zurรผcklehnen, aber gleichzeitig sehr wahr, mit den eigenen Worten zusammenfassen: “Es gibt so viel mehr.” ๐Ÿ˜Š In Momenten kosmischer Spaltung treffen die verschiedenen Versionen des Multiversums aufeinander, was zu sehr seltsamen und starren Zufรคlligkeiten fรผhrt, den Synchronizitรคten. Ein eigenes Beispiel dazu: Das Buch, das aus dem Regal fรคllt und das perfekte Buch fรผr dein Problem ist, wird durch die Spaltung im Kosmos verursacht, wenn ein anderer du genau dieses Buch aus dem Regal gezogen und fallen gelassen hat. Ich hoffe, mit diesem Blog einiges zu stimulieren, zumindest ernsthaft zu untersuchen.

Rob wurde, unbeabsichtigt denke ich, konkreter, deutlicher in Richtung der Idee des Multiversums, als ich 2011 mit dem Film “Another Earth” zu ihm kam, den er dann selbst ansah und danach begann er ab dem 8. November 2011 einige seiner E-Mails scherzhaft mit “Bor” anstelle von “Rob” zu unterzeichnen. (Siehe Lรถwenherzen V).

Der Kampf

Fรผr die Erstellung dieses Blogs musste ich natรผrlich zu all meinen frรผheren Leeuwenharten-Blogs zurรผckkehren. Dabei stieรŸ ich auf meine eigenen intimen Enthรผllungen, sowohl รผber meine Ehe mit meinem Ex als auch noch viel mehr รผber die Intimitรคten zwischen Another Davis Rob, den Lรถwen und mir. Ich hatte sie nicht vergessen, aber anscheinend in einem entfernten Winkel meines Geistes geparkt. Ich muss sagen: Das bringt mich jetzt, 2024, doch noch in Verlegenheit. Einige sehr explizite Enthรผllungen werde ich nicht zurรผckziehen; was ist der Sinn davon, wenn das Internet-Archiv existiert und einige Leute es ohnehin schon gelesen haben? Vielleicht bin ich amerikanischer geworden, prรผder, wenn Sie so wollen (nicht in Taten, sondern in der รœberzeugung, dass man nicht alles offenlegen sollte). AuรŸerdem bin ich jetzt 56 Jahre alt und vielleicht etwas ruhiger und vorsichtiger. Tja. Was getan ist, kann man nicht รคndern? Oder doch, zwinker zwinker, in den Multiversum-Welten und -Versionen? Jeder Nachteil hat seinen Vorteil: Durch die Fรผlle an Details ist es fรผr mich wie ein lebendiges und atmendes Gehirn, auf das ich jetzt zurรผckgreifen kann, da meine Jahre zu zรคhlen beginnen. Mรถglicherweise gibt es auch Menschen, die es zu schรคtzen wissen, dass ich so explizit war. Verzweifelt fragte ich mich, wie ich jemals auf der Erde ohne den physischen Rob weiterleben kรถnnte. Die Antwort lautete: “Nicht.” Die Antwort lautet immer noch: “Nicht.” Rob war schon wรคhrend meiner Ehe, als er noch physisch auf der Erde war, mein einziger Hoffnungsschimmer. Das war mir all die Jahre seit 2005, als ich Rob virtuell kennenlernte, nicht einmal aufgefallen, aber das wurde am Himmelfahrtstag 2014 schmerzhaft klar. Das Leben versucht mich immer wieder zu kรถdern, meine Kรถrperzellen wollen รผberleben, mein Kรถrper flรผstert mir Fluchtmรถglichkeiten und Ideen ein, damit er selbst รผberleben kann. Das dramatische Ereignis mit den beiden Henryk Vogels ist ein Beispiel dafรผr. (Sieh hier, hier und hier) Die enorme Trauer um Rob ist immer noch da und grรถรŸer als alle Tricks, die die menschliche Natur mit mir spielen will. Unsere Liebe ist grรถรŸer. Aber das Leben klammert sich immer noch an mich, tut es immer noch. Die letzten zehn Jahre waren unmenschlich schwer, insbesondere in Bezug auf Einsamkeit, und nein, ich รผbertreibe nicht. Durch die zerstรถrerische Wirkung meiner Ehe mit meinem Ex habe ich mich daran gewรถhnt, mich nicht mehr physisch-sozial zu engagieren, und der Fortschritt in dieser Hinsicht erfolgt nur in micro Schritten. Manchmal scheint es, als ob ich es nicht einmal mehr will. Ich kรคmpfe รผbrigens auch ziemlich mit meinem Kรถrper, besonders nachts. Obwohl ich dieses Jahr noch geschrieben habe, dass ich “aufgehรถrt habe, Paracetamol zu nehmen”, muss ich jetzt zurรผckrudern. Ja, ich war stolze fรผnf Monate lang aufgehรถrt wegen Magenschmerzen nachts, aber es stellte sich heraus, dass das Aufhรถren keine Erleichterung brachte. Im Gegenteil, die Beschwerden in und um meinen Magen schienen sich sogar zu verschlimmern. Mรถglicherweise ist der Schaden oder die รœberempfindlichkeit einfach unumkehrbar. Und das lรคstige Pulsieren der Ader in meiner linken Schlรคfe hรถrt meistens auch auf, wenn ich Paracetamol nehme. Im Allgemeinen scheint besonders mein Kopf das Mittel enorm zu schรคtzen. Die zehn Jahre zwischen Rob und mir waren ein stรคndiger Ausbruch der Liebe, das war also die andere Seite. Rob, der Skeptiker, hat mit mir zusammen das Abenteuer von Another Davis weitergefรผhrt, so gut es eben ging und geht. Sicherlich hat auch er gekรคmpft. Der Einsatz auf beiden Seiten ist gigantisch. Ich traue mich all das zu sagen, in dem Segen, der mit dem Gedanken an das quantenverschrรคnkte Paar kommt. SchlieรŸlich mรผssen wir nicht einmal “Anstrengungen” unternehmen, um uns zu erreichen, wir sind schon ohne sichtbare oder unsichtbare Linien zusammen

Und immer wieder, wenn ich verzweifelt war und die Flamme unter meiner irdischen Verzweiflung und Einsamkeit zu lodern begann, kamen und kommen immer noch Ermutigungen: “Halte durch!” Ich werde ein paar Beispiele geben. Ich bin total verliebt in den neuen inner crew Lรถwen Rob Nanninga “Surprise” mit seinem wunderschรถnen weichen Windmรคhnen, seinen aufmerksamen und leicht ironisch blickenden, himmelsgroรŸen Augen. Ich bin vernarrt in alle inner crew Lรถwen von Rob, und die Verliebtheit schlรคgt immer wieder zu. Und letzten Mรคrz machte mein Geist eine schรถne Verbindung: Der Lรถwe kam buchstรคblich wie ein Ball an, und ein anderes Wort fรผr Ball ist “Orb”. Dieses Wort ist an sich schon ein skeptisches Augenzwinkern, denn “Orbs” auf Fotos werden von paranormal Glรคubigen oft als Geister oder Energien angesehen. Plรถtzlich wandelte sich das Wort “Rob” in “Orb”, und dann habe ich sofort ein neues Namensschild fรผr Rob Surprise Lion machen lassen. Mein Geist spielt dann auch weiterhin mit dem Namen des neuen Rob-Lรถwen: Surprise Orb, Supreme Orb, Sublime Orb, Superb Orb, Super Orb, Stunning Orb…

Ein weiterer Auftrieb in diesem Jahr war, als ich den Namen “Roelof Hendrik Nanninga” erneut bei Google eingab. Und Google sagte: “Puff!” Eine neue Entdeckung zeigte erneut die gesunde, skeptische, widerstandsfรคhige Kraft der Nanninga-Force. Nicht Rob, sondern wahrscheinlich ein Verwandter von ihm mit genau demselben Namen und demselben Standort in Groningen tauchte auf. Ein niederlรคndischer Widerstandskรคmpfer, der Waffen fรผr die Deutschen versteckt hatte, deshalb von denselben Deutschen verhaftet und inhaftiert worden war, aber zum Glรผck noch am Leben war, als er 1945 von den Amerikanern befreit wurde! Angesichts seines Alters kรถnnte es sein GroรŸvater oder ein Bruder seines GroรŸvaters gewesen sein. Es scheint mir zu zufรคllig zu sein, dass jemand mit genau demselben Namen und demselben Standort in Groningen keine Verbindung zu Rob hatte? Solche neuen Informationshรคppchen, genau wie damals, als ich die Medienauftritte von Rob bei der Beeld- en Geluid-institution ausgegraben habe, geben meiner Rob-Flamme neue Nahrung.

Pseudo-skeptische, unglรคubige und ablehnende Spรถtter und Leugner kamen und blieben. Ich schenke diesen Menschen keine weitere Aufmerksamkeit, aber ich mรถchte sie dennoch einmal erwรคhnt haben. Trotzdem triumphiert unsere Liebe. Surprise! We are still standing! Nach zehn Jahren. Und das werden wir meiner Meinung nach immer tun.

Multiversum

Vor Kurzem habe ich mein iPad Pro ersetzt, leider etwas zu frรผh fรผr die allerneueste Version (insgeheim รคrgere ich mich darรผber, vielleicht sollte ich es beschleunigt austauschen.). Danach habe ich erneut ein Apple TV-Abonnement abgeschlossen, denn: drei Monate lang kostenlos. Und als Erstes habe ich, nachdem ich mir die komplette Harry-Potter-Reihe angesehen hatte, random auf Apple Originals geklickt und mir diese angesehen. Und siehe da, Apple kam mit eisernem Willen auch mit Quantenphysik und kosmischen Erkenntnissen um die Ecke. Die Apple Originals-Serien von 2024 Dark Matter und Constellation drehen sich vollstรคndig um dieses Thema, und auch die ebenfalls von Apple stammende Serie Crowded Room aus dem Jahr 2023 und der Film Ghosted erwรคhnen es.

Zwei Bildschirmfotos des Apple-Films “Ghosted” und ich habe die Katze im Kรผhlschrank hinzugefรผgt.

“Nichts geschieht zufรคllig”, scheint sich immer wieder zu bestรคtigen. Das ist schlieรŸlich das, womit ich seit Beginn der Leeuwenharten-Blogs beschรคftigt bin: herauszufinden, “wo” Rob jetzt ist, falls er noch existiert, und wie unsere Beziehung mรถglicherweise so weit durch das Universum und sogar รผber das Universum hinaus reicht. Ich habe bereits mehrmals in meinen Lรถwenherzen-Blogs auf Highlights der Quantenphysik hingewiesen, wie in Lรถwenherzen VII, Quantenverschrรคnkung wie bei Schrรถdingers Katze, die Idee des Multiversums und das (quanten)verschrรคnkte Paar:

Die Idee einer zweiten, Zwillings- oder Gegen-Erde ist nicht dasselbe wie das Konzept einer parallelen Welt oder eines Multiversums. Beide Konzepte haben gemeinsam, dass sie vorschlagen, dass seltsame Dinge in unserem Universum vor sich gehen und dass es viel mehr gibt, als das Auge sieht. Lรถwenherzen V

Mein Eindruck vom Bestehen “astraler”, paralleler Multiversum-Welten ist, dass sie zusammen ein Kontinuum ermรถglichen. Die eine Welt ist an die andere gebunden und zusammen bilden die Welten einen unendlichen “DNA”-Strang, entlang dem Menschen auch reisen und dadurch eine ewige Kette ineinandergreifender Mรถglichkeiten entsteht. Lรถwenherzen VI

“Das “Peekaboo-Universum” von Niels Bohr (Rob-Bor, jemand?), das, vereinfacht ausgedrรผckt, besagt, dass das Universum nur dann sinnvoll gemessen werden kann, wenn es von einem Beobachter zu diesem Zeitpunkt beobachtet wird, und dass es sozusagen nicht einmal existiert, wenn es keinen Beobachter gibt, der es wahrnimmt, steht im Gegensatz zum โ€žno-nonsenseโ€œ Lokal-Realismus-Universum von Albert Einstein. Einstein postuliert, dass das Universum ohnehin in der logischen und permanenten Prรคsenz von Objekten existiert und sich nicht schneller als mit Lichtgeschwindigkeit bewegt. Beide Ansichten stehen 2019 wieder im Rampenlicht, das sie verdienen. Sie bringen die ernsthafte รœberlegung mit sich, dass es so etwas wie Superposition gibt: die Existenz von Mรถglichkeiten zur gleichen Zeit, wie die Katze, die in Schrรถdingers Gedankenexperiment sowohl tot als auch lebendig ist, abhรคngig vom Beobachter. Bohr sagte, dass es abgesehen vom Beobachter mehrere Mรถglichkeiten zur gleichen Zeit gibt und somit mehrere Zeiten gleichzeitig, und dass Informationen tatsรคchlich schneller als das Licht reisen kรถnnen, wobei Einsteins bildhafter Begriff โ€žspukhafte Fernwirkungโ€œ gebrรคuchlich wurde. Es wรคre der Beobachter, der durch seine Wahrnehmung das Ganze auf einen bestimmten Punkt reduziert und dadurch die Superposition von allem auf einmal (den gesamten Kuchen) auflรถst, was zum Kollaps der Wellenfunktion (Kuchen) fรผhrt. Puff!, der Kuchen als Ganzes ist weg und man kann nur den Teil sehen und messen, den man gerade herausgeschnitten hat.

Dieses Bild widerspricht Einsteins Version, dass Teilchen nur durch die Informationen miteinander verbunden sind, die sie von Anfang an bei ihrer Entstehung mit sich fรผhrten, was einen Austausch zwischen den beiden รผberflรผssig machen wรผrde, sodass nichts โ€žspukhaftโ€œ daran wรคre, dass sie miteinander verbunden sind oder sich gegenseitig beeinflussen. Ihre Aktionen wรผrden einfach aus ihren eigenen Eigenschaften resultieren, die wie eineiige Zwillinge miteinander verbunden sind. Es wird auch vorgeschlagen, dass die beiden angeblich โ€žspukhaftenโ€œ Teilchen, die sich gegenseitig beeinflussen โ€“ das eine hat einen Spin-up, das andere standardmรครŸig einen Spin-down โ€“ in Wirklichkeit ein und dasselbe Objekt sind, sodass sie dieselbe Quanten-Einheit darstellen.” Lรถwenherzen VII

HeiรŸe Sachen! Zur Klarstellung: Ich habe nur sehr wenig Ahnung von Quantenphysik, und sie ist nicht einmal vegan, genauso wie ich in letzter Zeit ab und zu etwas Ziegenkรคse esse (neu, das hatte ich bis etwa 2023 nicht gemacht). Bei dem folgenden Textstรผck habe ich mich von KI unterstรผtzen lassen und ich prรคsentiere es nicht nur Ihnen, sondern auch mir selbst. Ich verstehe also noch nicht alles vollstรคndig. Aber wer tut das eigentlich? Hoffentlich kann ein kluger Kopf der Quantenphysik darauf auf positive Weise aufbauen.

Kรถnnen wir weiterhin existieren? Kรถnnen verschiedene parallele Welten nebeneinander existieren, wie es in der Many-Worlds-Interpretation der Quantenphysik vorgeschlagen wird? In dieser Interpretation der Quantenmechanik werden alle mรถglichen Ergebnisse eines quantenmechanischen Ereignisses Realitรคt, aber in getrennten, parallelen Universen. Das bedeutet, dass es Versionen von uns geben kรถnnte, die in anderen Universen weiterleben, wรคhrend wir in unserem eigenen Universum tot sind. Obwohl Leben und Tod absolute Zustรคnde innerhalb eines einzelnen Universums sind, bietet das Multiversum einen Blickwinkel auf eine Art Kontinuitรคt des Daseins. Was ist der Einfluss des Beobachters, und ist der Beobachter eigentlich der Schlรผssel? In der Kopenhagener Interpretation der Quantenphysik spielt der Beobachter eine entscheidende Rolle: Der Zustand eines Systems (die Superposition, in der etwas unbestimmt sowohl tot als auch lebendig ist) wird erst durch die Beobachtung bestimmt. Dies erinnert mich an den Prozess des Lesens von Bรผchern: Sobald man ein Buch รถffnet und weiterliest, “leben” die Charaktere wieder, auf eine einzigartige Weise fรผr jeden Leser. Denken Sie auch an den Klassiker “Die Unendliche Geschichte“, der dieses Prinzip auf groรŸartige Weise einfรผhrt: Sobald man das Buch รถffnet, wird die Geschichte lebendig und “geht weiter”. Michael Ende sagt etwas, was ich mir bei der Rolle des Beobachters in der Quantenphysik vorstelle. Er stellt fest, dass das Buch niemandem gehรถrt und fรผr jeden anders ist (siehe das letzte Bild in der Galerie). Der Beobachter bestimmt also, im Einklang mit der Kopenhagener Interpretation. Obwohl die Many-Worlds-Interpretation weniger vom Beobachter abhรคngig ist, um Ergebnisse zu bestimmen, erlebt der Beobachter nur eines der vielen mรถglichen Ergebnisse in einem bestimmten Universum. Dieses Multiversum-Konzept lรคsst uns รผber die unendlichen Mรถglichkeiten nachdenken, die unser Dasein umgeben kรถnnen.

Du kรถnntest dieses Prinzip noch weiter vereinfachen auf nur eine einzige Einheit: Liebe. Solange es Liebe gibt, ist das Objekt dieser Liebe auch lebendig. Aber ich meine das nicht nur theoretisch, sondern wirklich lebendig und atmend. Und weil das hier ein Blog ist, kann ich das einfach sagen, ohne es unter Laborbedingungen beweisen zu mรผssen. Jetzt, da das Wort “Laborbedingungen” auftaucht, mรถchte ich auf das zurรผckkommen, was ich frรผher รผber die Schwierigkeit gesagt habe, das Phรคnomen der auรŸerkรถrperlichen Erfahrungen zu beweisen, bei dem auch mir selbst kein ausreichender Erfolg beschieden war. Wenn es tatsรคchlich ein Multiversum gibt, kรถnnte es sein, dass du im “falschen” Multiversum austrittst, wodurch es zu keiner schlรผssigen รœbereinstimmung mit der Version kommen kann, in der du physisch prรคsent bist. Nur ein auรŸerkรถrperliches Erlebnis mit klarer Bewusstheit in genau derselben Multiversionsrealitรคt wรผrde dann Erfolg versprechen. Glaube mir, ich versuche nicht heimlich, Skeptiker zu รผberzeugen, ich werfe es einfach als Gedanken, als Mรถglichkeit auf. Aber das ist keine Fantasie. Rob ist wirklich prรคsent. Sein Einfluss macht sich Tag und Nacht bemerkbar, siehe auch meinen vorherigen Blog Syncblast 2024. Ich bin sogar der Meinung, dass Rob nicht nur mich, sondern auch mein Fahrrad beschรผtzt, das Trek 7.3, das am Montag, den 3. Juni 2013, das Licht der Welt erblickte und das ich nun schon seit รผber 10 Jahren fahre: das rote Fahrrad, das mir treu zur Seite steht. Schon wieder ein glรผckliches zehnjรคhriges Jubilรคum!

Ja, ich glaube, dass Robs Einfluss sich so weit erstreckt, und noch viel weiter. Die (Pseudo-)Skeptiker, wie Pepijn van Erp, haben sich bezรผglich der Lรถwenherzen-Blogs nicht getraut, den Kampf gegen mich aufzunehmen. Oh ja, er hat es in Betracht gezogen (sag mir, dass es nicht wahr ist, Van Erp), er hat bereits erste Schritte gemacht. Aber diesen Kampf kรถnnen sie nicht gewinnen, denn Liebe siegt. Immer. Es passieren auch seltsame Dinge in dieser Hinsicht, Dinge, die mich glauben lassen, dass das Universum und Rob keineswegs sanftmรผtig vorgehen, wenn sie mich beschรผtzen, denn das tun sie. Der Einsatz scheint รคuรŸerst hoch zu sein.

