28. Januar, 2022. Sophie, Spitzname, vollständiger Name mir bekannt, meldet sich über soziale Medien. Sie sagt, dass Rob Nanninga in einem Traum von ihr aufgetaucht sei, aber dass dies einige Jahre her sei und sie nicht wisse, warum sie es jetzt erwähne.
Ich kann es selbst schon besser nachvollziehen. Seit der Pandemie und jetzt auch dem Russlandkrieg ist in den Blogs zu lesen, dass sich alles in meinem Leben auf den Kopf gestellt hat, auch in meinem Beziehungsleben. Die seltsame Darkwood- und Henryk-Geschichte, die immer noch andauert, das heißt, die Henryk-Geschichte befindet sich noch in der Entwicklung. Es ist nun fast 8 Jahre her, dass Rob an oder kurz vor Christi Himmelfahrt seinen irdischen Mantel an die Garderobe gehängt hat. Die rauen Jahre 2020-2022 erzeugen für mich einen tiefen existenziellen Schwung und ja, das Timing ist richtig. Ich habe die relevanten Sätze als eine Geschichte hintereinander gesetzt: (nur geringfügige sprachliche Änderungen)
Hallo Constantia; 1 Mal erschien Rob Nanninga in meinem Traum. Er sah sehr cool aus mit einem sehr hässlichen (ähm) braunen Rollkragenpullover. Er stand in einer Tür. Ich war besorgt. Ich will nichts mit Männern zu tun haben. Aber er stand ganz still da. Er hat mich irgendwie beruhigt. Er sagte, ich werde nur hier stehen. Ich wollte es Dir früher sagen, aber ich fürchte, Du fandest es komisch. Oder fand es nervig. Ich habe schlimme Dinge mit Männern durchgemacht, aber das mit Rob Nanninga war okay.
[Auf die Frage, woher sie ihn kennt>] Durch Dich, durch Skepsis. Aber nie kontaktiert. Ich bin von 1989, also kann ich nicht. Ich war früher ein Fan von 🙄 Robert ten Broeke. Das einzige, woran ich mich erinnere;
Er stand lässig in der Tür. Der Türrahmen war altrosa mit einer Art Welle darin und die Wand war strahlend weiß. Er sagte mir, ich solle keine Angst haben. Ich fand es in Ordnung. Eine Art Ruhe. Ich habe ihn später wiedererkannt und gefragt, ob er Dein Mann sei, und er hat zugestimmt. Dann war ich mir absolut sicher, dass ich nichts zu befürchten hatte. Er sagte, es sei gut, dass Du alles über Robbert und Stan aufgedeckt hast. Damals habe ich Deinen Blog über die 2 und alles drumherum verfolgt. Es gab einen Punkt, an dem ich mir Sorgen machte, als sie etwas Seltsames mit Deiner Adresse gemacht haben. Ich weiß nicht mehr wann oder was genau. Haha ich musste schmunzeln. Er wirkte etwas schüchtern. Und eine Art verschmitztes Lächeln. Als er sagte, er sei Dein Mann.
[Bat sie um um Klarstellung “verschmitzt”]
Nein verschmitzt ist ein großes Wort. Ich habe eine diagnostizierte leichte Form von Autismus. Meine Intelligenz ist laut Psychologin glücklicherweise normal, aber ich bin 3 Monate zu früh geboren und finde es wirklich schwierig, Gesichtsausdrücke zu beschreiben. Gibt es einen Schritt weniger als wirklich verschmitzt? Ich werde mich morgen hinsetzen, wenn ich kann. (Zeichnung)
[Ich hatte um eine Zeichnung der Traumsituation gebeten und war sehr schnell sehr aufgeregt, weil ich jetzt wusste, was sie mit diesem Blick meinte, nämlich Robs leicht ironischen, forschenden Blick].
Puh, ich versuche mal von vorne anzufangen. Seit meinem 6. Lebensjahr gemobbt und 1 schlimme Missbrauchserfahrung gemacht. Ich erstarrte komplett und konnte auch kein Wort zur Polizei sagen. Der Teddybär war mein bester Freund. Ich habe auch viel Missbrauch um meinen 13. bis 15. erlebt (das war ein Bekannter).
Dann “Freunde” gefunden, die aber angeblich sehr spirituell waren, verschiedene “Rituale” gemacht mit Massagen, Eierritual. Und dann habe ich an Robert geglaubt; gutes Geld für sein Buch bezahlt. Und als das alles ans Licht kam, dachte ich, ich werde nie wieder darauf hereinfallen. Oh ja, von meinem 13. bis 15.; das war also in Groningen.
Ich hatte Sophie um eine Zeichnung der Situation im Traum gebeten und zu meiner Überraschung nahm sie diese Frage sofort an und kam nicht lange danach mit einer netten Figurenzeichnung, die mich sogar sofort an Robs typische ‘geneigte Haltung’ erinnerte so wie ich ihn nach seinem Tod kennengelernt habe. Ich sehe ihn oft vor meinem inneren Auge, zum Beispiel beim Radfahren, wie er an einem Baum lehnt, mit dem süßen Lächeln und dem forschenden und leicht ironischen Blick in seinen Augen. Sophie fand das Wort „ironisch“ perfekt, als ich es ihr nach ihrer Bemerkung über „schelmischen Blick“ beschrieb, genau das war, wie sie meinte, leicht ironisch und neugierig, sehr freundlich. Aber Sophie kam nicht weiter als diese rudimentäre Zeichnung, und sie selbst kam auf die Idee, ihre gute, und das seit ihrer Kindheit Freundin Jessica zu fragen, und sie wollte es, aber sie stellte sich als so beschäftigt heraus, dass die Last zu gross wurde. Jessica kam dann selbst auf die Idee, dass ihre Schwester, ebenfalls sehr künstlerisch begabt (war nicht klar, wurde nur so gesagt) Monique es machen würde. Und ja, Monique wollte es versuchen. Ich nenne die Kette der Entwicklungen, denn diese Kette wird zu 100% zeigen, dass nichts davon inszeniert ist (für die ungläubigen und misstrauischen Skeptiker): Also kam Jessica auf die Idee, Monique zu fragen.
Für mich waren Jessica und Monique nur Namen, es gab noch keinen Nachnamen, ihr Nachname Van Deursen kam später im April 2022, und „Van Deursen“ hat mich immerhin nach Brabant (in Bezug auf diesen typisch gemütlichen holländischen Nachnamen) gefühlt. Ich habe selbst lange dort gelebt und bin auch dort geboren, aber ich hatte absolut keine Ahnung von den beiden Damen, ich dachte ehrlich gesagt, dass es ‘nur’ zwei Durchschnittsdamen seien – ja, ich schäme mich jetzt deswegen – und Sophie hat dazu nichts gesagt.
Sophie wollte alles so rein wie möglich halten und gab Monique nur zwei Bilder von Rob und skizzierte kurz, was sie im Traum gesehen hatte, die Kleidung etc.
Dass ich bei Sophie selbst sofort ins Schwarze getroffen habe, lag nur an den wenigen Eröffnungssätzen, die Sophie dazu brauchte, völlig ungewollt auf ihrer Seite, denn ich finde, solche Details gehen wirklich zu weit für jemanden, der sich nicht ausführlich mit Rob auseinandergesetzt hat. Sie sprach über einen hässlichen braunen Pullover mit Zopfmuster, und ich erkannte sofort Robs Verhalten in dieser Wahl der Kleidung. Robs „angenehme Bürgerlichkeit“ habe ich bereits in Lionhearts erwähnt. Rob, der sich nicht für einen schrillen Auftritt entscheidet, sondern für den einfallslosen, ‘bürgerlichen’ braunen Zopfpullover. Und außerdem begannen viele Glocken zu läuten, als Sophie sagte, dass Rob gesagt hatte: „Ich werde nur hier stehen“. Dies ist in der Tat Rob, den Rob, den ich vor und nach seinem Tod kennengelernt habe (ja, bear with me). Was ist passiert? Sophie wurde als sechsjähriges Mädchen von einem Typen ins Gebüsch gezogen und den Rest können Sie selbst ausfüllen. Und dabei blieb es nicht, denn auch in ihren Teenagerjahren geschah mehr sexueller Missbrauch. Kurz gesagt: Sophie ist aus allen Gründen der Welt keine Frau, die Männern gut vertraut. Rob muss das alles gesehen haben, und seine Zeile “Ich werde nur hier stehen.” ist zu 100% das, was Rob tun und sagen würde, wenn diese Situation auf der Erde gewesen wäre. Korrigieren Sie mich, wenn ich falsch liege, Rob-Kenner.
Ich wartete geduldig und tatsächlich trafen schon einige fast fertige Kopien von Robs Zeichnung ein. Ich war gerührt, das sowieso, ja, das war Rob gewesen! Durch welche kosmische Sprache und welchen Weg auch immer, Rob erschien. Sophie ist ohnehin wichtig für andere Dinge, siehe den Darkwood-Blog, und sie hat die Eigenschaft von Rob und mir gemeinsam: Sie ist ‘langsam’, manche Sachen fallen ihr erst spät auf. Denn sie hat wieder eine fette Bombe platzen lassen, ähnlich wie damals mit dem Darkwood-Blog, die mir sofort klar gemacht hat, dass ich unbedingt einen Blog über meine schlechten Darkwood-Erfahrungen schreiben muss.
Die Bombe, die jetzt fiel, war wie folgt: [Sophie fuhr über soziale Medien fort, 14. April 2022:]
Ich werde sie fragen ob ihr name genannt werden darf, ich werde sie bald anrufen. Ich bin mir nicht sicher, ob sie dafür offen ist.
Der Künstler ist in einer Pagan-Folk-Band.
Es hat mich nie wirklich getroffen, aber plötzlich fiel der Groschen. Rob Nanninga hatte auch etwas damit zu tun, richtig?
Ich dachte oooh ja irgendwie muss alles so sein.
Wieder verfiel ich in einen tiefen Schock, diesmal in einen euphorischen. Sophie, die übrigens nicht die Sophie der Band Cesair ist, erwähnte wenig später auch, dass sie selbst (noch?) nichts mit diesem Musikgenre zu tun hat, aber alle Robs Nahestehenden werden das zu schätzen wissen: ja, Folk, Robs lebensgroße und lebenslange Leidenschaft neben Skepsis. Rob wurde gezeichnet von… Monique van Deursen, aktiv als Leadsängerin in einer der größten und bekanntesten Folkbands der Niederlande, die auch über die Grenzen hinweg aktiv und erfolgreich ist, der Band Cesair. Erst jetzt, Mitte April 2022, habe ich es erfahren, erst jetzt habe ich angefangen zu googeln. Und Sophie hatte das wirklich nicht erkannt, die Ungeheuerlichkeit davon, bis ich darauf stieß. Sowohl Jessica als auch Monique van Deursen sind, genau wie Sophie, sehr intelligente, begabte und schöne Frauen, und vor allem: sehr rein, ja, ich sage es einfach klar, das sehe ich mit meiner Lebenserfahrung von nun 54 Jahren. Der Schock vertiefte sich noch weiter, denn Cesair hatte am 8. Oktober 2021 auch gerade einen neuen Song veröffentlicht, „Aux Pieds Nus“, und in diesem Song geht es um … den Verlust eines geliebten Menschen durch den Tod, aber auch um die Reichweite über den Tod zu dieser Geliebten. Und auf ihrer Events-Seite habe ich gesehen, dass sie für ein Event angemeldet sind, ähnlich dem, bei dem es sich um die falschen Darkwood-Typen handeln könnte, das “Wave-Gothic-Treffen” in Deutschland. Aber Cesair ist gut, süß, rein, das Folk, das Rob mit all seinem Wissen jetzt unterstützen kann und würde, und nicht die Darkwood-Jungs. Nur um das klarzustellen, ich weiß nicht, ob Rob Nanninga Cesair kannte, ich kann es nicht in seinen Musiklisten finden, ich kannte Cesair nicht und ich kenne Jessica und Monique auch nicht. Ich könnte weinen, während ich das schreibe, und mir kommen wieder die Tränen. Ja, dafür schäme ich mich nicht.
Manchmal schreibt man einen Blog nicht zum Spaß, sondern weil man muss. Um die Dunkelheit zu vertreiben. Aus dem Kosmos, mit Liebe.
Nach Rob Nanningas Tod fing ich an zu überlegen: Gibt es noch einen Seelenverwandten von Rob und mir auf der Erde? Seit Rob und ich mit der Darkwood-Neofolk-Musik angefangen haben, begannen meine Gedanken in diese Richtung zu fächern. Könnte es sein, dass Henryk Vogel aus Darkwood unser Seelenverwandter war? Die Auswirkungen der isolierenden Pandemie machten mich extrem einsam und ließen diese Einsiedlerin aus ihrem Schneckenhaus kriechen. Ich fing an, ihn fast ausschließlich über Darkwoods Facebook Messenger anzusprechen. Dann begann sich etwas sehr Seltsames zu entfalten. Er antwortete ein ganzes Jahr lang nicht. Zu meiner großen Freude tauchte bei Facebook gelegentlich ein “gesehenes” Auge mit Datum und Uhrzeit auf, aber gegen Ende nicht mehr. Diese Lesestatus lassen sich übrigens bei allen gängigen Social-Media-Chat-Programmen umgehen, indem man Präferenzen in den Einstellungen festlegt.. Ich habe nur einmal eine substanzielle Antwort erhalten, als ich ihn tatsächlich gezwungen habe, zu antworten, indem ich eine ‘unmögliche Bestellung’ von Darkwood-Hemden in Größe und Farbe aufgegeben habe, und ich habe das absichtlich getan, also mußte er antworten. Ich erhielt eine höfliche, aber sehr spärliche und tatsächlich unverständliche Antwort auf meine Rob Nanninga- und Seelenverwandten-Ideen.
Außerdem habe ich ab Februar 2021 den @Notwendfeuer-Twitter-Account gestartet und gepflegt und ihn darüber per E-Mail informiert. Ich bot an, sein kostenloser kalifornischer PR-Vertreter zu sein. Dazu hatte ich zum Beispiel schon seine Google-Info-Box unbeaufsichtigt gesehen und ihm Tipps (meistens per Facebook-Messenger) gegeben, wie man damit umgeht, weil ich damit Erfahrung habe. Ich habe ihm geschrieben, dass er nur seinen Ausweis hochladen muss und Google ihm dann die Erlaubnis erteilt, nach Belieben Inhaltsvorschläge an Google zu senden. Ich versicherte ihm, falls er Rückversicherung bräuchte, dass Google die ID-Daten sofort nach Einsicht lösche. Ich habe auch angeboten, dass ich es für ihn tun würde, wenn er mich ermächtigen würde. Es kam überhaupt keine Antwort, aber meine kosmische Pistazie bezüglich seiner energischen Reaktion auf das Hochladen seiner ID bei Google knüpfte stark an die Tatsache an, dass ich laut Henryk Vogel von Darkwood & Co jetzt gesagt hatte, dass überall auf dem Mond große Feuer brennen und es gibt grüne Männer, die darum herum tanzen. All dies geschah in genau einem Jahr, von November 2020 bis auf den exakt gleichen Tag im November 2021.
Aber die Parzen waren sehr beschäftigt, weil dieser andere Henryk Vogel, ebenfalls in Dresden, reagierte. Ich fand ihn auf LinkedIn, dachte, er wäre Darkwoods, und sein daumengroßes Foto könnte für den anderen Henryk Vogel durchgehen. Mit ihm hatte der Kosmos schon von Anfang an ein Leuchtfeuer eingebaut. Ich werde Henryk Vogel von Darkwood in der Fortsetzung als Mister Dark bezeichnen, um die beiden HVs klar zu unterscheiden. Bald flogen Henryk und ich geradezu hoch und sexy zusammen durch die Lüfte, „Wir haben uns verstanden“, könnte man sagen. Aber aus Angst, wagte ich es nicht, ihn zu fragen: “Bist Du Mr. Dark?” und ich war generell nicht über Darkwood-Hinweise hinausgekommen und Henryk, der wirklich keine Ahnung hatte, hat darauf nicht reagiert, er hat es einfach übersehen, er ist ein vielbeschäftigter Unternehmer und es hat bei ihm einfach nichts ausgelöst. Aber war er Mr. Dark? Eine Spoilerwarnung brauche ich nicht auszusprechen, denn die Antwort steht bereits im vorherigen Blog. Nein, ist er nicht. Und selbst bei den wenigen Selfies, die Henryk gemacht hat, war ich mir nicht sicher. Lesen Sie dazu den vorherigen Blog. Für Henryk und mich begann eine neue, viel schwierigere Zeit, als das gewaltige Missverständnis auf dem Tisch lag. Es folgten einige Monate des Schweigens zwischen uns.
Aber weil Mr. Dark auf seinem Schweigen beharrte, versuchte ich es weiter. Ich möchte die Dinge bis ins Mark verstehen. Ich dachte: Vielleicht ist er extrem schüchtern, schließlich kennt man sich bei (Musik-)Künstlern nicht aus? Aber nein. Und dann geriet ich unter einen sehr dunklen Bann, den Bann des Darkwood-Auges. Dass dies für mich sicher keine leichte Geschichte ist, lässt sich an folgendem ablesen: Ich traue mich nicht einmal (ich will das auch gar nicht), ein Foto von diesem Auge hier zu posten. Siehe die Facebook-Seite. Ich werde nicht sagen, dass ich mich ernsthaft geirrt habe, das sollte gleich klar werden, aber ich denke, es gibt einen Grund dafür, also hat der ‘Fehler’ möglicherweise ein sehr gutes Ergebnis, schließlich, wenn alles erledigt ist, Jawohl? Ich fing an, ihm regelmäßig über Facebook Messenger zu schreiben. Ich hatte offensichtlich meine große rosarote Brille aufgesetzt, ich sah nur, wollte nur gut sehen in Darkwood, obwohl mir Henryk, der nun auch von seinem zwielichtigen Namensvetter wusste, schon Hinweise auf rechtsextreme Volksmusik und Nazis gegeben hatte. Es wollte einfach nicht bei mir rein. Fast mein gesamtes Leben ist in genau einem Jahr über den Facebook-Messenger vorgestellt, einschließlich intimer Fakten und noch einiges mehr. Ich schickte auch Bilder und Videos von allem und jedem, einschließlich mir selbst, aber Mr. Dark schwieg. Und Henryk und ich mussten das „Wir“ neu erfinden.
Im Juli 2021 hatte ich, erneut von Darkwood inspiriert, ein Fotoshooting von mir als russische Nachtschwalbe aus dem Zweiten Weltkrieg, das von der fantastischen Fotografin Mayumi Acosta in Sacramento durchgeführt wurde, und erneut schickte ich Mr. Dark eine treue Botschaft in Form von Fotos und dem Video. Schweigen wurde wieder mein Teil.
Durch die Einsamkeit der Pandemie erneut gefördert, ließ ich die Leute auf Twitter ein Jahr lang an meinen Darkwood-Aktivitäten teilhaben. Alle meine Twitter-Accounts waren offen und somit auch für Darkwood sichtbar. Auch der von mir erstellte Darkwood-Twitter-Account begeisterte mich sehr und ich sorgte dafür, dass Mr. Dark per E-Mail über jeden Schritt informiert wurde (die beiden Darkwood-Adressen darkwood@darkwood.de und info@heidenvolk.de, no public secret, sind auf seinen beiden Webseiten darkwood.de und heidenvolk.de, also kein Doxing) und auch über den Facebook Messenger.
Dann war da noch dieser monatelange Fall meines Buchgeschenks an Darkwood. Ich hatte ein schönes Buch und wollte es ihm schicken. Ich habe wild gezwitschert, wirklich alle konnten sich daran erfreuen, und für die Öffentlichkeit die erste Sendung an die Postfachadresse komplett mit klickbarem USPS-Tracking. Was ist passiert? Mein erster Versuch war vergebens. USPS spielte in Dresden verrückt, konnte Mr. Dark jedoch nicht unter der Postfachadresse finden, die seit Jahrzehnten auf ihrer Website steht. Das Buch kam mit schiefen Beinen zurück. Mr. Dark ließ kein einziges Wort herab, nicht einmal, um etwas über die kaputte Postfachadresse zu sagen. Alles war für ihn jederzeit klar, sowohl öffentlich als auch über seinen Facebook-Messenger und die E-Mails, die ich ihm hin und wieder schickte.
Also hatte ich jetzt eine andere Adresse, die Absenderadresse, die auf jeder Darkwood-Bestellung aufgedruckt ist: Hermannstr 4, Dresden. Und weil ich das als öffentliche Ansprache sehe, sehe ich das nicht als öffentliches Geheimnis, schließlich kommen alle bestellten Dinge, zumindest offiziell, daher. Dass ich die Adresse nenne, ist daher für mich kein Doxing. Dasselbe USPS-Tracking-Ritual begann erneut. Die fleißigen USPS-Bauern krabbelten nach Mister Dark, der sich erneut als unauffindbar erwies. Das Buch kam wieder zurück, dieses Mal mit herunterhängenden Beinen und dem Schwanz zwischen den Beinen. Mein Missverständnis wuchs. Doppelt über 38 Dollar Versand ist nicht nichts, aber was war hier los? Wieder schickte ich ihm eine E-Mail zur Klärung, die wiederum nicht folgte. Und hin und wieder schickte ich ihm Screenshots meiner Facebook-Nachrichten per E-Mail, nur um sicherzugehen, dass er zumindest wusste, dass ich ‘redete’. SCHWEIGEN.
Ich habe dann Henryk, der auch in Dresden lebt, sehr lieb, vorsichtig und höflich gefragt, ob er bitte, bitte schön mit Kirschen obenauf, in die Hermannstr 4 in Dresden, die angegebene Darkwood-Adresse, gehen könnte. Henryk war so süß und hat ein paar Fotos gemacht und kam mit dem demütigenden Satz zurück:
“Da wohnt keiner.”
Als ich seine Fotos des Hauses sah, war ich schockiert: Das riesige, sehr veraltete Herrenhaus war baufällig und in der Tat grell leer. Es gab keine Hausinschrift, das Typenschild war seelenlos. Kein Mr. Dark lebte hier, es sei denn, er versteckte sich hinter dem oberen rechten Fenster! Diesmal deutlicher, auch per E-Mail, bat ich Mr. Dark um eine Erklärung. Aber trotzdem: SILENCIO!
Schneller Vorlauf bis November 2021. Darkwood gab mehrere Auftritte und mit der dritten Ankündigung eines weiteren beschloss ich zu gehen. Wegen seines Schweigens hatte ich hemmungslos weitergeschrieben und auch meine Eindrücke von ihm und der Gruppe geschildert. Ich hatte sehr seltsame Träume, und einer davon führte mich zu der Annahme, dass Darkwood eine dunkle Erfolgsbilanz zu haben schien, aber nicht wie in der Musikgeschichte. Hey, es ist ein Traum, nicht wahr, verklage mich nicht. Daraufhin habe ich ihn in seinem Facebook-Messenger einmal neckisch „Sexkiller“ genannt. Ich habe einfach gesagt, was mir in den Sinn kam, aber ich habe absolut nichts Böses damit gemeint. Diese verstörenden Träume kamen besonders, als das Ende meines Darkwood-Zaubers nahte, im Herbst 2021. Ich hatte auch einen sehr merkwürdigen kurzen Traum, dass ich in der Nähe des Hauses, der Hermannstr 4, war, es war in der Abendstimmung, ich sah etwas auf der Straße, bückte mich und fand zu meiner großen Überraschung einen Stapel Nazi-Geldscheine, säuberlich zusammengehalten von einem Band. Zum Zeitpunkt des Traumes und auch nach dem Erwachen hatte ich keine Ahnung, ob es das wirklich gab. Nun stellt sich heraus, dass dieses Nazi-Papiergeld tatsächlich existiert hat, und ja, so sah es aus, wenn ich an den Traum denke. Und nach den beiden erfolglosen Büchersendungen, und er hat mir in keiner Weise weitergeholfen (oder abgewiesen), sagte ich, dass ich zu seinem Konzert kommen würde und erwähnte auch, dass ich auch Fotos von der Hermannstr 4 machen wollte. Ich war mich immer noch nicht des potenziellen Ernstes der Situation bewusst und scherzte, dass er kommen und mich mit einem Messer treffen könnte, wenn er wollte, aber jetzt wollte ich wissen, was mit diesem Haus los war. Mit Herz und Verstand bin ich Forscher, genau wie mein Vater. Aber wohlgemerkt, ich habe alles mit Respekt und mit absoluter Zugänglichkeit gemacht, mit dem auch ausgesprochenen Gedanken: Du bist unser (Rob und mein) Seelenverwandter, ich kann alles von dir haben. Allerdings zogen dunkle Wolken auf, denn es stellte sich heraus, dass „die Liebe und das Alles-haben-können“ nicht gegenseitig waren.
Wenn ich alle Details weglasse, passierte Folgendes (ich habe für alles Beweise, aber ich kann und muss es einfach nicht in einem Blog, den ich versuche, streng zu halten). Zu meiner großen Freude tauchte Darkwood am 22. September 2021 plötzlich in Gestalt vom gelegentlichen Bandmitglied und bei Mr. Darks Heidenvolk-Plattenlabel, unter anderem mit seinem Album „In Ruin“, angeschlossener Terry Collia (Amerikaner genau wie ich, ja) auf meinem Darkwood Twitter auf, er folgte mir jetzt! „Hurra!“, dachte ich, „werde ich jetzt in den inneren Kern eingelassen?“ Und ich habe dies erneut im Facebook Messenger gemeldet. Mit entsprechendem Enthusiasmus kontaktierte ich Collia auf LinkedIn (500+ Kontakte) mit nur einem begleitenden Satz während des gewünschten virtuellen Händedrucks: „Darf ich Sie etwas fragen?“. Sehr höflich, oder? Ich wollte natürlich fragen, warum Mr. Dark immer geschwiegen hat. Bang boom! Ich bekam keine herzliche Umarmung, Mr. Collia rannte wie ein Hase davon. Am selben Tag oder am Tag danach löschte er sofort sein Profilbild aus LinkedIn und seinen Nachnamen, nein, das ist kein Scherz! LinkedIn sagte jetzt nur noch: „Terry C“ mit dem leeren Standard-Profilbild. Sein Profilbild ist erst vor kurzem wieder aufgetaucht, sein Nachname aber immer noch nicht. Ich dachte: “???”. Und Mr. Collia verschwand auch sofort als Follower von meinem Darkwood-Twitter-Account. Zum ersten Mal begannen meine roten Alarmlichter wild zu blinken.
Ich hatte sieben Mal Sachen bestellt und oft mehr bezahlt als offiziell verlangt, ein Darkwood-inspiriertes Fotoshooting angesetzt, zweimal einen teuren Buchversand an Adressen versucht, die Darkwood immer noch selbst gibt, ich hatte ein mehr als schönes Darkwood-Twitter erstellt, nur Lob und goldene Rahmung für Darkwood, im Herbst auch zwei Darkwood-Alben bestellt, weil sie im Internet nicht verfügbar waren und selbst auf YouTube hochgeladen und der Öffentlichkeit zugänglich gemacht, wieder eine Nachricht an Mr. Dark, hielt ihn und sie auf dem Laufenden zu allen Zeiten und ich war immer sehr nett und höflich zu Mr. Dark im Facebook Messenger, was ist hier schief gelaufen?
Mit meiner vollen Erreichbarkeit meine ich: Ich hatte meinen Namen genannt, er kannte meine Adresse und Telefonnummer (habe ja alles gegeben und auch siebenmal bestellt), ich hatte meine Flugticketdaten vollständig übermittelt, meine Rentendaten dito, wirklich alles, so Wenn er gewollt hätte, hätte er zehn Möglichkeiten gehabt, mich entweder abzulehnen oder zu kommen und sich eine verdammte Geschichte von mir zu holen. Kurz gesagt, Fair Play ist meine Visitenkarte. Und dann, oder sollte ich sagen trotzdem, wurde es Mr. Dark & Co. zu heiß unter den Füßen.
Am 10. und 11. November 2021 kam es zwischen ihm und mir doch noch zu einer äußerst unappetitlichen Erklärung, aber wohlgemerkt, ich glaube nicht, dass nur er mir zurückgemailt hat, denn die Person, die (auch) schrieb, sprach plötzlich über “H, der Sachen von der Postfachadresse genommen hatte”, worauf ich sofort alarmiert zurückmailte: “Wer spricht hier eigentlich?” Darauf gab es keine Antwort.
Was war der Tenor seiner/ihrer Antworten? Es fing für mich sofort mehr schrecklich als schrecklich an. Das Ich, das ihn ein Jahr lang auf dem Laufenden gehalten hatte, schrieb ihm die intimsten Dinge über normale und gesellschaftlich akzeptierte Kanäle: Twitter, seine! zwei! korrekte! E-Mail-Adressen, Facebook-Messenger, und mich gleich mit vollem Namen vorgestellt, auch über die Facebook-Seite von Roelof Hendrik, musste nun diesen höllischen Satz sehen:
“Bist Du etwa dieser Roelof Hendrik, Du schreibst also unter falschem Namen.“
Wirklich, mir fiel der Boden unter den Füßen weg, und ich fiel, fiel… Aber sofort rappelte ich mich wieder auf und mailte äußerst empört zurück, dass ich mich von Anfang an vorgestellt, ganz eigentreu meine ganze Taufzelle aufgehoben hatte, sogar meine Website trägt das gleiche lebensgroße Roelof-Hendrik-Engel-Thema und meine beiden Facebook-Seiten werden auf meiner Homepage erwähnt und verlinkt. Wenn mich jemand wütend machen kann, dann durch Zweifel an meiner Treu und Glauben! Das habe ich ihm sofort zurückgeschrieben. Es folgte nur die völlige Leugnung jeglicher Kenntnis von all dem.
Aber dieses vollständige Leugnen, einschließlich jeglicher Beteiligung an der Geschichte des Facebook-Messengers, ist unhaltbar. Immerhin hatte ich das ganze Jahr über Dinge auf verschiedene Arten, auch über seinen/ihren Facebook-Messenger geschickt, zum Beispiel auch den Link zu meinem Kopspijkers-Auftritt, einer bekannten niederländischen Fernsehsendung, die nicht mehr existiert, damit Mr. Dark sehen konnte, wie ich in Filmen ausgesehen hatte, und dieser Link wurde heiß und sogar Dutzende Male direkt nach der Bereitstellung nachweislich geklickt. Da es sich um einen sogenannten nicht gelisteten YouTube-Link handelt, den sich kaum jemand ansieht, kann mit 99-prozentiger Sicherheit festgestellt werden, dass dieser Klick von einem oder mehreren Darkwood-Mitgliedern stammt. Und jedes Mal, wenn ich Links zu meinen Darkwood-Tweets verschickte, gab es viele und oft direkte Klicks, die ich in den Twitter-Statistiken sehen konnte. Autistische Züge, Leute, das ist doch keine Schande, ich sagte ja schon: In mir steckt ein Forscher. Sagen wir einfach, es gibt eine Fehlerquote, aber da dies so oft vorkam, scheint es äußerst unwahrscheinlich, dass Mr. Dark all meine einjährigen Sprünge durch lodernde Reifen für ihn und sie als Gruppe verpasst hat.
Mister Dark schrieb:
“Deswegen werde ich jetzt auch noch weniger machen und Deine Sachen noch mehr ignorieren, denn ich kann mich nicht mit privaten Sachen beschäftigen und kann Dir auch nicht helfen, dafür habe ich keine Ausbildung.“
Diese Sätze zeigen den Tenor, also deutete er auch an, dass ich Hilfe brauchte. Ja, ich brauche Hilfe, jetzt ja, denn mein Trauma über all das ist tief. Und da ist auch dieser Schatz, Henryk, der eigentlich auch ein sehr unbeabsichtigtes Opfer geworden ist. Es wäre nicht nötig gewesen, wenn Mr. Dark gleich klargemacht hätte, dass er nichts von mir hören will, aber das machte er nicht, er hat ein Jahr lang geschwiegen! Erst im November 2021 bekam ich meine Erlösung von dem unglaublichsten und grässlichsten Darkwood-Zauber, der mit mir davongelaufen war.
Noch mehr kam zum Vorschein. Seine Antworten aus diesen zwei Tagen zeigten, dass sein Facebook und Instagram seiner Angabe nach nur von zwei Personen außer ihm selbst verwaltet werden. Alle meine Ausgießungen lagen frei auf dem Darkwood Market, und Mister Dark & Co hatten es ein Jahr lang nicht für nötig gehalten, mich ordnungsgemäß zu warnen, dass das, was ich sagte, nicht privat war. Also noch einmal, während ich ihm hin und wieder E-Mails an zwei E-Mail-Adressen darkwood@darkwood.de und info@heidenvolk.de schickte, nur um sicherzugehen, dass er wusste, dass ich mit ihm über Facebook Messenger sprach. Ich fühlte mich im übertragenen Sinne, aber auch buchstäblich entkleidet und stand nackt auf der Straße von Darkwood. Und ich habe auch einen starken Verdacht, wer diese beiden anderen Darkwood-Leute sind, die (mit roten Ohren?) Dinge gelesen haben, die nur für Mr. Dark bestimmt waren. Den Lesern dieses Blogs fällt zumindest ein Name ein, denke ich. Die zweite Person, also neben Mister Dark = X und … = Y, gibt es die Z-Person, von der meine kosmische Pistazie sagt, dass sie in diesem Darkwood-Clip zu finden ist, aber das muss man irgendwann sehen. Auch diese beiden? Leute sind meiner Meinung nach schuld, sie hätten sich mir gegenüber als Mitleser identifizieren sollen. Immerhin, nur um das klarzustellen: Lange Zeit erschienen “gelesene” Augen, was bedeutete, dass meine Texte und Bilder usw. gesehen wurden. Auch dies wurde von Mr. Dark bestritten, aber ich habe mehrere Screenshots als Beweis.
Das energetische Gefühl seiner E-Mails war für mich genau das der Tremor-Monsterwürmer im Film mit Kevin Bacon: Tremors Monsterwürmer, die ihr Maul aufmachen, aber leider ohne den fröhlichen Witz dieses Films. Mister Dark & Co (denn wer weiß, wer eigentlich geschrieben und geschaut hat) behaupteten nun, die Adresse Hermannstr 4 gar nicht zu kennen?:
“Welche Hermannstrasse, wo hast Du die Adresse her?Habe keine UPS Updates bekommen…?”
Da auch ich Sie als Leser informieren musste, habe ich sowohl beim ersten als auch beim zweiten Versuch USPS-Trackstatuskopien an die Darkwood-Adresse darkwood@darkwood.de senden lassen. Ich sagte ja schon: Hundetreue, das ist mein zweiter Vorname. Worauf ich, nun ja in allen Staaten, zurückgemailt habe: „Was, aber diese Adresse steht doch auf all deinen eigenen Postsendungen!”, mit genau der gleichen Hermannstr 4 Adresse auf jedem Umschlag. Als Beweis habe ich gleich Bilder davon geschickt. Mr. Dark & Co hatten dazu nichts zu sagen.
Da war noch etwas ganz Schlimmes, er oder sonst jemand aus Darkwood, der jetzt mit mir ‘sprach’, behauptete beiläufig, dass ich womöglich beschimpfende E-Mails an Terry Collia schicken würde und er deshalb sofort auf LinkedIn abgehauen ist:
“Vielleicht wusste er besser als ich, was kommen würde, viele Mails mit Beschimpfungen von Dir – warum?.”
Das ist verrückt, weil ich Herrn Collia nach diesem einen Satz auf LinkedIn: „Darf ich Dich etwas fragen?“ überhaupt nicht mehr kontaktiert habe. Und fluchende E-Mails oder Texte, das ist sicher nicht mein Stil und würde schließlich alle Seelenverwandten-Ideen vermissen. Ich war meiner Meinung nach zu Recht sehr empört, aber auch zum tiefsten gekränkt als ich Mister Dark & Co die Aussicht auf einen Blog ins Gesicht winkte, aber erst nachdem ich seine/ihre erste Reaktion nach einem Jahr gelesen hatte.
Ohne Übertreibung war dies die schockierendste Erfahrung meines ganzen Lebens in Bezug auf menschliche Fehlkommunikation und Vertrauensmissbrauch seitens des/der Anderen.
Ich beendete entschlossen meine Twitter-Aktivitäten vom Darkwood-Account, fügte etwas später sogar eine Art warnenden Text in meinem allgemeinen Stil hinzu und ließ die Angelegenheit auf sich beruhen. Und erzählte auch Henryk alles und nach und nach kamen er und ich wieder in Schwung, aber es war sehr harte Arbeit.
Der Grund für den Blog kommt jetzt. Vier Tage bevor ich immerhin für zwei Wochen nach Dresden gehen würde – das Flugticket war ja schon bezahlt, mit Henryk abgesprochen – griff der Kosmos hart ein. Ich hatte buchstäblich meine Taschen bereit, aber der kosmische Hammer landete auf dem Tisch. Am Freitag, den 19.11.2021 hörte ich deutsche Politiker mit sehr ernsten Mienen einen deutschen Lockdown light ankündigen, der, ja, am 22.11.2021, genau einem Tag vor meiner Überfahrt vom Flughafen San Francisco in Kraft treten würde! Der Kosmos hatte mir freundlicherweise drei Tage gegeben, um mein Ticket umzubuchen. Pensionen und Hotels durften keine Touristen mehr empfangen! Meiner Meinung nach war dies eindeutig ein aufgehobener Fall. Ich habe Henryk noch einmal hastig kontaktiert und gemeinsam kamen wir auf einen neuen Termin: vom 10. bis 24. April 2022. Diesen Termin habe ich auch auf meinem damals offenen Twitter-Account gepostet, und er wird auch weiterhin dort stehen, auch für Darkwood-Mitglieder sichtbar. Sobald dieser Blog veröffentlicht wird, werde ich meine Accounts wieder eröffnen, damit jeder, der möchte, wieder suchen kann. Allerdings habe ich einen Teil entfernt, und dieses teilweise löschen von Tweets mache ich schon seit vielen Jahren, weil ich finde, dass Twitter die „Story“-Funktion von Instagram und Facebook stark vermisst, aber es gab schon viele Twitter-Zeugen für all das. Das lange Warten begann, denn ich wollte jetzt unbedingt zu Henryk. Aber diesmal sage ich zum Termin: wenn der Kosmos zustimmt und kein Hindernis kommt, wie beim ersten Mal.
Immer mehr bekam ich das Gefühl: Ich kenne Henryk schon lange, er kommt mir so bekannt vor, seine schöne, kraftvolle, klare Stimme, sein ganz leichtes und rationales Wesen, seine Wahl für das Licht dieser Welt, ähnliche Lebenseinstellung wie Rob Nanninga, sein Humor, seine bezaubernd schönen Naturfotos. Er hatte sogar einmal scherzhaft etwas getan, was Rob Nanninga im Fernsehen getan hatte. Bis zum Erscheinen dieses Blogs wusste Henryk nichts davon: Er hatte die Hände wie Antennen auf den Kopf gelegt und scherzte, dass er die Dinge hellseherisch aufnehme. Siehe Rob Nanninga gegen Rasti Rostelli. Also habe ich ihm das nie gesagt. Und einmal hat er buchstäblich eine Darkwood-Songphrase geäußert: “Mehr Schein als Sein”, auch dies völlig spontan, und dies, wenn er von Darkwood sprach, wie immer sehr ungern (weil er dunkle Dinge nicht mag und ihnen keine Aufmerksamkeit schenken will), und auch dies schien ein sehr klarer kosmischer Hinweis darauf zu sein, dass nichts davon ein Zufall ist.
Ich fing an, die Hinweise zusammenzustellen, die seit dem ersten Kontakt über LinkedIn vorhanden waren, und plötzlich sah ich uns bei einem großen historischen maritimen Ereignis im Jahr 1816 zusammengebracht. Falls es so etwas gibt. Dies kann für einen späteren Blog sein! Alle Klischees beiseite, Glück und tiefe Emotionen überfluteten mich, als plötzlich alle Puzzleteile zusammenpassten und dieses klare Bild erschien. JETZT war ich mir sicher. Darkwood war nur der kosmische Auslöser, um Henryk zu finden. Dresden! Das ist nicht offensichtlich, oder! Und vielleicht, wenn wir schon dabei sind, um ein noch obskures Element in Frage zu stellen, Darkwood. Es liegt an der Welt, etwas damit zu tun oder nicht. Und ja, Rob Nanninga ist von Anfang bis Ende dabei, als Seelenverwandter!
Jetzt sind wir fast da, aber jetzt ist der Kosmos auch sehr voll. Die Sophie-Geschichte:
Was hat mich dazu bewogen, diesen Blog zu schreiben? Ich hatte bei diesem einmaligen, unappetitlichen Austausch mit Mister Dark & Co zwar empört mit der Möglichkeit eines „Blogs mit investigativem Charakter“ herumgewirbelt, aber ich hatte nicht gewusst, ob ich dies wollte und/oder musste. Bis Ende Januar 2022, da meldete sich Sophie bei mir via Social Media (vollständiger Name ist mir bekannt, sie und ich haben diesen Namen gewählt). Als wir uns sprachen, startete sie sofort mit einem „Traum von Rob Nanninga“, den sie schon um den Herbst 2019 herum hatte, mit dem sie aber „erst jetzt“ kam, sie wusste selbst nicht warum. Sie nennt Rob oft Mister Nanninga, insofern erinnert sie mich an den ‘astralen’ Peter R. de Vries von 2014. Nur in wenigen Sätzen sowohl von Robs Aussehen als auch Verhalten in jenem Traum malte sie den Traum, und sogar heute dass ich das noch einmal lese, bekomme ich sofort die sofortige Erkenntnis: Das ist echt, das ist Rob. Den Inhalt ihres Traums hebe ich mir für einen Blog mit lichtfreundlichem Charakter auf, aber mit meinem Wissen über Rob Nanninga und meinem Wissen über Menschen (gewonnen durch Lebenserfahrung) wusste ich sofort: Das ist gut, sehr gut. Sophie und ich kamen sehr nett ins Gespräch, aber ich war immer wieder erschrocken, wenn sie immer wieder sehr treffende Aussagen machte. Sie ist sozusagen ein sehr reiner Kanal, der vom Verhalten der meisten „beringten“ Menschen mit ihren kultivierten Reaktionen abweicht. Das Unglaubliche war, dass Sophie bis vor kurzem nur einen Lionhearts-Blog gelesen hat, den letzten, und das auf meine dringende Bitte hin, weil sie das noch nicht einmal getan hatte. Sie kannte mich durch meine Parameter-Blogs und die Geschichte von Robbert van den Broeke. Sie kannte nicht einmal Fotos und Videos von Rob Nanninga, vielleicht hatte sie in ferner Vergangenheit ein Foto von ihm gesehen, aber sonst nichts. Außerdem wusste sie nicht einmal etwas von meinen Darkwood Aktivitäten. Ich hatte sie intuitiv gefragt, ob sie nicht Lust hätte, Rob aus diesem Traum für mich zu zeichnen. Zu meiner Überraschung sagte sie: “Ja, ich werde es versuchen.” Und dann wollte sie von all dem nichts mehr lesen oder sehen, weil sie wollte, dass ihr Bild aus dem Traum so rein wie möglich blieb.