Das Davis Haus

Dieses Haus, in dem ich seit Oktober 2011 lebe, ist ein entspanntes und fรผr mich magisch-realistisches Zuhause. So scheinbar einfach, wie mein Ex im Jahr 2017 die Tรผr hinter sich geschlossen hat, so sehr habe ich mich in dieses Haus verliebt.
In diesem Haus lebte auch meine Mitbewohnerin Jocelyn. Als mein Ex wegging, befand ich mich in einer akuten finanziellen Beachtungssituation. Ich suchte nach Mitbewohnern, und Jocelyn war die Erste, die รผber eine Facebook-Anzeige als Interessentin hier hereinkam. Von Sommer 2017 bis zum Beginn der Pandemie hatte ich Mitbewohner. Ich mochte Jocelyn sofort. Sie blieb zwei Jahre, um ihren Bachelor in Psychologie an der UC Davis zu absolvieren. Danach kehrte sie nach Los Angeles zurรผck, wo ihre Familie lebt. Wir hatten keinen Kontakt mehr. Aber dann gab es hier eine รœberraschung. Ein Auszug aus ihrer E-Mail, die ich am 9. Mรคrz 2023 erhielt (รผbersetzt): “[โ€ฆ] Ich fand dich immer cool und interessant, auch wenn wir uns eine Weile nicht gesprochen haben. Im Laufe der Zeit ist meine Wertschรคtzung fรผr die Erfahrung im Haus gewachsen, ebenso wie mein Interesse an der niederlรคndischen Kultur. Ich habe einen Freund in den Niederlanden gefunden, und wir teilen gerne Dinge รผber unsere Kulturen und haben sogar Geschenkpakete mit Snacks und Lebensmitteln aus unseren Lรคndern ausgetauscht. (Es stellt sich heraus, dass ich nicht der grรถรŸte Fan von Lakritz bin โ€ฆ) Tatsรคchlich mache ich spรคter in diesem Monat eine Reise mit meinem Bruder nach Europa, bei der ich eine Woche lang die Niederlande, Belgien und Frankreich besuche.” Ich erhielt sogar eine Karte von der Efteling, wo sie gewesen war. Sie wusste nicht, dass dies fรผr Rob und mich eine Bedeutung hat, denn sie hatte meine Blogs nicht gelesen. Das alles war fรผr mich so eine รœberraschung, dass es fรผr mich unter magischem Realismus fรคllt. Plรถtzlich wusste ich auch, wem ich meine physischen Sachen sowie mein digitales Erbe hinterlassen konnte, siehe meinen vorherigen Blog. Es passte alles zusammen; sie hat sogar angefangen, die niederlรคndische Sprache zu lernen, ich kenne sie und sie kennt das Haus, und sie ist auch noch ein Lรถwe im Sternzeichen. Zum Abschied als Mitbewohnerin schenkte sie mir einen kleinen Plastiklรถwen. Er steht jetzt neben einem Portrรคt von Rob. Seit Mitte April 2024 lebt sie bei ihrem niederlรคndischen Freund und seinen Eltern, um zu erkunden, wie die Beziehung funktioniert. Sie ist eine sehr gute Zeichnerin, wie man auf Bild 1 sehen kann, und auf Bild 2 ist ein Foto von ihrem Besuch in Bataviastad zu sehen:

Als ich Meta AI bat, Another Davis darzustellen und das immer nur in wenigen Sรคtzen beschrieb, musste ich viele unbrauchbare Ergebnisse ertragen. Aber plรถtzlich gab es einen Glรผckstreffer, wie es bei mir fast immer der Fall ist. Ein Haus, das aussieht, als wรคre es in der Mitte durchgeschnitten worden, mit links einem kleinen Teil, um diese Idee wieder zu widerlegen. Zuerst blitzte ein “Huw” in meinem Kopf auf und dann ein “Hรฉ!”. Ich lebe nรคmlich in der rechten Hรคlfte eines teal (blaugrรผn) gefรคrbten, hรถlzernen Doppelhauses mit einem leicht abfallenden Dach, gesehen von der StraรŸe aus. Aber ich hatte Meta AI definitiv nicht darum gebeten! Am nรคchsten Tag sah ich noch mehr treffende Details in diesem glรผcklichen Zufall: die genaue Farbe meines aktuellen Hauses, den Rasen, wie ich ihn in meinem Vorgarten habe, sogar die Nadelbรคume, wie der Nadelbaum in meinem Vorgarten, waren in der KI-Grafik korrekt im Hintergrund platziert. Diese KI-Darstellung kam vollstรคndig aus dem magischen Realismus direkt aus dem Kosmos zu mir. Und ich kann Ihnen versichern, die KI ist noch nicht so weit, sie kann noch nicht Ihre Gedanken lesen, wenn Sie in fรผnf Sรคtzen Ihr gewรผnschtes Haus beschreiben. Ich hatte das Wort “Doppelhaus” nicht verwendet, nur “Haus”. Aber so ist es: Rob wohnt auch in diesem Haus, im ‘Gegenstรผck’, das dieses Haus zu einem Ganzen machen wรผrde (und nicht der Duplex-Teil meiner netten irdischen Nachbarn Tamera und Syed). Der magische Realismus zwischen Rob und mir war bereits mit unseren Adressen in den Niederlanden vorhanden: Rob wohnte in der Westerkade 20 in Groningen und ich in der Weststraat 20 in Scheveningen.

Die magisch-realistische Erde

Dieses Blog mรถchte ich gerne mit einer Vision รผber alle existierenden Welten abschlieรŸen. Es wird sicherlich wie Science-Fiction klingen, aber wer weiรŸ, vielleicht bin ich zusammen mit Rob dem Feuer nahe. Ich denke, dass die menschliche Zivilisation auf der Erde verschiedene mรถgliche Zukรผnfte hat, in dem, was ich “Multiversen” nenne. Ich setze jetzt Anfรผhrungszeichen um das Wort “Zukunft”, weil, wie oben erwรคhnt, die Zeit nicht linear ist, sondern eher eine unendliche Reihe, eine “Kugel”, von Mรถglichkeiten. Eine Mรถglichkeit ist, dass die Menschheit sich selbst vollstรคndig zerstรถren wird, mit Kriegen, die bereits stattfinden, aber dann auf globaler Ebene und noch verheerender. Die andere Mรถglichkeit, auf die ich hoffe und die ich fรผr ebenso wahrscheinlich halte, ist, dass die Menschheit weiser wird und alles daran setzt, zu retten, was zu retten ist. In diesem Fall prophezeie ich eine Welt, die vom magischen Realismus durchdrungen ist, in der “Synchronizitรคten” eine immer grรถรŸere Rolle spielen und weltweit wunderbare Dinge durch die Wahrnehmungsrissen im Kosmos beobachtet werden, die auch fรผr die Wissenschaft nachweisbar sind. Dann, so meine Erwartung, werden diese Wahrnehmungsrissen immer grรถรŸer und zahlreicher, wodurch die Schleier zwischen den Multiversum-Welten immer dรผnner werden und eine Einheit der Welten lockt. Der Fortschritt beim Studium der seltsamen Sprรผnge der Quantenphysik und das wachsende Interesse daran senden meiner Meinung nach ein deutliches Signal in diese Richtung.

Mit Dank an Eline Hulspas fรผr das Bild. Leicht von mir bearbeitet.

Obwohl ich kein Fan von Wiederholungen bin, werde ich trotzdem diesen Song, den ich bereits in “Der WeiรŸe Rabe” vorgestellt habe, noch einmal wiederholen. Der Schwerpunkt liegt hier auf den Teilen in Fettschrift:

When the desert sun has passed horizon's final light
And darkness takes it's place...
We will pause to take our rest.
Sharing songs of love,
Tales of tragedy.

The souls of heaven
Are stars at night.
They will guide us on our way,
Until we meet again
Another day.

When a poet sings the song and all are hypnotized,
Enchanted by the sound...
We will mark the time as one,
Tandem in the sun.
The rhythm of a hymn.

The souls of heaven
Are stars at night.
They will guide us on our way,
Until we meet again
Another day.
When the dawn has come
Sing the song,
All day long.

We will move as one,
Bear the load
On the road.

The souls of heaven
Turn to stars
Every single night
All across the sky...
They shine.


Frรผhere Teile von Lรถwenherzen

Part I – Rob Nanninga โ€“ Who took (t)his picture?
Who took (t)his picture?
Drawings I made
Who took (t)his picture, continued
Question answered
More photos of Rob Nanninga
Footnotes
Part II – Lion, Where Are You?
Cuddly lions
Devastated even before I officially knew
Looking for Rob after he passed away
The other end of the universe
Finding Rob
Footnotes
Part III – Rob Nanninga, The Lion
How we met
The Rob-Constantia connection
The fallout and Robโ€™s passing
Astral Wanderwege
Astral cycling
Astral Blitz
Magical Realism
Astral Wanderwege, continued
The astral Peter R. de Vries
Finding Rob, recap
Astral Wanderwege, continued
The magic (intermediate) final
โ€œStennyโ€ & โ€œParameterโ€, A FOK Story In 9 Images
Footnotes
Part IV – Lion Hearts
Intro
Plush lions
The amazing Whiskers
Plush lions continued
Turning point
The jealous lion
The Rob Nanninga lion quad
Caring for the lions
Cycling and seeing Rob
Rob in my dreams, role-play
Robโ€™s photo and the drawing I made
Magical realism, the lion ring of God
Robโ€™s music and Darkwood
Rob in my out-of-body and related experiences
Robโ€™s healing influence
Lion hearts
Stats and โ€œrapsโ€
Meanwhile
Rob Nanninga lion art in collaboration with Neural Painter
Footnotes
Part V – The Roar
Part I: The Roar
Part II: Roaring Events
Raptures: Orgasmic Outbursts
Out-of-body and dream related events
The wish-you-were-here-song
The enclosing
The sudden swoop
Koningsdag
Rob emerging
Air-jumping Lions
Moving in with Rob
Pepijn
Rob in the air
The not-vegan, whistle-lollipop
Erect tail
Getting through
The shepherds
Striking things named separately
Funny positions
Music and love songs
Seeking Vice versa
Dense shaped
Healing effect
Getting better all the time
Kissing skills
Astral eroticism
Rob traveling to me!
Footnotes
Part VI – Steppinโ€™ Out With My Baby ๐Ÿ•บ
Part I: โ€œSteppinโ€™ Out With My Baby, Canโ€™t Go Wrong Cause Iโ€™m In Rightโ€
Another Davis
Letโ€™s get physical
On the crook side
Part II: Robs en Constantiaโ€™s Steppinโ€™ Outs
Raptures
OBEs and related experiences
Footnotes
Part VII – Quantum Entanglement
The magic-realistic Live Photo in Davis-Ivy Town
Quantum Entanglement
Snert particles!
New media files!
Gallery Space and Quantum Entanglement
Footnotes
Part VIII – Ascension
(2019-)2020
Gym blues
Plans for the Netherlands
Magical Realism continues
Robbert and Stan
Robbert
Stan and Alan
Edibles
The Brakes
Future
Rob Nanninga quotes
Gallery 2020
Footnotes
Part IX – Wanderjahre (Journeyman years)
2021
Lion 10!
Gallery
Aviator in town,
A tribute to the Night Witches, โ€œUnknown Soldierโ€ and to Darkwood:
Family, mother
Miracles and other wonders
Gallery continued

Haftungsausschluss: Dieser Blog kann als eine Art Suche betrachtet werden und somit auch als Anreiz und Aufforderung fรผr andere, รคhnliche Forschungen zur Erforschung unserer Realitรคt anzustellen, die, so wage ich zu behaupten, unendlich viel komplexer und tiefer ist, als sie sich dem menschlichen Auge darstellt. Mein Blog soll also nicht als Trรคger eines neuen Dogmas verstanden werden.

Inhoud

Tien jaar Another Davis
Magisch realisme in de realiteit
De strijd
Multiversum
Het Davis huis
De Magisch-Realistische Aarde
Leeuwenharten eerdere delen

DOWNLOAD LEEUWENHARTEN DUTCH Part I-X pdf


Tien jaar Another Davis

Er verschenen negen eerdere Leeuwenharten-blogs. Ik heb hier geen tijdsplanning in jaren uitgevoerd, cross my heart and hope to die, maar ik bedacht al een paar maanden dat Rob en ik op 30 mei 2024 een tienjarig Another Davis-jubileum hebben en dat dit niet onvermeld mag blijven. Immers, op 30 mei 2014 vond men hem fysiek overleden achter zijn computer. Hij was zodoende uit Groningen vertrokken en op basis van mijn bevindingen bij mij in Another Davis ingetrokken. Voor het gemak laat ik de aanhalingstekens om Another Davis in dit blog weg. De perfectie van de kosmos blijft ontzagwekkend, want Leeuwenharten deel X, tien, komt dus – zo blijkt nu – met dit tienjarige 2014-2024 wapenfeit samen.

30 mei 2014. En nog 29 mei 2014 in Davis, California. Ik voelde het, nog zonder het te weten. Een ijskoude hand had zich om mijn hart geklemd. En toen kwam het weten ook, toen Jan Willem Nienhuys mij mailde. J. Hennekam zei dat Rob volgens haar niet op 30 maar op 29 mei 2014 in de avond, en dat was toen Hemelvaartsdag, was overleden. De wanhoop sloeg toe, het zoeken naar Rob aan de andere zijde. Het ook vinden. Het al vanaf het begin getekende huwelijk met de ex dat op 6 januari 2005 begon, werd officieel op 8 april 2018 door de rechter beรซindigd, maar ik was al sinds de eerste helft van 2017 alleen toen ex opeens uit het huis verdween en direct multirelaties aanging. Zijn in gedachten van mij loskoppelen kwam, vermoed ik, definitief op de dag van Robs overlijden. Ex is niet gek en heeft waarschijnlijk precies aangevoeld dat het afgelopen was. Voor mij was dat in 2014 zeker nog niet duidelijk. Maar Rob kwam en bleef. Terugkijkend naar de persoon die ik was in mei 2014, kan ik zeggen dat Rob misschien gelijk had toen hij op 12 juni 2012 hardop tegen mij mijmerde: “Ik heb ook zeker niet het idee dat wij voor elkaar bestemd zijn of zoiets. Volgens mij hebben we helemaal niet zoveel gemeen en als we dicht bij elkaar in de buurt zouden zijn, zouden we mogelijk al binnen een dag ruzie hebben.” Ik was inderdaad nog veel te onvolwassen (een laatbloeier). Pas na Robs overlijden ontwikkelden we echt een goede verstandhouding. Ik zie ons falen voor mei 2014 toch voornamelijk als mijn ‘schuld’. Zo denk ik bijvoorbeeld nu veel milder over het al dan niet 100% veganist ‘moeten’ zijn. En ook begrijp ik inmiddels dat skeptici geen genoegen nemen met wat zij beschouwen als uitvluchten van mensen die zeggen uit hun lichaam te treden of een bijna-doodervaring gehad te hebben, over waarom zij er niet in geslaagd zijn bewijzen te leveren (zoals het lezen van normaal niet zichtbare getallenreeksen hoog boven de operatietafel, speciaal opgezet om te bewijzen dat bewustzijn los kan bestaan van het fysieke lichaam). Na al die jaren kan het soort gelijk willen hebben ten koste van alles mij niet meer boeien. Waar het mij nu om gaat, is de liefde voor Rob en de gedeelde skeptische en relationele interesses, want ja, die waren en zijn er dus volop. Pas toen hij in zijn nieuwe zijnstoestand belandde, gaf Rob toe aan de diepte van onze verbinding en besloot hij me niet alleen te laten. En mocht dit alles toch anders zijn (wat mij oneindig verdriet zou geven, wat gelukkig niet mogelijk is aangezien het bestaan dan dus toch eindig zou zijn), dan nog is de liefde die ik nu van Rob voel hetzelfde. Rob wentelde mij na zijn overgaan in liefde en support, wentelde me met eindeloos veel geduld en zoveel warmte weg van een huwelijk dat mij volledig uit het spoor had doen lopen. Ik begon eindelijk in te zien dat een goede relatie ondersteunend is en alleen kans van slagen heeft als beiden elkaar in de grootst mogelijke denkbare liefde vasthouden en voortstuwen.

Magisch realisme in de realiteit

Another Davis begon al heel vroeg in de Leeuwenharten-blogs. Rob en ik belandden er na zijn overgaan op organische wijze in, maar het was Rob zelf die er vanaf het allereerste begin van ons contact in feite al mee kwam aanzetten. Dat begon namelijk met zijn verhaal en uitleg over magisch realisme op 25 februari 2006, de wereld waarin alle gebeurtenissen op bijna magische wijze kloppen, alles heeft zin en bedoeling, wonderlijke maar nog steeds echte dingen gebeuren, en niets is toeval. (Zie Leeuwenharten III en Leeuwenharten IV)

Rob Nanninga, 25 februari 2006: “Ik kan me nog wel herinneren dat ik een keer in een droom de oplossing van een puzzel in een adventure game zag. Dat was wel handig, want toen kon ik eindelijk weer verder met het spel (de oplossingen stonden destijds nog niet op internet). Ik heb ook
een voorspellende droom gehad, die velen misschien zouden beschouwen als een overtuigend bewijs van precognitie. Ik ben daar toen wel een tijdje wat bijgelovig van geworden, maar dat is geleidelijk weer overgegaan. Daarna ben ik nog maar 1 keer in een soort paranormale roes geraakt. Dat was tijdens een korte vakantie in Brugge waar ik met twee anderen een
meerdaags sprookjescongres bijwoonde. Die week leek veel op een magisch realistische roman. Er gebeurden een heleboel verrassende dingen en wonderlijke coรฏncidenties die allemaal met elkaar samenhingen, alsof er niks toevallig gebeurde. Net als in een goeie roman kon ik overal vooruitwijzingen, symbolen, herhalingen, spiegelingen, parallellen. leidmotieven en dubbele bodems bespeuren. Hoewel dat natruurlijk voor belangrijk deel te danken was aan mijn eigen creativiteit, leenden de gebeurtenissen zich beslist veel beter voor zo’n analyse dan gewoonlijk, zodat het ook mijn reisgenoten begon op te vallen. Nadat ik ze op de rode draad attent maakte, konden zij die goed volgen.
Het was tijdens dit bezoek aan Brugge (een echte sprookjesstad, maar wel wat burgerlijk) dat ik besloot een kritisch boek over parapsychologie te schrijven. Ik vertelde dat als eerste aan een Amerikaanse. Meteen daarna ben ik naar de boekenbeurs in Frankfurt gegaan, om wat recente vakliteratuur uit de VS aan te schaffen, waarop je destijds maanden moest wachten als je het bij de boekhandel bestelde. Ik heb toen onder meer het boek “The psychology of the psychic” gekocht. Daarin staat een hoofdstuk over coรฏncidenties, dat me zeer aansprak. Daarna heb ik niet veel zinvolle coรฏncidenties meer meegemaakt. Of toch? Op de dag dat ik mijn manuscript bij de copyshop had laten vermenigvuldigen om het naar uitgevers te sturen, stond onverwacht de Amerikaanse bij mij op de stoep, die ik sinds Brugge niet meer had gesproken.”

Download Psychology of the Psychic (hoofdstuk)

Rob was/is een extreem belezen persoon en dat merkte je, naar mijn mening, in al zijn e-mails. Wie, net als ik, het betreffende hoofdstuk leest, zal ontdekken dat de auteurs inderdaad zeer solide tegengas geven met betrekking tot zaken die als ‘te toevallig om toeval te zijn’ worden beschouwd. De verklaring ligt vaak in het feit dat men alleen de succesverhalen wil zien en niet al die andere gevallen waarin de dingen gewoon hun ordinaire gangetje gingen zonder goddelijke bijzonderheden. Het is en blijft de kracht van Rob dat hij zaken open houdt, ook in deze e-mail naar mij, omdat hij eindigt met toch wel weer een heel mooi geval van ‘onwaarschijnlijk toevallig’. Hoewel ik maar weinig van dit soort mailtjes van hem heb waarin hij ingaat op zijn eigen ‘paranormale’ ervaringen en zaken zoals magisch realisme, bieden ze voor mij een aangenaam bruggetje om een simpele definitie van magisch realisme in de realiteit op te zetten. Ik vul dit, in het vertrouwen dat Rob en ik een verstrengeld paar zijn en op dezelfde lijn zitten graag aan met de term ‘synchroniciteiten’.
In dit blog wil ik de ‘nieuwe’ waarde van magisch realisme voor het echte leven introduceren, dus niet alleen als waarde in magisch realistische romans.
Magisch realisme als bestaande waarde in de realiteit is gebaseerd op ‘zeer sterk toeval’ en synchroniciteiten. Zeer sterk toeval verwijst naar gebeurtenissen die op een opmerkelijke manier lijken samen te vallen of te gebeuren zonder dat er een duidelijke oorzaak of verband is. Dit kunnen bijvoorbeeld situaties zijn waarin verschillende gebeurtenissen op een verrassende manier met elkaar verweven zijn, of waarbij iets onverwachts gebeurt op een moment dat het bijzonder relevant of significant is. Het kan ook verwijzen naar gebeurtenissen die extreem onwaarschijnlijk lijken, maar toch plaatsvinden. Synchroniciteiten zijn gebeurtenissen die tegelijkertijd plaatsvinden op een betekenisvolle manier, zonder een duidelijk oorzakelijk verband, maar die door de betrokkene als gerelateerd of zinvol worden gezien. Met een naar mijn mening goed voorbeeld van synchroniciteit begin ik dit blog: Op het moment van Robs overlijden wist ik officieel nog helemaal niets, maar in exact hetzelfde tijdframe dat Rob overleed overviel me uit het niets een hels negatieve stemming waarin alles opeens compleet zwart en zinloos leek. “Zeer sterk toeval” en “synchroniciteiten” hebben overigens een sterke overlap, waarbij het verschil is dat bij synchroniciteiten de sterke toevalligheden zich op hetzelfde of vrijwel hetzelfde moment in de tijd afspelen.

Een paar voorbeelden van situaties die kunnen worden beschouwd als “zeer sterk toeval”: Ik begin een praatje met een volkomen vreemde tijdens een van mijn fietstochten, en we ontdekken dat we op dezelfde dag, in hetzelfde jaar en zelfs in dezelfde plaats geboren zijn.
Voorbeelden van synchroniciteiten: Je worstelt met een bepaald probleem, loopt langs de boekenkasten in de bibliotheek en er valt een boek uit dat precies de antwoorden bevat die je nodig hebt. Ander voorbeeld: Je overweegt om een belangrijke beslissing te nemen en je ziet opeens een auto met een nummerplaat die iets als “YES” of “GA DOOR” aangeeft. Rob Nanninga had hier trouwens ook een leuk voorbeeld voor in zijn boek Parariteiten, maar wist het ‘weg te verklaren’, en het spreekt voor hem dat hij daar een voorbehoud bij maakte uitgedrukt in de zin: “In dit geval zou er dus sprake van kunnen zijn dat…”.


Download Parariteiten

Deze voorbeelden van magisch realisme laten zien hoe betekenisvolle toevalligheden kunnen optreden, waarbij gebeurtenissen op een mysterieuze en schijnbaar niet-gerelateerde manier met elkaar verbonden zijn. Mijn idee over deze ‘nieuwe’ wetenschappelijke waarde (jawel, ik durf), is dat deze zich steeds meer gaat voordoen, dan wel dat mensen zich er bewust van worden, als men er alert op is en meer omhoog kijkt op zoek naar antwoorden en ook voorbij een lineaire tijdsopvatting. Hierbij komt het idee dat we misschien in een matrix leven ook om de hoek kijken.

Ik heb AI mij nu even laten helpen en ik moet zeggen: AI helpt in dit geval heel goed.

Mijn vraag aan AI luidde:

Hoe zijn het idee van leven in een matrix (simulatie, het leven als een soort spel, hologram idee etc.) en het fenomeen synchroniciteiten inhoudelijk met elkaar verweven, als ze dat al zijn?