Am 15. Februar sagte sie auf Signal, wohin wir unser Gespräch verlegt hatten, etwas so Triggerndes für mich, dass ich von einem Moment auf den anderen wusste: Ja, der Blog über Darkwood muss kommen. Sie schrieb völlig aus heiterem Himmel, ich hatte ihr überhaupt nichts von Darkwood und Mr. Dark und Henryk erzählt, sie habe nur mitbekommen, dass ich virtuell mit einem Henryk in Dresden ausgehe: (Ich habe ihre Schreibweise, außer einige Satzzeichen, übernommen)
Das ist bizarr! Bizarr. Ich denke, wir können uns treffen. Ich hatte so etwas wie ein Lagerfeuer vor mir.
Mein Gott kann es im Text nicht erklären.. Wtf is going on. Sorry kann das alles nicht im Text erklären..
Komm nach Dresden. Ich gebe Dir einen persönlichen Alarm, wenn Du willst. (wenn dieser hendryk seltsame Dinge will). Ich weiß nicht was, aber irgendetwas stimmt nicht!
Und sie sagte auch etwas darüber, im Publikum zu sein und Henryk sicher zu treffen. Ich hatte ihre Aussagen schon zunehmend mit sehr wachem Auge gelesen, aber in diesem Moment schlug eine Art Bombe auf mich ein. Sagen wir mal so, ohne hier Sophies Person preiszugeben (das kommt vielleicht später, sie sagt, sie sei noch nicht bereit dafür?): Sie hat eine sehr reine Gehirnstruktur – ähnlich wie meine glaube ich –, ihre Träume und Eindrücke werden nicht gefiltert nach dem gesellschaftlichen Standard ‘Wünschbarkeit und Machbarkeit’. Aus ihrer Aussage über den Personenalarm habe ich sofort den Zusammenhang zu Mr. Dark gezogen und ihr schnell erklärt, dass es zwei HVs gibt, einen hellen und einen dunklen, und dass sie diese Verwirrung doch gleich mitbekommen haben muss: Henryk ist ein Lichtwesen, ein sehr süßer Mann, was nach meinem aktuellen Verständnis von Mr. Dark sicherlich nicht gesagt werden kann. Das habe ich auch Henryk mitgeteilt. Der Groschen war plötzlich komplett gefallen: Ich hatte mit dem Feuer gespielt, ohne dass die Rosengläser mir aufgefallen wären. Und dieses Feuer war das dunkle Darkwood-Feuer. Rob Nanninga ist dabei, er hat durch Sophie einen entscheidenden Impuls gegeben.
Mir war von vornherein klar, dass ich an „The Darkwood thing“ als Lichtfaktor im Hell-Dunkel-Kampf, der derzeit auf der Erde tobt, in seiner ganzen Heftigkeit arbeite, nur Schachbrett und Schachfiguren waren am richtigen Ort zu positionieren.
Sometimes you don’t write a blog for fun, but because you have to. To chase the darkness away. From the Cosmos, with Love.
After Rob Nanninga‘s death I started to think: is there still a soul mate of Rob and me on the earth? Since Rob and I started with the Darkwood neofolk music-wise, my mind started to fan in that direction. Could it be that Henryk Vogel from Darkwood was our soul mate? The impact of the isolating pandemic made me extremely lonely and made this hermit crawl out of her shell. I started addressing him almost exclusively on Darkwood’s Facebook Messenger. Then something very strange began to unfold. He didn’t answer for a whole year. To my delight, a “seen” eye with date and time of seeing appeared on Facebook every now and then, but not anymore towards the end. Incidentally, these Read statuses can be circumvented with all common social media chat programs by adjusting preferences in the settings. I only received a substantial response once, when I actually forced him to respond by placing an ‘impossible order’ of Darkwood shirts in size and color, and I did that on purpose so he had to respond. I received a polite yet very sparse and in fact incomprehensible response about my Rob Nanninga and soulmate ideas.
In addition, I started and maintained the @Notwendfeuer Twitter account from February 2021, and I emailed him about this. I offered to be his free California PR representative. To this end, for example, I had already seen his Google Info box unattended and I gave him tips (most of it per Facebook Messenger) how to handle this, because I have experience with it. I wrote to him that he just had to upload his ID and then Google would give him permission to send content suggestions to Google at will. I reassured him, if he needed reassurance, that Google would delete the ID data immediately after inspection. I also offered that I would do it for him if he would authorize me. There was no response at all, but my cosmic pistachio regarding his energetic response to uploading his ID to Google strongly picked up on the fact that according to Henryk Vogel of Darkwood & co I had now said that there are great fires burning all over the moon and there are green men dancing around it. All of this took place in exactly one year, from November 2020 to the exact same day in November 2021.
But the Fates were frantic, because that other Henryk Vogel, also in Dresden, did respond. I found him on LinkedIn, thought he was Darkwood’s, and his thumb-sized photo could pass for the other Henryk Vogel. With him, the Cosmos had already built in a Lightbox from the beginning. I will refer to Henryk Vogel of Darkwood in this blog as Mister Dark, to clearly distinguish the two HVs. Soon Henryk and I were virtually high and sexy flying through the sky together, “We hit it off”, you could easily say. But, afraid I did not dare to ask him: “Are you Mr. Dark?” and I hadn’t gotten beyond Darkwood suggestions in general and Henryk, who really had no idea, didn’t react to that, he simply overlooked it, he’s a busy entrepreneur and it just didn’t trigger anything for him. But was he Mr. Dark? I don’t need to give a spoiler alert, because the answer is already in the previous blog. No he is not. And even with the few selfies Henryk gave, I wasn’t sure. Read the previous blog for this. For Henryk and me, a new, much more difficult time began once the towering misunderstanding was on the table. A few months of silence followed between us.
But because Mr. Dark persisted in his silence, I kept trying. I want to understand things to the core. I thought: maybe he is extremely shy, after all you don’t know with (music) artists? But no. And then I started coming under a very dark spell, the spell of the Darkwood eye. That this is certainly not a light-hearted story for me, can be seen from the following: I don’t even dare (I don’t want to, anyway) to post a photo of that eye here. See the Facebook page. I’m not going to say that I was seriously mistaken, that should become clear in a moment, but I think there is a reason this happened, so possibly the ‘mistake’ has a very good result, eventually, when all is done, yes? I started writing to him regularly on Facebook Messenger. I had obviously put on my big rose-colored glasses, I was only seeing, only wanting to see well in Darkwood, even though Henryk, now also aware of his shady namesake, had already given me hints about far-right folk music and Nazis. It just didn’t want to go in with me. Almost my entire life has passed in exactly a year per Facebook Messenger, including intimate facts and then some. I also sent pictures and videos of anything and everything, including myself, but Mr. Dark remained silent. And Henryk and I had to reinvent the ‘we’.
In July 2021, inspired again by Darkwood, I had a photo shoot of yours truly as Russian WWII Night Swallow done by the fantastic photographer Mayumi Acosta in Sacramento and again I sent Mr. Dark a faithful message in the form of photos and the video. Silence again became my part.
Promoted again by the loneliness of the pandemic, I let people on Twitter enjoy my Darkwood activities for a year. All my Twitter accounts were open and were therefore also visible to Darkwood. I was also very enthusiastic about the Darkwood Twitter account created by me and I made sure that Mr. Dark was informed of every step of the way, via email (the two Darkwood addresses darkwood@darkwood.de and info@heidenvolk .de, no public secret, are on his two websites darkwood.de and heidenvolk.de, so no doxing) and also via Facebook Messenger.
Then there was that many-months-long case of my book gift to Darkwood. I had a nice book and wanted to send it to him. I twittered wildly, really everyone was able to enjoy it, and for the public the first shipment to the PO box address complete with clickable USPS tracking. What happened? My first attempt turned out to be in vain. USPS was going crazy in Dresden, but couldn’t find Mr. Dark at the PO box address that’s been on their website for decades. The book came back with lopsided legs. Mr. Dark didn’t condescend a single word, not even to say something about the broken PO Box address. Everything was clear for him to follow at all times, both publicly and through his Facebook Messenger and the emails I sent him every now and then.
So now I had another address, the sender’s address printed on every Darkwood order: Hermannstr 4, Dresden. And because I see this as a public address, I don’t see this as a public secret, after all, that’s where all ordered things, at least officially, come from. The fact that I mention the street address is therefore again not doxing as far as I am concerned. The same USPS tracking ritual began again. The diligent USPS pawns scrambled around for Mister Dark who again proved untraceable. The book came back again, this time with its legs hanging down and its tail between its legs. My misunderstanding grew. Twice over $38 in shipping is not nothing, but what was going on here? Again I emailed him for clarification, which again did not follow. And every now and then I’d email him screenshots of my Facebook messages, just to make sure he at least knew I was ‘talking’. SILENCE.
I then asked Henryk, who also lives in Dresden, very sweetly, carefully and politely if he would please, pretty please with cherries on top, go to Hermannstr 4 in Dresden, the indicated Darkwood address. Henryk was so sweet and took some pictures and came back with the humiliating sentence:
“Da wohnt keiner.” “No one lives there.”
When I saw his photos of the house, I was shocked: the huge, very dated mansion, dilapidated and well, was indeed glaringly empty. There was no house inscription, the nameplate was soulless. No Mr. Dark lived here unless he was hiding behind the upper right window! More clear this time, also by email, I asked Mr. Dark for an explanation. But still: SILENCIO!
Fast forward to November 2021. Darkwood gave several performances and with the third announcement of yet another one, I decided to go. Because of his silence I had continued to write uninhibitedly and I also gave my impressions of him and the group. I had had very strange dreams, and one of them led me to the suggestion that Darkwood seemed to have a dark track record, but not as in track record of music. Hey, it’s a dream isn’t it, don’t sue me. Following on from this, I once teasingly called him “Sex killer” on his Facebook Messenger. I just said whatever came to my mind, but I meant absolutely nothing bad by it. These disturbing dreams came especially when the end of my Darkwood spell was approaching, in the fall of 2021. I also had a very curious short dream that I was near the house, the Hermannstr 4, it was in the evening atmosphere, I saw something lying on the street and bent down and, to my great surprise, found a stack of Nazi banknotes, neatly held together by a ribbon. At the time of the dream and also after awakening, I had no idea whether this really existed. Now it turns out that this Nazi paper money did indeed exist, and yes, that’s what it looked like when I think of the dream. And, after the two unsuccessful book shipments, and he did not assist me in any way (or reject), I said that I would come to his concert and also mentioned that I also wanted to take pictures of the Hermannstr 4. I still didn’t realize the potential seriousness of the situation, joking that he could come and meet me with a knife if he wanted, but now I wanted to know what was up with this house. In my heart and mind I am a researcher, just like my dad. But mind you, I did everything with respect and with complete approachability, with the also outspoken idea: you are our (Rob and my) soul mate, I can have everything from you. However, dark clouds gathered, because it turned out that ‘the love and being able to have it all’ were not mutual.
Leaving out all the details then the following happened (I have proof for everything, but I just can’t and don’t have to in a blog I try to keep concise). To my great joy, on September 22, 2021, Darkwood’s occasional band member and signed at Mister Dark’s Heidenvolk record label with, among others, his album “In Ruin” Terry Collia (American just like me, yes) appeared on my Darkwood Twitter, he followed me now! “Hooray!,” I thought, “will I now be admitted to the inner core?” And I reported this again on Facebook Messenger. With appropriate enthusiasm, I contacted Collia on LinkedIn (500+ contacts) with just one accompanying sentence during the much sought-after virtual handshake: “Can I ask you something?”. Very polite, isn’t it? I naturally wanted to ask why Mr. Dark kept silent. Bang boom! I didn’t receive a warm hug, Mr. Collia ran off like a hare. On the same day or the day after, he immediately deleted his profile pic from LinkedIn and his last name, no, this is not a joke! LinkedIn now only said: “Terry C” with the empty standard profile picture. His profile pic has only been back very recently, but his last name still isn’t. I thought: “???”. And Mr. Collia also instantly disappeared as a follower from my Darkwood Twitter account. For the first time my red alarm lights started flashing furiously.
I had ordered things seven times and often paid more than was officially required, set up a Darkwood inspired photo shoot, twice attempted an expensive book shipment to addresses that Darkwood still gives themselves, I had a more than beautiful Darkwood Twitter created, nothing but praise and golden frame for Darkwood, in the autumn also ordered two Darkwood albums because they were not available on the internet and uploaded them themselves on YouTube and made available to the public, again a message to Mr. Dark, kept him and them informed at all times and I was very nice and polite to Mr. Dark on Facebook Messenger at all times, what went wrong here?
With my full approachability I mean: I had given my name, he knew my address and telephone number (given everything and also placed orders seven times), I had sent my flight ticket details in full, my pension details ditto, really everything, so if he wished, he would have had ten options either to reject me or to come and get a bloody story from me. In short, Fair Play is my calling card. And then, or should I say, despite this, things were heating up a bit too much to the liking of Mr. Dark & co.
On November 10 and 11, 2021, it finally came to an extremely unsavory disquisition between him and me, but, mind you, I do not believe that it was only he who emailed me back, because the person who (also ) wrote, suddenly talked about “H who had taken things from the PO Box address”, to which I immediately emailed back alarmed: “Who is actually speaking here?” There was no answer to this.
What was the tenor of his/their answers? It immediately started out more horrible than horrible for me. The me who had kept him in the know for a year, wrote him the most intimate things, through normal and socially accepted channels: Twitter, his! two! correct! email addresses, Facebook Messenger, and immediately introduced me by my full name, also via the Roelof Hendrik Facebook page, now had to see this infernal sentence:
“Bist Du etwa dieser Roelof Hendrik, Du schreibst also unter falschem Namen.” “Are you this Roelof Hendrik, so you are writing under a false name..”
Really, the ground dropped from under me, and I fell, fell… But immediately I picked myself up again and emailed back extremely indignant, saying that I had introduced myself from the very beginning, completely self-faithfully lifted my entire baptismal cell, even my website carries the same life size Roelof Hendrik angel theme and my two Facebook pages are mentioned and linked on my homepage. If anyone can make me angry, it is by doubting my good faith! I wrote this back to him immediately. There followed only complete denial of any knowledge of all this.
But this complete denial, including any involvement in the Facebook Messenger story, is untenable. After all, all year long I had been sending things in various ways, through his/their Facebook Messenger too, for example also the link to my Kopspijkers gig (A famous Dutch TV show of the past), so that Mr. Dark could see what I had looked like in motion pictures, and that link got even dozens of times demonstrably clicks immediately after provision. Because this is a so-called unlisted YouTube link, which hardly anyone ever looks at, it can be stated with 99% certainty that this clicking was done by one or more Darkwood members. And every time I sent links to my Darkwood tweets, there were plenty and often direct clicks, which I could see in the Twitter statistics. Autistic traits, people, there’s no shame in that, I already said: there is a researcher in me. Let’s just say there’s a margin of error in there, but since this happened so often, it seems extremely unlikely that Mr. Dark missed all of my year-long jumping through blazing hoops for him and them as a group.
Mister Dark wrote:
“Deswegen werde ich jetzt auch noch weniger machen und Deine Sachen noch mehr ignorieren, denn ich kann mich nicht mit privaten Sachen beschäftigen und kann Dir auch nicht helfen, dafür habe ich keine Ausbildung.” “That’s why I’ll do even less now and ignore your things even more, because I can’t deal with private things and I can’t help you either, I don’t have any training for that.”
These sentences show the tenor, so he also suggested that I needed help. Yes, I do, well, I do now!, because my trauma over all of this is deep. And there’s also that sweetheart, Henryk, who, in fact, has also become a very unintentional victim. It wouldn’t have been necessary if Mr. Dark had just made it clear right away that he didn’t want to hear from me, but he didn’t, he was silent for a year! It wasn’t until November 2021 that I got my redemption from the most incredible and ghastly Darkwood spell that had run off with me.
Even more came to surface. His answers from those two days showed that his Facebook and Instagram are, according to him, only managed by two people besides himself. All my confessions had been lying freely on the Darkwood Market, and Mister Dark & co had not found it necessary for a year to properly warn me that what I said was not private. So again while I kept emailing him every now and then at two email addresses darkwood@darkwood.de and info@heidenvolk.de, just to make sure he knew I was talking to him on Facebook Messenger. I felt figuratively but also literally stripped of my clothes and standing naked on the Darkwood street. And I also have a strong suspicion who those two other Darkwood people are who (with red ears?) read things that were only intended for Mr. Dark. The readers of this blog can at least come up with one name, I think. The second person, so next to Mister Dark = X and … = Y, there’s the Z person, who my cosmic pistachio says could be found in this Darkwood clip, but that remains to be seen at some point. Also these two? people are to blame, they should have identified themselves to me as fellow readers. After all, just to be clear: for a long time the “Seen” eye appeared, meaning that my texts and images and so on had been seen. This too was denied by Mr. Dark, but I have several screenshots as proof.
For me, the energetic feeling of his emails was exactly that of the Tremor monster worms in the film with Kevin Bacon: Tremor’s monster worms that open their mouths, but unfortunately without the cheerful witticism of that film. Mister Dark and co (because who knows who actually wrote and watched) now claimed not to know the Hermannstr 4 address at all?:
“Welche Hermannstrasse, wo hast Du die Adresse her?Habe keine UPS Updates bekommen…?”“Which Hermannstrasse, where did you get the address from? Didn’t get any UPS updates…?”
Because I also have to inform you as a reader, I had my book shipment sent USPS track status copies to the Darkwood address darkwood@darkwood.de, both on the first and second attempt. I already said: dog fidelity, that’s my middle name. To which, now indeed very upset, I emailed back: “What, but that address is on all your own mailings!”, with proof of this immediately, namely a photo of all seven packages of the Darkwood shipments that I had kept, with exactly the same Hermannstr 4 address on each envelope. He & Co had nothing to answer for that.
There was something else really bad, he, or anyone else from Darkwood who was now ‘talking to’ me, casually claimed that I might be sending swearing emails to Terry Collia and that is why he immediately ran off on LinkedIn:
“Vielleicht wusste er besser als ich, was kommen würde, viele Mails mit Beschimpfungen von Dir – warum?.” “Maybe he knew better than I what was coming, lots of abuse emails from you – why?”
This is nonsense because I didn’t contact Mr. Collia at all after that one sentence on LinkedIn: “May I ask you something?”. And swearing emails or texts, that is certainly not my style and would, after all, overshoot all soulmate ideas. I did, in my opinion rightly so to be very indignant, but also damaged, wave with the prospect of a blog about this at Mister Dark, but only after reading his/their first reaction after a year.
Without exaggeration, this has been the most shocking experience of my entire life in terms of human miscommunication and abuse of trust on the part of the other(s).
I resolutely ended my Twitter activities from the Darkwood account, even adding some sort of cautionary text in my general style a little later and let the matter rest. And also told Henryk everything and gradually he and I could get some steam back, but it was very hard work.
The reason for the blog now follows. Four days before I was still to go to Dresden for two weeks – after all, the plane ticket had already been paid, and Henryk had agreed to meet up with me – the Cosmos intervened hard. I literally had my bags ready, but the cosmic hammer landed on the table. On Friday, November 19, 2021, I heard German politicians with very serious faces announce a German Lockdown light, which, yes, would go into effect on November 22, 2021, exactly one day! prior to my crossing from San Francisco Airport. The Cosmos had graciously given me three days to rebook my ticket. Pensions and hotels were no longer allowed to receive tourists! In my opinion, this was a clear case of Overruled! I hastily contacted Henryk again and together we came to a new date: from 10 to 24 April 2022. I also posted this date on my then open Twitter account, and it will still be there, and it also was visible to Darkwood members. I will open my accounts again as soon as this blog is published, so that anyone who wants to can search again. However, I have removed a part, I have been removing a part of my tweets continuously for many years, because I think Twitter badly lacks the “Story” function of Instagram and Facebook, but there have already been a lot of Twitter witnesses to all this. The long wait started, because I really wanted to go to Henryk now. But this time I say about the date: if the Cosmos agrees and no hindrance comes, as did the first time around.
More and more I got the feeling: I’ve known Henryk for a long time, he feels so familiar, his beautiful, powerful, clear voice, his completely light and rational being, his choice for the Light of this world, exactly the same slant as Rob Nanninga, his humor, his enchantingly beautiful nature photos. He had even once done something that Rob Nanninga had done in a similar way on TV for fun. Henryk knew nothing about it until the appearance of this blog: he had put his hands on his head like antennae and joked that he, thus, in this way, received things clairvoyantly. See Rob Nanninga vs. Rasti Rostelli. So I never told him this. And once he literally uttered a Darkwood song-phrase: “Mehr Schein als Sein”, “More appearance than reality”, also this completely spontaneous, and this when he talked about Darkwood, as always very reluctantly (because he doesn’t like dark things and doesn’t want to give them any attention), and this too seemed like a very clear cosmic hint that none of this is a coincidence.
I started putting together the clues that had been there from the first contact via LinkedIn and suddenly I saw us placed together in a great historic maritime event in 1816. If there is such a thing as this. This may be for a later blog! All the clichés aside, happiness and deep emotion washed over me when suddenly all the puzzle pieces fell into place and this clear image appeared. NOW I was sure. Mr. Dark had only prompted me to find Henryk. Dresden! That’s not obvious, is it! And possibly, while at it, to question a still obscure element, Darkwood. It’s up to the world to do something with this or not. And yes, from start to finish, Rob Nanninga is involved in this, As soul mate!
Now we are almost there, but now the Cosmos is also very crowding. The Sophie story:
What convinced me to come up with this blog? Although I had been outraged during and after mentioned unsavory exchange with Mister Dark & co and had been waving the possibility of a “blog with an investigative character” in their faces, but I really hadn’t known whether or not I wanted and/or had to do this. Until the end of January 2022, Sophie reported to me via social media (full name known to me, she and I have chosen this name). When we got in touch, she immediately started with a “dream about Rob Nanninga” that she had already had around autumn 2019, but with which she came “only now”, she didn’t know why herself. She often calls Rob Mister Nanninga, in that respect she reminds me of the “astral” Peter R. de Vries of 2014. Only in a few sentences of both Rob’s appearance and behavior in that dream, she painted the dream, and, even now that I re-read that, I immediately get the instant recognition: this is real, this is Rob. I save the content of her dream for a blog with a light (!) character, but with my knowledge of Rob Nanninga and my knowledge of people (gained through life experience) I immediately knew: this is good, very good. Sophie and I started talking in a very nice way, but time and time again, I was shocked when she kept coming up with very striking statements. She is, as it were, a very pure channel that deviates from the behavior of most ‘ringed’ people with their cultivated reactions. The unbelievable thing was that until very recently Sophie has read only one Lion Hearts blog, the last one, and that at my urgent request, because she hadn’t even done that yet. She knew me through my Parameter blogs and the Robbert van den Broeke story. She didn’t even know photos and videos of Rob Nanninga, she might have seen a photo of him in the distant past, but nothing else. Also, she didn’t even know anything about my Darkwood activities. I had intuitively asked her if she might want to make a drawing of Rob from that dream for me. To my surprise, she said, “Yes, I’m going to try it.” And then she didn’t want to read or see any more about all this, because she wanted her image from the dream to remain as pure as possible.
On February 15, 2022, she said on Signal, where we had moved our conversation, something so triggering for me that I knew from one moment to the next: Yes, the blog about Darkwood has to come. She wrote, completely out of the blue, I hadn’t told her anything about Darkwood and Mr. Dark and Henryk at all, she had only picked up that I was virtually dating a Henryk in Dresden: (I have her spelling, except for some punctuation, let alone)
This is bizarre! Bizarre. I think we can meet. wth I had some kind of campfire thing in front of me
Djeez can’t explain it in text. Wtf is going on. Sorry can’t explain it all in text.
Come to Dresden. I’ll give you a personal alarm if you want. (if that hendryk wants weird things). I don’t know what but something is wrong!
And she also said something about being in a public crowded space while meeting Henryk safely. I had already increasingly read her statements with a very alert eye, but at this moment a kind of bomb fell on me. Let’s put it this way, without revealing Sophie’s person here (that may come later, she says she’s not ready for that yet?): she has a very pure brain structure – similar to mine I think -, her dreams and impressions are not filtered by the standard social ‘desirability and feasibility’. I immediately made the connection from her statement about the personal alarm to Mr. Dark and quickly explained to her that there are two HVs, one light and one dark, and that she must have picked up on that confusion right away, after all: Henryk is a light being, a very sweet man, which, according to my updated understanding, certainly cannot be said about Mr. Dark. I also informed Henryk of this. The penny had suddenly dropped completely: I had been playing with fire, without my, through rose-colored glasses-looking, noticing. And that fire was the dark Darkwood fire. Rob Nanninga is there, through Sophie he has given a decisive impulse.
From the outset it was clear to me that I was working on ‘the Darkwood thing’ as a light factor in the light and dark battle that is currently raging on Earth in all its fierceness, only it had been crucial to position the chessboard and chess pieces in the right position.
Soms schrijf je een blog niet voor je plezier, maar omdat het moet. Om het duister te verjagen. Van de Kosmos, with Love.
Na Rob Nanninga‘s overlijden begon ik te denken: is er nog een soulmate van Rob en mij op de aarde? Omdat Rob en ik qua muziek met de Darkwood neofolk begonnen, begon mijn geest in die richting te waaieren. Zou het kunnen dat Henryk Vogel van Darkwood onze soulmate was? De impact van de isolerende pandemie maakte me extreem eenzaam en liet deze hermit uit haar schelp kruipen. Ik begon hem vrijwel alleen op Darkwoods Facebook Messenger aan te spreken. Toen begon er zich iets ontzettend vreemds te ontvouwen. Hij antwoordde een heel jaar niet. Er verscheen tot mijn grote vreugde af en toe wel een “gezien” oogje met datum en tijd van zien op Facebook, alleen tegen het einde niet meer. Overigens kunnen deze Lees-statussen bij alle gangbare social media chatprogramma’s omzeild worden door in de settings voorkeuren aan te passen. Ik ontving slechts één maal een substantiële reactie, namelijk toen ik hem in feite dwong te reageren, namelijk door een ‘onmogelijke bestelling’ te doen van Darkwood hemden qua maat en kleur, en ik deed dat expres, zodat hij wel moest reageren. Ik kreeg daarop een beleefde edoch zeer spaarzame en in feite onbegrijpende reactie over mijn Rob Nanninga en soulmate ideeën.
Daarnaast startte en onderhield ik vanaf februari 2021 het @Notwendfeuer Twitter account, en ik mailde hem hierover. Ik bood hem aan zijn gratis Californische PR vertegenwoordigster te zijn. Daartoe had ik bijvoorbeeld al gezien dat zijn Google Info box onbeheerd was en ik gaf hem tips (het meeste per Facebook Messenger) hoe dit aan te pakken, omdat ik er ervaring mee heb. Ik schreef hem dat hij slechts zijn ID hoefde te uploaden en dan zou Google hem de machtiging geven om naar believen inhoudsvoorstellen naar Google te sturen. Ik stelde hem gerust, mocht hij geruststelling nodig hebben, dat Google direct na inzage de ID gegevens weer zou wissen. Ook liet ik blijken dat ik het wel voor hem wilde doen als hij mij zou machtigen. Er kwam geen enkele reactie, maar mijn kosmische pistachio betreffende zijn energetische reactie wat betreft het uploaden van zijn ID naar Google, pikte sterk op dat ik volgens Henryk Vogel van Darkwood & co nu gezegd had dat er overal op de maan grote vuren branden en er aldaar groene mannetjes omheen dansen. Dit alles speelde zich exact in één jaar af, van november 2020 tot exact op zelfs dezelfde dag in november 2021.
Maar de schikgodinnen waren driftig in de weer, want die andere Henryk Vogel, óók in Dresden, reageerde wél. Ik vond hem op LinkedIn, dacht dat hij die van Darkwood was, en zijn toen nog thumb-sized fotootje kon voor de andere Henryk Vogel doorgaan. Met hem had de Kosmos vanaf het begin al een Lichtbaken ingebouwd. Henryk Vogel van Darkwood zal ik in het vervolg Meneer Dark noemen, om de twee HVs duidelijk uit elkaar te houden. Al snel vlogen Henryk en ik virtueel high en sexy samen door de sky, “We hit it off”, kun je wel stellen. Maar, bange ik durfde hem niet te vragen: “Ben jij Meneer Dark?” en verder dan Darkwood suggesties in het algemeen was ik niet gekomen en Henryk, die werkelijk géén idee had, reageerde daar niet op, hij zag het simpel over het hoofd, hij is een drukke ondernemer en het triggerde gewoon niets bij hem. Maar was hij Meneer Dark? Ik hoef geen spoiler-alert te geven, want het antwoord staat al in het vorige blog. Nee, dat is hij niet. En zelfs met de paar selfies die Henryk gaf, was ik nog niet zeker. Lees daartoe het vorige blog. Voor Henryk en mij brak er een nieuwe, veel moeizamere tijd aan toen het huizenhoge misverstand eenmaal op tafel lag. Een paar maanden van stilte tussen ons volgden.
Maar omdat Meneer Dark volhardde in zijn zwijgen bleef ik proberen. Ik wil dingen tot op het bot begrijpen. Ik dacht: misschien is hij extreem schuw, je weet het immers niet met (muziek)kunstenaars? Maar nee. En toen begon ik onder een zeer duistere spell, de spell van het Darkwood oog, te komen. Dat dit bepaald geen luchtig verhaal voor mij is, mag uit het volgende blijken: ik durf (wil ik ook niet, daar niet van) hier niet eens een fotootje van dat oog te plaatsen. Zie de Facebook pagina. Ik ga hier niet zeggen dat ik me ernstig vergist heb, dat mag wel duidelijk worden zo meteen, maar ik denk dat er een reden is dat dit gebeurde, dus mogelijk heeft de ‘fout’ een enorm goed resultaat, uiteindelijk, als alles gedaan is, ja? Ik begon hem met grote regelmaat te schrijven op Facebook Messenger. Ik had overduidelijk mijn grote roze bril opgezet, ik zag slechts, wílde slechts goed in Darkwood zien, ook al had Henryk, die nu ook op de hoogte was van zijn duistere naamgenoot, me al hints over extreem rechtse folkmuziek en nazis gegeven. Het wilde er bij mij gewoon niet in. Bijkans mijn hele levensloop kwam in exact een jaar tijd voorbij, inclusief intieme feitjes and then some. Ook stuurde ik foto’s en video’s van alles en nog wat, ook van mezelf, Maar Meneer Dark bleef zwijgen. En Henryk en ik moesten het ‘wij’ opnieuw uitvinden.
In juli 2021 liet ik, alweer door Darkwood geïnspireerd, een fotoshoot doen van ondergetekende als Russische WWII Night Swallow door de fantastische fotografe Mayumi Acosta in Sacramento en weer stuurde ik Meneer Dark trouw bericht in de vorm van foto’s en de video. Zwijgen werd opnieuw mijn deel.
Alweer door de eenzaamheid van de pandemie gepromoot liet ik mensen op Twitter een jaar lang meegenieten van mijn Darkwood activiteiten. Al mijn Twitter accounts stonden open en waren dus ook voor Darkwood zichtbaar. Zeer enthousiast was ik ook in de weer met het door mij gecreëerde Darkwood Twitter account en ik zorgde ervoor dat Meneer Dark van elke step of the way op de hoogte was, via email (de twee Darkwood adressen darkwood@darkwood.de en info@heidenvolk.de, géén publiek geheim, staan op zijn twee websites darkwood.de en heidenvolk.de, dus geen doxing) en ook via Facebook Messenger.
Dan was er ook nog die maandenlang durende zaak van mijn boekgeschenk aan Darkwood. Ik had een mooi boek en wilde hem dat sturen. Ik twitterde er lustig op los, echt iedereen heeft kunnen meegenieten, en voor het publiek de eerste zending naar het postbusadres compleet met aanklikbare USPS tracking. Wat gebeurde er? Mijn eerste poging bleek tevergeefs. USPS maakte als een dolle rondjes in Dresden, maar kon Meneer Dark maar niet vinden op het postbusadres dat al decennia op hun website staat. Het boek kwam met hangende pootjes terug. Meneer Dark verwaardigde zich geen enkel woord, zelfs niet om iets te zeggen over het niet werkende postbusadres. Alles was zowel publiekelijk als via zijn Facebook Messenger én de emails die ik hem af en toe stuurde, voor hem overduidelijk en te allen tijde te volgen.
Nu had ik dus nóg een adres, en wel het afzender-adres dat gedrukt op elke Darkwood bestelling staat: Hermannstr 4, Dresden. En omdat ik dit als een publiek adres zie, zie ik dit niet als publiek geheim, immers, daarvandaan komen alle, in ieder geval officieel, bestelde zaken. Dat ik het straatadres noem, is dus wat mij betreft geen doxing. Weer begon hetzelfde USPS tracking ritueel. De noeste USPS pionnen zochten zich een slag in de rondte naar Meneer Dark die wederom onvindbaar bleek. Het boek kwam andermaal terug, nu met hangende pootjes én de staart tussen de benen. Mijn onbegrip groeide. Twee maal ruim $38 aan verzendkosten is niet niets, maar wat was hier aan de hand? Ook nu mailde ik hem om opheldering, die opnieuw niet volgde. En af en toe stuurde ik een mailtje met screenshots van mijn Facebook berichten aan hem, om zeker te maken dat hij in ieder geval wist dat ik ‘praatte’. STILTE.
Daarop had ik Henryk, die immers óók in Dresden woont, heel lief, voorzichtig en beschaafd gevraagd of hij alsjeblieft, pretty please with cherries on top, naar de Hermannstr 4 in Dresden wilde gaan, het aangegeven Darkwood adres. Henryk was zo lief en maakte wat foto’s en kwam terug met de ontluisterende zin:
“Da wohnt keiner.” “Daar woont niemand”.
Toen ik zijn foto’s van het huis onder ogen kreeg, kreeg ik een schok: het enorme, zeer gedateerde herenhuis, vervallen en wel, stond inderdaad overduidelijk leeg. Er was geen huisopschrift, het naamplaatje was ontzield. Hier woonde geen Meneer Dark of hij moest zich verstopt hebben achter het rechterbovenraam! Dit keer duidelijker, ook per email, vroeg ik Meneer Dark om een verklaring. Maar nog steeds: SILENCIO!
Fast forward naar november 2021. Darkwood gaf meerdere optredens en bij de derde aankondiging van alweer een besloot ik te gaan. Door zijn zwijgen was ik ongeremd verder gegaan met schrijven en ook gaf ik mijn indrukken van hem en de groep. Ik had zeer merkwaardige dromen gehad, en een daarvan bracht me op de suggestie dat Darkwood een duistere track record leek te hebben, maar niet als in track record van muziek. Hey, het is een droom hè, klaag me niet aan. In het verlengde hiervan noemde ik hem een keer plagend “Sex killer” op zijn Facebook Messenger. Ik zei gewoon alles wat er in mij opkwam, maar ik bedoelde er absoluut niets slechts mee. Deze verstorende dromen kwamen vooral toen het einde van mijn Darkwood spell begon te naderen, in najaar 2021. Zo had ik ook een zeer merkwaardige korte droom dat ik vlakbij het huis, de Hermannstr 4 was, het was in avondsfeer, ik zag iets op straat liggen, bukte me en vond tot mijn grote verbazing een stapel nazi bankbiljetten, keurig bijeengehouden door een lint. Ten tijde van de droom en ook na ontwaken, had ik geen idee of dit werkelijk zo bestaan heeft. Nu blijkt dat dit nazi papiergeld inderdaad heeft bestaan, en ja, zo zag het er ongeveer uit als ik aan de droom denk. En, na de twee vergeefse boekzendingen, en zijn mij op geen enkele manier assisteren hierin (dan wel afwijzen), had ik gezegd dat ik naar zijn concert zou komen en eveneens gemeld dat ik daarbij ook foto’s wilde maken van de Hermannstr 4. Ik zag nog steeds de potentiële ernst van de situatie niet in, grappend dat hij me kon komen opwachten met een mes als hij wilde, maar dat ik nu toch wilde weten wat er met dit huis was. In mijn hart en hoofd ben ik namelijk een onderzoeker, net als mijn pa. Maar let wel, ik deed alles met respect en met volledige benaderbaarheid, met het ook uitgesproken idee: jij bent onze (Rob en mijn) soulmate, ik kan alles van je hebben. Donkere wolken pakten zich edoch samen, want het bleek dat ‘de liefde en het alles kunnen hebben’ niet wederzijds waren.
Onder weglating van alle details gebeurde toen het volgende (ik heb bewijzen voor alles, maar dat hoeft en kan gewoon niet in een blog dat ik probeer strak te houden). Tot mijn grote vreugde meldde zich op 22 september 2021 opeens Darkwood gelegenheidsbandmember en bij Meneer Dark’s Heidenvolk platenlabel met onder andere zijn album “In Ruin” onder contract staande Terry Collia (Amerikaan net als ik, jawel) op mijn Darkwood Twitter, hij volgde me nu! “Hoera!,” dacht ik, “word ik nu tot de inner core toegelaten?” En ik meldde dit wederom op Facebook Messenger. Met gepast enthousiasme zocht ik contact met Collia op LinkedIn (500+ contacten) met slechts één begeleidende zin tijdens de gewilde virtuele handshake: “Mag ik je iets vragen?”. Zeer beleefd, niet waar? Ik wilde natuurlijk vragen waarom Meneer Dark maar bleef zwijgen. Knal boem! Geen warme hug viel mij ten deel, Meneer Collia ging er als een haas vandoor. Hij verwijderde op dezelfde dag of de dag erna acuut zijn profiel-pic van LinkedIn én zijn achternaam, nee, dit is géén grap!, LinkedIn zei nu slechts nog: “Terry C” met het lege standaard profielplaatje. Zijn profiel-pic is slechts sinds zeer recent weer terug, maar zijn achternaam nog steeds niet. Ik dacht: “???”. En Meneer Collia verdween ook subiet als volger van mijn Darkwood Twitter account. Bij mij begonnen er nu voor het eerst driftig rode alarmlichtjes te knipperen.
Ik had zeven maal dingen besteld en vaak meer dan er officieel nodig was voor betaald, een Darkwood geïnspireerde fotoshoot op touw gezet, twee maal een dure boekzending poging gedaan naar adressen die Darkwood nog steeds zelf opgeeft, ik had een meer dan prachtige Darkwood Twitter in het leven geroepen, niets dan lof en gulden omlijsting voor Darkwood, in het najaar ook nog twee Darkwood albums besteld omdat die niet op internet beschikbaar waren en die zelf op YouTube geupload en voor het publiek beschikbaar gemaakt, ook hiervan weer bericht naar Meneer Dark, hem en hun te allen tijde op de hoogte gehouden én ik was te allen tijde zeer lief en beleefd tegen Meneer Dark gebleven op Facebook Messenger, wat ging hier fout?
Met mijn volledige benaderbaarheid bedoel ik: ik had mijn naam gegeven, mijn adres en telefoonnummer wist hij (alles gegeven en ook zeven keer dus bestellingen mee gedaan), mijn vliegticketgegevens had ik integraal doorgestuurd, mijn pension-gegevens idem ditto, echt alles, dus als hij wilde, had hij wel tien mogelijkheden gehad om mij af te wijzen dan wel, al dan niet bloedig verhaal bij mij te komen halen. Kortom, Fair Play is mijn visitekaartje. En toen, of moet ik zeggen toch, werd het Meneer Dark & co te heet onder de voeten.
Op 10 en 11 november 2021 kwam het namelijk dus toch nog, hè hè, tot een extreem onverkwikkelijke uiteenzetting tussen hem en mij, maar, let wel, ik geloof niet dat hij het alleen was die me terug mailde, want de persoon die (ook) schreef, had het opeens over “H die dingen van het Postbus adres gehaald had”, waarop ik meteen gealarmeerd terugmailde: “Wie spreekt hier eigenlijk?” Hierop kwam geen antwoord.
Wat was de teneur van zijn/hun antwoorden? Het begon voor mij meteen afschuwelijker dan afschuwelijk. De ik die hem een jaar lang hondstrouw op de hoogte had gehouden, hem de meest intieme zaken had geschreven, via normale en maatschappelijk geaccepteerde kanalen: Twitter, zijn! twee! correcte! emailadressen, Facebook Messenger, en me keurig meteen al met mijn gehele naam had voorgesteld, ook via de Roelof Hendrik Facebook pagina, moest nu deze helse zin aanschouwen:
“Bist Du etwa dieser Roelof Hendrik, Du schreibst also unter falschem Namen.” “Ben jij deze Roelof Hendrik, je schrijft dus onder een valse naam.”
Echt, de grond zakte onder me vandaan, en ik viel, viel… Maar meteen raapte ik mezelf weer op en mailde extreem verontwaardigd terug, zei dat ik me vanaf het allereerste begin had voorgesteld, compleet zelf hondstrouw mijn hele doopceel had gelicht, zelfs mijn website draagt levensgroot hetzelfde Roelof Hendrik engel thema en mijn twee Facebook pagina’s staan genoemd en gelinkt op mijn homepage. Als iemand mij kwaad kan maken, is het door aan mijn te goeder trouw te twijfelen! Dit schreef ik hem ook direct terug. Er volgde slechts compleet ontkennen van enig weten van dit alles.
Maar dit complete ontkennen, ook van enige betrokkenheid bij het Facebook Messenger verhaal, is onhoudbaar. Het hele jaar lang had ik immers dingen gestuurd, op diverse wijzen, en dus ook via dus zijn/hun Facebook Messenger, bijvoorbeeld ook de link naar mijn Kopspijkers optreden, zodat Meneer Dark kon zien hoe ik er in bewegende beelden had uitgezien, en die link werd driftig en zelfs tientallen malen aantoonbaar direct na het verstrekken aangeklikt. Omdat dit een zogenaamde unlisted YouTube link is, waar vrijwel nooit iemand naar kijkt, kan met 99% zekerheid gesteld worden, dat dit aanklikken gebeurde door een, dan wel meerdere Darkwood leden. En ook elke keer als ik links naar mijn Darkwood tweets stuurde, werd daar volop en vaak direct op geklikt, wat ik kon zien in de Twitter statistieken. Autistische trekjes, mensen, daar zit geen enkele schaamte in, ik zei al: er huist een onderzoeker in mij. Laten we zeggen dat er toch een foutmarge in zit, maar omdat dit zo vaak gebeurde, lijkt het uitermate onwaarschijnlijk dat Meneer Dark alles ontgaan was van mijn een-jaar-lang door brandende hoepels springen voor hem en hen als groep.
Meneer Dark schreef:
“Deswegen werde ich jetzt auch noch weniger machen und Deine Sachen noch mehr ignorieren, denn ich kann mich nicht mit privaten Sachen beschäftigen und kann Dir auch nicht helfen, dafür habe ich keine Ausbildung.” “Daarom ga ik nu nog minder doen en negeer ik je zaken nog meer, want ik kan niet met privé dingen omgaan en ik kan je ook niet helpen, daar heb ik geen opleiding voor.”
Deze zinnen laten de teneur zien, hij suggereerde dus ook nog eens dat ik hulp nodig had. Ja, dat heb ik ook, nu ja, hulp nodig, want mijn trauma over dit alles is diep. En er is ook nog die lieverd, Henryk, die in feite ook zeer onbedoeld slachtoffer is geworden. Het was niet nodig geweest als Meneer Dark gewoon meteen duidelijk had gemaakt dat hij niets van mij wilde weten, maar juist dat deed hij niet, hij zweeg een jaar lang! Pas in november 2021 kwam de verlossing voor mij van de meest ongelooflijke en akelige Darkwood spell die met mij aan de haal was gegaan.