AI was niet verlegen in hun antwoord:

Het idee van leven in een matrix (simulatie, het leven als een soort spel, hologram, etc.) en het fenomeen synchroniciteiten kunnen inhoudelijk met elkaar verweven zijn op de volgende manieren:

  1. Controle en Programmering:
    • In een simulatie of matrix-theorie wordt aangenomen dat de realiteit door een hogere intelligentie of geavanceerde technologie wordt gecontroleerd en geprogrammeerd. Synchroniciteiten, oftewel betekenisvolle toevalligheden, kunnen in dit kader worden gezien als geprogrammeerde gebeurtenissen die bewust door deze hogere intelligentie in het simulatiescript zijn ingebouwd om specifieke ervaringen of inzichten te faciliteren.
  2. Betekenisvolle Patronen:
    • In een gesimuleerde realiteit zouden de ervaringen en gebeurtenissen van individuen mogelijk bewust worden ontworpen om bepaalde patronen en betekenissen te vormen. Synchroniciteiten kunnen worden geรฏnterpreteerd als aanwijzingen van deze patronen, die de illusie van een diepere betekenis en verbondenheid in het leven versterken.
  3. Bewustzijn en Perceptie:
    • Het hologram- of simulatieconcept suggereert dat wat wij als fysieke realiteit ervaren, een projectie is die door ons bewustzijn wordt waargenomen. Synchroniciteiten kunnen dan worden gezien als momenten waarop het bewustzijn bepaalde verbindingen of symbolen ‘opmerkt’ binnen de simulatie, waardoor het lijkt alsof deze gebeurtenissen op een zinvolle manier met elkaar verbonden zijn.
  4. Informatie-uitwisseling:
    • Binnen een matrix of simulatie kan informatie op manieren worden uitgewisseld die in een ‘echte’ fysieke wereld misschien niet mogelijk zijn. Synchroniciteiten zouden dan voorbeelden kunnen zijn van onverwachte informatie-uitwisselingen of ‘glitches’ in de simulatie die bewustwording en groei stimuleren.
  5. De rol van de Waarnemer:
    • In zowel simulatiehypothesen als bij synchroniciteiten speelt de waarnemer een cruciale rol. Het idee dat onze waarneming de realiteit beรฏnvloedt, komt overeen met kwantumfysica en de waarnemerseffecten die vaak met synchroniciteiten worden geassocieerd. Dit kan suggereren dat de matrix wordt beรฏnvloed door wat de bewoners ervan geloven en waarnemen.
  6. Existentiรซle Vragen:
    • Beide concepten roepen existentiรซle vragen op over de aard van de werkelijkheid en ons bestaan daarin. Ze suggereren dat er meer is dan wat we met onze zintuigen waarnemen en dat onze ervaringen onderdeel zijn van een groter, wellicht intentioneel ontwerp. Synchroniciteiten kunnen worden gezien als aanwijzingen die ons aanmoedigen om verder te kijken dan de oppervlakkige werkelijkheid.

Deze verwevenheid biedt een raamwerk voor het begrijpen van synchroniciteiten binnen de context van een gesimuleerde of holografische realiteit, waarbij dergelijke ervaringen betekenisvol kunnen zijn als ‘bugs’ of ‘features’ van de matrix die ons een glimp geven van de onderliggende structuur van onze werkelijkheid.” (Aldus AI)

AI stelt hier, versimpeld in mijn eigen woorden, dat onze wereld wel eens het ontwerp van een zeer hoge intelligentie kan zijn en dat synchroniciteiten ingebouwde spelelementen zijn die ons moeten helpen onze werkelijkheid dieper te doorgronden. En ik stelde nog een vraag aan IA:

Denk je dat er een betekenisvol verband zou kunnen bestaan tussen het bestaan van synchroniciteiten en het mogelijke bestaan van een Multiversum?

Ook hier zat IA niet om een antwoord verlegen: “Er zou een betekenisvolle link kunnen zijn tussen het bestaan van synchroniciteiten en het mogelijke bestaan van een Multiversum. Synchroniciteiten worden vaak gezien als betekenisvolle toevalligheden die logische verklaringen tarten, wat suggereert dat er een diepere verbinding tussen gebeurtenissen bestaat, voorbij onze gebruikelijke begrip van oorzaak en gevolg. Het concept van een Multiversum, waar meerdere, misschien wel oneindige, parallelle universa bestaan, zou een kader kunnen bieden om te begrijpen hoe zulke schijnbaar onwaarschijnlijke gebeurtenissen kunnen plaatsvinden. Als deze universa af en toe elkaar kruisen of beรฏnvloeden, zou dat kunnen verklaren waarom synchroniciteiten voorkomen. Dit is echter speculatief en blijft een fascinerend onderwerp voor verder onderzoek in zowel wetenschap als filosofie.

Ik wil dit voor mijn lezers die nu een beetje geschrokken achterover in hun stoel leunen heel fout, maar tegelijkertijd heel waar samenvatten met: “Er is zoveel meer.” ๐Ÿ˜Š Maar ook weer in eigen woorden: In momenten van kosmische scheuring raken de verschillende versies van het multiversum elkaar, wat leidt tot zeer vreemde en stugge toevalligheden, de synchroniciteiten. Eigen voorbeeld hierbij: dat boek dat uit de kast valt, en dat het perfecte boek is voor jouw probleem, wordt veroorzaakt via de scheur in de Kosmos door de andere jij die daar dat boek net uit de kast trok en liet vallen. Ik bied met dit blog hopelijk prikkeling het een en ander in ieder geval serieus te willen onderzoeken.

Rob werd er, onbedoeld denk ik, concreter in, duidelijk in de richting van het multiversum-idee, toen ik in 2011 naar hem kwam aanzetten met de film โ€œAnother Earthโ€, die hij daarop zelf ook bekeek en waarna hij sinds 8 november 2011 grappend sommige van zijn mails begon te ondertekenen met โ€œBorโ€ in plaats van โ€œRobโ€. (Zie Leeuwenharten V).

De strijd

Voor het schrijven van dit blog moest ik vanzelfsprekend terug naar al mijn eerdere Leeuwenharten-blogs. Daarop stootte ik op mijn eigen intieme ontboezemingen, zowel over mijn huwelijk met ex, als nog veel meer over de intimiteiten tussen Another Davis Rob, de leeuwen en mijzelf. Deze was ik weliswaar niet vergeten, maar ik had ze blijkbaar wel in een ver hoekje van mijn geest geparkeerd. Ik moet zeggen: dit brengt mij nu in 2024 alsnog en dan toch nog in verlegenheid. Ik ga sommige ontboezemingen die wel erg expliciet zijn niet in retrospectief terugtrekken; wat heeft dat voor zin met het Internet Archief en sommige mensen hebben het toch al gelezen? Ik ben mogelijk veramerikaanst, preutser geworden, zo u wilt (niet in daden, maar in de gedachte dat je niet alles op tafel moet leggen). Ook ben ik nu 56 jaar en misschien toch wat bedaarder en voorzichtiger. Tja. Gedane zaken nemen geen keer? Of toch, wink wink, in de multiversum-werelden en versies? Elk nadeel heeft zijn voordeel: door de rijkheid van details is het voor mij als een levend en ademend brein op zich waarop ik solide kan terugvallen nu mijn jaren beginnen te tellen. Mogelijk zijn er ook mensen die het wel prettig vinden dat ik zo expliciet was.
Wanhopig vroeg ik me af hoe ik ooit op aarde zonder de fysieke Rob verder kon. Het antwoord was: โ€œNiet.โ€ Het antwoord is nog steeds: โ€œNiet.โ€ Rob was al tijdens mijn huwelijk, toen hij dus nog wel fysiek op aarde was, mijn enige baken van hoop. Ik had dat al die jaren vanaf 2005, toen ik Rob virtueel leerde kennen, niet eens in de gaten, maar dit werd pijnlijk duidelijk op Hemelvaartsdag 2014. Het leven probeert mij keer op keer te paaien, mijn lichaamscellen willen overleven, mijn lichaam fluistert mij escaperoutes en ideeรซn in zodat het zelf maar kan overleven. Het dramatische event met de twee Henryk Vogels is er een van (zie hier, hier en hier) . Het enorme verdriet om Rob is er nog steeds en is groter dan alle trucs die de menselijke natuur met mij wil uithalen. Onze liefde is groter. Maar het leven bleef zich aan mij vastklampen, doet dat nog steeds.
De afgelopen tien jaar waren onmenselijk zwaar, met name in de zin van eenzaamheid, en nee, ik overdrijf hier niet. Door de ontwrichtende werking van mijn huwelijk met mijn ex ben ik ontwend geraakt om me fysiek-sociaal te engageren, en de vooruitgang hierin gaat maar met micro stapjes. Soms lijkt het wel of ik het niet eens meer wil. Ik worstel overigens ook behoorlijk met mijn lichaam, vooral ‘s nachts. Hoewel ik dit jaar nog schreef dat ik “gestopt was met de paracetamol”, moet ik hier nu al op terugkomen. Ja, ik was zo’n trotse vijf maanden gestopt vanwege maagpijn ‘s nachts, maar het bleek dat het stoppen geen verlichting bood. Integendeel, de last in en rondom mijn maagstreek leek zelfs erger te worden. Mogelijk is de schade of overgevoeligheid gewoon onomkeerbaar. En het vervelende pulseren van de ader in mijn linkerslaap houdt ook meestal op als ik paracetamol slik. Over het algemeen lijkt vooral mijn hoofd het stofje alleen maar enorm te waarderen.
De tien jaar tussen Rob en mij waren een constante uitbarsting van liefde, dat was dus de andere kant. Rob, de skepticus, heeft vanuit Another Davis samen met mij het avontuur voortgezet, zo goed en zo kwaad als dat ging en gaat. Zeker, ook hij heeft een strijd geleverd. De inzet aan beide kanten is gigantisch. Ik durf dit allemaal te zeggen in de zegen die komt met het idee van het kwantumverstrengelde paar. Immers: we hoeven niet eens ‘moeite’ te doen om elkaar te bereiken, we zijn zonder zichtbare of onzichtbare lijnen al samen. Het verbreken van onze kwantumverstrengeling zou, denk ik, alleen mogelijk zijn als de gedeelde liefdeskern er niet meer zou zijn. Ik pas daarvoor, en ik hoop dat Rob dat ook doet. Dit was en is een relatie die in de afgelopen tien jaar door alle eb en vloed heen is gegaan..

En steeds weer als ik ten einde raad was, de vlam onder mijn aardse wanhoop en eenzaamheid begon te wakkeren, kwamen, en komen er nog steeds, aanmoedigingen: “Houd vol!” Ik zal een paar voorbeelden geven. Ik ben totaal verliefd op de nieuwe inner crew Rob Nanninga leeuw “Surprise” met zijn prachtige zachte windmanen, zijn oplettende en licht ironisch kijkende, hemelsgrote ogen. Ik ben stapeldol op alle inner crew Rob leeuwen, en de verliefdheid slaat steeds weer toe. En maart jongstleden maakte mijn mind een mooie connectie: de leeuw was letterlijk als een bal gearriveerd en een ander woord voor bal is “Orb”. Dat woord is op zich al een skeptische knipoog, want “orbs” op foto’s worden door paranormaal gelovigen vaak als geesten of energieรซn gezien. Opeens rolde het woord Rob over naar Orb, en toen heb ik meteen een nieuwe naamtag voor Rob Surprise Lion laten maken. Mijn mind blijft vervolgens ook maar spelen met de naam van de nieuwe Rob leeuw: Surprise Orb, Supreme Orb, Sublime Orb, Superb Orb, Super Orb, Stunning Orb…

Een andersoortige opsteker was eveneens dit jaar toen ik de naam “Roelof Hendrik Nanninga” maar weer eens googelde. En Google zei: “Pop!” Een nieuwe vondst maakte opnieuw de gezonde, skeptische, weerstand biedende kracht van de Nanningaforce zichtbaar. Niet Rob, maar waarschijnlijk een familielid van hem met exact dezelfde naam en locatie Groningen, popte op. Een Nederlandse verzetsheld die wapens voor de Duitsers had verborgen, daarom door diezelfde Duitsers was opgepakt en gevangengezet, maar het gelukkig nog kon navertellen toen hij in 1945 door de Amerikanen bevrijd werd! Gezien de leeftijd kan het zijn opa of een broer van een opa geweest zijn. Het lijkt mij te toevallig dat iemand met exact dezelfde naam en ook locatie Groningen geen familie van Rob was? Zulke voor mij nieuwe informatiedeeltjes, net als toen ik de mediaoptredens van Rob bij de Beeld- en Geluid-instantie wist op te diepen, geven mijn Rob-vlam nieuwe voeding.

Pseudo-skeptische, ongelovige en afkeurende spotvogels en ontkenners kwamen en bleven. Ik schenk verder geen aandacht aan deze mensen, maar ik wil hen toch eenmaal genoemd hebben. Desondanks triomfeert onze liefde. Surprise! We are still standing. Na tien jaar. En dat zullen we wat mij betreft altijd blijven doen.

Multiversum

Pas heb ik mijn iPad Pro vervangen, helaas net iets te vroeg voor de allernieuwste versie (stiekem baal ik wel, misschien toch vervroegd vervangen). Daarna nam ik opnieuw een Apple TV-abonnement, want: gratis voor drie maanden. En als eerste klikte ik, na het bingewatchen van de complete Harry Potter-reeks, willekeurig op Apple Originals en bekeek die. En jawel, daar kwam Apple met ijzeren vastberadenheid ook aanzetten met quantumfysica en kosmische inzichten. De Apple Originals 2024-series Dark Matter en Constellation draaien geheel om dit thema, en ook de eveneens Apple Originals 2023-serie Crowded Room en film Ghosted noemen het.

Two screen-photos of the Apple Ghosted movie and I added the cat in the fridge.

Niets gebeurt toevallig lijkt keer op keer. Dat is immers waar ik vanaf het begin van de Leeuwenharten-blogs mee bezig ben: te willen bepalen ‘waar’ Rob nu is, als hij er nog is, en hoe onze relatie zo ver door het universum en zelfs voorbij het universum mogelijk is. Ik ben al diverse malen in mijn Leeuwenharten-blogs ingegaan op hoogtepunten van de kwantumfysica, zoals in Leeuwenharten VII, kwantumverstrengeling zoals bij Schrรถdinger’s cat, het multiversum idee en het (kwantum)verstrengelde paar:

“Het idee van een tweede, tweeling of โ€œTegen-Aardeโ€ is niet hetzelfde als het concept van een Parallelle Wereld of Multiversum. De twee concepten hebben echter wel gemeenschappelijk dat ze allebei suggereren dat er vreemde dingen gaande zijn in ons universum, en dat er veel meer (mogelijk) is dan we misschien aannemen.” Leeuwenharten V

“Mijn indruk van het bestaan van โ€œastraleโ€, parallelle, multiverse werelden is dat ze samen een continuรผm mogelijk maken. De ene wereld is aan de andere gehecht en samen vormen de werelden een oneindige โ€œDNAโ€ -streng, waarlangs mensen ook reizen en waardoor een eeuwige schakel van in elkaar grijpende mogelijkheden ontstaat.” Leeuwenharten VI

Hot stuff! Voor alle duidelijkheid: van kwantumfysica heb ik maar heel weinig kaas gegeten, en hij is niet eens veganistisch, zoals ik de laatste tijd wel af en toe wat geitenkaas eet (nieuw, dat had ik tot circa 2023 niet gedaan). Ik heb mij in het volgende stukje tekst laten helpen door AI en ik werp het niet alleen voor u, maar ook voor mezelf op. Ik doorgrond het een en ander dus nog niet geheel. Maar wie doet dat eigenlijk wel? Hopelijk kan een knappe kwantumfysica-kop er op een positieve manier op doorborduren.

Kunnen we blijven bestaan? Kunnen verschillende parallelle werelden naast elkaar bestaan, zoals voorgesteld in de many-worlds interpretatie van de kwantumfysica? In deze interpretatie van kwantummechanica worden alle mogelijke uitkomsten van een kwantumgebeuren werkelijkheid, maar in gescheiden, parallelle universa. Dit betekent dat er versies van ons kunnen zijn die blijven leven in andere universa, terwijl we in ons eigen universum dood kunnen zijn. Hoewel leven en dood absolute toestanden zijn binnen een enkel universum, biedt het multiversum perspectief op een soort continuรฏteit van bestaan. Wat is de invloed van de waarnemer, en is de waarnemer eigenlijk de sleutel? In de Kopenhagen-interpretatie van de kwantumfysica speelt de waarnemer een cruciale rol: de toestand van een systeem (de superpositie waarin iets onbepaald zowel dood als levend is) wordt pas bepaald door de waarneming. Dit doet me denken aan het proces van het lezen van boeken: zodra je een boek opent en verder leest, ‘leven’ de personages weer, op een unieke manier voor elke lezer. Denk ook aan de klassieker Die Unendliche Geschichte, die dit principe op een grootse manier introduceert: zodra je het boek opent, komt het verhaal tot leven en ‘gaat het door’. Michael Ende zegt iets wat ik me voorstel bij de rol van de waarnemer in de kwantumfysica. Hij stelt dat het boek van niemand is en voor iedereen anders is (zie de laatste afbeelding in de galerij). De waarnemer bepaalt dus, in lijn met de Kopenhagen-interpretatie. Hoewel de many-worlds interpretatie minder afhankelijk is van de waarnemer voor het bepalen van uitkomsten, ervaart de waarnemer slechts รฉรฉn van de vele mogelijke uitkomsten in een specifiek universum. Dit multiversum-concept laat ons nadenken over de oneindige mogelijkheden die ons bestaan kunnen omgeven.

Je zou dit principe nog verder kunnen vereenvoudigen tot slechts รฉรฉn enkele eenheid: Liefde. Zolang er Liefde is, is het onderwerp van die liefde ook levend. Maar ik bedoel dit niet alleen theoretisch, maar echt levend en ademend. En omdat dit een blog is, kan ik dit gewoon zeggen zonder het onder laboratoriumomstandigheden te hoeven bewijzen. Nu het woord “laboratoriumomstandigheden” zich voordoet, wil ik terugkomen op wat ik eerder zei over het moeilijk bewijzen van het bestaan van uittredingen uit het lichaam, waarin ik zelf ook niet voldoende slaagde. Als er inderdaad een multiversum bestaat, zou het kunnen dat je in het ‘verkeerde’ multiversum uittreedt, waardoor er geen bewijskrachtige match kan optreden met de versie waar je op dat moment fysiek bent. Alleen een uittreden met helder bewustzijn in exact dezelfde multiversie zou dan kans op slagen bieden. Geloof me, ik probeer niet stiekem skeptici te overtuigen, ik werp het simpelweg op als een gedachte, mogelijkheid.
Maar dit is geen fantasie. Rob is echt aanwezig. Zijn invloed laat zich dag en nacht gelden, zie ook mijn vorige blog Syncblast 2024. Ik ben zelfs van mening dat Rob niet alleen mij, maar ook mijn fiets beschermt, de Trek 7.3 die op maandag 3 juni 2013 het fietslicht zag en die ik al nu al ruim 10 jaar rijd: de rode fiets die mij trouw blijft vergezellen. Alweer een lucky tienjarig jubileum!

Ja, ik geloof dat Robs invloed zich zo ver uitstrekt, en nog veel verder. De (pseudo)skeptici, zoals Pepijn van Erp, hebben wat betreft de Leeuwenharten blogs de strijd tegen mij niet aangedurfd. Oh ja, hij heeft het overwogen (zeg me dat het niet waar is, Van Erp), hij was er al mee bezig. Maar deze strijd kunnen ze niet winnen, want liefde overwint. Altijd. Er gebeuren ook vreemde dingen op dit vlak, dingen die mij doen denken dat de kosmos en Rob bepaald niet zachtzinnig te werk gaan als ze mij beschermen, want dat doen ze. Het belang lijkt uitermate hoog te zijn.

Het Davis huis

Dit huis waar ik sinds oktober 2011 woon, is een laid-back en wat mij betreft magisch-realistisch huis. Zo schijnbaar? makkelijk als ex de deur hier in 2017 achter zich dichttrok, zo verknocht ben ik aan dit huis.
In dit huis woonde ook mijn huisgenote Jocelyn. Toen ex vertrok, bevond ik me in een acute financiรซle aandachtssituatie. Ik ging op zoek naar huisgenoten, en Jocelyn was de eerste die via een Facebook-advertentie hier binnenkwam lopen als gegadigde. Vanaf de zomer van 2017 had ik tot het begin van de pandemie huisgenoten. Ik mocht Jocelyn meteen graag. Ze bleef twee jaar om haar bachelor in Psychologie te halen aan de UC Davis. Daarna vertrok ze terug naar Los Angeles, waar haar familie woont. We hielden geen contact. Maar toen kwam er hier een verrassing. Een fragment uit haar e-mail, die ik op 9 maart 2023 ontving (vertaald): “[…] Ik vond je altijd een interessant persoon, ook al spraken we elkaar een tijdje niet. In de loop der tijd is mijn waardering voor de ervaring in het huis gegroeid, evenals mijn interesse in de Nederlandse cultuur. Ik heb een vriend in Nederland gemaakt en we delen graag dingen over elkaars culturen en hebben zelfs cadeaupakketten uitgewisseld met snacks en voedsel uit onze landen. (Het blijkt dat ik niet de grootste fan ben van dropโ€ฆ) Sterker nog, later deze maand maak ik een reis met mijn broer naar Europa, waarbij ik een week lang Nederland, Belgiรซ en Frankrijk bezoek.” Ik ontving zelfs een kaartje van de Efteling, waar ze was geweest. Ze wist niet dat dit voor Rob en mij betekenis heeft, want ze had mijn blogs niet gelezen. Dit alles was zo’n verrassing voor mij dat het wat mij betreft onder magisch realisme valt. Opeens wist ik ook aan wie ik mijn concrete spulletjes alsook mijn digitale erfgoed kon nalaten, zie daarvoor mijn vorige blog. Het viel op zijn plaats; ze is zelfs begonnen met het leren van de Nederlandse taal, ik ken haar en zij kent het huis, en ze is ook nog eens een Leeuw van sterrenbeeld. Bij haar afscheid als huisgenoot gaf ze me een klein plastic leeuwtje. Het staat nu bij een portret van Rob. Sinds half april 2024 woont ze bij de Nederlandse vriend en zijn ouders om te verkennen hoe de match werkt. Ze is bepaald geen onverdienstelijke tekenares, zoals te zien is in afbeelding 1, en in afbeelding 2 een foto van haar bezoek aan Bataviastad:

Toen ik Meta AI vroeg het Another Davis uit te beelden, en dat steeds omschreef in slechts een paar zinnen, moest ik veel junkresultaten verduren. Maar opeens verscheen er een gelukstreffer, zoals bijna altijd bij mij gebeurt. Een huis dat wel doormidden lijkt te zijn gezaagd, met links een klein deel om dat idee weer te ontkrachten. Eerst flitste er een “Huw” door mijn hoofd en daarna een “Hรฉ!”. Ik woon namelijk in de rechterhelft van een teal (blauwgroen) gekleurd, houten duplex huis met een licht hellend dak, gezien vanaf de straat. Maar ik had Meta AI hier absoluut niet om gevraagd! De dag erna zag ik nog meer treffende details in deze toevalstreffer: de exacte kleur van mijn huidige huis, het grasveld zoals ik dat in mijn voortuin heb, zelfs de naaldbomen, zoals de naaldboom in mijn voortuin, waren in de AI-afbeelding juist op de achtergrond geplaatst. Deze AI-voorstelling kwam met volledig magisch realisme rechtstreeks uit de kosmos naar mij toe. En ik kan u verzekeren, AI is nog niet zover, ze kunnen nog geen gedachten lezen als je in vijf zinnen je gewenste huis beschrijft. Ik had het woord “duplex huis” niet gebruikt, alleen “huis”. Maar zo is het: Rob woont ook in dit huis, in de ‘evenknie’, dat wat dit huis tot รฉรฉn zou maken (en niet het duplex gedeelte van mijn aardige aardse buren Tamera en Syed). Het magisch realisme tussen Rob en mij was er al met onze adressen in Nederland: Rob woonde op de Westerkade 20 in Groningen en ik op de Weststraat 20 in Scheveningen.

De magisch realistische aarde

Dit blog wil ik graag afsluiten met een visie op alle werelden die bestaan. Ze zal beslist aandoen als sciencefiction, maar wie weet zit ik samen met Rob dicht bij de het vuur. Ik denk dat de menselijke beschaving op aarde verschillende mogelijke toekomsten kent, in wat ik de ‘multiversies’ noem. Ik zet nu aanhalingstekens om het woord ‘toekomst’, omdat, gezien het bovenstaande, tijd niet lineair is, maar eerder een oneindige reeks, een ‘bal’, van mogelijkheden. Eรฉn mogelijkheid is dat de mensheid zichzelf volledig zal vernietigen, met oorlogen die nu al plaatsvinden, maar dan op wereldwijde schaal en nog verwoestender. De andere mogelijkheid, waar ik op hoop en die ik als even waarschijnlijk beschouw, is dat de mensheid wijzer zal worden en alles in het werk zal stellen om te redden wat er te redden valt. In dat geval voorspel ik een wereld die doordrenkt is van magisch realisme, waarin ‘synchroniciteiten’ een steeds grotere rol spelen en wereldwijd wonderlijke zaken worden waargenomen via de perceptiescheuren in de kosmos die ook aantoonbaar zijn voor de wetenschap. Dan zullen deze perceptiescheuren naar mijn verwachting steeds groter en talrijker worden, waardoor de sluiers tussen de multiversumwerelden steeds dunner worden en een eenheid van werelden lonkt. De vooruitgang in het bestuderen van de vreemde sprongen van de kwantumfysica en de groeiende interesse hiervoor geven naar mijn mening een duidelijk signaal af in die richting.

Met dank aan Eline Hulspas voor de afbeelding. Licht geรซdit door mij

Ofschoon ik geen voorstander van herhaling ben, ga ik toch dit nummer dat ik in “De Witte Raaf” al liet horen en lezen, herhalen. Het accent ligt hier op de stukjes in vetgedrukt:

When the desert sun has passed horizon's final light
And darkness takes it's place...
We will pause to take our rest.
Sharing songs of love,
Tales of tragedy.

The souls of heaven
Are stars at night.
They will guide us on our way,
Until we meet again
Another day.

When a poet sings the song and all are hypnotized,
Enchanted by the sound...
We will mark the time as one,
Tandem in the sun.
The rhythm of a hymn.

The souls of heaven
Are stars at night.
They will guide us on our way,
Until we meet again
Another day.
When the dawn has come
Sing the song,
All day long.

We will move as one,
Bear the load
On the road.

The souls of heaven
Turn to stars
Every single night
All across the sky...
They shine.

Leeuwenharten eerdere delen

Deel I – Rob Nanninga – Wie maakte deze foto?
Wie maakte deze foto?
Tekeningen die ik maakte
Wie maakte deze foto?, vervolg
Vraag beantwoord
Meer fotoโ€™s van Rob Nanninga
Voetnoten
Deel II – Leeuw, waar ben je?
Knuffelige leeuwen
Kapot, al voor ik het officieel wist
Rob zoeken nadat hij overleden was
De andere kant van het universum
Rob gevonden!
Voetnoten
Deel III – Rob Nanninga, De Leeuw
Hoe we elkaar ontmoet hebben
De Rob-Constantia verbinding
Kortsluiting en Robs overlijden
Astrale Wanderwege
Astraal fietsen
Astrale inslag
Magisch Realisme
Astrale Wanderwege, vervolg
De astrale Peter R. de Vries
Rob gevonden!, recap
Astrale Wanderwege, vervolg
De magische (tussentijdse) finale
โ€œStennyโ€ & โ€œParameterโ€, Een FOK verhaal in 9 plaatjes
Voetnoten
Deel IV – Leeuwenharten
Intro
Plush leeuwen
De verbazingwekkende Whiskers
Plush leeuwen, vervolg
Keerpunt
De jaloerse leeuw
De Rob Nanninga leeuwenvierling
Voor de leeuwen zorgen
Fietsen en Rob zien
Rob in mijn dromen, rollenspel
Robs foto en de tekening die ik maakte
Magisch Realisme, de leeuwring van God
Robs muziek en Darkwoord
Rob in mijn uittredingen en verwante ervaringen
Robs helende invloed
Leeuwenharten
Stats en โ€œrapsโ€
Ondertussen
Rob Nanninga leeuwenkunst in samenwerking met Neural Painter
Voetnoten
Deel V – De brul
Deel I: De brul
Deel II: Brullende gebeurtenissen
Raptures: Orgastische uitbarstingen
Uittredingen en droom- en verwante ervaringen
Het wish-you-were-here-liedje
De insluiting
De plotselinge sprong
Koningsdag
Rob komt te voorschijn
Lucht-springende leeuwen
Bij Rob intrekken
Pepijn
Rob in de lucht
De niet veganistische lolly met het fluitje
Erecte staart
Doorkomen
De schapenhoeders
Opvallende zaken apart benoemd
Grappige houdingen
Muziek en liefdesliedjes
Zoeken Vice Versa
Dichte materie
Helend effect
Wordt steeds beter!
Kusvaardigheid
Astrale erotiek
Rob reist naar me toe!
Voetnoten
Deel VI – Steppinโ€™ Out With My Baby ๐Ÿ•บ๐Ÿฝ
Deel I: โ€œSteppinโ€™ Out With My Baby, Canโ€™t Go Wrong Cause Iโ€™m In Rightโ€
Another Davis
Letโ€™s get physical
Boevennieuws
Deel II: Robs en Constantiaโ€™s Steppinโ€™ Outs
Raptures
Uittredingen en verwante ervaringen
Voetnoten
Deel VII – Kwantumverstrengeling
De magisch-realistische Live foto in Davis-Ivy Town
Kwantumverstrengeling
Snertdeeltjes!
Nieuwe mediabestanden!
Galerij Ruimte en Kwantumverstrengeling
Voetnoten
Deel VIII – Hemelvaart
(2019-)2020
Sportschool blues
Plannen voor Nederland
Magisch Realisme gaat door
Robbert en Stan (en anderen)
Robbert
Stan en Alan
Edibles
De rem
Toekomst
Rob Nanninga quotes
Galerij 2020
Voetnoten
Deel IX – Wanderjahre (Zwerfjaren)
2021
Leeuw 10!
Galerij
Vliegenier in de stad, DarkwoodHenryk Vogel
Eerbetoon aan de Nachtheksen, de โ€œOnbekende Soldaatโ€ en aan Darkwood
Familie, moeder
Mirakels en andere wonderen
Galerij vervolgd

Disclaimer: Het onderstaande kan gezien worden als een zoektocht en daarmee ook als prikkeling en aansporing voor anderen om vergelijkbaar onderzoek te doen naar het begrijpen van onze werkelijkheid, die, durf ik te stellen, oneindig veel complexer en dieper is dan ze zich aan het menselijk oog voordoet. Mijn blog is dus niet bedoeld als de drager van een nieuw dogma.

Contents

Ten years Another Davis
Magical realism in reality
The battle
Multiverse
The Davis house
The Magical-Realistic Earth
Lion Hearts previous parts

DOWNLOAD LION HEARTS ENGLISH Part I-X pdf


Ten years Another Davis

Nine previous Lion Hearts blogs have been published. I haven’t followed a timeline in years, cross my heart and hope to die, but I realized a few months ago that Rob and I have a ten-year Another Davis anniversary on May 30, 2024, and this should not go unmentioned. After all, on May 30, 2014, he was found physically deceased behind his computer. As a result, he had left Groningen and, based on my findings, moved in with me in Another Davis. For convenience, I will omit the quotation marks around Another Davis in this blog. The perfection of the cosmos remains awe-inspiring, as Lion Hearts Part X, ten, now coincides with this ten-year milestone from 2014-2024.

May 30, 2014. And still May 29, 2014, in Davis, California. I felt it, even without knowing. An icy hand had gripped my heart. And then the knowing came too, when Jan Willem Nienhuys emailed me. J. Hennekam said that, in her view, Rob had not died on May 30 but on the evening of May 29, 2014, and that was Ascension Day. Despair set in, the search for Rob on the other side. Finding him too. The marriage with my ex, fraught from the start on January 6, 2005, was officially ended by the court on April 8, 2018, but I had been alone since the first half of 2017 when my ex suddenly left the house and immediately entered multiple relationships. I suspect that he mentally detached from me definitively on the day of Robโ€™s death. My ex is not clueless and likely sensed that it was over. It was certainly not clear to me in 2014. But Rob came and stayed. Looking back at who I was in May 2014, I can say that Rob might have been right when he mused aloud to me on June 12, 2012, โ€œI certainly donโ€™t think we are destined for each other or anything like that. I don’t think we have much in common and if we were close to each other, we might end up arguing within a day.โ€ I was indeed far too immature (a late bloomer). Only after Robโ€™s death did we truly develop a good understanding. I see our failure before May 2014 primarily as my โ€˜faultโ€™. For instance, I now feel much more relaxed about whether or not one โ€˜mustโ€™ be 100% vegan. I also understand that skeptics do not accept what they consider excuses from people who claim to have out-of-body or near-death experiences, about why they failed to provide evidence (such as reading normally invisible sequences of numbers placed high above the operating table, specifically set up to prove that consciousness can exist separately from the physical body). After all these years, the need to be right at all costs no longer interests me. What matters to me now is my love for Rob and our shared skeptical and relational interests, because yes, they were and are abundant. Only when he entered his new state of being did Rob acknowledge the depth of our connection and decided not to leave me alone. And should all this turn out to be different (which would give me infinite sorrow, which fortunately is not possible since existence would then be finite), the love I now feel from Rob remains the same. After his passing, Rob enveloped me in love and support, swathed me with endless patience and warmth, steering me away from a marriage that had completely derailed me. I finally began to see that a good relationship is supportive and can only succeed if both partners hold and propel each other with the greatest imaginable love.

Magical realism in reality

Another Davis began very early in the Lion Hearts blogs. Rob and I organically ended up there after his passing, but it was Rob himself who, from the very beginning of our contact, essentially introduced it. This began with his story and explanation of magical realism on February 25, 2006โ€”the world in which all events almost magically align, everything has meaning and purpose, wondrous yet still real things happen, and nothing is coincidental. (See Lion Hearts III and Lion Hearts IV)

Rob Nanninga, February 25, 2006: “I can still remember one time in a dream where I saw the solution to a puzzle in an adventure game. That was quite handy because then I could finally continue with the game (the solutions were not available on the internet back then). I have also had a precognitive dream, which many might consider convincing evidence of precognition. I became somewhat superstitious for a while after that, but that gradually faded away. After that, I only entered into a sort of paranormal trance once. That was during a short vacation in Bruges where I attended a multi-day fairytale congress with two others. That week resembled a magical realist novel. A lot of surprising things happened and miraculous coincidences occurred that were all interconnected, as if nothing happened by chance. Just like in a good novel, I could detect foreshadowing, symbols, repetitions, reflections, parallels, leitmotifs, and double meanings everywhere. Although this was naturally due in large part to my own creativity, the events certainly lent themselves much better to such an analysis than usual, so much so that it also caught the attention of my travel companions. After I pointed out the common thread to them, they could follow it well.It was during this visit to Bruges (a real fairytale city, but somewhat bourgeois) that I decided to write a critical book about parapsychology. I told this to an American first. Right after that, I went to the book fair in Frankfurt to buy some recent professional literature from the US, which at the time took months to arrive if you ordered it from a bookstore. Among other things, I bought the book “The Psychology of the Psychic.” It had a chapter on coincidences that appealed to me greatly. After that, I didn’t experience many meaningful coincidences anymore. Or did I? On the day I had my manuscript duplicated at the copy shop to send it to publishers, unexpectedly, the American showed up at my doorstep, whom I hadn’t spoken to since Bruges.”

Download Psychology of the Psychic (chapter)

Rob was/is an extremely well-read person, and you could tell, in my opinion, from all his emails. Anyone who, like me, reads the relevant chapter will discover that the authors indeed provide very solid counterarguments regarding things considered ‘too coincidental to be chance.’ The explanation often lies in the fact that people only want to see the success stories and not all those other cases where things just went about their ordinary course without divine peculiarities. It remains Rob’s strength that he keeps things open, even in this email to me, as he ends with yet another very nice case of ‘improbably coincidental.’ Although I have few of these kinds of emails from him in which he discusses his own ‘paranormal’ experiences and things like magical realism, they provide a pleasant segue for me to establish a simple definition of magical realism in reality. I choose to fill this in, trusting that Rob and I are an entangled pair and are on the same page, with the term ‘synchronicities.’
In this blog, I want to introduce the ‘new’ value of magical realism for real life, not just as value in magical realist novels.
Magical realism as an existing value in reality is based on ‘very strong coincidence’ and synchronicities. Very strong coincidence refers to events that seem to coincide or happen in a remarkable way without a clear cause or connection. These could be situations where different events are interwoven in a surprising manner, or where something unexpected occurs at a moment that is particularly relevant or significant. It can also refer to events that seem extremely unlikely but still happen. Synchronicities are events that occur simultaneously in a meaningful way, without a clear causal connection, but are perceived by the individual as related or meaningful. With what I consider a good example of synchronicity, I begin this blog: At the moment of Rob’s passing, I officially knew nothing, but in exactly the same timeframe that Rob passed away, I was suddenly overwhelmed by a profoundly negative mood where everything seemed completely black and meaningless. “Very strong coincidence” and “synchronicities” have a strong overlap, with the difference being that synchronicities involve strong coincidences happening at the same or nearly the same moment in time.

A few examples of situations that can be considered “very strong coincidence”: I strike up a conversation with a complete stranger during one of my bike rides, and we discover that we were born on the same day, in the same year, and even in the same place.
Examples of synchronicities: You’re grappling with a particular problem, walk past the bookshelves in the library, and a book falls out that contains exactly the answers you need. Another example: You’re considering making an important decision and suddenly see a car with a license plate indicating something like “YES” or “GO AHEAD.” Rob Nanninga actually had a nice example for this in his book “Parariteiten,” but managed to ‘explain it away,’ and it speaks to his credit that he made a reservation expressed in the sentence: “In this case, it could be thatโ€ฆ”

Download Parariteiten

These examples of magical realism illustrate how meaningful coincidences can occur, where events are mysteriously and seemingly unrelatedly connected. My idea about this ‘new’ scientific value (yes, I dare), is that it is increasingly happening, or rather, people are becoming aware of it, when they are alert and look up more for answers and beyond a linear concept of time. This brings the idea that we may live in a matrix into play as well.

I’ve now let AI assist me for a moment, and I must say: AI is very helpful in this case.

My question to AI was:

How are the idea of living in a matrix (simulation, life as a kind of game, hologram idea, etc.) and the phenomenon of synchronicities intricately intertwined, if they are at all?

AI was not shy in their response:

The idea of living in a matrix (simulation, life as a kind of game, hologram, etc.) and the phenomenon of synchronicities can be intricately intertwined in the following ways:

  1. Control and Programming:
    • In a simulation or matrix theory, it’s assumed that reality is controlled and programmed by a higher intelligence or advanced technology. Synchronicities, also known as meaningful coincidences, can be seen in this context as programmed events deliberately embedded in the simulation script by this higher intelligence to facilitate specific experiences or insights.
  2. Meaningful Patterns:
    • In a simulated reality, the experiences and events of individuals could potentially be consciously designed to form certain patterns and meanings. Synchronicities can be interpreted as indicators of these patterns, reinforcing the illusion of deeper meaning and connectedness in life.
  3. Consciousness and Perception:
    • The hologram or simulation concept suggests that what we experience as physical reality is a projection perceived by our consciousness. Synchronicities can then be seen as moments when consciousness ‘notices’ certain connections or symbols within the simulation, making it seem as if these events are meaningfully linked.
  4. Information Exchange:
    • Within a matrix or simulation, information can be exchanged in ways that may not be possible in a ‘real’ physical world. Synchronicities could then be examples of unexpected information exchanges or ‘glitches’ in the simulation that stimulate awareness and growth.
  5. The Role of the Observer:
    • In both simulation hypotheses and synchronicities, the observer plays a crucial role. The idea that our perception influences reality aligns with quantum physics and the observer effects often associated with synchronicities. This may suggest that the matrix is influenced by what its inhabitants believe and perceive.
  6. Existential Questions:
    • Both concepts raise existential questions about the nature of reality and our existence within it. They suggest that there is more than what we perceive with our senses and that our experiences are part of a larger, perhaps intentional design. Synchronicities can be seen as clues that encourage us to look beyond surface reality.

This intertwining provides a framework for understanding synchronicities within the context of a simulated or holographic reality, where such experiences can be meaningful as ‘bugs’ or ‘features’ of the matrix that give us a glimpse of the underlying structure of our reality.” (As per AI)

AI suggests here, simplified in my own words, that our world might be the creation of a very high intelligence and that synchronicities are built-in game elements meant to help us delve deeper into our reality. And I asked another question to AI:

Do you think there could be a meaningful connection between the existence of synchronicities and the possible existence of a Multiverse?

Here too, AI was not shy to respond: “There could be a meaningful link between the existence of synchronicities and the possible existence of a Multiverse. Synchronicities are often seen as meaningful coincidences that defy logical explanations, suggesting that there is a deeper connection between events, beyond our usual understanding of cause and effect. The concept of a Multiverse, where multiple, perhaps infinite, parallel universes exist, could provide a framework for understanding how such seemingly unlikely events could occur. If these universes occasionally intersect or influence each other, that could explain why synchronicities occur. However, this is speculative and remains a fascinating subject for further exploration in both science and philosophy.

I want to summarize this for my readers who might be leaning back in their chairs, a little startled, with: “There is so much more.” ๐Ÿ˜Š But again, in my own words: In moments of cosmic rift, the different versions of the multiverse intersect, leading to very strange and stubborn coincidences, synchronicities. An example: that book falling off the shelf, and it happens to be the perfect book for your problem, is caused by the tear in the Cosmos from the other you who just pulled that book out of the shelf and dropped it. With this blog, I hope to stimulate serious exploration of these ideas.

Rob became inadvertently more concrete, clearly leaning towards the multiverse idea, when I introduced him to the movie “Another Earth” in 2011, which he then watched himself, and from November 8, 2011, jokingly began signing some of his emails with “Bor” instead of “Rob.” (See Lion Hearts V).