Nog meer kwam boven Jan. Uit zijn antwoorden van die twee dagen bleek dat zijn Facebook en Instagram volgens zijn zeggen alleen door twee mensen naast hemzelf beheerd wordt. Al mijn ontboezemingen hadden doodleuk vrij op de Darkwood Markt gelegen, en Meneer Dark & co hadden het een jaar lang niet nodig gevonden mij even netjes te waarschuwen dat wat ik zei, dus niet privé was. Dus nogmaals terwijl ik hem steeds af en toe op twee email adressen darkwood@darkwood.de en info@heidenvolk.de gemaild had, om er zeker van te zijn dat hij wist dat ik tegen hem praatte op Facebook Messenger. Ik voelde mij figuurlijk maar ook letterlijk van mijn kleren ontdaan en naakt op de Darkwood straat staan. En ik heb ook wel een sterk vermoeden wie die twee andere Darkwood mensen zijn die (met rode oortjes?) dingen lazen die alleen voor Meneer Dark bestemd waren. De lezers van dit blog kunnen toch tenminste zelf op één naam komen, denk ik zo. De tweede persoon, dus naast Meneer Dark = X en … = Y, is er de Z persoon, waarvan mijn kosmische pistachio zegt dat die wel eens in deze Darkwood clip te vinden kan zijn, maar dat zal ooit moeten blijken. Ook deze twee? mensen treft mijns inziens blaam, zij hadden zich aan mij bekend moeten maken als medelezers. Immers voor alle duidelijkheid: er verschenen lange tijd “gelezen” oogjes, betekenend dat mijn teksten en afbeeldingen enzovoort gezien waren. Ook dit werd door Meneer Dark ontkend, maar ik heb diverse screenshots als bewijzen.
Het energetische gevoel bij zijn mails was voor mij exact die van de Tremor monsterwormen in de film met Kevin Bacon: Tremors monsterwormen die hun bek opensperren, maar dan helaas zonder de vrolijke kwinkslag van die film. Meneer Dark en co (want who knows wie er werkelijk meeschreven en -keken) beweerde nu het Hermannstr 4 adres helemaal niet tekennen?:
“Welche Hermannstrasse, wo hast Du die Adresse her?Habe keine UPS Updates bekommen…?”“Welke Hermannstrasse, hoe kom je aan dit adres, heb geen UPS updates gehad…?”
Want dat moest ik u als lezer ook nog melden, ik liet mijn boekzending USPS track-status-kopieën sturen naar het Darkwood adres darkwood@darkwood.de, zowel bij de eerste als tweede poging. Ik zei al: hondstrouw, dat is mijn middle name. Waarop ik, nu inderdaad in alle staten, terugmailde: “Wat, maar dat adres staat op al je eigen postzendingen!”, met direct ook een bewijs daarvan, namelijk een foto van alle zeven verpakkingen van de Darkwood-zendingen die ik bewaard had, met op elke envelop exact hetzelfde Hermannstr 4 adres. Daar had hij & co niets als weerwoord op.
Er was nog iets heel naars, hij, of wie dan ook van Darkwood die mij nu wel ‘te woord’ stond, beweerde doodleuk dat ik wellicht scheldende mails naar Terry Collia zou sturen en dat die er daarom meteen vandoor was gegaan op LinkedIn:
“Vielleicht wusste er besser als ich, was kommen würde, viele Mails mit Beschimpfungen von Dir – warum?.” “Misschien wist hij beter dan ik wat er ging komen, veel e-mails met schelden van jou van jou – waarom?”
Dit is kolder, want ik heb geen enkel contact met Meneer Collia gezocht na die ene zin op LinkedIn: “Mag ik je iets vragen?”. En scheldende mails of teksten, dat is al helemaal niet mijn stijl en zouden immers aan alle soulmate ideeën voorbij schieten. Wel begon ik, mijns inziens terecht zeer verontwaardigd, maar ook beschadigd, met het vooruitzicht van een blog hierover te wapperen tegen Meneer Dark, maar pas na het lezen van zijn/hun eerste reactie na een jaar.
Zonder overdrijven is dit de schokkendste ervaring in mijn hele leven geweest qua menselijke wancommunicatie en misbruik van vertrouwen aan de zijde van de ander(en).
Ik beëindigde daarop resoluut mijn Twitter activiteiten van het Darkwood account, plaatste er even later zelfs een soort waarschuwende tekst in mijn algemene stijl bij en liet de zaak rusten. En vertelde alles ook aan Henryk en langzamerhand konden hij en ik weer een beetje op stoom komen, maar het was heel hard werken.
De aanleiding van het blog komt nu. Vier dagen voordat ik tóch nog twee weken naar Dresden zou gaan – vliegticket immers al betaald, afgesproken met Henryk – greep de Kosmos keihard in. Ik had letterlijk mijn koffers al klaar staan, maar de kosmische hamer kwam neer op de tafel. Ik hoorde op vrijdag 19 november2021 Duitse politici met zeer serieuze gezichten een Duitse Lockdown light aankondigen, die, jawel, op 22 november 2021 zou ingaan, exact en welgeteld één dag! voor mijn oversteek vanaf San Francisco Airport. De Kosmos had mij daarmee nog genadig drie dagen gegeven mijn ticket om te boeken. Pensions en hotels mochten geen toeristen meer ontvangen! Dit was mijns inziens dus duidelijk een case van Overruled. In allerijl nam ik weer contact op met Henryk en samen kwamen we tot een nieuwe date: van 10 tot 24 april 2022. Deze datum postte ik ook op mijn toen open Twitter account, en het zal er nog staan, ook zichtbaar voor Darkwood leden dus. Mijn accounts zal ik weer openen zodra dit blog gepubliceerd is, zodat iedereen die dat wil, kan terugzoeken. Een deel heb ik echter verwijderd, dit verwijderen doe ik al vele jaren aan de lopende band, omdat Twitter mijns inziens de “Story” functie van Instagram en Facebook deerlijk mist, maar er zijn sowieso al heel véél Twitter getuigen van dit alles geweest. Het lange wachten begon, want ik wilde nu toch echt naar Henryk. Maar dit keer zeg ik over de datum: als de Kosmos toestemt en er geen beletsel komt, zoals de eerste keer.
Steeds meer kreeg ik het gevoel: ik ken Henryk al heel lang, hij voelt zo vertrouwd, zijn mooie, krachtige, heldere stem, zijn complete lichte en rationele wezen, zijn keuze voor het Licht van deze wereld, precies dezelfde inslag als Rob Nanninga, zijn humor, zijn betoverend mooie natuurfoto’s. Hij had zelfs een keer iets gedaan wat Rob Nanninga voor de grap vergelijkbaar op tv had gedaan. Henryk weet niets daarvan tot het verschijnen van dit blog: hij had zijn handen als antennes op zijn hoofd geplaatst en gegrapt dat hij zo dingen helderziend ontving. Zie Rob Nanninga versus Rasti Rostelli. Dit heb ik hem dus nooit verteld. En hij nam een keer letterlijk een Darkwood song-zin in de mond: “Mehr Schein als Sein”, ook dit geheel spontaan, en wel toen hij het, zoals altijd uitermate ongaarne, over Darkwood had (want hij houdt niet van duistere zaken en wil ze geen aandacht geven), en ook dit leek een zeer duidelijke kosmische hint dat niets van dit alles toeval is.
Ik begon de aanwijzingen die er al vanaf de eerste contactlegging via LinkedIn waren, samen te voegen en opeens zag ik ons samen geplaatst in een grote historische, maritime gebeurtenis in 1816. Als er zoiets als dit mogelijk is. Dit is misschien voor een later blog! Alle clichés terzijde, geluk en diepe ontroering overspoelden mij toen opeens alle puzzelstukjes in elkaar vielen en er deze duidelijke afbeelding verscheen. NU wist ik het zeker. Meneer Dark was slechts de aanleiding geweest voor mij om Henryk te vinden. Dresden! Dat ligt niet voor de hand, nietwaar! En mogelijk om, while at it, een nog immer duister element, Darkwood, ter discussie te stellen. Aan de wereld om hier wel of niets iets mee te doen. En ja, van begin tot eind, is Rob Nanninga hier dus in betrokken, Als soulmate!
Nu zijn we er bijna, maar nu begint de Kosmos ook zeer te dringen. Het Sophie verhaal:
Wat gaf mij de doorslag om met dit blog te komen? Weliswaar had ik verontwaardigd met de mogelijkheid van een “blog met onderzoekend karakter” lopen wapperen in die eenmalige, onverkwikkelijke uitwisseling met Meneer Dark & co, maar ik had maar niet geweten of ik dit nu wel of niet wilde en/of moest doen. Tot zich eind januari 2022 via social media Sophie bij mij meldde (volledige naam bij mij bekend, zij en ik hebben gekozen voor deze naam). Toen we met elkaar in contact kwamen, begon ze meteen met een “droom over Rob Nanninga” die zij al rond najaar 2019 had gehad, maar waarmee zij “nu pas” kwam, waarom wist ze zelf ook niet. Ze noemt Rob vaak Meneer Nanninga, ze doet me wat dat betreft denken aan de “astrale” Peter R. de Vries van 2014. Slechts in een paar zinnen van zowel Robs uiterlijk als gedrag in die droom, schilderde zij de droom, en, zelfs nu ik dat herlees, krijg ik onmiddellijk weer de instant herkenning: dit is echt, dit ís Rob. De inhoud van haar droom bewaar ik voor een blog met een licht (!) karakter, maar met mijn kennis van Rob Nanninga én mijn mensenkennis (opgedaan door levenservaring) wist ik meteen: dit zit goed, héél goed. Sophie en ik raakten daarop op een zeer leuke wijze aan de praat, maar groot was keer op keer mijn schok toen ze maar met zéér rake uitingen bleef komen. Ze is als het ware een zeer puur kanaal dat afwijkt van de gedragingen van de meeste ‘geringde’ mensen met hun gecultiveerde reacties. Het ongelooflijke was dat Sophie tot op zeer recent slechts één Leeuwenharten-blog gelezen heeft, het laatste, en dat op mijn dringende verzoek, want zelfs dat had ze nog niet gedaan. Ze kende mij via mijn Parameter blogs en het Robbert van den Broeke verhaal. Zelfs foto’s en video’s van Rob Nanninga kende ze niet, in het verre verleden had ze misschien een fotootje van hem zien voorbij komen, maar verder niets. Ook wist ze zelfs in het geheel niets over mijn Darkwood activiteiten. Ik had haar op intuïtie gevraagd of ze misschien een tekening van Rob uit die droom voor me wilde maken. Tot mijn verrassing zei ze: “Ja, ik ga het proberen.” En daarop wilde ze dus ook niets meer over dit alles lezen noch zien, want ze wilde haar beeld uit de droom zo puur mogelijk laten blijven.
Op 15 februari zei ze op Signal, waarheen we onze conversatie hadden verplaatst, iets dermate triggerends bij mij, dat ik van het ene op het andere moment wist: Jawel, het blog over Darkwood moet er dus wél komen. Ze schreef namelijk, volkomen out of the blue, ik had haar in het geheel nog niets over Darkwood en Meneer Dark en Henryk verteld, ze had slechts opgepikt dat ik met ene Henryk in Dresden virtueel aan het daten was: (ik heb haar spelling, op wat interpunctie na, laten staan)
Dit is bizar! Bizar. Ik denk dat we elkaar kunnen ontmoeten. wth Ik had een soort iets met kampvuur voor me.
Jemig kan het niet in tekst uitleggen. Wtf is going on. Sorry kan het niet allemaal in tekst uitleggen.
Kom naar Dresden. Als je wilt geef ik je een persoonsalarm mee. (als die hendryk rare dingen wilt). Ik weet niet wat maar er is iets aan de hand!
En ze zei ook nog iets over: in het publiek en daarmee veilig afspreken met Henryk. Haar uitingen had ik al in toenemende mate met een zeer alert oog gelezen, maar bij mij viel er op dit moment een soort bom. Laten we het zo uitleggen, zonder de persoon van Sophie hier verder vrij te geven (dat komt ook misschien later, zij zegt daar nog? niet aan toe te zijn): zij heeft een zeer pure hersenstructuur – vergelijkbaar met die van mij denk ik eigenlijk -, haar dromen en indrukken worden niet gefilterd door de geijkte maatschappelijke ‘wensbaarheid en maakbaarheid’. Onmiddellijk maakte ik van haar uiting over het persoonsalarm de verbinding naar Meneer Dark en vlug legde ik haar nu uit dat er dus twee HVs zijn, een lichte en een duistere, en dat ze die verwarring meteen opgepikt moet hebben, immers: Henryk is een lichtwezen, een zeer lieve man, wat volgens mijn geüpdatete inzicht bepaald niet gezegd kan worden over Meneer Dark. Ik bracht ook Henryk op de hoogte hiervan. Het kwartje was opeens volledig gevallen: ik had met vuur lopen spelen, zonder dat de roze-gebrilde ik dat in de gaten had gehad. En dat vuur was het duistere Darkwood vuur. Rob Nanninga is erbij, via Sophie heeft hij een beslissende impuls gegeven.
Vanaf meet af aan was mij duidelijk dat ik met ‘het Darkwood ding’ bezig was als lichtfactor in de licht en duister strijd die op dit moment op de aarde in alle hevigheid woedt, alleen was het zaak het schaakbord en de schaakstukken op de juiste plaats te positioneren.
Dit blog heeft een paar minor updates gehad qua drogredenen, op 24 augustus 2022 een grotere update, daarna wederom wat aanvullingen en op 6 december 2022 weer een grotere update, met nieuwe drogredenen van Skepsis bestuursleden Pepijn van Erp en Aliette Jonkers in 2022. Deze zijn te herkennen aan de blauwe bol: / 🔵 2022 / bij het onderschrift en aan de / 🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 / waar getoond wordt hoe een drogreden onder diverse categorieën kan vallen.
Moeras van Verdriet: Het is een desolaat moerasland met drijfzandachtige modderpoelen. Iedereen die in het moerasland depressief wordt, zakt weg in de modder en verdrinkt. Bron “Die Sümpfe der Traurigkeit” komen voor in Michael Ende’s “Die Unendliche Geschichte” – Afbeelding uit: Michael Ende, Die unendliche Geschichte, Illustriert von Sebastian Meschenmoser, Thienemann Verlag, pagina 60.
t.l.d.r. De ramkoers en de teloorgang van online skeptische discussies gedemonstreerd aan de hand van een deelgeschiedenis van Stichting Skepsis, haar bestuursleden, discussieforums en social media, met name Twitter
❕Praktische opmerking vooraf. Om deze rijke multi-media tekst snel oproepbaar en geschikt voor diverse platforms te maken, is gekozen voor het kleinste formaat afbeeldingen. U kunt via rechtermuisklik “Open image in New Tab” de afbeeldingen op groot formaat bekijken.
Robbert van den Broeke besprak op zijn YouTube kanaal zijn critici Jan Willem Nienhuys en mij. Over hem en de groep om hem heen heb ik inmiddels al veel gepubliceerd op parameter.blog.
Mijn interesse kwam voort uit mijn eigen achtergrond: Ik had (al, er volgden meer) een boek over uittredingservaringen gepubliceerd.
Daarmee was ik onder andere in Kopspijkers verschenen.
Een actieve tijd met meer dan 50 topics over het Hoevense zelfverklaarde medium volgde. De veelal “paranormaal” georiënteerde discussies voerden via FOK naar de website van Stichting Skepsis, waar Rob Nanninga sinds 1987 bestuurslid was en sinds 2002 ook hoofdredacteur van het Skepsis blad “Skepter” en webmaster. Nanninga en Nienhuys leerde ik ook achter de schermen kennen. Een vriendschap met ups en zeker evenveel downs volgde, maar het was duidelijk: hier was iets bijzonders ontstaan tussen twee officiële Nederlandse skeps en mijzelf. Nanninga liet me bijvoorbeeld twee keer de voorkant van de Skepter ontwerpen.
Ook bogen Rob Nanninga en ik ons gezamenlijk over de “para foto’s” van Van den Broeke en imiteerden die succesvol.
Daarnaast had ik banden met “de andere kant”: Merkawah (tegenwoordig: Netwerk Nabij-De-Dood-Ervaringen) en bezocht ook hun congres met bekende aanwezigen als fotograaf, astrologie-onderzoeker en schrijver Rudolf Smit en cardioloog, onderzoeker en schrijver Pim van Lommel.
In de jaren die volgden, bleef ik doelbewust dichtbij Stichting Skepsis. Idealistisch als ik was, hoopte ik een brug te slaan tussen de “altos” en de “skeps”. In de begintijd noemde ik mezelf spiritueel waar ik onder verstond: bewust leven, op zoek naar antwoorden op existentiële vragen zoals: is de Aarde een karmische leerschool voor mensen, bestaat reïncarnatie, bestaat er leven na de fysieke dood? De skeptische en wetenschappelijke zijde interesseerde me uitdrukkelijk ook. Ik hoopte met mijn eigen achtergrond in met name het onthouden en opschrijven van dromen en beleven van uittredingservaringen bij te dragen aan meer kennis bij discussieparticipanten, maar ook mijn eigen ideeën over dit spirituele bij te stellen als ik er tekortkomingen in zou ontdekken. Gaandeweg leerde ik er inderdaad veel bij en dat ging niet alleen over de inhoud, maar ook over de vorm van de discussie. Ik had op school nooit les in discussiëren gehad, althans niet qua “verboden” gebruik van drogredenen. En ik kan u al verklappen dat ik dankzij mijn vertoeven onder skeptici ook inhoudelijk mijn ideeën bijstuurde, van “Zeker, uittredingen uit het lichaam moeten wel een bewijs van leven na de dood zijn” naar “Er zijn genoeg aanwijzingen dat de menselijke geest tot veel in staat is, en misschien is voortbestaan van de geest na de fysieke dood inderdaad werkelijkheid.” Dus zowel qua inhoud als qua discussievormen begon ik bij te leren! Hoogtepunt was de discussie over Pim van Lommels kaskraker “Eindeloos Bewustzijn”. Naast Rudolf Smit maakten bijvoorbeeld ook psycholoog en filosoof Titus Rivas en anesthesist Gerald Woerlee hun opwachting.
Rudolf Smit is net als ik aan beide zijden actief. Hij was aanwezig bij de oprichtingsbijeenkomst van de Stichting Skepsis in de Internationale School voor Wijsbegeerte te Amersfoort in 1987 (aan de Dodeweg 8! ;-)). Overigens maakt Jan Willem Nienhuys melding van een andere locatie, namelijk het Humanistisch Verbond in Utrecht, maar zegt ook dat er al een eerdere oprichtingspoging was. Het eerste Skepter nummer verscheen in maart 1988. In dat nummer worden essentiële zaken als de doelen van Stichting Skepsis besproken. Ofschoon Skepsis was opgericht naar aanleiding van de ambities van het Committee for the Scientific Investigation of Claims of the Paranormal, afgekort: CSICOP, en met name van de zeer actieve oprichter ervan, skepticus en seculier humanist Paul Kurtz, wilde Skepsis een geheel Nederlandse beleving zijn met als doel: zoveel mogelijk neuzen uit zoveel mogelijk richtingen bijeen brengen voor een vruchtbare, bonte en brede discussie:
“Konklusies Wat kan en moet Skepsis nu leren op grond van deze ervaringen van CSICOP in de V.S.? Persoonlijk denk ik drie dingen: Allereerst moet alle aandacht gericht worden op het verwerven van een zo breed mogelijk samengestelde achterban, mensen uit alle milieus, alle opleidingsniveaus en alle beroepsgroepen. Dat is wezenlijk om te voorkomen dat Skepsis verwordt tot een wetenschappelijk vakdispuut dat gelijkhebberig in zijn ivoren toren verschanst zit. Daarnaast moeten wij voorkomen dat polarisatie door Skepsis bevorderd wordt; het gaat immers niet om gelijk hebben, gelijk krijgen of een dispuut winnen, maar om het maatschappelijk presenteren van een ‘redelijk-alternatieve’ visie op de werkelijkheid die heel bevredigend kan zijn voor iedereen in alle situaties. We moeten streven naar een spreiding over vakgebieden van de werkgroepleden en de bestuursleden. Op dit moment is de belangstelling voor Skepsis beduidend groter onder artsen, astronomen en natuurkundigen dan onder economen, sociologen en neerlandici. Wanneer dat structureel zou blijken te zijn, wordt dat een ernstige bedreiging voor de levensvatbaarheid van het goede idee dat Skepsis heet. Wat dat betreft ligt er voor ons als bestuursleden een grote uitdaging en taak in de uitbreiding van de organisatie. Hopelijk bouwen wij iets op waar we over tien jaar met maatschappelijke voldoening op terug kunnen zien. Drs. Bert van Gelder is sekretaris van Skepsis en als socioloog werkzaam aan de Universiteit van Amsterdam.” Uit:Skepter Jaargang 1, nummer 1, 1988.
Smits contact met Nanninga en Nienhuys dateert vanaf ongeveer 1990. Vroeger was Smit astroloog, maar na een onthutsende ervaring met een abusievelijke omwisseling van cliënt-gegevens, waarbij de cliënte in kwestie zeer tevreden was geweest met de duiding die voor een andere dame bedoeld was, was hij teruggekomen op het geloof in astrologische zeggingskracht. Op 10 november 1990 verzorgde Smit een lezing op het Skepsis congres en ook had hij diverse malen in de Skepter gepubliceerd (jaargangen 1990, 1992, 1995). Zijn ommekeer van praktiserend astroloog naar astrologie-skepticus veroorzaakte drie jaar van depressie bij Smit, maar hij had de openheid van geest om zijn wereldvisie bij te stellen en schreef er een rauw-eerlijk stuk over.
Tijdens de stevige discussies vielen er zeer zeker ook toen al enkele ernstige spaanders, zoals bijvoorbeeld Martin Biers uitspraak dat Pim Van Lommels boek mensenlevens kost. Martin Bier is af en toe, maar dat wel al vele jaren, actief op de twee Skepsis websites, op op skepsis.nl en op kloptdatwel.nl, en heeft een PhD in natuurkunde.
De taal bleef nochtans behoorlijk onder controle, er werd doorgaans niet gescholden en er werd niet de indruk gewekt dat er – ik chargeer naar mijn indruk slechts een beetje nu – louter domme en slimme mensen op deze wereldbol bestaan.
De discussies onder een gemêleerd gezelschap meanderden op onder andere genverbrander.nl (door mij als eerste geregistreerd), stenoomen.nl, kloptdatwel.nl en bijvoorbeeld ook tasmedes.nl voort. Nienhuys postte op het genverbrander.nl forum onder de humoristische naam “Lichtbol”. Na jaren verwijderde ik de betreffende pagina’s en discussies, waar zeer goed aan was deelgenomen, mijn eerste blog over Pim van Lommel had zelfs meer dan 650 reacties ontvangen. Ik kon dit blog en een klein deel van de reacties via Internet Archief terughalen.
Nienhuys leerde mij gaandeweg wat een ad hominem was.
Een beetje flauwe opmerking van mij dat James Randi fysiek zo klein was, kon rekenen op een reprimande van Leermeester Nienhuys: “Dit is een ad hominem, dat moet je niet doen.” De betreffende uitwisseling kan ik niet meer vinden, maar hier is een link naar een uitvoerige voorbeeld-discussiepagina op kloptdatwel.nl over Randi en verwant zoals Woerlee, met mij in the earlier days, in 2012. Het kostte me even, maar: ik leerde!
Met Nanninga kwam ik op 6 februari 2011 zelfs tot een Flowerpower moment: Rob Nanninga: “@ Sten Dan zijn we het daar gelukkig over eens (een warme hug valt je virtueel ten deel ;-)).”
Op kloptdatwel.nl leerde ik ook Pepijn van Erp (1972, van huis uit wiskundige) vanaf afstand kennen, want ik was in oktober 2011 naar Amerika geëmigreerd, en Van Erp was in precies diezelfde tijd, 2011-2012, bij Stichting Skepsis verzeild geraakt.
Fast forward 2014. Rob Nanninga overleed! Hij was slechts 58 jaar! Ik was diep geschokt, mijn Skepsis vriend had het tijdelijke voor het eeuwige verruild.
Pepijn van Erp nam het stokje van Nanninga over en werd content manager van Skepsis. Hij nam daartoe de pc van Rob Nanninga over die tjokvol Skepsis activiteiten stond. Samen werkten Jan Willem Nienhuys en ik aan de vertaling van “Fliegergedicht” (van de Duitse Neofolk band Darkwood waar Rob van hield) voor het In Memoriam boekje van Rob Nanninga.
De discussie over allerlei paranormale en minder paranormale zaken ging steeds meer door op de Skepsis-tak kloptdatwel.nl, formeel wel onafhankelijk opererend, die sinds 2011 officieel door Maarten Koller wordt beheerd, maar eigenlijk voornamelijk in de handen van Pepijn van Erp lag en ligt. De moderatie door met name Van Erp was anders dan op skepsis.nl onder Rob Nanninga.
Nu spreek ik niet alleen over mijn eigen beleving, maar zeker ook over die van een aantal anderen, die net als ik meer uit de “alternatieve” – wat heet – hoek waren komen waaien en met wie ik ook achter de schermen contact had. Had ik me op Skepsis.nl relatief veilig gevoeld, op kloptdatwel.nl was dat anders. Ik werd aangevallen, wat ik ook zei en hoe ik ook mijn discussietechnieken probeerde te professionaliseren. De moderator(en) liet(en) het toe dat er mensen werden afgebekt.
Je zag er steeds minder reageerders en zeker zeer veel minder van naam bekende mensen uit zowel de skeptische als niet-skeptische hoek. Veel reageerders kwamen en gingen, ook mensen die ik persoonlijk kende, zoals Rudolf Smit, Titus Rivas en bestuurslid van SPR, Studievereniging voor Psychical Research, Fred Melssen. Achter en voor de schermen poogde Rudolf Smit uit alle macht de moderatie, bestaande uit vrijwel alleen Van Erp, te bereiken, maar het was als roepen in de woestijn en ook Smit verdween teleurgesteld van het skeptische discussie-toneel.
Een heel kleine club vaste reageerders bestaande uit Jan Willem Nienhuys, “Wilmamazone/”Wilma S”/”Wilma”, “JennyJo”, “MariannedO”, “Hans/Hans1263”, “RV”, “FVerweren/”FrankVerweven”/”FVerweven”, “Renate1” en nog wat mensen hield en houdt het nog steeds vol. Dit betreft vrijwel grotendeels anonieme accounts, dat wil zeggen: van deze mensen is de identiteit niet bekend bij de bezoekers van de website.
Er werden ook regelmatig mensen permanent geblokt door Van Erp, zoals “Ragnar” (pseudo), “Theo van Bergen” (pseudo), “Mopje” (ditto) en Harry Smit (echte naam). Overigens kregen de vaste reageerders het ook met elkaar aan de stok, zo vlogen bijvoorbeeld “Wilma” en “JennyJo”, “Wilma” en “FVerweven”, “Wilma” en “RV” en “RV” en “FVerweven” elkaar stevig in de haren.
De die-hard “FVerweven” lijkt in 2021 de kloptdatwel-deur achter zich dichtgetrokken te hebben. “IkBenWeg”: “Zo zie je maar weer, als er geen liefde en aandacht meer voor een website is, geen strakke moderatie dus, dan nemen de dwarsliggers en schreeuwerds uiteindelijk de site over. […] Gefeliciteerd RV, je hebt gewonnen de site is nu van jou. Ik wens allen een prettige eeuwwisseling.”
Er is één commentaar in het bijzonder van “FVerweven” bij een artikel van Pepijn van Erp dat bij mij was blijven hangen.
Dat commentaar past binnen het kader van dit blog: “FVerweven” op 8 september 2016: “Tuthola: domme, onhandige, vaak ook preutse, stijve vrouw. Waarom die vrouw een tuthola noemen, is toch nergens voor nodig? Geeft m.i. skeptici alleen maar een slechte reputatie.” “FVerweven” richtte zijn pijlen op de titel van het blog dat met het woord “Tuthola” meteen de toon had gezet.
Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kwam en een kleine harde kern bleef aanwezig. Er sneuvelden soms honderden reacties tegelijkertijd, omdat reageerders, boos op elkaar en op de moderatie, ze met veel bombarie verwijderden. Steeds weer voelde ook ik onwil of ronduit vijandigheid, ook bij de moderator van Erp en incidenteel ook bij Maarten Koller. Ik kreeg in mijn geval de indruk dat niet mijn posts, maar louter mijn naam en achtergrond er toe deden, een allround ad hominem dus, waarbij ik als mens in het geheel werd afgeserveerd. Een paar van de die-hard reageerders eisten zelfs van me dat ik publiekelijk afstand zou nemen van mijn boeken over uittredingservaringen en dat ik mijn blogs over Rob Nanninga als de wiedeweerga zou verwijderen.
Toen er in 2012 een artikeltje op kloptdatwel.nl verscheen dat raakvlakken heeft met mijn boeken, werd er reikhalzend naar mijn bijdrage uitgekeken en begon men te mopperen nu ik juist schitterde door bewuste afwezigheid. Ik wist door ervaring waar men hier op uit was: het “para”thema bloedig uiteen trekken om het vervolgens als grof vuil weg te gooien, kind met badwater inbegrepen. Het groepje reageerders en de moderatie aldaar zullen dit waarschijnlijk vehement ontkennen, maar mijn stellige indruk is dit: werkelijk openstaan voor zulke thema’s doet men daar niet. Kortom: ik bedankte voor de “eer”.
Na de zoveelste teleurstellende ervaring haalde ik mijn schouders op en trok ook ik in 2018 definitief de deur dicht op kloptdatwel.nl. Het gevoel dat overheerste bij alle inmiddels afgedropenen laat zich misschien zo verwoorden: “Je hoeft niet bij de moderatie aan te kloppen, want je vindt er toch geen gehoor”. Aan de wolven overgeleverd! Maar waarom ging en gaat het er zo aan toe en waarom was er zo opvallend weinig assistentie vanuit de moderatie-hoek?
Met de komst van kloptdatwel.nl verdween geleidelijk maar onmiskenbaar de toch al zo moeizame online Nederlandse dialoog tussen “Skepsis” en “Alto-land”. Woerlee en Smit, en andere nauw betrokken mensen werden steeds minder frequent gespot, totdat de beide “partijen” zich welhaast geheel leken teruggetrokken te hebben in de eigen kampen, wat naar mijn persoonlijke indruk nog steeds zo is.
Ondertussen werd het belang van Facebook, maar vooral Twitter steeds groter. Het vriendelijke, beetje sullige, Hippie Flower Power bloemen en vlinders-Hyves (2004-2013) tijdperk, waar ook discussies hadden plaatsgevonden, was al helemaal een nostalgische, verre herinnering. Van Erp werd steeds actiever op Twitter. In 2018 trad er wat hem en mij betreft een omslagpunt op. Van Erp had weliswaar nog een artikeltje gepubliceerd waarin ik als mede-hoofdpersoon genoemd werd en waarin voortgeborduurd werd op eerdere Robbert van den Broeke zaken, maar de kloof was voor mij inmiddels te groot geworden om nog op kloptdatwel.nl terug te keren.
De Pandemie
Fast forward 2020. De Pandemie was gearriveerd! We stortten met ons allen in onbekend terrein en de strijd om wel of geen vaccinaties, de Corona-regels en lock downs, verplicht thuiswerken, onderwijs via Zoom, maskerplicht, vaccinatiebewijzen en wat dies meer zij zorgden en zorgen nog steeds voor grote onrust bij een groot deel van de samenleving. Wantrouwen tegen de overheid en wantrouwen tegen elkaar stak steeds meer de kop op.
Het woord “wappie” in de betekenis van “dwaalgeest” werd aanvankelijk in de crisistijd slechts af en toe gebruikt, maar geleidelijk werd dat steeds frequenter tot uiteindelijk, ten tijde van dit blog, najaar 2021, het echt dé slinger-maar-te-pas-en-te-onpas-de-lucht-in-term werd van het jaar.
Al dan niet skeptische duidingsblogs schoten her en der uit de grond als paddestoelen, maar kerndiscussies over Corona en ook wel andere skeptische onderwerpen speelden zich niet (langer) hoofdzakelijk in en onder blogs af, maar met name op Twitter, Facebook en LinkedIn. Tweets worden door Google en andere zoekmachines makkelijk teruggevonden en zijn snel en gemakkelijk te citeren, want: kort. Op Twitter is de tekenlimiet per post vandaag de dag 280 tekens. En een Twitter-link-url invoegen is een fluitje van een cent. Het beperkte kader van Twitter noopt echter tot drastische inperking, dus ook argumenten moeten in minimale woordhoeveelheden genoemd worden en draadjes, soms wel met zestig delen, werden onontkomelijk en zodoende werd daar ook weer iets op gevonden: de Thread Unroller. De tegenhanger van de onbeperkte tekenhoeveelheid reacties en discussies op skepsis.nl onder de blogs zou ik inmiddels omschrijven als uitermate matjes. Wat mij steeds meer begon op te vallen was de ongelooflijk rauwe toon op Twitter, het gebrek, en soms zelfs de complete afwezigheid van solide argumenten, het schelden en de overheersende anonimiteit van veel posters.
Toen zelfs de toch altijd zeer gematigde en uitermate onderbouwde mede-oprichter van Stichting Skepsis, Marcel Hulspas op Twitter op niet misverstane toon begon uit te varen, en ook al het woord “wappie” gebruikte, moest ik toch even slikken.
Maar misschien schrok Hulspas er zelf ook van! 😉
Een selectieve blik, uitgezocht naar inhoud van dit blog, op opiniemaker Chris Klomp’s website, namelijk daar waar het gaat over “wappies”, illustreert mijns inziens de blinde vlekken die aan beide zijden, de “skeps en de altos”, van de (Corona-)strijd aanwezig zijn. Ik heb één zin in rood gezet, die mijns inziens toch tot nadenken kan stemmen, gezien de rest van de titels: “Kap eens met die haat richting journalisten”. Tevens heb ik het gebruik van het woord “wappies” in vet gezet.
De woordenoorlog op Twitter gaat vaak naadloos over in het doxen of doxing, dus verder dan het online kadertje van de tweet, met bijvoorbeeld het posten van privé adressen en werkgeversnamen op Twitter.
Zo postte op 15 augustus 2020 Pepijn van Erp als reactie op een post van het Twitter account “Ethiek is overal” bij een foto van een Corona-betoging met daarin weliswaar geblurde kinderen met een “Davidsster” de volledige naam van de vader van de twee kinderen. Ofschoon Gert van Dijk van het “Ethiek is overal” account dus juist postte om iets aan de kaak te stellen, viel dat bij mij in de verkeerde aarde als zijnde een tweet die voor extra rottigheid kan zorgen. Dat mijn inschatting correct was, bleek ook, want eronder verscheen bijvoorbeeld al spoedig de ongeblurde foto van de kinderen (die overigens nog steeds online staat ten tijde van het schrijven van dit blog). Toen ik gealarmeerd hierover bij Jan Willem Nienhuys aan de bel trok, reageerde Nienhuys niet. Van Erp verwijderde de tweet wel.
Blok, blokker, geblokt
In april 2020 werd ik opeens zonder verklaring, ook na een paar keer online navragen, op Van Erps persoonlijke Twitter account geblokkeerd. Op Twitter reageer ik vanuit mijn betrokkenheid bij Stichting Skepsis af en toe op hem, naar mijn weten en herinnering altijd goedgezind dan wel beschaafd. Gemaild had ik hem al niet meer sinds november 2019. Dit vraagt om een korte toelichting. Van Erp en ik mailden als het zo uitkwam, en dat ging veel over de zaak Robbert van den Broeke en ook wel over kloptdatwel.nl zaken. Omdat de van den Broeke zaak een langdurige was, beloopt het aantal emails in de vele honderden, om precies te zijn: 4483 mails van mij naar Van Erp, waaronder nadrukkelijk ook veel groepsmails, omdat er veel mensen meededen met de Robbert van den Broeke discussie, en 945 mails van Van Erp naar mij. Precies een jaar later blokkeerde hij mij ook op het Twitter Skepsis account dat hij beheert. Dit was voor mijn gevoel toch van een andere orde. Blokken doe ik zelf al geruime tijd (vermoedelijk een paar jaar nou) in het geheel niet meer. Immers: Twitter blijft toch wel zichtbaar, tenzij je je account geheel op slot zet. Blokkeren roept in feite het maken van screenshots op, omdat je niet onderaan de tweet kan aansluiten voor je reactie(s). Met blokken stuur je een bericht naar de ander: “Jij doet voor mij niet meer mee”. Ik bleef en blijf ook op Van Erps tweets reageren, maar dus gedwongen indirect, dus via screenshots, en zeker toen ik besloot dit blog over mijn ontluisterende waarnemingen over skeptische discussies te schrijven. Hier is een voorbeeld van mijn manier van reageren.
“Bejaarden”? Wat heeft dat nu te maken met wat dan ook? Wat als Van Erp zelf bejaard is? Gaat hij dan ook neerbuigend over zijn eigen bejaard zijn schrijven? #AdHominem#PepijnVanErppic.twitter.com/9jscVYkegn
Hij had me een keer kort ontblokt, toen Eelco de Rook, een online Twitter vriend, kort met mij Van Erps blokgedrag op Twitter besprak, maar na een zeer korte uitwisseling waarin Pepijn van Erp naar mijn stellige indruk niet ter zake doende argumenten gaf en gewoon niet scherp was, en ik dit ook opmerkte, ging ik weer op de blok.
Zijn inmiddels collega-Skepsis bestuurslid, sinds ongeveer lente 2021, medisch journaliste Aliette Jonkers blokte me reeds in vroeg 2020 nadat ik na haar optreden over het Corona Virus in Koffietijd had opgemerkt dat ik de “dokterlook” van haar profielfoto leuker vond dan haar “glamourlook”, wat ze ten onrechte als een belediging opvatte. Wat ik ook verzoenend zei, maar toen was het al te laat. Het was gewoon zomaar een opmerking, maar niet ad hominem bedoeld, ik kende haar slechts van die profielfoto waarop ze een witte blouse draagt wat bij mij een positief “doktergevoel” creëerde. Toen ik even later wel inhoudelijk reageerde en onderbouwde, over griepcijfers in de VS die zij mijns inziens in haar optreden in Koffietijd verkeerd geïnterpreteerd had, hoorde ik nooit meer wat en bleef ik voor eeuwig door haar geblokt (mijn accountnaam was toen nog Robbert van den Broeke gerelateerd @genverbrander10).
In feite kan geblokt zijn aanvoelen als een vorm van censuur. Betreffende tweets zijn als je zelf ingelogd bent niet meer zichtbaar en er ontstaan bij voortduring mededelingen van Twitter: “Je kunt deze Tweet niet bekijken omdat deze account-eigenaar beperkt wie zijn Tweets kan bekijken”.
Wat rest er van enthousiasme en welwillendheid aan skeptici-zijde als mensen die (deels) anders denken willen bijdragen aan discussies? Op kloptdatwel.nl werd er op een gegeven moment na de blok van Van Erp op mij gereageerd op wat tweets van mij, en Pepijn van Erp reageerde op kloptdatwel.nl als volgt: “Ik heb de discussie over Oomen toch maar gewist, dat leek me niet erg zinvol en voedt alleen maar haar merkwaardige obsessie met Skepsis, Kloptdatwel en mijn tweets.”. Betreffende reacties over mij, inclusief zijn eigen reactie, zijn inmiddels integraal door Van Erp verwijderd.
Achter de schermen mailde ik Jan Willem Nienhuys wel eens over de steeds meer uitblijvende discussie onder de blogs van skepsis.nl, en ook wel over kloptdatwel.nl en de uitingen van Van Erp en maakte daar ook een paar keer melding van op Twitter omdat ik graag met open vizier werk. Mijn meer recente mails gingen ook over de ad hominems zoals het frequent gebezigde woord “ophitscreationist” door Van Erp. Maar na Rob Nanninga’s overlijden, en met een gereserveerdheid die ik in toenemende mate bij Nienhuys meende te ontwaren, boterde het niet meer zo tussen Nienhuys en mij. Toen ik een keer kritiek had op het reilen en zeilen van Skepsis/Kloptdatwel, reageerde Nienhuys in een email van donderdag, 22 december 2016 dat hij niet open stond voor kritiek dan wel feedback van mensen die “niet eens” abonnee of donateur van Skepsis zijn (ik was dat wel in het verleden). Ik zie niet in hoe dat een verschil maakt. Tot mijn verbazing schreef Jan Willem Nienhuys mij nu dat “ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is” en op mijn ad hominem mails reageerde hij al helemaal niet. De non-ad hominem regel die voor mij gold, gold blijkbaar niet voor Skepsis bestuurslid Pepijn van Erp. Een ongemakkelijk idee begon zich bij mij op te dringen: werd er hier wellicht met twee maten gemeten door de twee wiskundige bestuursleden van Skepsis: Nienhuys en Van Erp? Heel af en toe had ik via Twitter ook contact met Catherine de Jong van de Vereniging tegen De Kwakzalverij die nauw betrokken is bij het Skepsis bestuur en daar bijzit in vergaderingen. Ik vroeg haar met Van Erp te praten om te vragen zijn blokkade tegen mij op te heffen, omdat dit bepaald geen eenheidsbeeld schept bij mensen die wij, met name Rob Nanninga, Jan Willem Nienhuys, Pepijn van Erp en ik dus, in het verleden gemeenschappelijk onder de loep hadden genomen, zoals dus de genoemde Hoevense Robbert van den Broeke. Dit vragen stootte op verzet, De Jong zei dat Van Erp persoonlijke besognes had, maar toen ik daarop stelde dat iedereen die heeft en dat dat naar mijn mening geen reden is voor dit soort vijandigheden, werd het stil.
De Pandemie bleef plagen en de gemoederen op Twitter liepen steeds hoger op, niet in het minst door mensen als Janet Ossebaard, Donald Trump en QAnon aanhangers, maar mijns inziens zeker ook door mensen die in steeds sterkere bewoordingen hun afkeur lieten blijken. Dit was allang geen geciviliseerde discussie meer, maar eerder een bloedig uit elkaar trachten te trekken van “tegenstanders”. De Abuse knop van Twitter werd vaker dan ooit aangeklikt.
Al deze uitingen zijn 100% letterlijk overgenomen van Twitter accounts in 2020-2021 en met name geuit op de volgende Twitter accounts: Skepsis bestuurslid @pjvanerp (de meerderheid), Skepsis bestuurslid @aliettejonkers, @DanielTuijnman e.a.. De uitspraak links boven “Muil houwe, wappie” stamt van Chris Klomp.