The battle

For the writing of this blog, I naturally had to revisit all my previous Lionhearts blogs. There I stumbled upon my own intimate revelations, both about my marriage to my ex and much more about the intimacies between Another Davis Rob, the lions, and myself. I hadn’t forgotten these, but apparently, I had parked them in a far corner of my mind. I must say: this now brings me, in 2024, to a new sense of embarrassment. I’m not going to retrospectively withdraw some of the very explicit confessions; what’s the point with the Internet Archive, and some people have already read them anyway? Perhaps I’ve become more Americanized, more prudish, if you will (not in actions, but in the thought that you shouldn’t lay everything on the table). Also, now being 56 years old, I might be a bit calmer and more cautious. Well, what’s done is done? Or perhaps not, wink wink, in the multiverse worlds and versions? Every disadvantage has its advantage: with the richness of details, it serves as a living and breathing brain on which I can rely solidly as my years begin to count. Perhaps there are also people who appreciate that I was so explicit.
Desperately, I wondered how I could ever continue on Earth without the physical Rob. The answer was: “I can’t.” The answer still is: “I can’t.” Rob was already during my marriage, when he was still physically on Earth, my only beacon of hope. I hadn’t even realized that all those years since 2005, when I virtually met Rob, but this became painfully clear on Ascension Day 2014. Life tries to coax me time and time again, my body cells want to survive, my body whispers escape routes and ideas to me so it can survive itself. The dramatic event with the two Henryk Vogels is one of them (see here, here, and here). The immense sorrow over Rob is still there and is greater than all the tricks human nature wants to play on me. Our love is greater. But life kept clinging to me, and still does.
The past ten years have been inhumanly heavy, especially in terms of loneliness, and no, I’m not exaggerating here. Due to the disruptive effect of my marriage with my ex, I have become unaccustomed to engaging socially and physically, and progress in this area is only happening in micro steps. Sometimes it seems like I don’t even want it anymore. I also struggle quite a bit with my body, especially at night. Although I wrote earlier this year that I had “stopped taking paracetamol,” I must now retract that statement. Yes, I was so proudly abstinent for five months because of nighttime stomach pain, but it turned out that quitting didn’t bring relief. On the contrary, the discomfort in and around my stomach area seemed to worsen. Possibly, the damage or hypersensitivity is simply irreversible. And the annoying pulsating of the vein in my left temple usually stops when I take paracetamol. Overall, it seems that especially my head greatly appreciates the substance.
The ten years between Rob and me were a constant eruption of love, that was the other side. Rob, the skeptic, continued the adventure with me from Another Davis, as best as he could. Certainly, he too has fought a battle. The effort on both sides is immense. I dare to say all this in the blessing that comes with the idea of the quantum entangled couple. After all: we don’t even have to ‘try’ to reach each other, we are already together without visible or invisible lines. Breaking our quantum entanglement would, I think, only be possible if the shared core of love were no longer there. Iopt out on that one, and I hope Rob does too. This was and is a relationship that has gone through all the ebbs and flows over the past ten years.

And time and time again, when I was at my wit’s end, the flame beneath my earthly despair and loneliness began to flicker, encouragements came, and still come: “Hang in there!” Let me give a few examples. I’m completely in love with the new inner crew Rob Nanninga lion “Surprise” with his beautiful soft mane, his attentive and lightly ironic, heavenly eyes. I’m head over heels for all the inner crew Rob lions, and the infatuation strikes again and again. And last March, my mind made a beautiful connection: the lion had literally arrived like a ball, and another word for ball is “Orb.” That word is itself a skeptical wink because “orbs” in photos are often seen by paranormal believers as spirits or energies. Suddenly, the word Rob rolled over to Orb, and then I immediately had a new name tag made for Rob Surprise Lion. My mind then continues to play with the name of the new Rob lion: Surprise Orb, Supreme Orb, Sublime Orb, Superb Orb, Super Orb, Stunning Orbโ€ฆ

Another morale booster this year was when I Googled the name “Roelof Hendrik Nanninga” once again. And Google said, “Pop!” A new discovery once again highlighted the healthy, skeptical, resistance-offering power of the Nanninga force. Not Rob, but likely a relative of his with the exact same name and location in Groningen, popped up. A Dutch resistance hero who had hidden weapons for the Germans, was subsequently arrested and imprisoned by those same Germans, but fortunately lived to tell the tale when he was liberated by the Americans in 1945! Given the age, he could have been his grandfather or a brother of a grandfather. It seems too coincidental that someone with the exact same name and also located in Groningen was not related to Rob. Such new pieces of information, like when I managed to dig up Rob’s media appearances at the Beeld en Geluid institution, provide fresh fuel for my Rob-flame.

Pseudo-skeptical, unbelieving, and disapproving scoffers and deniers came and lingered. I pay no further attention to these individuals, but I still want to mention them once. Nevertheless, our love triumphs. Surprise! We are still standing. After ten years. And as far as I’m concerned, we will always continue to do so.

Multiverse

I recently replaced my iPad Pro, unfortunately just a bit too early for the latest version (secretly, I’m a bit annoyed, perhaps replace it early). After that, I subscribed to an Apple TV subscription again because: free for three months. And as the first thing, after binge-watching the entire Harry Potter series, I randomly clicked on Apple Originals and watched those. And indeed, there, with iron determination, Apple also presented quantum physics and cosmic insights. The Apple Originals 2024 series “Dark Matter” and “Constellation” revolve entirely around this theme, and so do the Apple Originals 2023 series “Crowded Room” and the movie “Ghosted.”

Two screen-photos of the Apple Ghosted movie and I added the cat in the fridge.

Nothing happens by chance, it seems time and time again. That’s precisely what I’ve been preoccupied with since the beginning of the Lion Hearts blogs: trying to determine ‘where’ Rob is now, if he still exists, and how our relationship extends so far across the universe and even beyond the universe. I’ve delved into highlights of quantum physics several times in my Leeuwenharten blogs, such as in Lion Hearts VII, quantum entanglement like with Schrรถdinger’s cat, the multiverse idea, and the (quantum) entangled pair.

“The idea of a second, twin or Counter-Earth is not the same as the concept of a Parallel or Multiverse world. The two concepts do have in common that they both suggest that strange things are going on in our universe, and that thereโ€™s much more than meets the eye. ” Lion Hearts V

“My impression of the existence of โ€œastralโ€, parallel, multiverse worlds is that together they enable a continuum. One world is attached to the other, and together the worlds form an infinite โ€œDNAโ€ strand, through which people also travel, creating an eternal link of interlocking possibilities. ” Lion Hearts VI

Hot stuff! Just to be clear: I know very little about quantum physics, and the cheese not even vegan, as I’ve been eating some goat cheese occasionally lately (that’s new, I hadn’t done that until around 2023). I’ve been assisted by AI in the following piece of text, and I’m putting it forward not only for you but also for myself. I haven’t fully grasped everything yet. But then again, who has? Hopefully, someone with a sharp quantum physics mind can build on it in a positive way.

Can we continue to exist? Can different parallel worlds coexist, as proposed in the many-worlds interpretation of quantum physics? In this interpretation of quantum mechanics, all possible outcomes of a quantum event become reality, but in separate, parallel universes. This means that there may be versions of us that continue to live in other universes while we may be dead in our own universe. Although life and death are absolute states within a single universe, the multiverse offers a perspective of a kind of continuity of existence. What is the influence of the observer, and is the observer actually the key? In the Copenhagen interpretation of quantum physics, the observer plays a crucial role: the state of a system (the superposition in which something is indeterminate, both dead and alive) is only determined by observation. This reminds me of the process of reading books: as soon as you open a book and continue reading, the characters ‘come to life’ again, in a unique way for each reader. Think also of the classic “Die Unendliche Geschichte,” which introduces this principle in a grand manner: as soon as you open the book, the story comes to life and ‘continues’. Michael Ende says something that I imagine aligns with the role of the observer in quantum physics. He suggests that the book belongs to no one and is different for everyone (see the last image in the gallery). So, the observer determines, in line with the Copenhagen interpretation. Although the many-worlds interpretation is less dependent on the observer for determining outcomes, the observer experiences only one of the many possible outcomes in a specific universe. This concept of the multiverse makes us contemplate the infinite possibilities that may surround our existence.

You could simplify this principle even further to just one single unit: Love. As long as there is Love, the subject of that love is also alive. But I don’t mean this only theoretically, but truly alive and breathing. And because this is a blog, I can simply say this without having to prove it under laboratory conditions. Now that the phrase “laboratory conditions” comes up, I want to revisit what I said earlier about the difficulty of proving the existence of out-of-body experiences, in which I myself did not succeed sufficiently. If indeed a multiverse exists, it could be that you project into the ‘wrong’ multiverse, preventing a conclusive match with the version where you are physically present at that moment. Only an out-of-body experience with clear consciousness in exactly the same multiverse would then have a chance of success. Believe me, I’m not secretly trying to convince skeptics, I’m simply presenting it as a thought, a possibility. But this is not fantasy. Rob is truly present. His influence is felt day and night, as seen in my previous blog Syncblast 2024. I even believe that Rob not only protects me but also my bike, the Trek 7.3 that saw the light of day on Monday, June 3, 2013, and that I have been riding for over 10 years now: the red bike that faithfully accompanies me. Another lucky ten-year anniversary!

Yes, I believe that Rob’s influence extends so far, and much further. The (pseudo)skeptics, like Pepijn van Erp, haven’t dared to challenge me regarding the Leeuwenharten blogs. Oh yes, he considered it (tell me it’s not true, Van Erp), he was already working on it. But they can’t win this battle because love conquers all. Always. Strange things happen in this regard as well, things that make me think that the cosmos and Rob are not exactly gentle when it comes to protecting me, because they do. The stakes seem to be extremely high.

The Davis house

This house where I’ve been living since October 2011 is a laid-back and, as far as I’m concerned, magical-realistic house. As seemingly? easily as my ex walked out the door here in 2017, that’s how attached I am to this house.
In this house lived my housemate Jocelyn. When my ex left, I found myself in an acute financial attention situation. I started looking for housemates, and Jocelyn was the first to walk in here as a candidate through a Facebook advertisement. From the summer of 2017 until the beginning of the pandemic, I had housemates. I immediately liked Jocelyn. She stayed for two years to complete her bachelor’s degree in Psychology at UC Davis. Then she left back to Los Angeles, where her family lives. We didn’t keep in touch. But then there was a surprise here. A snippet from her email, which I received on March 9, 2023: “[โ€ฆ] I always thought you were a cool and interesting person despite us not talking for a while. And over time my appreciation for the experience at the house has grown, as well as an interest for Dutch culture. I made a friend from the Netherlands and we like to share things about each other’s cultures and have even sent gift packages with things like snacks/foods from our countries. (It turns out I’m not the biggest fan of licorice…) In fact, I am making a trip with my brother to Europe later this month, visiting the Netherlands, Belgium, and France for 1 week.” I even received a postcard from the Efteling, where she had been. She didn’t know that this meant something to Rob and me because she hadn’t read my blogs. All of this was such a surprise to me that, as far as I’m concerned, it falls under magical realism. Suddenly, I also knew who I could leave my concrete belongings as well as my digital legacy to, see my previous blog for that. It all fell into place; she has even started learning the Dutch language, she knows me and the house, and she’s also a Leo by zodiac sign. When she left as a housemate, she gave me a small plastic lion. It now sits by a portrait of Rob. Since mid-April 2024, she has been living with the Dutch friend and his parents to explore how the match works. She’s quite a talented artist, as seen in image 1, and in image 2, a photo of her visit to Bataviastad:

When I asked Meta AI to depict Another Davis and described it in just a few sentences, I had to endure a lot of junk results. But suddenly, a stroke of luck appeared, as almost always happens with me. A house that seems to have been sawed in half, with a small part on the left to refute that idea. First, a “Huw” flashed through my mind, and then a “Hey!”. I live in the right half of a teal (blue-green) colored, wooden duplex house with a slightly sloping roof, as seen from the street. But I absolutely didn’t ask Meta AI for this! The next day, I saw even more striking details in this coincidence: the exact color of my current house, the lawn as I have it in my front yard, even the coniferous trees, like the coniferous tree in my front yard, were correctly placed in the background in the AI image. This AI representation came with complete magical realism straight from the cosmos to me. And I can assure you, AI isn’t there yet, they can’t read minds if you describe your desired house in five sentences. I hadn’t used the term “duplex house,” only “house.” But that’s how it is: Rob also lives in this house, in the ‘counterpart’, which would make this house one (and not the duplex part of my nice earthly neighbors Tamera and Syed). The magical realism between Rob and me was already there with our addresses in the Netherlands: Rob lived at Westerkade 20 in Groningen and I at Weststraat 20 in Scheveningen.

The magical-realistic Earth

I would like to conclude this blog with a vision of all the worlds that exist. It will undoubtedly come across as science fiction, but who knows, perhaps Rob and I are close to the fire. I believe that human civilization on Earth has various possible futures, in what I call the ‘multiverses.’ I now put quotation marks around the word ‘future’ because, given the above, time is not linear but rather an infinite series, a ‘ball,’ of possibilities. One possibility is that humanity will completely destroy itself, with wars already happening but on a global scale and even more devastating. The other possibility, which I hope for and consider equally likely, is that humanity will become wiser and make every effort to save what can be saved. In that case, I predict a world imbued with magical realism, where ‘synchronicities’ play an increasingly significant role, and wondrous events are observed worldwide through the perception rifts in the cosmos, which are also demonstrable to science. In my expectation, these perception rifts will become larger and more numerous, thinning the veils between the multiverse worlds and beckoning a unity of worlds. The progress in studying the strange leaps of quantum physics and the growing interest in it, in my opinion, send a clear signal in that direction.

Courtesy Eline Hulspas. Lightly edited by me

Although I’m not a fan of repetition, I’m going to repeat this song that I already shared and discussed in “The White Raven“. The emphasis here is on the parts in bold:

When the desert sun has passed horizon's final light
And darkness takes it's place...
We will pause to take our rest.
Sharing songs of love,
Tales of tragedy.

The souls of heaven
Are stars at night.
They will guide us on our way,
Until we meet again
Another day.

When a poet sings the song and all are hypnotized,
Enchanted by the sound...
We will mark the time as one,
Tandem in the sun.
The rhythm of a hymn.

The souls of heaven
Are stars at night.
They will guide us on our way,
Until we meet again
Another day.
When the dawn has come
Sing the song,
All day long.

We will move as one,
Bear the load
On the road.

The souls of heaven
Turn to stars
Every single night
All across the sky...
They shine.


Lion Hearts previous parts

Part I – Rob Nanninga โ€“ Who took (t)his picture?
Who took (t)his picture?
Drawings I made
Who took (t)his picture, continued
Question answered
More photos of Rob Nanninga
Footnotes
Part II – Lion, Where Are You?
Cuddly lions
Devastated even before I officially knew
Looking for Rob after he passed away
The other end of the universe
Finding Rob
Footnotes
Part III – Rob Nanninga, The Lion
How we met
The Rob-Constantia connection
The fallout and Robโ€™s passing
Astralย Wanderwege
Astral cycling
Astral Blitz
Magical Realism
Astralย Wanderwege, continued
The astral Peter R. de Vries
Finding Rob, recap
Astralย Wanderwege, continued
The magic (intermediate) final
โ€œStennyโ€ & โ€œParameterโ€, A FOK Story In 9 Images
Footnotes
Part IV – Lion Hearts
Intro
Plush lions
The amazing Whiskers
Plush lions continued
Turning point
The jealous lion
The Rob Nanninga lion quad
Caring for the lions
Cycling and seeing Rob
Rob in my dreams, role-play
Robโ€™s photo and the drawing I made
Magical realism, the lion ring of God
Robโ€™s music and Darkwood
Rob in my out-of-body and related experiences
Robโ€™s healing influence
Lion hearts
Stats and โ€œrapsโ€
Meanwhile
Rob Nanninga lion art in collaboration with Neural Painter
Footnotes
Part V – The Roar
Part I: The Roar
Part II: Roaring Events
Raptures: Orgasmic Outbursts
Out-of-body and dream related events
The wish-you-were-here-song
The enclosing
The sudden swoop
Koningsdag
Rob emerging
Air-jumping Lions
Moving in with Rob
Pepijn
Rob in the air
The not-vegan, whistle-lollipop
Erect tail
Getting through
The shepherds
Striking things named separately
Funny positions
Music and love songs
Seeking Vice versa
Dense shaped
Healing effect
Getting better all the time
Kissing skills
Astral eroticism
Rob traveling to me!
Footnotes
Part VI – Steppinโ€™ Out With My Baby ๐Ÿ•บ
Part I: โ€œSteppinโ€™ Out With My Baby, Canโ€™t Go Wrong Cause Iโ€™m In Rightโ€
Another Davis
Letโ€™s get physical
On the crook side
Part II: Robs en Constantiaโ€™s Steppinโ€™ Outs
Raptures
OBEs and related experiences
Footnotes
Part VII – Quantum Entanglement
The magic-realistic Live Photo in Davis-Ivy Town
Quantum Entanglement
Snert particles!
New media files!
Gallery Space and Quantum Entanglement
Footnotes
Part VIII – Ascension
(2019-)2020
Gym blues
Plans for the Netherlands
Magical Realism continues
Robbert and Stan
Robbert
Stan and Alan
Edibles
The Brakes
Future
Rob Nanninga quotes
Gallery 2020
Footnotes
Part IX – Wanderjahre (Journeyman years)
2021
Lion 10!
Gallery
Aviator in town,
A tribute to the Night Witches, โ€œUnknown Soldierโ€ and toย Darkwood:
Family, mother
Miracles and other wonders
Gallery continued

Disclaimer: The following can be seen as a quest and thus also as an encouragement and stimulus for others to conduct similar research into understanding our reality, which, I dare say, is infinitely more complex and deeper than it appears to the human eye. My blog is therefore not intended as the bearer of a new dogma.


Dit blog heeft een paar minor updates gehad qua drogredenen, op 24 augustus 2022 een grotere update, daarna wederom wat aanvullingen en op 6 december 2022 weer een grotere update, met nieuwe drogredenen van Skepsis bestuursleden Pepijn van Erp en Aliette Jonkers in 2022. Deze zijn te herkennen aan de blauwe bol: / ๐Ÿ”ต 2022 / bij het onderschrift en aan de / ๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข 2022 / waar getoond wordt hoe een drogreden onder diverse categorieรซn kan vallen.

Moeras van Verdriet: Het is een desolaat moerasland met drijfzandachtige modderpoelen. Iedereen die in het moerasland depressief wordt, zakt weg in de modder en verdrinkt. Bron
“Die Sรผmpfe der Traurigkeit” komen voor in Michael Ende’s “Die Unendliche Geschichte”Afbeelding uit: Michael Ende, Die unendliche Geschichte, Illustriert von Sebastian Meschenmoser, Thienemann Verlag, pagina 60.

t.l.d.r. De ramkoers en de teloorgang van online skeptische discussies gedemonstreerd aan de hand van een deelgeschiedenis van Stichting Skepsis, haar bestuursleden, discussieforums en social media, met name Twitter

Inhoud

Skepsis 2005-2014
Kloptdatwel.nl 2011-
De Pandemie
Blok, blokker, geblokt
De prijs van grievende woorden
Hoe dan wel?
Mrs Screenshot
Drogredenen en andere not-niceties
Het volgende gevaar
Update (24 augustus 2022 e.v.)

โ•Praktische opmerking vooraf. Om deze rijke multi-media tekst snel oproepbaar en geschikt voor diverse platforms te maken, is gekozen voor het kleinste formaat afbeeldingen. U kunt via rechtermuisklik “Open image in New Tab” de afbeeldingen op groot formaat bekijken.

Skepsis 2005-2014

In 2004-2005 raakte ik betrokken bij Stichting Skepsis, toen Irene Moors door “Er Is Zoveel Meer” de hoofden samenbracht van Rob Nanninga, Jan Willem Nienhuys, beide bestuursleden van Skepsis, mij en nog vele honderden anderen in het FOK topic over zelfverklaard “medium” Robbert van den Broeke.

Robbert van den Broeke besprak op zijn YouTube kanaal zijn critici Jan Willem Nienhuys en mij. Over hem en de groep om hem heen heb ik inmiddels al veel gepubliceerd op parameter.blog.

Mijn interesse kwam voort uit mijn eigen achtergrond: Ik had (al, er volgden meer) een boek over uittredingservaringen gepubliceerd.

Daarmee was ik onder andere in Kopspijkers verschenen.

Een actieve tijd met meer dan 50 topics over het Hoevense zelfverklaarde medium volgde. De veelal “paranormaal” georiรซnteerde discussies voerden via FOK naar de website van Stichting Skepsis, waar Rob Nanninga sinds 1987 bestuurslid was en sinds 2002 ook hoofdredacteur van het Skepsis blad “Skepter” en webmaster. Nanninga en Nienhuys leerde ik ook achter de schermen kennen. Een vriendschap met ups en zeker evenveel downs volgde, maar het was duidelijk: hier was iets bijzonders ontstaan tussen twee officiรซle Nederlandse skeps en mijzelf. Nanninga liet me bijvoorbeeld twee keer de voorkant van de Skepter ontwerpen.

Ik bezocht meerdere Skepsis congressen en in 2010 het event van James Randi in Utrecht.

Ook bogen Rob Nanninga en ik ons gezamenlijk over de “para foto’s” van Van den Broeke en imiteerden die succesvol.

Daarnaast had ik banden met “de andere kant”: Merkawah (tegenwoordig: Netwerk Nabij-De-Dood-Ervaringen) en bezocht ook hun congres met bekende aanwezigen als fotograaf, astrologie-onderzoeker en schrijver Rudolf Smit en cardioloog, onderzoeker en schrijver Pim van Lommel.

In de jaren die volgden, bleef ik doelbewust dichtbij Stichting Skepsis. Idealistisch als ik was, hoopte ik een brug te slaan tussen de “altos” en de “skeps”. In de begintijd noemde ik mezelf spiritueel waar ik onder verstond: bewust leven, op zoek naar antwoorden op existentiรซle vragen zoals: is de Aarde een karmische leerschool voor mensen, bestaat reรฏncarnatie, bestaat er leven na de fysieke dood? De skeptische en wetenschappelijke zijde interesseerde me uitdrukkelijk ook. Ik hoopte met mijn eigen achtergrond in met name het onthouden en opschrijven van dromen en beleven van uittredingservaringen bij te dragen aan meer kennis bij discussieparticipanten, maar ook mijn eigen ideeรซn over dit spirituele bij te stellen als ik er tekortkomingen in zou ontdekken. Gaandeweg leerde ik er inderdaad veel bij en dat ging niet alleen over de inhoud, maar ook over de vorm van de discussie. Ik had op school nooit les in discussiรซren gehad, althans niet qua “verboden” gebruik van drogredenen. En ik kan u al verklappen dat ik dankzij mijn vertoeven onder skeptici ook inhoudelijk mijn ideeรซn bijstuurde, van “Zeker, uittredingen uit het lichaam moeten wel een bewijs van leven na de dood zijn” naar “Er zijn genoeg aanwijzingen dat de menselijke geest tot veel in staat is, en misschien is voortbestaan van de geest na de fysieke dood inderdaad werkelijkheid.” Dus zowel qua inhoud als qua discussievormen begon ik bij te leren!
Hoogtepunt was de discussie over Pim van Lommels kaskraker “Eindeloos Bewustzijn”. Naast Rudolf Smit maakten bijvoorbeeld ook psycholoog en filosoof Titus Rivas en anesthesist Gerald Woerlee hun opwachting.