Al in de vroege opmaat van Skepsis had zich een zeer onverkwikkelijke zaak voorgedaan, waaruit bleek dat het uiten van wantrouwende, grievende woorden zeer hard kan aankomen als iemand toch al niet lekker in zijn vel zit. Het betreft de zaak rondom de Franse psycholoog Michel Gauquelin. De Mars-effecthypothese werd voor het eerst gepubliceerd door Gauquelin in 1955 en stelde dat Mars vaker bepaalde posities aan de hemel inneemt bij de geboorte van sportkampioenen. Jan Willem Nienhuys was pas na Gauquelins overlijden met alle data aan de slag gegaan, maar dit weerhield hem er niet van Gauquelin postuum stevig aan te vallen.
Dit is een van de grootste breinbrekers onder skeptici geweest: bestaat er dan tóch meer dan skeptici voor mogelijk houden? In 1991 organiseerde Skepsis een Europese skeptische conferentie, ‘Astrologie kritisch bekeken’, waarop dit Mars-effect uitvoerig besproken werd. Deelnemers waren onder andere astrologie/psychologie kopstukken: Rudolf Smit, Geoffrey Dean, Suitbert Ertel en Michel Gauquelin. Gauquelin werd na het uitbrengen van zijn Mars-effect data overvallen door een stortvloed aan aanvallen van skeptische zijde en deze zaak heeft letterlijk meer dan een halve eeuw geduurd en tot ver na Gauquelins overlijden. Deze pennenstrijd vindt ook zijn uiting in het boek Tests of Astrology (Pagina 79, uitgave 2016. Auteurs Dean, Mather, Nias & Smit): “Later, in Dutch, in his 2012 obituary of Paul Kurtz, Nienhuys says Gauquelin “alleged” the Comité Para had replicated the Mars effect, implying (wrongly) that they hadn’t, see […]. He then accuses Gauquelin of cheating (“I cannot call it otherwise”) and of deceiving people about his data, both of which are untrue, but says nothing about the extraordinary bad behaviour of Mars effect skeptics including Kurtz that led to accusations of self-serving bias, see […], the same self-serving bias that Nienhuys seems incapable of avoiding.” De betreffende Nederlandse zin van Nienhuys luidt: “Een Frans skeptisch comité (CFEPP) had namelijk nogmaals de claim van Gauquelin onderzocht, en ontdekt dat Gauquelin vals speelde. Anders kan ik het niet noemen.”
Gauquelin pleegde, toen ook zijn tweede vrouw hem verlaten had, in deze voor hem kwetsbare tijd op tweeënzestig jarige leeftijd en 128 dagen na dit skeptische congres zelfmoord. Achter de schermen was er een fikse botsing hierover geweest tussen Rudolf Smit en Rob Nanninga, toen Nanninga anderhalf jaar na dato een ingezonden brief van Smit in TvP (Tijdschrift voor Parapsychologie, In Vol 77, Nr 3, 2010), over deze zaak onder ogen had gekregen. Smit had scherpe kritiek geuit op de werkwijze van skeptici in het algemeen en Nanninga, die dacht dat hij ook Jan Willem Nienhuys had bedoeld, had toen als harde eis aan Smit gesteld: rectificatie in de vorm van excuses. Toen wat later bleek dat Nanninga de lezersbrief niet goed gelezen had, kwam hij terug op zijn harde eis en bleek zijn commitment aan zowel de waarheid als de zachtheid, want hij gaf in verzoenende en opmerkelijk zachte woorden zijn ongelijk toe (volledige correspondentie hierover in bezit van CO).
En ook binnen de bestuursgelederen van Skepsis borrelde (en borrelt?) het soms heftig(er). Dat begon al heel vroeg, toen naast Jan Willem Nienhuys en Rob Nanninga ook Marcel Hulspas bestuurslid was. Deze drie waren er vanaf het begin bij, Nanninga wordt vanaf het tweede nummer van de Skepter als bestuurslid genoemd. Uit de colofon van alle Skepters is goed te zien hoe de functies wat verschoven, nieuwe mensen erbij kwamen en weer weggingen, maar de harde kern bestaande uit Marcel Hulspas, Jan Willem Nienhuys en Rob Nanninga, bleef.
Totdat opeens Marcel Hulspas vanaf het Skepter nummer van december 2002 opgestapt bleek. Achter de schermen speelden hoog oplopende emoties die gingen over de behandeling van christelijke geloofszaken in de Skepter, waarbij Rob tegenstander was, en Marcel voorstander. Jan Willem Nienhuys over het vertrek van Hulspas: “Eind 2002 veranderde er het een en ander bij Skepsis. Hoofdredacteur Marcel Hulspas van Skepter wilde een door mij op zijn verzoek vertaald en samengevat hoofdstuk van een boek van de Engelse psycholoog Nicholas Humphrey afdrukken. Rob was het daar niet mee eens: het was een ongenuanceerd antireligiestuk, en bovendien was het stokoude koek, het was namelijk een bekende Amnesty-lezing die al vijf jaar op internet stond. Ik vond bij nader inzien – mijn vertaling was al af – dat Rob wel gelijk had. Zulke oude buitenlandse afgelebberde stukken, dat is niks voor Skepter. Hulspas deed toen al een tijd steeds minder aan Skepter. Hij was al lang bezig met een boek over de bronnen van het Oude Testament, dat uiteindelijk in 2006 verscheen. Ook maakte hij vage toespelingen op uitbreiding van het werkgebied van Skepsis: niet alsmaar ufo’s, alto’s en astro’s, maar een frontale aanval op religie en never mind de vrijdenkers van De Vrije Gedachte. Het resultaat was dat hij besloot subiet te breken met Skepsis.” Dat deze strijd om “skeptische tolerantie” van alle tijden is, bewijst een willekeurige zin uit de Wikipedia pagina over de prominente en reeds genoemde skepticus Paul Kurtz: “Tijdens de conferentie van de Council of Secular Humanism in Los Angeles (7–10 oktober 2010) waren er duidelijk spanningen over de toekomst van het humanisme toen Kurtz aandrong op een meer toegeeflijke benadering van religie, terwijl zijn opvolgers een meer strijdvaardiger houding wilden.“
Dit eerste kleurennummer van de Skepter ken ik sinds de Robbert van den Broeke tijd 2005-2006 wegens het “Paranormale pimpelmezen”. Op een gegeven moment had ik namelijk het genverbrander.nl domein ter verkoop aangeboden en ik had de opbrengst aan de Nederlandse Vogelbescherming beloofd. De fraaie Pimpelmees-voorkant had ik toen gebruikt voor de website. Helaas waren er geen kopers en ik deed de domeinnaam in maart 2015 gratis over aan Stichting Skepsis via Pepijn van Erp. Passinds het schrijven van dit blog weet ik dat dit vrolijke geel-groene nummer van de Skepter met mijn favoriete diersoort erop: de vogel! van RobNannninga’s hand is in zijn eerste hoedanigheid als hoofdredacteur van de “Skepter”.
Wrijvingen dan wel verschillen in ambities bleken ook uit het feit dat Jan Willem Nienhuys in 2009-2010 een uitstapje maakte naar de Vereniging tegen de Kwakzalverij, waar hij opeens webmaster bleek te zijn en aldaar in korte tijd veel artikelen van zijn hand publiceerde. Ik was daar destijds erg verbaasd over, omdat hij opeens weg leek te zijn bij Skepsis.nl en mailde er uitvoerig over met Nanninga en Nienhuys. Op maandag 11 mei 2009 schreef Rob Nanninga mij: “Ze hebben JW gevraagd of hij websiteredacteur wilde worden en dat lokte hem blijkbaar wel aan. Verder weet ik er niet veel van. Ik wist ook pas dat hij een dik boek over China had geschreven toen het uitkwam.” en op dezelfde dag: “Hij is feitelijk overgestapt, al heeft hij dat niet aangekondigd (ik zag het ook pas toen ik de website van de VtdK bekeek).” Na ruim een jaar bleek dat bij Nienhuys na enige tijd de emoties zeer hoog opgelopen waren en hij, naast woordvoerder, zelfs geen lid meer was van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Rob was er terughoudend over en schreef onder andere dat hij wel leukere zaken te doen had.
Jan Willem Nienhuys’ Vereniging tegen de Kwakzalverij-exercitie duurde niet lang. Zo’n anderhalf jaar later, in najaar 2010, was Nienhuys met een stille, richting de buitenwereld, edoch ook slaande trom, achter de schermen, vertrokken. Redenen van zijn vertrek kwamen ondermeer voort uit zijn onvrede met het VtdK beleid. Nienhuys had kritiek op de VtdK omdat die volgens hem al sinds mensenheugenis geen eigen onderzoek meer had gedaan, maar er wel altijd als de kippen bij was om kritiek te leveren op onderzoekjes van de Stichting Skepsis, voorts voornamelijk op louter doktoren-inbreng gericht was en volgens hem op onzorgvuldige wijze de publiciteit zocht. Ik mailde de VtdK ook om te vragen naar dit vertrek. Daarop kreeg ik op donderdag 25 november 2010 een mijns inziens eigenaardige reactie. Ik zal opnieuw parafraseren om het emailgeheim te respecteren. Er werd bevestigd dat Nienhuys na een meningsverschil geheel en al weg was en een voorstel van mij om hun Twitter logo te ontwerpen (een ideetje dat ik toen had, don’t ask) werd afgewezen wegens mijn publicaties over uittredingen en astrale erotiek. Ik behoorde immers tot de “partijen die bestreden werden” (deze formulering werd letterlijk gebruikt). Dit is natuurlijk ad hominem als zijnde geplaceerd over een persoon als geheel. Immers: wegens boeken over mijn “astrale” uittredings-ervaringen, werden ook mijn grafische ideeën verworpen. Het was wat mij betreft begrijpelijk geweest als ik een medische kwakzalver was geweest, maar mijn publicaties over uittredingservaringen zijn gewoon dat: een beschrijving en duiding van universele bewustzijnservaringen, wat niets te maken heeft met medische kwakzalverij. Dit werd ook zo gevoeld door Nienhuys die verder nooit kwaad zag in mijn “astrale activiteiten”.
Genoemde mede-oprichter van Skepsis, Marcel Hulspas, bleek in 2013 overigens evenmin een liefhebber van de Vereniging tegen de Kwakzalverij, zoals blijkt uit het fulminerende stuk dat hij publiceerde op ThePostOnline.
Maar ook tussen Nienhuys en Nanninga boterde het niet altijd, waarbij Rob Nanninga de voorstander was van grotere tolerantie jegens de acties van andersdenkenden, zoals “zelfs” publiek spreekrecht voor mensen die “gevaarlijke onzin verkopen”.
Dit bleek in 2010 uit een steekspel over en weer naar aanleiding van een Skepsis blog met betrekking tot een lezing van de nog immer actieve Johan Oldenkamp. In een mail die Rob Nanninga volgens mij als enige ooit van al zijn mails onderaan met “Deze mail is privé” labelde (niet de mail bij deze alinea afgebeeld), schreef hij dat zijn ethiek afweek van die van Jan Willem Nienhuys (geparafraseerd en onder weglating van de rest). Het betreffende blog werd later door dit gesteggel in het geheel van de Skepsis website verwijderd.
De meeste woorden bijten niet. Maar woorden die tolerante subtiliteit, vertrouwen in de goedheid van de waard dan wel onderbouwing missen, of een combinatie van deze probleem-uitlokkers, kunnen zeer ernstige gevolgen hebben. Dit soort woorden lijkt bezig met een scherpe opmars wat een schokkende afspiegeling vond in het (Social Media) Tijdperk van Donald Trump met als absolute anti-climax de bestorming van het Capitool die ik, als sinds 2017 officieel Amerikaanse, met tranen in de ogen en vanaf veilige afstand in Davis in Californië op het nieuws aanschouwde. De gevolgen van harde, dan wel ontspoorde woordenstrijden kunnen financieel zijn. Er hangt een stevig prijskaartje aan rechtszaken. Er kunnen ook acties en daden uit voortkomen, misdaden zoals brandstichting, aanslagen, soms zelfs met dodelijke afloop, zoals bij de QAnon al meerdere keren het geval was.
Aangezien mijn verhaal Stichting Skepsis blijft volgen, volgt ook hier het voorbeeld van verschillen tussen de online actieve bestuursleden van Stichting Skepsis. Skepsis bestuursleden die online dan wel publiekelijk (TV, radio enzovoort) goed zichtbaar waren en zijn, waren altijd in de minderheid. Wist Rob Nanninga al die jaren 1987–2014 met zijn veelal lange en diepgaande artikelen over heikele onderwerpen succesvol kosteloos uit de handen van boze ontvangers te blijven, zo lukte dat Van Erp in een veel korter tijdbestek niet.
Nanninga had het in 1994-1995 in een rechtszaak eenmalig moeten opnemen tegen de aanklager Wies Moget, die mensen in een sekte-achtige setting valse en schadelijke herinneringen aanpraatte, wat Nanninga succesvol had aangekaart, waarop Mogets instituut zonder steun van de GGD en de sociale dienst kwam te zitten. Hij was echter zo degelijk onderbouwd dat alle aanklachten door de rechter verworpen werden en Moget alle gemaakte juridische kosten moest terugbetalen. Rob Nanninga staat ook bekend om zijn eerder beschrijvende stukken waarin meestal slechts op subtiele, dan wel bewust onderkoelde wijze de aanklacht naar voren komt. Hij gebruikte geen expliciete, grievende termen, en als hij ze wel gebruikte, waren ze zeker niet talrijk, goed ingebed en duidelijk niet in de teneur van los hagel geschreven. Jan Willem Nienhuys aan het woord over Robs zorgvuldige en milde karakter: “Rob was ook de instigator van andere Skepsis-experimenten zoals […] Bij al die gelegenheden en ook vele andere viel het op hoe respectvol Rob omging met ‘andersdenkenden. […] Rob was een perfectionist. Alles bij elkaar schreef Rob zelf ruim 600 pagina’s aan grondig nagezochte artikelen, en legde daarmee de lat behoorlijk hoog. […] Rob was in zekere zin de skeptic’s skeptic. Veel skeptici en rationalisten zijn geneigd voor eigen parochie te preken, maar daar moest Rob niets van hebben. Hij was wel streng in zijn opvattingen, schreef stadslegendenonderzoeker Peter Burger me, maar mild in zijn uitingen. Hij was typisch een man van redelijkheid en samenwerking. […] Rob vertelde wel eens dat als hij aan een onderwerp begon, hij er vaak niets van wist, maar dat hij erover las totdat hij het snapte. U begrijpt wel dat dat hard studeren was. Hij was erg bezorgd dat door een fout van hem Skepsis aan wetenschappelijke geloofwaardigheid zou verliezen.“ In de lijn hiervan: Nanninga schreef mij naar aanleiding van zijn stuk over de Moon sekte, dat hij toch een tikkeltje gespannen was of iemand hem nog ging aanklagen, maar dat gebeurde nooit, en de zaak Moget kostte Skepsis qua financiële kosten niets tot zeer weinig.
De rechtbank in Groningen wees op 15 december 1995 de eis af omdat ze vond dat Skepsis niet beledigend of onnodig grievend was geweest en Nanninga zijn beweringen goed had onderbouwd. Wikipedia
Zoals gezegd lukte het Skepsis bestuurslid van Erp niet om uit ernstige Skepsis problemen te blijven. Hij schreef een blog over de Amerikaans-Italiaanse kernfysicus Ruggero Santilli en gebruikte een paar zinnen en formuleringen die de Santillis in dermate grote woede deden ontsteken, dat ze (Ruggero Santilli met in zijn kielzog zijn echtgenote Carla) zowel Pepijn van Erp, Skepsis voorzitter Frank Israel en als ook Van Erps provider in 2016-2017 als “drager van de grievende woorden” aanklaagden. Frank Israel had er in het geheel niets mee te maken, maar de gegriefde Santilli was niet te stuiten en als Van Erp en Israel niets zouden doen, zou Israel (en natuurlijk ook Van Erp) zijn inreismogelijkheden in de Verenigde Staten zwaar bemoeilijkt zien wegens deze rechtszaak die dan uitstaande zou blijven. Dat zou voor Israel inderdaad een probleem geweest zijn, want hij reisde als astronoom regelmatig naar de Verenigde Staten.
Van Erp had met name de volgende zinnen gebruikt die Santilli als potentiële inkomstenderving zag, waarbij vooral de titel zelf een doorn in het oog was: “The Continuing Stupidity of Ruggero Santilli”, “fringe scientist Ruggero“ en met als venijn in de staart, de laatste zin: “Is Santilli just a mad professor? Or is he a cunning scam artist trying to sell his ‘Santilli-ofocus-scopes’ (or even better: stock in his businesses) to people who fall easily for sciency sounding nonsense? Maybe both …” Misschien had Van Erp de tekst in het geheel kunnen verwijderen of de gewraakte zinnen eruit kunnen halen en wijzigen, maar dat deed hij niet. En dat kwam hem op een zeer dure zaak te staan, een rechtszaak die Stichting Skepsis bijna een kwart miljoen dollar (ruim twee ton aan euri) kostte. Santilli wilde een schadevergoeding die mogelijk zelfs in de miljoenen zou lopen.
Rob Nanninga had door een zeer sobere leefwijze (hij leefde bij zijn moeder in huis en vroeg zeer bescheiden honoraria voor al zijn Skepsis diensten) de Skepsis buffer weten op te tillen naar een vergelijkbaar bedrag, een kwart miljoen euro, en bijna al dat geld ging er in de loop van deze rechtszaak uit. Jan Willem Nienhuys over deze sobere monnik mentaliteit van Rob: “Rob was al vanaf eind 1999 bezig met de website, met hoofdzakelijk stukken die eerder in het blad waren afgedrukt. Robs idee was dat de informatie die het blad leverde, tegen de laagst economisch haalbare prijs voor de abonnees en voor het grote publiek beschikbaar moest komen. Het resultaat was dat de financiële positie van Skepsis nu gezond is, maar dat Rob zichzelf te kort deed, door zich te manoeuvreren in een situatie waarin hij zwaar onderbetaald werd en mede door de druk van de sociale dienst klem zat. Eigenlijk dacht hij nauwelijks aan geld behalve als het op was, en hij was dag in dag uit met Skepter bezig. Ironisch, als je bedenkt dat de vijanden van Skepsis denken dat wij vorstelijk door Big Pharma worden betaald.“
Skepsis stond het water tot aan de lippen en deed met succes een beroep op de donateurs, waarbij er meerdere (zeer) gulle gevers waren (donaties tot zelfs 20.000 euro van één gulle gever) die anoniem wensten te blijven. De zaak liep uit op een ontheffing van Frank Israel, omdat hij er aantoonbaar niets mee te maken had, en een schikking voor Van Erp, waarbij Van Erp de titel aanpaste en de gewraakte laatste zin verwijderde. Maar het uitgegeven geld aan advocaten kwam niet meer terug. Skepsis wist de buffer naar verloop van tijd weer naar het oude peil terug te brengen door de zeer trouwe gulle-gevers achterban. Jan Willem Nienhuys schreef er ook een stuk over in de Skepter.
Pepijn van Erp had niet lang daarna, in 2018-2019, nog een rechtszaak die eveneens ging over grievende woorden van Van Erp. Een boekrecensie waarin Van Erp onder andere het woord “plagiaat” had gebruikt, maakte publicist, fotograaf en ondernemer Willem Middelkoop kwaad en hij sleepte Van Erp voor het gerecht. De rechter wees de eisen echter af.
Screenshot Ionica Smeets tweet
Hoe dan wel?
Voor ik hieronder een reeks skeptische drogredenen zal voorleggen, kom ik langzamerhand op de top van de berg aan. De conclusie dient mijns inziens te luiden dat de discussie tussen “skeps” en “altos”, in een nieuwer jasje ook “skeps” en “wappies”, genoemd nooit echt goed is geweest. En dat ook het Skepsis bestuur onderling soms met elkaar over de grond aan het rollebollen was. Én met “zusterorganisatie” De Vereniging tegen de Kwakzalverij! Er waren vele mensen zoals Rob Nanninga, Rudolf Smit en ik die heel graag in de bonte discussie gebleven waren, maar de strijd werd vaak gewoon te hard en mensen raakten gekwetst, en durfden niet of niet meer. Datzelfde gebeurt nu, en in mijn optiek dan nog eens maal tien, op social media nadat de wereld in de Pandemie stortte. Crisistijden gooien olie op het vuur omdat mensen in de stress schieten. Uitdrukkelijk op persoonlijke noot wil ik wat meer de diepte ingaan, en omdat dit een blog is, denk ik dat ik dat mag. Wat is er toch aan de hand dat discussiëren met andersdenkenden zo moeilijk blijkt te zijn, en ruzies bijna onvermijdelijk lijken? Is het eigen gelijk zo belangrijk dat het belangrijker is dan de medemens die (deels) anders denkt? Mijn theorie is dat de verklaring kan worden gevonden in het Franse mid 17e eeuwse woord “chagrin“, Nederlands “chagrijn(ig)”. In het Nederlands wordt dit woord eerder algemeen gebruikt om een slecht humeur aan te duiden. De diepe verborgen betekenis van mensen die boos uithalen naar elkaar, elkaar uitschelden, elkaar niet willen horen, elkaar blokken, is een gevoel van zich niet goed voelen, wat mijns inziens voortkomt uit verdriet en “leefstress”. En zeldzaam zijn de mensen die in het geheel geen verdriet en/of leefstress kennen! Hoe we daarmee omgaan is een tweede. Eerder stelde ik de vraag waarom het gevoel van “Voor de wolven gegooid” op kloptdatwel.nl zo sterk is. Ik ben tot de conclusie gekomen dat de moderator zelf aan de wolven overgeleverd is geweest en dat er toen ook niemand voor hem opkwam. Verdriet. Dat is een vicieuze cirkel die alleen met liefde doorbroken kan worden. Dit blog ontstond uit onvrede over met name het skeptische handelen en ditto uitingen van Skepsis bestuurslid Pepijn van Erp. Daar wil ik geen doekjes om winden. Maar ik denk nu te weten waaruit Van Erps “chagrin” bestaat na het beleven van een heuse en heftige Californische trip (achter de schermen ben ik bereid dit gedeeltelijk toe te lichten). Dat maakte me ogenblikkelijk 100% meer begripvol, ik was zelfs dagen van de kaart uit puur medeleven. Ik maakte hier melding van op Twitter. Maar toen ik na mijn Twitter meldingen toch weer nieuwe “not-niceties” op Van Erps Twitter account zag, bedacht ik dat iedereen in dit leven keuzes maakt. Iedereen heeft in meer of mindere mate trauma’s en “challenging” eigenschappen, zoals de Amerikanen zo mooi zeggen (“challenge” in plaats van “zwakheid” of iets dergelijks). Vandaar dat ik van mening ben dat bijsturen hoe dan ook gewenst is. In dezen wil ik graag zonder beschuldigende vingers naar wie dan ook wijzen op wat ons verbindt: al het verdriet én geluk dat meekomt bij het leven op deze ongelooflijk zeldzame en mooie planeet. Een planeet die precies nu onder zware druk staat wat zich in Climate Change spiegelt. Van het nieuws word je niet vrolijk of je moet een sadist zijn. Internationale samenwerking zonder uitsluiting van welk land dan ook is de enige optie gebleken, maar daar gaat er al genoeg spaak. Pas als alle landen elkaar serieus nemen en proberen te werken met de verschillen en de overeenkomsten heeft deze ongelooflijk bonte planeet weer een kans. En met de mensen, de dieren en de natuur in het algemeen. Op microniveau vertaalt zich deze enige kans in onderling respect voor de verschillen en overeenkomsten. Geen woorden als “wappies” en “Jij bent dom” meer gebruiken, niemand is meer waard dan de ander. Gelijk of ongelijk hebben, is minder belangrijk dan een beschaafde samenleving waarin niemand uitgesloten wordt. Dus geen drogredenen gebruiken, niet uitschelden, niet blokken, plezier en positieve lessen! proberen te vinden in de verschillen in plaats van afschuw, en van daaruit proberen de toekomst veilig te stellen voor de kinderen van deze aarde, mensenkinderen, dierenkinderen en alle natuurkinderen.