Rudolf Smit is net als ik aan beide zijden actief. Hij was aanwezig bij de oprichtingsbijeenkomst van de Stichting Skepsis in de Internationale School voor Wijsbegeerte te Amersfoort in 1987 (aan de Dodeweg 8! ;-)). Overigens maakt Jan Willem Nienhuys melding van een andere locatie, namelijk het Humanistisch Verbond in Utrecht, maar zegt ook dat er al een eerdere oprichtingspoging was. Het eerste Skepter nummer verscheen in maart 1988. In dat nummer worden essentiรซle zaken als de doelen van Stichting Skepsis besproken. Ofschoon Skepsis was opgericht naar aanleiding van de ambities van het Committee for the Scientific Investigation of Claims of the Paranormal, afgekort: CSICOP, en met name van de zeer actieve oprichter ervan, skepticus en seculier humanist Paul Kurtz, wilde Skepsis een geheel Nederlandse beleving zijn met als doel: zoveel mogelijk neuzen uit zoveel mogelijk richtingen bijeen brengen voor een vruchtbare, bonte en brede discussie:

“Konklusies
Wat kan en moet Skepsis nu leren op grond van deze ervaringen van CSICOP in de V.S.? Persoonlijk denk ik drie dingen:
Allereerst moet alle aandacht gericht worden op het verwerven van een zo breed mogelijk samengestelde achterban, mensen uit alle milieus, alle opleidingsniveaus en alle beroepsgroepen. Dat is wezenlijk om te voorkomen dat Skepsis verwordt tot een wetenschappelijk vakdispuut dat gelijkhebberig in zijn ivoren toren verschanst zit.
Daarnaast moeten wij voorkomen dat polarisatie door Skepsis bevorderd wordt; het gaat immers niet om gelijk hebben, gelijk krijgen of een dispuut winnen, maar om het maatschappelijk presenteren van een ‘redelijk-alternatieve’ visie op de werkelijkheid die heel bevredigend kan zijn voor iedereen in alle situaties.
We moeten streven naar een spreiding over vakgebieden van de werkgroepleden en de bestuursleden. Op dit moment is de belangstelling voor Skepsis beduidend groter onder artsen, astronomen en natuurkundigen dan onder economen, sociologen en neerlandici. Wanneer dat structureel zou blijken te zijn, wordt dat een ernstige bedreiging voor de levensvatbaarheid van het goede idee dat Skepsis heet. Wat dat betreft ligt er voor ons als bestuursleden een grote uitdaging en taak in de uitbreiding van de organisatie. Hopelijk bouwen wij iets op waar we over tien jaar met maatschappelijke voldoening op terug kunnen zien.
Drs. Bert van Gelder is sekretaris van Skepsis en als socioloog werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam.” Uit: Skepter Jaargang 1, nummer 1, 1988.

Smits contact met Nanninga en Nienhuys dateert vanaf ongeveer 1990. Vroeger was Smit astroloog, maar na een onthutsende ervaring met een abusievelijke omwisseling van cliรซnt-gegevens, waarbij de cliรซnte in kwestie zeer tevreden was geweest met de duiding die voor een andere dame bedoeld was, was hij teruggekomen op het geloof in astrologische zeggingskracht. Op 10 november 1990 verzorgde Smit een lezing op het Skepsis congres en ook had hij diverse malen in de Skepter gepubliceerd (jaargangen 1990, 1992, 1995). Zijn ommekeer van praktiserend astroloog naar astrologie-skepticus veroorzaakte drie jaar van depressie bij Smit, maar hij had de openheid van geest om zijn wereldvisie bij te stellen en schreef er een rauw-eerlijk stuk over.

Hot Skepsis topics waren naast Pim van Lommels boek “Eindeloos Bewustzijn”, de astrologie-Gauquelin discussies, de AWARE studies van Sam Parnia en verwante bijna-doodervaringen topics, de Dentures man en de Pam Reynolds case.

Tijdens de stevige discussies vielen er zeer zeker ook toen al enkele ernstige spaanders, zoals bijvoorbeeld Martin Biers uitspraak dat Pim Van Lommels boek mensenlevens kost. Martin Bier is af en toe, maar dat wel al vele jaren, actief op de twee Skepsis websites, op op skepsis.nl en op kloptdatwel.nl, en heeft een PhD in natuurkunde.

De taal bleef nochtans behoorlijk onder controle, er werd doorgaans niet gescholden en er werd niet de indruk gewekt dat er – ik chargeer naar mijn indruk slechts een beetje nu – louter domme en slimme mensen op deze wereldbol bestaan.

De discussies onder een gemรชleerd gezelschap meanderden op onder andere genverbrander.nl (door mij als eerste geregistreerd), stenoomen.nl, kloptdatwel.nl en bijvoorbeeld ook tasmedes.nl voort. Nienhuys postte op het genverbrander.nl forum onder de humoristische naam “Lichtbol”. Na jaren verwijderde ik de betreffende pagina’s en discussies, waar zeer goed aan was deelgenomen, mijn eerste blog over Pim van Lommel had zelfs meer dan 650 reacties ontvangen. Ik kon dit blog en een klein deel van de reacties via Internet Archief terughalen.

Nienhuys leerde mij gaandeweg wat een ad hominem was.

Een beetje flauwe opmerking van mij dat James Randi fysiek zo klein was, kon rekenen op een reprimande van Leermeester Nienhuys: “Dit is een ad hominem, dat moet je niet doen.” De betreffende uitwisseling kan ik niet meer vinden, maar hier is een link naar een uitvoerige voorbeeld-discussiepagina op kloptdatwel.nl over Randi en verwant zoals Woerlee, met mij in the earlier days, in 2012. Het kostte me even, maar: ik leerde!

Met Nanninga kwam ik op 6 februari 2011 zelfs tot een Flowerpower moment:
Rob Nanninga: “@ Sten Dan zijn we het daar gelukkig over eens (een warme hug valt je virtueel ten deel ;-)).”

Op kloptdatwel.nl leerde ik ook Pepijn van Erp (1972, van huis uit wiskundige) vanaf afstand kennen, want ik was in oktober 2011 naar Amerika geรซmigreerd, en Van Erp was in precies diezelfde tijd, 2011-2012, bij Stichting Skepsis verzeild geraakt.

Fast forward 2014. Rob Nanninga overleed! Hij was slechts 58 jaar! Ik was diep geschokt, mijn Skepsis vriend had het tijdelijke voor het eeuwige verruild.

Pepijn van Erp nam het stokje van Nanninga over en werd content manager van Skepsis. Hij nam daartoe de pc van Rob Nanninga over die tjokvol Skepsis activiteiten stond.
Samen werkten Jan Willem Nienhuys en ik aan de vertaling van “Fliegergedicht” (van de Duitse Neofolk band Darkwood waar Rob van hield) voor het In Memoriam boekje van Rob Nanninga.

Kloptdatwel.nl 2011-

De discussie over allerlei paranormale en minder paranormale zaken ging steeds meer door op de Skepsis-tak kloptdatwel.nl, formeel wel onafhankelijk opererend, die sinds 2011 officieel door Maarten Koller wordt beheerd, maar eigenlijk voornamelijk in de handen van Pepijn van Erp lag en ligt. De moderatie door met name Van Erp was anders dan op skepsis.nl onder Rob Nanninga.

Nu spreek ik niet alleen over mijn eigen beleving, maar zeker ook over die van een aantal anderen, die net als ik meer uit de “alternatieve” – wat heet – hoek waren komen waaien en met wie ik ook achter de schermen contact had. Had ik me op Skepsis.nl relatief veilig gevoeld, op kloptdatwel.nl was dat anders. Ik werd aangevallen, wat ik ook zei en hoe ik ook mijn discussietechnieken probeerde te professionaliseren. De moderator(en) liet(en) het toe dat er mensen werden afgebekt.

Je zag er steeds minder reageerders en zeker zeer veel minder van naam bekende mensen uit zowel de skeptische als niet-skeptische hoek. Veel reageerders kwamen en gingen, ook mensen die ik persoonlijk kende, zoals Rudolf Smit, Titus Rivas en bestuurslid van SPR, Studievereniging voor Psychical Research, Fred Melssen. Achter en voor de schermen poogde Rudolf Smit uit alle macht de moderatie, bestaande uit vrijwel alleen Van Erp, te bereiken, maar het was als roepen in de woestijn en ook Smit verdween teleurgesteld van het skeptische discussie-toneel.

Een heel kleine club vaste reageerders bestaande uit Jan Willem Nienhuys, “Wilmamazone/”Wilma S”/”Wilma”, “JennyJo”, “MariannedO”, “Hans/Hans1263”, “RV”, “FVerweren/”FrankVerweven”/”FVerweven”, “Renate1” en nog wat mensen hield en houdt het nog steeds vol. Dit betreft vrijwel grotendeels anonieme accounts, dat wil zeggen: van deze mensen is de identiteit niet bekend bij de bezoekers van de website.

Er werden ook regelmatig mensen permanent geblokt door Van Erp, zoals “Ragnar” (pseudo), “Theo van Bergen” (pseudo), “Mopje” (ditto) en Harry Smit (echte naam). Overigens kregen de vaste reageerders het ook met elkaar aan de stok, zo vlogen bijvoorbeeld “Wilma” en “JennyJo”, “Wilma” en “FVerweven”, “Wilma” en “RV” en “RV” en “FVerweven” elkaar stevig in de haren.

De die-hard “FVerweven” lijkt in 2021 de kloptdatwel-deur achter zich dichtgetrokken te hebben. “IkBenWeg”: “Zo zie je maar weer, als er geen liefde en aandacht meer voor een website is, geen strakke moderatie dus, dan nemen de dwarsliggers en schreeuwerds uiteindelijk de site over. […] Gefeliciteerd RV, je hebt gewonnen de site is nu van jou. Ik wens allen een prettige eeuwwisseling.”

Er is รฉรฉn commentaar in het bijzonder van “FVerweven” bij een artikel van Pepijn van Erp dat bij mij was blijven hangen.

Dat commentaar past binnen het kader van dit blog: “FVerweven” op 8 september 2016: “Tuthola: domme, onhandige, vaak ook preutse, stijve vrouw. Waarom die vrouw een tuthola noemen, is toch nergens voor nodig? Geeft m.i. skeptici alleen maar een slechte reputatie.” “FVerweven” richtte zijn pijlen op de titel van het blog dat met het woord “Tuthola” meteen de toon had gezet.

Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kwam en een kleine harde kern bleef aanwezig. Er sneuvelden soms honderden reacties tegelijkertijd, omdat reageerders, boos op elkaar en op de moderatie, ze met veel bombarie verwijderden. Steeds weer voelde ook ik onwil of ronduit vijandigheid, ook bij de moderator van Erp en incidenteel ook bij Maarten Koller. Ik kreeg in mijn geval de indruk dat niet mijn posts, maar louter mijn naam en achtergrond er toe deden, een allround ad hominem dus, waarbij ik als mens in het geheel werd afgeserveerd. Een paar van de die-hard reageerders eisten zelfs van me dat ik publiekelijk afstand zou nemen van mijn boeken over uittredingservaringen en dat ik mijn blogs over Rob Nanninga als de wiedeweerga zou verwijderen.

Toen er in 2012 een artikeltje op kloptdatwel.nl verscheen dat raakvlakken heeft met mijn boeken, werd er reikhalzend naar mijn bijdrage uitgekeken en begon men te mopperen nu ik juist schitterde door bewuste afwezigheid. Ik wist door ervaring waar men hier op uit was: het “para”thema bloedig uiteen trekken om het vervolgens als grof vuil weg te gooien, kind met badwater inbegrepen. Het groepje reageerders en de moderatie aldaar zullen dit waarschijnlijk vehement ontkennen, maar mijn stellige indruk is dit: werkelijk openstaan voor zulke thema’s doet men daar niet. Kortom: ik bedankte voor de “eer”.

Na de zoveelste teleurstellende ervaring haalde ik mijn schouders op en trok ook ik in 2018 definitief de deur dicht op kloptdatwel.nl. Het gevoel dat overheerste bij alle inmiddels afgedropenen laat zich misschien zo verwoorden: “Je hoeft niet bij de moderatie aan te kloppen, want je vindt er toch geen gehoor”. Aan de wolven overgeleverd! Maar waarom ging en gaat het er zo aan toe en waarom was er zo opvallend weinig assistentie vanuit de moderatie-hoek?

Met de komst van kloptdatwel.nl verdween geleidelijk maar onmiskenbaar de toch al zo moeizame online Nederlandse dialoog tussen “Skepsis” en “Alto-land”. Woerlee en Smit, en andere nauw betrokken mensen werden steeds minder frequent gespot, totdat de beide “partijen” zich welhaast geheel leken teruggetrokken te hebben in de eigen kampen, wat naar mijn persoonlijke indruk nog steeds zo is.

Ondertussen werd het belang van Facebook, maar vooral Twitter steeds groter. Het vriendelijke, beetje sullige, Hippie Flower Power bloemen en vlinders-Hyves (2004-2013) tijdperk, waar ook discussies hadden plaatsgevonden, was al helemaal een nostalgische, verre herinnering. Van Erp werd steeds actiever op Twitter. In 2018 trad er wat hem en mij betreft een omslagpunt op. Van Erp had weliswaar nog een artikeltje gepubliceerd waarin ik als mede-hoofdpersoon genoemd werd en waarin voortgeborduurd werd op eerdere Robbert van den Broeke zaken, maar de kloof was voor mij inmiddels te groot geworden om nog op kloptdatwel.nl terug te keren.

De Pandemie

Fast forward 2020. De Pandemie was gearriveerd! We stortten met ons allen in onbekend terrein en de strijd om wel of geen vaccinaties, de Corona-regels en lock downs, verplicht thuiswerken, onderwijs via Zoom, maskerplicht, vaccinatiebewijzen en wat dies meer zij zorgden en zorgen nog steeds voor grote onrust bij een groot deel van de samenleving. Wantrouwen tegen de overheid en wantrouwen tegen elkaar stak steeds meer de kop op.

Het woord “wappie” in de betekenis van “dwaalgeest” werd aanvankelijk in de crisistijd slechts af en toe gebruikt, maar geleidelijk werd dat steeds frequenter tot uiteindelijk, ten tijde van dit blog, najaar 2021, het echt dรฉ slinger-maar-te-pas-en-te-onpas-de-lucht-in-term werd van het jaar.

Al dan niet skeptische duidingsblogs schoten her en der uit de grond als paddestoelen, maar kerndiscussies over Corona en ook wel andere skeptische onderwerpen speelden zich niet (langer) hoofdzakelijk in en onder blogs af, maar met name op Twitter, Facebook en LinkedIn.
Tweets worden door Google en andere zoekmachines makkelijk teruggevonden en zijn snel en gemakkelijk te citeren, want: kort. Op Twitter is de tekenlimiet per post vandaag de dag 280 tekens. En een Twitter-link-url invoegen is een fluitje van een cent. Het beperkte kader van Twitter noopt echter tot drastische inperking, dus ook argumenten moeten in minimale woordhoeveelheden genoemd worden en draadjes, soms wel met zestig delen, werden onontkomelijk en zodoende werd daar ook weer iets op gevonden: de Thread Unroller. De tegenhanger van de onbeperkte tekenhoeveelheid reacties en discussies op skepsis.nl onder de blogs zou ik inmiddels omschrijven als uitermate matjes. Wat mij steeds meer begon op te vallen was de ongelooflijk rauwe toon op Twitter, het gebrek, en soms zelfs de complete afwezigheid van solide argumenten, het schelden en de overheersende anonimiteit van veel posters.

Toen zelfs de toch altijd zeer gematigde en uitermate onderbouwde mede-oprichter van Stichting Skepsis, Marcel Hulspas op Twitter op niet misverstane toon begon uit te varen, en ook al het woord “wappie” gebruikte, moest ik toch even slikken.

Maar misschien schrok Hulspas er zelf ook van! ๐Ÿ˜‰

Een selectieve blik, uitgezocht naar inhoud van dit blog, op opiniemaker Chris Klomp’s website, namelijk daar waar het gaat over “wappies”, illustreert mijns inziens de blinde vlekken die aan beide zijden, de “skeps en de altos”, van de (Corona-)strijd aanwezig zijn. Ik heb รฉรฉn zin in rood gezet, die mijns inziens toch tot nadenken kan stemmen, gezien de rest van de titels: “Kap eens met die haat richting journalisten”. Tevens heb ik het gebruik van het woord “wappies” in vet gezet.

De woordenoorlog op Twitter gaat vaak naadloos over in het doxen of doxing, dus verder dan het online kadertje van de tweet, met bijvoorbeeld het posten van privรฉ adressen en werkgeversnamen op Twitter.

Zo postte op 15 augustus 2020 Pepijn van Erp als reactie op een post van het Twitter account “Ethiek is overal” bij een foto van een Corona-betoging met daarin weliswaar geblurde kinderen met een “Davidsster” de volledige naam van de vader van de twee kinderen. Ofschoon Gert van Dijk van het “Ethiek is overal” account dus juist postte om iets aan de kaak te stellen, viel dat bij mij in de verkeerde aarde als zijnde een tweet die voor extra rottigheid kan zorgen. Dat mijn inschatting correct was, bleek ook, want eronder verscheen bijvoorbeeld al spoedig de ongeblurde foto van de kinderen (die overigens nog steeds online staat ten tijde van het schrijven van dit blog). Toen ik gealarmeerd hierover bij Jan Willem Nienhuys aan de bel trok, reageerde Nienhuys niet. Van Erp verwijderde de tweet wel.

Blok, blokker, geblokt

In april 2020 werd ik opeens zonder verklaring, ook na een paar keer online navragen, op Van Erps persoonlijke Twitter account geblokkeerd. Op Twitter reageer ik vanuit mijn betrokkenheid bij Stichting Skepsis af en toe op hem, naar mijn weten en herinnering altijd goedgezind dan wel beschaafd. Gemaild had ik hem al niet meer sinds november 2019. Dit vraagt om een korte toelichting. Van Erp en ik mailden als het zo uitkwam, en dat ging veel over de zaak Robbert van den Broeke en ook wel over kloptdatwel.nl zaken. Omdat de van den Broeke zaak een langdurige was, beloopt het aantal emails in de vele honderden, om precies te zijn: 4483 mails van mij naar Van Erp, waaronder nadrukkelijk ook veel groepsmails, omdat er veel mensen meededen met de Robbert van den Broeke discussie, en 945 mails van Van Erp naar mij. Precies een jaar later blokkeerde hij mij ook op het Twitter Skepsis account dat hij beheert. Dit was voor mijn gevoel toch van een andere orde. Blokken doe ik zelf al geruime tijd (vermoedelijk een paar jaar nou) in het geheel niet meer. Immers: Twitter blijft toch wel zichtbaar, tenzij je je account geheel op slot zet. Blokkeren roept in feite het maken van screenshots op, omdat je niet onderaan de tweet kan aansluiten voor je reactie(s). Met blokken stuur je een bericht naar de ander: “Jij doet voor mij niet meer mee”. Ik bleef en blijf ook op Van Erps tweets reageren, maar dus gedwongen indirect, dus via screenshots, en zeker toen ik besloot dit blog over mijn ontluisterende waarnemingen over skeptische discussies te schrijven. Hier is een voorbeeld van mijn manier van reageren.

Hij had me een keer kort ontblokt, toen Eelco de Rook, een online Twitter vriend, kort met mij Van Erps blokgedrag op Twitter besprak, maar na een zeer korte uitwisseling waarin Pepijn van Erp naar mijn stellige indruk niet ter zake doende argumenten gaf en gewoon niet scherp was, en ik dit ook opmerkte, ging ik weer op de blok.

Zijn inmiddels collega-Skepsis bestuurslid, sinds ongeveer lente 2021, medisch journaliste Aliette Jonkers blokte me reeds in vroeg 2020 nadat ik na haar optreden over het Corona Virus in Koffietijd had opgemerkt dat ik de “dokterlook” van haar profielfoto leuker vond dan haar “glamourlook”, wat ze ten onrechte als een belediging opvatte. Wat ik ook verzoenend zei, maar toen was het al te laat. Het was gewoon zomaar een opmerking, maar niet ad hominem bedoeld, ik kende haar slechts van die profielfoto waarop ze een witte blouse draagt wat bij mij een positief “doktergevoel” creรซerde. Toen ik even later wel inhoudelijk reageerde en onderbouwde, over griepcijfers in de VS die zij mijns inziens in haar optreden in Koffietijd verkeerd geรฏnterpreteerd had, hoorde ik nooit meer wat en bleef ik voor eeuwig door haar geblokt (mijn accountnaam was toen nog Robbert van den Broeke gerelateerd @genverbrander10).

In feite kan geblokt zijn aanvoelen als een vorm van censuur. Betreffende tweets zijn als je zelf ingelogd bent niet meer zichtbaar en er ontstaan bij voortduring mededelingen van Twitter: “Je kunt deze Tweet niet bekijken omdat deze account-eigenaar beperkt wie zijn Tweets kan bekijken”.

Wat rest er van enthousiasme en welwillendheid aan skeptici-zijde als mensen die (deels) anders denken willen bijdragen aan discussies? Op kloptdatwel.nl werd er op een gegeven moment na de blok van Van Erp op mij gereageerd op wat tweets van mij, en Pepijn van Erp reageerde op kloptdatwel.nl als volgt: “Ik heb de discussie over Oomen toch maar gewist, dat leek me niet erg zinvol en voedt alleen maar haar merkwaardige obsessie met Skepsis, Kloptdatwel en mijn tweets.”. Betreffende reacties over mij, inclusief zijn eigen reactie, zijn inmiddels integraal door Van Erp verwijderd.

Achter de schermen mailde ik Jan Willem Nienhuys wel eens over de steeds meer uitblijvende discussie onder de blogs van skepsis.nl, en ook wel over kloptdatwel.nl en de uitingen van Van Erp en maakte daar ook een paar keer melding van op Twitter omdat ik graag met open vizier werk. Mijn meer recente mails gingen ook over de ad hominems zoals het frequent gebezigde woord “ophitscreationist” door Van Erp. Maar na Rob Nanninga’s overlijden, en met een gereserveerdheid die ik in toenemende mate bij Nienhuys meende te ontwaren, boterde het niet meer zo tussen Nienhuys en mij. Toen ik een keer kritiek had op het reilen en zeilen van Skepsis/Kloptdatwel, reageerde Nienhuys in een email van donderdag, 22 december 2016 dat hij niet open stond voor kritiek dan wel feedback van mensen die “niet eens” abonnee of donateur van Skepsis zijn (ik was dat wel in het verleden). Ik zie niet in hoe dat een verschil maakt. Tot mijn verbazing schreef Jan Willem Nienhuys mij nu dat “ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is” en op mijn ad hominem mails reageerde hij al helemaal niet. De non-ad hominem regel die voor mij gold, gold blijkbaar niet voor Skepsis bestuurslid Pepijn van Erp. Een ongemakkelijk idee begon zich bij mij op te dringen: werd er hier wellicht met twee maten gemeten door de twee wiskundige bestuursleden van Skepsis: Nienhuys en Van Erp?
Heel af en toe had ik via Twitter ook contact met Catherine de Jong van de Vereniging tegen De Kwakzalverij die nauw betrokken is bij het Skepsis bestuur en daar bijzit in vergaderingen. Ik vroeg haar met Van Erp te praten om te vragen zijn blokkade tegen mij op te heffen, omdat dit bepaald geen eenheidsbeeld schept bij mensen die wij, met name Rob Nanninga, Jan Willem Nienhuys, Pepijn van Erp en ik dus, in het verleden gemeenschappelijk onder de loep hadden genomen, zoals dus de genoemde Hoevense Robbert van den Broeke. Dit vragen stootte op verzet, De Jong zei dat Van Erp persoonlijke besognes had, maar toen ik daarop stelde dat iedereen die heeft en dat dat naar mijn mening geen reden is voor dit soort vijandigheden, werd het stil.

De Pandemie bleef plagen en de gemoederen op Twitter liepen steeds hoger op, niet in het minst door mensen als Janet Ossebaard, Donald Trump en QAnon aanhangers, maar mijns inziens zeker ook door mensen die in steeds sterkere bewoordingen hun afkeur lieten blijken. Dit was allang geen geciviliseerde discussie meer, maar eerder een bloedig uit elkaar trachten te trekken van “tegenstanders”. De Abuse knop van Twitter werd vaker dan ooit aangeklikt.

Al deze uitingen zijn 100% letterlijk overgenomen van Twitter accounts in 2020-2021 en met name geuit op de volgende Twitter accounts: Skepsis bestuurslid @pjvanerp (de meerderheid), Skepsis bestuurslid @aliettejonkers, @DanielTuijnman e.a.. De uitspraak links boven “Muil houwe, wappie” stamt van Chris Klomp.

De prijs van grievende woorden

Al in de vroege opmaat van Skepsis had zich een zeer onverkwikkelijke zaak voorgedaan, waaruit bleek dat het uiten van wantrouwende, grievende woorden zeer hard kan aankomen als iemand toch al niet lekker in zijn vel zit. Het betreft de zaak rondom de Franse psycholoog Michel Gauquelin. De Mars-effecthypothese werd voor het eerst gepubliceerd door Gauquelin in 1955 en stelde dat Mars vaker bepaalde posities aan de hemel inneemt bij de geboorte van sportkampioenen. Jan Willem Nienhuys was pas na Gauquelins overlijden met alle data aan de slag gegaan, maar dit weerhield hem er niet van Gauquelin postuum stevig aan te vallen.

Dit is een van de grootste breinbrekers onder skeptici geweest: bestaat er dan tรณch meer dan skeptici voor mogelijk houden? In 1991 organiseerde Skepsis een Europese skeptische conferentie, ‘Astrologie kritisch bekeken’, waarop dit Mars-effect uitvoerig besproken werd. Deelnemers waren onder andere astrologie/psychologie kopstukken: Rudolf Smit, Geoffrey Dean, Suitbert Ertel en Michel Gauquelin. Gauquelin werd na het uitbrengen van zijn Mars-effect data overvallen door een stortvloed aan aanvallen van skeptische zijde en deze zaak heeft letterlijk meer dan een halve eeuw geduurd en tot ver na Gauquelins overlijden. Deze pennenstrijd vindt ook zijn uiting in het boek Tests of Astrology (Pagina 79, uitgave 2016. Auteurs Dean, Mather, Nias & Smit): “Later, in Dutch, in his 2012 obituary of Paul Kurtz, Nienhuys says Gauquelin “alleged” the Comitรฉ Para had replicated the Mars effect, implying (wrongly) that they hadn’t, see […]. He then accuses Gauquelin of cheating (“I cannot call it otherwise”) and of deceiving people about his data, both of which are untrue, but says nothing about the extraordinary bad behaviour of Mars effect skeptics including Kurtz that led to accusations of self-serving bias, see […], the same self-serving bias that Nienhuys seems incapable of avoiding.” De betreffende Nederlandse zin van Nienhuys luidt: “Een Frans skeptisch comitรฉ (CFEPP) had namelijk nogmaals de claim van Gauquelin onderzocht, en ontdekt dat Gauquelin vals speelde. Anders kan ik het niet noemen.”

Gauquelin pleegde, toen ook zijn tweede vrouw hem verlaten had, in deze voor hem kwetsbare tijd op tweeรซnzestig jarige leeftijd en 128 dagen na dit skeptische congres zelfmoord.
Achter de schermen was er een fikse botsing hierover geweest tussen Rudolf Smit en Rob Nanninga, toen Nanninga anderhalf jaar na dato een ingezonden brief van Smit in TvP (Tijdschrift voor Parapsychologie, In Vol 77, Nr 3, 2010), over deze zaak onder ogen had gekregen. Smit had scherpe kritiek geuit op de werkwijze van skeptici in het algemeen en Nanninga, die dacht dat hij ook Jan Willem Nienhuys had bedoeld, had toen als harde eis aan Smit gesteld: rectificatie in de vorm van excuses. Toen wat later bleek dat Nanninga de lezersbrief niet goed gelezen had, kwam hij terug op zijn harde eis en bleek zijn commitment aan zowel de waarheid als de zachtheid, want hij gaf in verzoenende en opmerkelijk zachte woorden zijn ongelijk toe (volledige correspondentie hierover in bezit van CO).

En ook binnen de bestuursgelederen van Skepsis borrelde (en borrelt?) het soms heftig(er). Dat begon al heel vroeg, toen naast Jan Willem Nienhuys en Rob Nanninga ook Marcel Hulspas bestuurslid was. Deze drie waren er vanaf het begin bij, Nanninga wordt vanaf het tweede nummer van de Skepter als bestuurslid genoemd. Uit de colofon van alle Skepters is goed te zien hoe de functies wat verschoven, nieuwe mensen erbij kwamen en weer weggingen, maar de harde kern bestaande uit Marcel Hulspas, Jan Willem Nienhuys en Rob Nanninga, bleef.

Totdat opeens Marcel Hulspas vanaf het Skepter nummer van december 2002 opgestapt bleek. Achter de schermen speelden hoog oplopende emoties die gingen over de behandeling van christelijke geloofszaken in de Skepter, waarbij Rob tegenstander was, en Marcel voorstander. Jan Willem Nienhuys over het vertrek van Hulspas: “Eind 2002 veranderde er het een en ander bij Skepsis. Hoofdredacteur Marcel Hulspas van Skepter wilde een door mij op zijn verzoek vertaald en samengevat hoofdstuk van een boek van de Engelse psycholoog Nicholas Humphrey afdrukken. Rob was het daar niet mee eens: het was een ongenuanceerd antireligiestuk, en bovendien was het stokoude koek, het was namelijk een bekende Amnesty-lezing die al vijf jaar op internet stond. Ik vond bij nader inzien โ€“ mijn vertaling was al af โ€“ dat Rob wel gelijk had. Zulke oude buitenlandse afgelebberde stukken, dat is niks voor Skepter. Hulspas deed toen al een tijd steeds minder aan Skepter. Hij was al lang bezig met een boek over de bronnen van het Oude Testament, dat uiteindelijk in 2006 verscheen. Ook maakte hij vage toespelingen op uitbreiding van het werkgebied van Skepsis: niet alsmaar ufoโ€™s, altoโ€™s en astroโ€™s, maar een frontale aanval op religie en never mind de vrijdenkers van De Vrije Gedachte. Het resultaat was dat hij besloot subiet te breken met Skepsis.”
Dat deze strijd om “skeptische tolerantie” van alle tijden is, bewijst een willekeurige zin uit de Wikipedia pagina over de prominente en reeds genoemde skepticus Paul Kurtz: “Tijdens de conferentie van de Council of Secular Humanism in Los Angeles (7โ€“10 oktober 2010) waren er duidelijk spanningen over de toekomst van het humanisme toen Kurtz aandrong op een meer toegeeflijke benadering van religie, terwijl zijn opvolgers een meer strijdvaardiger houding wilden.

Dit eerste kleurennummer van de Skepter ken ik sinds de Robbert van den Broeke tijd 2005-2006 wegens het “Paranormale pimpelmezen”. Op een gegeven moment had ik namelijk het genverbrander.nl domein ter verkoop aangeboden en ik had de opbrengst aan de Nederlandse Vogelbescherming beloofd. De fraaie Pimpelmees-voorkant had ik toen gebruikt voor de website. Helaas waren er geen kopers en ik deed de domeinnaam in maart 2015 gratis over aan Stichting Skepsis via Pepijn van Erp. Pas sinds het schrijven van dit blog weet ik dat dit vrolijke geel-groene nummer van de Skepter met mijn favoriete diersoort erop: de vogel! van Rob Nannninga’s hand is in zijn eerste hoedanigheid als hoofdredacteur van de “Skepter”.


Wrijvingen dan wel verschillen in ambities bleken ook uit het feit dat Jan Willem Nienhuys in 2009-2010 een uitstapje maakte naar de Vereniging tegen de Kwakzalverij, waar hij opeens webmaster bleek te zijn en aldaar in korte tijd veel artikelen van zijn hand publiceerde. Ik was daar destijds erg verbaasd over, omdat hij opeens weg leek te zijn bij Skepsis.nl en mailde er uitvoerig over met Nanninga en Nienhuys. Op maandag 11 mei 2009 schreef Rob Nanninga mij: “Ze hebben JW gevraagd of hij websiteredacteur wilde worden en dat lokte hem blijkbaar wel aan. Verder weet ik er niet veel van. Ik wist ook pas dat hij een dik boek over China had geschreven toen het uitkwam.” en op dezelfde dag: “Hij is feitelijk overgestapt, al heeft hij dat niet aangekondigd (ik zag het ook pas toen ik de website van de VtdK bekeek).” Na ruim een jaar bleek dat bij Nienhuys na enige tijd de emoties zeer hoog opgelopen waren en hij, naast woordvoerder, zelfs geen lid meer was van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Rob was er terughoudend over en schreef onder andere dat hij wel leukere zaken te doen had.

Jan Willem Nienhuys’ Vereniging tegen de Kwakzalverij-exercitie duurde niet lang. Zo’n anderhalf jaar later, in najaar 2010, was Nienhuys met een stille, richting de buitenwereld, edoch ook slaande trom, achter de schermen, vertrokken. Redenen van zijn vertrek kwamen ondermeer voort uit zijn onvrede met het VtdK beleid. Nienhuys had kritiek op de VtdK omdat die volgens hem al sinds mensenheugenis geen eigen onderzoek meer had gedaan, maar er wel altijd als de kippen bij was om kritiek te leveren op onderzoekjes van de Stichting Skepsis, voorts voornamelijk op louter doktoren-inbreng gericht was en volgens hem op onzorgvuldige wijze de publiciteit zocht. Ik mailde de VtdK ook om te vragen naar dit vertrek. Daarop kreeg ik op donderdag 25 november 2010 een mijns inziens eigenaardige reactie. Ik zal opnieuw parafraseren om het emailgeheim te respecteren. Er werd bevestigd dat Nienhuys na een meningsverschil geheel en al weg was en een voorstel van mij om hun Twitter logo te ontwerpen (een ideetje dat ik toen had, don’t ask) werd afgewezen wegens mijn publicaties over uittredingen en astrale erotiek. Ik behoorde immers tot de “partijen die bestreden werden” (deze formulering werd letterlijk gebruikt).
Dit is natuurlijk ad hominem als zijnde geplaceerd over een persoon als geheel. Immers: wegens boeken over mijn “astrale” uittredings-ervaringen, werden ook mijn grafische ideeรซn verworpen. Het was wat mij betreft begrijpelijk geweest als ik een medische kwakzalver was geweest, maar mijn publicaties over uittredingservaringen zijn gewoon dat: een beschrijving en duiding van universele bewustzijnservaringen, wat niets te maken heeft met medische kwakzalverij. Dit werd ook zo gevoeld door Nienhuys die verder nooit kwaad zag in mijn “astrale activiteiten”.

Genoemde mede-oprichter van Skepsis, Marcel Hulspas, bleek in 2013 overigens evenmin een liefhebber van de Vereniging tegen de Kwakzalverij, zoals blijkt uit het fulminerende stuk dat hij publiceerde op ThePostOnline.

Maar ook tussen Nienhuys en Nanninga boterde het niet altijd, waarbij Rob Nanninga de voorstander was van grotere tolerantie jegens de acties van andersdenkenden, zoals “zelfs” publiek spreekrecht voor mensen die “gevaarlijke onzin verkopen”.

Dit bleek in 2010 uit een steekspel over en weer naar aanleiding van een Skepsis blog met betrekking tot een lezing van de nog immer actieve Johan Oldenkamp. In een mail die Rob Nanninga volgens mij als enige ooit van al zijn mails onderaan met “Deze mail is privรฉ” labelde (niet de mail bij deze alinea afgebeeld), schreef hij dat zijn ethiek afweek van die van Jan Willem Nienhuys (geparafraseerd en onder weglating van de rest). Het betreffende blog werd later door dit gesteggel in het geheel van de Skepsis website verwijderd.

De meeste woorden bijten niet. Maar woorden die tolerante subtiliteit, vertrouwen in de goedheid van de waard dan wel onderbouwing missen, of een combinatie van deze probleem-uitlokkers, kunnen zeer ernstige gevolgen hebben. Dit soort woorden lijkt bezig met een scherpe opmars wat een schokkende afspiegeling vond in het (Social Media) Tijdperk van Donald Trump met als absolute anti-climax de bestorming van het Capitool die ik, als sinds 2017 officieel Amerikaanse, met tranen in de ogen en vanaf veilige afstand in Davis in Californiรซ op het nieuws aanschouwde.
De gevolgen van harde, dan wel ontspoorde woordenstrijden kunnen financieel zijn. Er hangt een stevig prijskaartje aan rechtszaken. Er kunnen ook acties en daden uit voortkomen, misdaden zoals brandstichting, aanslagen, soms zelfs met dodelijke afloop, zoals bij de QAnon al meerdere keren het geval was.

Aangezien mijn verhaal Stichting Skepsis blijft volgen, volgt ook hier het voorbeeld van verschillen tussen de online actieve bestuursleden van Stichting Skepsis. Skepsis bestuursleden die online dan wel publiekelijk (TV, radio enzovoort) goed zichtbaar waren en zijn, waren altijd in de minderheid. Wist Rob Nanninga al die jaren 1987โ€“2014 met zijn veelal lange en diepgaande artikelen over heikele onderwerpen succesvol kosteloos uit de handen van boze ontvangers te blijven, zo lukte dat Van Erp in een veel korter tijdbestek niet.

Nanninga had het in 1994-1995 in een rechtszaak eenmalig moeten opnemen tegen de aanklager Wies Moget, die mensen in een sekte-achtige setting valse en schadelijke herinneringen aanpraatte, wat Nanninga succesvol had aangekaart, waarop Mogets instituut zonder steun van de GGD en de sociale dienst kwam te zitten. Hij was echter zo degelijk onderbouwd dat alle aanklachten door de rechter verworpen werden en Moget alle gemaakte juridische kosten moest terugbetalen. Rob Nanninga staat ook bekend om zijn eerder beschrijvende stukken waarin meestal slechts op subtiele, dan wel bewust onderkoelde wijze de aanklacht naar voren komt. Hij gebruikte geen expliciete, grievende termen, en als hij ze wel gebruikte, waren ze zeker niet talrijk, goed ingebed en duidelijk niet in de teneur van los hagel geschreven.
Jan Willem Nienhuys aan het woord over Robs zorgvuldige en milde karakter:Rob was ook de instigator van andere Skepsis-experimenten zoals […] Bij al die gelegenheden en ook vele andere viel het op hoe respectvol Rob omging met โ€˜andersdenkenden. […] Rob was een perfectionist. Alles bij elkaar schreef Rob zelf ruim 600 paginaโ€™s aan grondig nagezochte artikelen, en legde daarmee de lat behoorlijk hoog. […] Rob was in zekere zin de skepticโ€™s skeptic. Veel skeptici en rationalisten zijn geneigd voor eigen parochie te preken, maar daar moest Rob niets van hebben. Hij was wel streng in zijn opvattingen, schreef stadslegendenonderzoeker Peter Burger me, maar mild in zijn uitingen. Hij was typisch een man van redelijkheid en samenwerking. […] Rob vertelde wel eens dat als hij aan een onderwerp begon, hij er vaak niets van wist, maar dat hij erover las totdat hij het snapte. U begrijpt wel dat dat hard studeren was. Hij was erg bezorgd dat door een fout van hem Skepsis aan wetenschappelijke geloofwaardigheid zou verliezen.
In de lijn hiervan: Nanninga schreef mij naar aanleiding van zijn stuk over de Moon sekte, dat hij toch een tikkeltje gespannen was of iemand hem nog ging aanklagen, maar dat gebeurde nooit, en de zaak Moget kostte Skepsis qua financiรซle kosten niets tot zeer weinig.

De rechtbank in Groningen wees op 15 december 1995 de eis af omdat ze vond dat Skepsis niet beledigend of onnodig grievend was geweest en Nanninga zijn beweringen goed had onderbouwd. Wikipedia


Zoals gezegd lukte het Skepsis bestuurslid van Erp niet om uit ernstige Skepsis problemen te blijven. Hij schreef een blog over de Amerikaans-Italiaanse kernfysicus Ruggero Santilli en gebruikte een paar zinnen en formuleringen die de Santillis in dermate grote woede deden ontsteken, dat ze (Ruggero Santilli met in zijn kielzog zijn echtgenote Carla) zowel Pepijn van Erp, Skepsis voorzitter Frank Israel en als ook Van Erps provider in 2016-2017 als “drager van de grievende woorden” aanklaagden. Frank Israel had er in het geheel niets mee te maken, maar de gegriefde Santilli was niet te stuiten en als Van Erp en Israel niets zouden doen, zou Israel (en natuurlijk ook Van Erp) zijn inreismogelijkheden in de Verenigde Staten zwaar bemoeilijkt zien wegens deze rechtszaak die dan uitstaande zou blijven. Dat zou voor Israel inderdaad een probleem geweest zijn, want hij reisde als astronoom regelmatig naar de Verenigde Staten.

Van Erp had met name de volgende zinnen gebruikt die Santilli als potentiรซle inkomstenderving zag, waarbij vooral de titel zelf een doorn in het oog was: “The Continuing Stupidity of Ruggero Santilli”, “fringe scientist Ruggero en met als venijn in de staart, de laatste zin: “Is Santilli just a mad professor? Or is he a cunning scam artist trying to sell his โ€˜Santilli-ofocus-scopesโ€™ (or even better: stock in his businesses) to people who fall easily for sciency sounding nonsense? Maybe both โ€ฆ” Misschien had Van Erp de tekst in het geheel kunnen verwijderen of de gewraakte zinnen eruit kunnen halen en wijzigen, maar dat deed hij niet. En dat kwam hem op een zeer dure zaak te staan, een rechtszaak die Stichting Skepsis bijna een kwart miljoen dollar (ruim twee ton aan euri) kostte. Santilli wilde een schadevergoeding die mogelijk zelfs in de miljoenen zou lopen.

Rob Nanninga had door een zeer sobere leefwijze (hij leefde bij zijn moeder in huis en vroeg zeer bescheiden honoraria voor al zijn Skepsis diensten) de Skepsis buffer weten op te tillen naar een vergelijkbaar bedrag, een kwart miljoen euro, en bijna al dat geld ging er in de loop van deze rechtszaak uit. Jan Willem Nienhuys over deze sobere monnik mentaliteit van Rob: “Rob was al vanaf eind 1999 bezig met de website, met hoofdzakelijk stukken die eerder in het blad waren afgedrukt. Robs idee was dat de informatie die het blad leverde, tegen de laagst economisch haalbare prijs voor de abonnees en voor het grote publiek beschikbaar moest komen. Het resultaat was dat de financiรซle positie van Skepsis nu gezond is, maar dat Rob zichzelf te kort deed, door zich te manoeuvreren in een situatie waarin hij zwaar onderbetaald werd en mede door de druk van de sociale dienst klem zat. Eigenlijk dacht hij nauwelijks aan geld behalve als het op was, en hij was dag in dag uit met Skepter bezig. Ironisch, als je bedenkt dat de vijanden van Skepsis denken dat wij vorstelijk door Big Pharma worden betaald.

Skepsis stond het water tot aan de lippen en deed met succes een beroep op de donateurs, waarbij er meerdere (zeer) gulle gevers waren (donaties tot zelfs 20.000 euro van รฉรฉn gulle gever) die anoniem wensten te blijven. De zaak liep uit op een ontheffing van Frank Israel, omdat hij er aantoonbaar niets mee te maken had, en een schikking voor Van Erp, waarbij Van Erp de titel aanpaste en de gewraakte laatste zin verwijderde. Maar het uitgegeven geld aan advocaten kwam niet meer terug. Skepsis wist de buffer naar verloop van tijd weer naar het oude peil terug te brengen door de zeer trouwe gulle-gevers achterban. Jan Willem Nienhuys schreef er ook een stuk over in de Skepter.

Pepijn van Erp had niet lang daarna, in 2018-2019, nog een rechtszaak die eveneens ging over grievende woorden van Van Erp. Een boekrecensie waarin Van Erp onder andere het woord “plagiaat” had gebruikt, maakte publicist, fotograaf en ondernemer Willem Middelkoop kwaad en hij sleepte Van Erp voor het gerecht. De rechter wees de eisen echter af.

Screenshot Ionica Smeets tweet

Hoe dan wel?

Voor ik hieronder een reeks skeptische drogredenen zal voorleggen, kom ik langzamerhand op de top van de berg aan. De conclusie dient mijns inziens te luiden dat de discussie tussen “skeps” en “altos”, in een nieuwer jasje ook “skeps” en “wappies”, genoemd nooit echt goed is geweest. En dat ook het Skepsis bestuur onderling soms met elkaar over de grond aan het rollebollen was. ร‰n met “zusterorganisatie” De Vereniging tegen de Kwakzalverij! Er waren vele mensen zoals Rob Nanninga, Rudolf Smit en ik die heel graag in de bonte discussie gebleven waren, maar de strijd werd vaak gewoon te hard en mensen raakten gekwetst, en durfden niet of niet meer. Datzelfde gebeurt nu, en in mijn optiek dan nog eens maal tien, op social media nadat de wereld in de Pandemie stortte. Crisistijden gooien olie op het vuur omdat mensen in de stress schieten.
Uitdrukkelijk op persoonlijke noot wil ik wat meer de diepte ingaan, en omdat dit een blog is, denk ik dat ik dat mag. Wat is er toch aan de hand dat discussiรซren met andersdenkenden zo moeilijk blijkt te zijn, en ruzies bijna onvermijdelijk lijken? Is het eigen gelijk zo belangrijk dat het belangrijker is dan de medemens die (deels) anders denkt?
Mijn theorie is dat de verklaring kan worden gevonden in het Franse mid 17e eeuwse woord “chagrin“, Nederlands “chagrijn(ig)”. In het Nederlands wordt dit woord eerder algemeen gebruikt om een slecht humeur aan te duiden. De diepe verborgen betekenis van mensen die boos uithalen naar elkaar, elkaar uitschelden, elkaar niet willen horen, elkaar blokken, is een gevoel van zich niet goed voelen, wat mijns inziens voortkomt uit verdriet en “leefstress”. En zeldzaam zijn de mensen die in het geheel geen verdriet en/of leefstress kennen! Hoe we daarmee omgaan is een tweede.
Eerder stelde ik de vraag waarom het gevoel van “Voor de wolven gegooid” op kloptdatwel.nl zo sterk is. Ik ben tot de conclusie gekomen dat de moderator zelf aan de wolven overgeleverd is geweest en dat er toen ook niemand voor hem opkwam. Verdriet. Dat is een vicieuze cirkel die alleen met liefde doorbroken kan worden.
Dit blog ontstond uit onvrede over met name het skeptische handelen en ditto uitingen van Skepsis bestuurslid Pepijn van Erp. Daar wil ik geen doekjes om winden. Maar ik denk nu te weten waaruit Van Erps “chagrin” bestaat na het beleven van een heuse en heftige Californische trip (achter de schermen ben ik bereid dit gedeeltelijk toe te lichten). Dat maakte me ogenblikkelijk 100% meer begripvol, ik was zelfs dagen van de kaart uit puur medeleven. Ik maakte hier melding van op Twitter. Maar toen ik na mijn Twitter meldingen toch weer nieuwe “not-niceties” op Van Erps Twitter account zag, bedacht ik dat iedereen in dit leven keuzes maakt. Iedereen heeft in meer of mindere mate trauma’s en “challenging” eigenschappen, zoals de Amerikanen zo mooi zeggen (“challenge” in plaats van “zwakheid” of iets dergelijks). Vandaar dat ik van mening ben dat bijsturen hoe dan ook gewenst is.
In dezen wil ik graag zonder beschuldigende vingers naar wie dan ook wijzen op wat ons verbindt: al het verdriet รฉn geluk dat meekomt bij het leven op deze ongelooflijk zeldzame en mooie planeet. Een planeet die precies nu onder zware druk staat wat zich in Climate Change spiegelt. Van het nieuws word je niet vrolijk of je moet een sadist zijn. Internationale samenwerking zonder uitsluiting van welk land dan ook is de enige optie gebleken, maar daar gaat er al genoeg spaak. Pas als alle landen elkaar serieus nemen en proberen te werken met de verschillen en de overeenkomsten heeft deze ongelooflijk bonte planeet weer een kans. En met de mensen, de dieren en de natuur in het algemeen. Op microniveau vertaalt zich deze enige kans in onderling respect voor de verschillen en overeenkomsten. Geen woorden als “wappies” en “Jij bent dom” meer gebruiken, niemand is meer waard dan de ander. Gelijk of ongelijk hebben, is minder belangrijk dan een beschaafde samenleving waarin niemand uitgesloten wordt. Dus geen drogredenen gebruiken, niet uitschelden, niet blokken, plezier en positieve lessen! proberen te vinden in de verschillen in plaats van afschuw, en van daaruit proberen de toekomst veilig te stellen voor de kinderen van deze aarde, mensenkinderen, dierenkinderen en alle natuurkinderen.

Journal of Anomalistics
Zeitschrift fรผr Anomalistik
Vol 21, Issue 1, 2021

uitgegeven door
Gesellschaft fรผr Anomalistik,
Psychologie und Psychohygiene

En wat ook belangrijk is: als je toch wilt discussiรซren, probeer dan werkelijk open te staan voor argumenten die hout snijden. Iedere zichzelf en de ander respecterende discussiedeelnemer moet bereid zijn zonder angst en ik zou zelfs zeggen: met trots bepaalde vooringenomenheden achter zich te laten en desnoods zelfs hele delen van de eigen wereldvisie op de schop te gooien. Trots wegens de bewezen moed die je daarmee getoond hebt. Als je niet bereid bent maar iets bij te stellen, dan wel bij te leren, kun je spreken van een schijnpositie tegenover de ander. Dat is niet respectvol. Voor mij is Rudolf Smit, die zijn astrologie denkbeelden opzij zette, zelfs toen hem dit drie jaar lang een flinke identiteitscrisis opleverde, een groot voorbeeld.
Hoe moeilijk en moeizaam ook, de discussie moet er blijven, en kan mogelijk zelfs op gezegende momenten van samenzitten aan een mooi kampvuur geheel achterwege blijven. Hey, als de buitenaardsen dan toch รฉcht arriveren zodanig dat wij het dan ook zien, dan willen we toch niet alleen nog maar met rooie koontjes van schaamte moeten uitleggen wat al die walmende puinhopen en woorden-puinhopen op de aarde te betekenen hebben?
*Afbeelding bij deze alinea: Journal of Anomalistics / Zeitschrift fรผr Anomalistik, Vol 21, Issue 1, 2021, Society for Anomalistik, Psychology and Psychohygiene

Mrs Screenshot

Iemand noemde me opeens “Mrs Screenshot” op Twitter. Inderdaad maak ik veel screenshots, dit is spontaan zo gegroeid. Pas kort geleden kwam ik op mijn take over deze kant van mij. Ik had weer eens een ingeving en die betrof de nostalgische TV-serie Tita Tovenaar:

Mijn vader is een tovenaar,
Het is echt, het is heus, het is raar maar waar
Een Tita Tovenaar,
Het is raar, het is raar, het is raar,
Hij heeft het ook aan mij geleerd,
Maar soms gaat het wel eens verkeerd,
En gaat het niet zoals ik wil, dan doe ik dit,
En alles staat stil!

Wat is een screenshot anders dan een stilzetten van de situatie? Niet! Het is precies dat: je klapt in je handen (shift+command+4 op de MacbookPro bijvoorbeeld) en de situatie staat stil. Je hebt hem bevroren, voor de eeuwigheid als het moet, of in ieder geval voor zolang de digitale versie bewaard blijft. Het kan mensen ongemakkelijk maken, want niemand is altijd op zijn best. Screenshots kunnen licht op het pad werpen en als het elke dag raak is met de drogredenen en het gescheld, dan moeten we ons eens goed achter onze oren krabben en elkaar respectvol bijsturen.
Bij de volgende opsomming van drogredenen en nog wat zaken die ik zelf heb benoemd, omdat ik niet de juiste, bestaande naam wist te vinden, wil ik uitdrukkelijk zeggen dat dit wat mij betreft geen spelletje wordt of ik de screenshot wel de juiste naam van de drogreden heb meegegeven. Wie denkt dat dat aan de orde is, heeft de strekking van mijn blog nog niet helder voor ogen. Ik heb een paar gerenommeerde lijsten geraadpleegd en ook daar staat in dat het soms lastig is de juiste denominator te vinden, ook omdat een drogreden soms onder een paar paraplu’s lijkt te vallen. Ik nodig de lezer graag uit met me mee te kijken naar de soort van drogreden en desnoods zelf met een andere categorie te komen. Het gaat mij niet om gelijk krijgen met deze lijst, als wel om iets te laten zien. Ik kreeg het verwijt op Twitter dat ik nodige context zou weglaten met mijn screenshots en het verwijzen naar de skeptic fallacies. Mijn reactie daarop is de drogredenen toch echt meestal op zich staan. Als iemand roept: “Je hebt een lagere opleiding dan ik, dus houd je mond”, dan is dat een drogreden, ook zonder context, en wel een ad hominem in dit geval. Als iemand slechts zegt: “Wappie, houd je muil”, dan is dat een drogreden, en wel van de categorie “Verwerpen zonder argumenten”. Slechts in eerder zeldzame gevallen is er mijns inziens inderdaad een uitvoeriger context nodig, zoals die ene keer op Twitter toen ik doelbewust een ad hominem inbouwde als reactie op iemand die echt niet begreep hoe Pepijn van Erp aan het adhomineren was. Ik had slechts als alert erbij geplaatst “A H” (maar die alert werd niet gedetecteerd!). De persoon liep meteen in mijn educatieve valstrik, maar had me al geblokt voor ik uitleg kon geven over de context van mijn ad hominem.

Overigens wordt er inmiddels naar mijn indruk ook steeds vaker met “drogredenen” kennis an sich geschermd, dus weer als “tegenargument” op zich. Misschien kan men anders over het een en ander denken, maar toch denk ik dat de meeste lezers na deze opsomming van screenshots zullen begrijpen waar mijn bezorgdheid ligt.

Drogredenen en andere not-niceties

Op het internet zijn veel mooie opsommingen te vinden over faux-pas in discussies en deze lijsten met foute soorten argumenten – soms kun je het zelfs nauwelijks argumenten noemen – zijn lang. Met deze twee lijsten heb ik gewerkt en veel “argumenten” vallen in meer dan รฉรฉn categorie, ik heb de screenshots slechts รฉรฉn keer ingedeeld, bestandsnamen geven aanwijzingen over andere mogelijke categorieรซn…

Update 24 augustus 2022 e.v.

Er is een klein jaar verstreken sinds eerste publicatie van dit blog. Op wereldniveau gebeurden en gebeuren er nog steeds ongekend intense zaken, de pandemie die maar niet wil wijken, ook al doen veel mensen graag alsof het daarmee gedaan is, alweer een ander virus dat nu opeens actief over de grens begon te reizen, klimaatrampen in de vorm van dagelijkse, nieuwe duizelingwekkende weerrecords, droogtes รฉn overstromingen, de Rusland oorlog die vrijwel parallel met de start van het Chinese jaar van de Water Tijger, dat in februari van dit jaar begon, uitbrak. De Water Tijger laat in vol ornaat zijn extended brul horen (nog 5 maanden te gaan, mensen). En de emoties onder mensen blijven niet achter. De Wereldvrede, die wil komen, dat staat voor mij persoonlijk buiten kijf, vraagt echter van ons dat we correct met elkaar en de aarde omgaan, dit is mijn bijdrage daartoe.

Met blauwe bolletjes / ๐Ÿ”ต 2022 / geef ik de nieuwe fallacies aan, en met een voorbeeld aan de hand van Pepijn van Erp, / ๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข๐ŸŸข 2022/, geef ik ook aan hoe een drogreden onder een hele reeks aan noemers kan en mag vallen. Ik heb er daartoe zes uitgezocht, maar ik durf erop in te zetten dat u nog meer categorieรซn vindt. Het gaat nog steeds niet om het “Ik heb gelijk”-categorie-spelletje, het gaat erom dat we correct met elkaar discussiรซren. Het geheel van verzamelde types drogredenen, dat ook nog steeds organisch groeit, is sowieso een complex te begrijpen geheel, daarom moet men zich niet op de categorieรซn dood staren, maar simpel leren begrijpen en dan ook toepassen dat er wel degelijk zoiets bestaat als onzuiver dan wel zo zuiver mogelijk discussiรซren. Met andere woorden: de categorieรซn zijn een hulpmiddel, niet een doel op zich.
Nieuw ingevoegde drogreden: Motte-and-bailey


Ad Hominem (Argument To The Man)/Ad Hominem, Op De Man spelen

Affirming The Consequent / Het Gevolg Bevestigen
Amazing Familiarity / Opvallende Vertrouwdheid


Ambiguous Assertion / Dubbelzinnige Bewering


Appeal To Anonymous Authority / Beroep Doen Op Anonieme Autoriteit
Appeal To Authority / Beroep Doen Op Autoriteit


Appeal To Coincidence / Beroep Doen Op Toeval
Appeal To Complexity / Beroep Doen Op Complexiteit
Appeal To False Authority / Beroep Doen Op Valse Autoriteit
Appeal To Force / Met Geweld Dreigen
Appeal To Pity (Appeal to Sympathy, The Galileo Argument) / Beroep Doen Op Medelijden


Appeal To Widespread Belief (Bandwagon Argument, Peer Pressure, Appeal To Common Practice / Beroep Doen Op “Wat Iedereen Denkt”
Argument By Dismissal / Verwerpen Zonder Goede Redenen Te Geven


Argument By Emotive Language (Appeal To The People) / Emoties Gebruiken Als “Argument”

Argument By Fast Talking / Snel Praten, Snel Redeneren
Argument By Generalization / Generaliseren
Argument By Gibberish (Bafflement) / Gekke Woorden Of Gekke Spellingen Gebruiken


Argument By Half Truth (Suppressed Evidence) / Halve Waarheid (Onderdrukt Bewijs)

Argument By Laziness (Argument By Uninformed Opinion) / Gemakzucht

Argument By Personal Charm / Persoonlijke Charme Inzetten
Argument By Pigheadedness (Doggedness) / Koppigheid, Eigenwijsheid

Argument By Poetic Language / Dichterlijk Worden
Argument By Prestigious Jargon / Prestigieuze Taal Gebruiken
Argument By Question / Vraag Opwerpen
Argument By Repetition (Argument Ad Nauseam) / Stokpaardjes Berijden

Argument by Rhetorical Question / Loze Vraag Opwerpen


Argument By Scenario / Scenario Schilderen
Argument By Selective Observation / Selectief Kijken


Argument By Selective Reading / Selectief Lezen
Argument By Slogan / Kernachtige Zin Eruit Gooien Waar Mensen Wel Mee “Moeten” Instemmen


Argument By Vehemence / Overstemmen, Schreeuwen + Vulgair taalgebruik (aanvulling 7-12-2022)


Argument From Adverse Consequences (Appeal To Fear, Scare Tactics) / Argument van nadelige gevolgen (beroep op angst, bangmakerij)

Argument From Age (Wisdom of the Ancients) / Leeftijdsargument
Argument From Authority / Autoriteitsargument
Argument From False Authority / Valse-Autoriteit-Argument
Argument From Personal Astonishment / Persoonlijke Verbazing-Argument

Argument From Small Numbers / Kleine Getallen-Argument
Argument From Spurious Similarity / Onechte Gelijkenis-Argument
Argument Of The Beard / Baard Argument
Argument To The Future / Toekomst Argument
Bad Analogy / Foute Analogie
Begging The Question (Assuming The Answer, Tautology) / Cirkelredenering


Burden Of Proof / Bewijslast


Causal Reductionism (Complex Cause) / Causaal Reductionisme (Complexe Oorzaak)

Contrarian Argument / Tegenstrijdig Argument

Contra Stichting Skepsis Statuten Doelstellingen
De Skepsis Statuten (Nieuwe categorie, niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO op 7 december 2022.)


Changing The Subject (Digression, Red Herring, Misdirection, False Emphasis) / Afleiden Met Iets “Opvallends” Anders


Cliche Thinking / Clichรฉ Denken
Common Sense / Gezond Verstand
Complex Question (Tying) / Complexe Vraag (Binden)


Confusing Correlation And Causation / Verwarrende Correlatie En Causaliteit

Disproof By Fallacy / Weerleggen Door Drogreden
Dehumanization / Ontmenselijking, De Ander Als Minder Dan Jezelf Neerzetten (Niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO)

๐Ÿ”ต 2022 Toegevoegd 30 september 2022


Doxing (door CO ingevoegd, niet van de gebruikte hoofdlijst) / Privรฉ Gegevens Ge/Misbruiken Of Ernaar Verwijzen


Equivocation / Woord-Dubbelzinnigheden


Error Of Fact / Feitelijke Fout


Euphemism / Eufemisme
Exception That Proves The Rule / Uitzondering Die De Regel Bevestigt
Excluded Middle (False Dichotomy, Faulty Dilemma, Bifurcation) / Uitgesloten Midden (Valse Dichotomie, Defect Dilemma, Splitsing)

Extended Analogy / Uitgebreide Analogie


Failure To State / Aanvallen En Veel Vragen Opwerpen, Eigen Positie Obscuur maken


Fallacy Of Composition / Misvatting Van De Compositie
Fallacy Of Division / Misvatting Van Verdeeldheid
Fallacy Of The General Rule / Misvatting Van De Algemene Regel
Fallacy Of The Crucial Experiment / Misvatting Van Het Cruciale Experiment

False Cause / Valse Oorzaak
False Compromise / Vals Compromis
Genetic Fallacy (Fallacy of Origins, Fallacy of Virtue) / Op Wat Voor Afkomst Dan Ook Diskwalificeren

Godwin / Onherroepelijk Op Hitler En Nazi Vergelijkingen Terugvallen (niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO)


Having Your Cake (Failure To Assert, or Diminished Claim) / Krenten Uit De Pap (Niet-Beweren Of Verminderde Claim)

Hypothesis Contrary To Fact / Hypothese In Strijd Met Feit
Inconsistency / Inconsistentie
Inflation Of Conflict / Inflatie Van Conflict
Internal Contradiction / Interne Tegenstelling
Least Plausible Hypothesis / Minst Plausibele Hypothese
(Pure) Malice / (Pure) Kwaadaardigheid (niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO, nieuwe categorie ingevoegd op 4 januari 2022)


Lies / Leugens


Meaningless Questions / Betekenisloze Vragen
Misunderstanding The Nature Of Statistics (Innumeracy) / Misverstand Van De Aard Van Statistieken (Ontelbaarheid)

Moving The Goalposts (Raising The Bar, Argument By Demanding Impossible Perfection) / De Doelpalen Verplaatsen (De Lat Hoger Leggen, Argumenteren Door Onmogelijke Perfectie Te Eisen)


Motte-And-Bailey


Needling / Steken
Non Sequitur
Not Invented Here / Niet Hier Uitgevonden
Outdated Information / Achterhaalde Informatie
Pious Fraud / Vrome Fraude
Poisoning The Wells / Bronnen In Diskrediet Brengen

Psychogenetic Fallacy / Psychogene drogreden
Reductio Ad Absurdum
Reductive Fallacy (Oversimplification) / Reductieve Denkfout (Oversimplificatie)

Reifying / Reรฏficeren
Short Term Versus Long Term / Korte Termijn Versus Lange Termijn

Slippery Slope Fallacy (Camel’s Nose) / Glijdende Helling Drogreden (Kameelneus)



Special Pleading (Stacking The Deck) / Speciale Smeekbede (Het Stapelen Van Het Dek)


Statement Of Conversion / Verklaring Van Conversie
Stolen Concept / Gestolen Concept
Straw Man (Fallacy Of Extension) / Van Je “Tegenstander” Een Karikatuur Maken


Tu Aussi, Brutus / Jij Ook, Brutus Zelf Dingen Doen Die Je De Ander Verwijt (niet van hoofdlijst, categorie bedacht en ingevoerd door CO)


Two Wrongs Make A Right (Tu Quoque, You Too) / Fout + Fout = Goed
Weasel Wording / Glibberige Woorden Gebruiken

Het volgende gevaar

En het volgende gevaar ligt mogelijk alweer op de loer. De nieuwe ontwikkeling manifesteerde zich voor mijn bewustwording ervan op 25 september 2021 toen Pepijn van Erp opeens begon te praten over een nieuw boek van filosoof Cees Zweistra, “Waarheidszoekers”, “Ze zijn niet gek, ze zijn niet dom. Ze zijn slecht“. Gevaarlijk, want: als je een bepaald deel van je samenleving als “gevaarlijke mensen” begint neer te zetten, wรกt is dan de volgende stap? Dat is een balletje dat ik “graag” bij u als lezer wil opwerpen. Nuf said.

Constantia Oomen in een email naar Jan Willem Nienhuys op 6 oktober 2013
Constantia Oomen in een email naar Jan Willem Nienhuys op 6 oktober 2013

Met dank aan Eelco de Rook en Rudolf Smit.

Constantia Oomen