En wat ook belangrijk is: als je toch wilt discussiëren, probeer dan werkelijk open te staan voor argumenten die hout snijden. Iedere zichzelf en de ander respecterende discussiedeelnemer moet bereid zijn zonder angst en ik zou zelfs zeggen: met trots bepaalde vooringenomenheden achter zich te laten en desnoods zelfs hele delen van de eigen wereldvisie op de schop te gooien. Trots wegens de bewezen moed die je daarmee getoond hebt. Als je niet bereid bent maar iets bij te stellen, dan wel bij te leren, kun je spreken van een schijnpositie tegenover de ander. Dat is niet respectvol. Voor mij is Rudolf Smit, die zijn astrologie denkbeelden opzij zette, zelfs toen hem dit drie jaar lang een flinke identiteitscrisis opleverde, een groot voorbeeld. Hoe moeilijk en moeizaam ook, de discussie moet er blijven, en kan mogelijk zelfs op gezegende momenten van samenzitten aan een mooi kampvuur geheel achterwege blijven. Hey, als de buitenaardsen dan toch écht arriveren zodanig dat wij het dan ook zien, dan willen we toch niet alleen nog maar met rooie koontjes van schaamte moeten uitleggen wat al die walmende puinhopen en woorden-puinhopen op de aarde te betekenen hebben? *Afbeelding bij deze alinea: Journal of Anomalistics / Zeitschrift für Anomalistik, Vol 21, Issue 1, 2021, Society for Anomalistik, Psychology and Psychohygiene
Mrs Screenshot
Iemand noemde me opeens “Mrs Screenshot” op Twitter. Inderdaad maak ik veel screenshots, dit is spontaan zo gegroeid. Pas kort geleden kwam ik op mijn take over deze kant van mij. Ik had weer eens een ingeving en die betrof de nostalgische TV-serie Tita Tovenaar:
Mijn vader is een tovenaar, Het is echt, het is heus, het is raar maar waar Een Tita Tovenaar, Het is raar, het is raar, het is raar, Hij heeft het ook aan mij geleerd, Maar soms gaat het wel eens verkeerd, En gaat het niet zoals ik wil, dan doe ik dit, En alles staat stil!
Wat is een screenshot anders dan een stilzetten van de situatie? Niet! Het is precies dat: je klapt in je handen (shift+command+4 op de MacbookPro bijvoorbeeld) en de situatie staat stil. Je hebt hem bevroren, voor de eeuwigheid als het moet, of in ieder geval voor zolang de digitale versie bewaard blijft. Het kan mensen ongemakkelijk maken, want niemand is altijd op zijn best. Screenshots kunnen licht op het pad werpen en als het elke dag raak is met de drogredenen en het gescheld, dan moeten we ons eens goed achter onze oren krabben en elkaar respectvol bijsturen. Bij de volgende opsomming van drogredenen en nog wat zaken die ik zelf heb benoemd, omdat ik niet de juiste, bestaande naam wist te vinden, wil ik uitdrukkelijk zeggen dat dit wat mij betreft geen spelletje wordt of ik de screenshot wel de juiste naam van de drogreden heb meegegeven. Wie denkt dat dat aan de orde is, heeft de strekking van mijn blog nog niet helder voor ogen. Ik heb een paar gerenommeerde lijsten geraadpleegd en ook daar staat in dat het soms lastig is de juiste denominator te vinden, ook omdat een drogreden soms onder een paar paraplu’s lijkt te vallen. Ik nodig de lezer graag uit met me mee te kijken naar de soort van drogreden en desnoods zelf met een andere categorie te komen. Het gaat mij niet om gelijk krijgen met deze lijst, als wel om iets te laten zien. Ik kreeg het verwijt op Twitter dat ik nodige context zou weglaten met mijn screenshots en het verwijzen naar de skeptic fallacies. Mijn reactie daarop is de drogredenen toch echt meestal op zich staan. Als iemand roept: “Je hebt een lagere opleiding dan ik, dus houd je mond”, dan is dat een drogreden, ook zonder context, en wel een ad hominem in dit geval. Als iemand slechts zegt: “Wappie, houd je muil”, dan is dat een drogreden, en wel van de categorie “Verwerpen zonder argumenten”. Slechts in eerder zeldzame gevallen is er mijns inziens inderdaad een uitvoeriger context nodig, zoals die ene keer op Twitter toen ik doelbewust een ad hominem inbouwde als reactie op iemand die echt niet begreep hoe Pepijn van Erp aan het adhomineren was. Ik had slechts als alert erbij geplaatst “A H” (maar die alert werd niet gedetecteerd!). De persoon liep meteen in mijn educatieve valstrik, maar had me al geblokt voor ik uitleg kon geven over de context van mijn ad hominem.
Overigens wordt er inmiddels naar mijn indruk ook steeds vaker met “drogredenen” kennis an sich geschermd, dus weer als “tegenargument” op zich. Misschien kan men anders over het een en ander denken, maar toch denk ik dat de meeste lezers na deze opsomming van screenshots zullen begrijpen waar mijn bezorgdheid ligt.
Drogredenen en andere not-niceties
Op het internet zijn veel mooie opsommingen te vinden over faux-pas in discussies en deze lijsten met foute soorten argumenten – soms kun je het zelfs nauwelijks argumenten noemen – zijn lang. Met deze twee lijsten heb ik gewerkt en veel “argumenten” vallen in meer dan één categorie, ik heb de screenshots slechts één keer ingedeeld, bestandsnamen geven aanwijzingen over andere mogelijke categorieën…
Er is een klein jaar verstreken sinds eerste publicatie van dit blog. Op wereldniveau gebeurden en gebeuren er nog steeds ongekend intense zaken, de pandemie die maar niet wil wijken, ook al doen veel mensen graag alsof het daarmee gedaan is, alweer een ander virus dat nu opeens actief over de grens begon te reizen, klimaatrampen in de vorm van dagelijkse, nieuwe duizelingwekkende weerrecords, droogtes én overstromingen, de Rusland oorlog die vrijwel parallel met de start van het Chinese jaar van de Water Tijger, dat in februari van dit jaar begon, uitbrak. De Water Tijger laat in vol ornaat zijn extended brul horen (nog 5 maanden te gaan, mensen). En de emoties onder mensen blijven niet achter. De Wereldvrede, die wil komen, dat staat voor mij persoonlijk buiten kijf, vraagt echter van ons dat we correct met elkaar en de aarde omgaan, dit is mijn bijdrage daartoe.
Met blauwe bolletjes / 🔵 2022 / geef ik de nieuwe fallacies aan, en met een voorbeeld aan de hand van Pepijn van Erp, / 🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022/, geef ik ook aan hoe een drogreden onder een hele reeks aan noemers kan en mag vallen. Ik heb er daartoe zes uitgezocht, maar ik durf erop in te zetten dat u nog meer categorieën vindt. Het gaat nog steeds niet om het “Ik heb gelijk”-categorie-spelletje, het gaat erom dat we correct met elkaar discussiëren. Het geheel van verzamelde types drogredenen, dat ook nog steeds organisch groeit, is sowieso een complex te begrijpen geheel, daarom moet men zich niet op de categorieën dood staren, maar simpel leren begrijpen en dan ook toepassen dat er wel degelijk zoiets bestaat als onzuiver dan wel zo zuiver mogelijk discussiëren. Met andere woorden: de categorieën zijn een hulpmiddel, niet een doel op zich. Nieuw ingevoegde drogreden: Motte-and-bailey
Ad Hominem (Argument To The Man)/Ad Hominem, Op De Man spelen
Affirming The Consequent / Het Gevolg Bevestigen Amazing Familiarity / Opvallende Vertrouwdheid
🔵 2022 – Toegevoegd 6 december 2022
Ambiguous Assertion / Dubbelzinnige Bewering
🔵 2022
Appeal To Anonymous Authority / Beroep Doen Op Anonieme Autoriteit Appeal To Authority / Beroep Doen Op Autoriteit
🔵 2022
Appeal To Coincidence / Beroep Doen Op Toeval Appeal To Complexity / Beroep Doen Op Complexiteit Appeal To False Authority / Beroep Doen Op Valse Autoriteit Appeal To Force / Met Geweld Dreigen Appeal To Pity (Appeal to Sympathy, The Galileo Argument) / Beroep Doen Op Medelijden
Appeal To Widespread Belief (Bandwagon Argument, Peer Pressure, Appeal To Common Practice / Beroep Doen Op “Wat Iedereen Denkt” Argument By Dismissal / Verwerpen Zonder Goede Redenen Te Geven
Argument By Emotive Language (Appeal To The People) / Emoties Gebruiken Als “Argument”
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022
Argument By Fast Talking / Snel Praten, Snel Redeneren Argument By Generalization / Generaliseren Argument By Gibberish (Bafflement)/ Gekke Woorden Of Gekke Spellingen Gebruiken
Argument By Half Truth (Suppressed Evidence) / Halve Waarheid (Onderdrukt Bewijs)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022
Argument By Laziness (Argument By Uninformed Opinion) / Gemakzucht
Argument By Personal Charm / Persoonlijke Charme Inzetten Argument By Pigheadedness (Doggedness) / Koppigheid, Eigenwijsheid
Argument By Poetic Language / Dichterlijk Worden Argument By Prestigious Jargon / Prestigieuze Taal Gebruiken Argument By Question / Vraag Opwerpen Argument By Repetition (Argument Ad Nauseam) / Stokpaardjes Berijden
Argument by Rhetorical Question/ Loze Vraag Opwerpen
Argument By Scenario / Scenario Schilderen Argument By Selective Observation / Selectief Kijken
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022
Argument By Selective Reading / Selectief Lezen Argument By Slogan/ Kernachtige Zin Eruit Gooien Waar Mensen Wel Mee “Moeten” Instemmen
Argument By Vehemence/ Overstemmen, Schreeuwen+ Vulgair taalgebruik (aanvulling 7-12-2022)
Koekwaus🔵 2022🔵 2022🔵 2022 – Toegevoegd 6 december 2022
Argument From Adverse Consequences (Appeal To Fear, Scare Tactics) / Argument van nadelige gevolgen (beroep op angst, bangmakerij)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022
Argument From Age (Wisdom of the Ancients) / Leeftijdsargument Argument From Authority / Autoriteitsargument Argument From False Authority / Valse-Autoriteit-Argument Argument From Personal Astonishment / Persoonlijke Verbazing-Argument
Argument From Small Numbers / Kleine Getallen-Argument Argument From Spurious Similarity / Onechte Gelijkenis-Argument Argument Of The Beard / Baard Argument Argument To The Future / Toekomst Argument Bad Analogy / Foute Analogie Begging The Question (Assuming The Answer, Tautology)/ Cirkelredenering
🔵 2022 – Toegevoegd 6 december 2022 – Toelichting, de doelstelling van Stichting Skepsis sinds oprichting is op humanistische wijze dat heet met respect in gesprek gaan met met name andersdenkenden, immers, ‘preken voor de eigen parochie’ kan beter in het plaatselijke café worden gedaan met gelijkgestemden,
Changing The Subject (Digression, Red Herring, Misdirection, False Emphasis)/ Afleiden Met Iets “Opvallends” Anders
Cliche Thinking / Cliché Denken Common Sense / Gezond Verstand Complex Question (Tying) / Complexe Vraag (Binden)
🔵 2022
Confusing Correlation And Causation / Verwarrende Correlatie En Causaliteit
Disproof By Fallacy / Weerleggen Door Drogreden Dehumanization / Ontmenselijking, De Ander Als Minder Dan Jezelf Neerzetten (Niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO)
Failure To State / Aanvallen En Veel Vragen Opwerpen, Eigen Positie Obscuur maken
Fallacy Of Composition / Misvatting Van De Compositie Fallacy Of Division / Misvatting Van Verdeeldheid Fallacy Of The General Rule / Misvatting Van De Algemene Regel Fallacy Of The Crucial Experiment / Misvatting Van Het Cruciale Experiment
False Cause / Valse Oorzaak False Compromise / Vals Compromis Genetic Fallacy (Fallacy of Origins, Fallacy of Virtue) / Op Wat Voor Afkomst Dan Ook Diskwalificeren
Godwin / Onherroepelijk Op Hitler En Nazi Vergelijkingen Terugvallen (niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO)
🔵 2022
Having Your Cake (Failure To Assert, or Diminished Claim) / Krenten Uit De Pap (Niet-Beweren Of Verminderde Claim)
Hypothesis Contrary To Fact / Hypothese In Strijd Met Feit Inconsistency / Inconsistentie Inflation Of Conflict / Inflatie Van Conflict Internal Contradiction / Interne Tegenstelling Least Plausible Hypothesis / Minst Plausibele Hypothese (Pure) Malice / (Pure) Kwaadaardigheid (niet van hoofdlijst, ingevoegd door CO, nieuwe categorie ingevoegd op 4 januari 2022)
Meaningless Questions / Betekenisloze Vragen Misunderstanding The Nature Of Statistics (Innumeracy) / Misverstand Van De Aard Van Statistieken (Ontelbaarheid)
Moving The Goalposts (Raising The Bar, Argument By Demanding Impossible Perfection) / De Doelpalen Verplaatsen (De Lat Hoger Leggen, Argumenteren Door Onmogelijke Perfectie Te Eisen)
🔵 2022 🔵 2022
Motte-And-Bailey
🔵 2022
Needling / Steken Non Sequitur Not Invented Here / Niet Hier Uitgevonden Outdated Information / Achterhaalde Informatie Pious Fraud / Vrome Fraude Poisoning The Wells/ Bronnen In Diskrediet Brengen
Statement Of Conversion / Verklaring Van Conversie Stolen Concept / Gestolen Concept Straw Man (Fallacy Of Extension) / Van Je “Tegenstander” Een Karikatuur Maken
Two Wrongs Make A Right (Tu Quoque, You Too) / Fout + Fout = Goed Weasel Wording / Glibberige Woorden Gebruiken
Het volgende gevaar
En het volgende gevaar ligt mogelijk alweer op de loer. De nieuwe ontwikkeling manifesteerde zich voor mijn bewustwording ervan op 25 september 2021 toen Pepijn van Erp opeens begon te praten over een nieuw boek van filosoof Cees Zweistra, “Waarheidszoekers”, “Ze zijn niet gek, ze zijn niet dom. Ze zijn slecht“. Gevaarlijk, want: als je een bepaald deel van je samenleving als “gevaarlijke mensen” begint neer te zetten, wát is dan de volgende stap? Dat is een balletje dat ik “graag” bij u als lezer wil opwerpen. Nuf said.
Constantia Oomen in een email naar Jan Willem Nienhuys op 6 oktober 2013
This blog had a few minor updates in terms of additional examples of fallacies, a larger update on August 24, 2022, some in-between updates after this and a major update again on December 6, 2022, with new fallacies from Skepsis board members Pepijn van Erp and Aliette Jonkers in 2022. These can be recognized by the blue sphere: / 🔵 2022 / at the caption and by the / 🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 /where it is shown how a fallacy can fall under various categories.
Swamps of Sadness. It is a barren swampland with quicksand-like mud pools. Anyone who becomes depressed while in the swampland sinks into the mud and drowns. Source “Die Sümpfe der Traurigkeit” appear in Michael Ende’s “The Neverending Story” Featured image: Michael Ende, Die unendliche Geschichte, Illustriert von Sebastian Meschenmoser, Thienemann Verlag, page 60.
t.l.d.r. The collision course and demise of online skeptical discussions demonstrated on the basis of a partial history of the Dutch Skepsis Foundation, its board members, discussion forums and social media, especially Twitter
❕Practical note beforehand. In order to make this rich multi-media text quickly retrievable and suitable for various platforms, the smallest size images were chosen. You can view the images in large format by right-clicking “Open image in New Tab”.
Robbert van den Broeke discussed his critics Jan Willem Nienhuys and me on his YouTube channel. I have already published a lot about him and the group around him on parameter.blog.
With that I had appeared in, among others, the highly popular Dutch talk show Kopspijkers.
An active time with more than 50 topics about the Hoevense self-proclaimed medium followed. The mostly “paranormal” oriented discussions led via FOK to the website of the Skepsis Foundation, where Rob Nanninga was a board member since 1987 and also editor-in-chief of the Skepsis magazine “Skepter” and webmaster since 2002. I also got to know Nanninga and Nienhuys behind the scenes. A friendship with ups and certainly as many downs followed, but it was clear: something special had arisen here between two official Dutch skeps and myself. Nanninga, for example, had me design the front of the Skepter twice.
Rob Nanninga and I also discussed the “para photos” of Van den Broeke together and imitated them successfully.
In addition, I had ties with “the other side”: Merkawah (nowadays: Network Near-Death Experiences) and also visited their conference with well-known attendees such as photographer, astrology researcher and writer Rudolf Smit and cardiologist, researcher and writer Pim van Lommel.
In the years that followed, I purposely stayed close to the Skepsis Foundation. Idealistic as I was, I hoped to build a bridge between the “altos” and the “skeps”. In the early days I called myself spiritual, meaning conscious living, looking for answers to existential questions such as: is the Earth a karmic school for people, does reincarnation exist, is there life after physical death? The skeptical and scientific side also interested me explicitly. With my own background, especially in remembering and writing down dreams and experiencing out-of-body experiences, I hoped to contribute to more knowledge among discussion participants, but also to adjust my own ideas about this spirituality if I discovered shortcomings in it. Gradually I learned a lot and that was not only about the content, but also about the form of the discussion. I had never been taught arguing in school, at least not concerning the forbidden use of fallacies. And I can already tell you that, thanks to my time among skeptics, I also adjusted my ideas substantively, from “Certainly, out-of-body experiences must be proof of life after death” to “There are enough indications that the human mind is very versatile, and perhaps the spirit’s survival after physical death is indeed a reality.” So I started to learn both in terms of content and discussion forms! The highlight was the discussion about Pim van Lommel’s blockbuster “Consciousness Beyond Life”. In addition to Rudolf Smit, psychologist and philosopher Titus Rivas and anesthetist Gerald Woerlee also made their appearance.
Like me, Rudolf Smit is active on both sides. He was present at the founding meeting of the Skepsis Foundation in the International School of Philosophy in Amersfoort in 1987 (at 8 Dodeweg! ;-)). Incidentally, Jan Willem Nienhuys mentions another location, namely the Humanist Association in Utrecht, but also says that there was an earlier attempt at founding. The first Skepter issue appeared in March 1988. In that issue, essential matters such as the goals of the Skepsis Foundation are discussed. Although Skepsis was founded in response to the ambitions of the Committee for the Scientific Investigation of Claims of the Paranormal, abbreviated: CSICOP, and in particular of its very active founder, skeptic and secular humanist Paul Kurtz, Skepsis wanted to be an entirely Dutch experience. with the aim of bringing together as many noses as possible from as many directions as possible for a fruitful, colorful and broad discussion:
“Conclusions
What can and should Skepsis learn from these experiences of CSICOP in the US? Personally I think three things: First of all, all attention must be focused on acquiring the broadest possible base of supporters, people from all backgrounds, all levels of education and all professional groups. This is essential to prevent Skepsis from becoming a scientific dispute that is entrenched in its ivory tower. In addition, we must prevent polarization from being promoted by Skepsis; after all, it is not about being right, being proved right or winning a dispute, but about presenting a ‘reasonably alternative’ view of reality to society that can be very satisfying for everyone in all situations. We must strive for a spread over the professional fields of the working group members and the board members. At the moment, there is significantly greater interest in Skepsis among doctors, astronomers and physicists than among economists, sociologists and Dutch scientists. If that turns out to be structural, it will be a serious threat to the viability of the good idea called Skepsis. In that respect, we as board members face a major challenge and task in expanding the organisation. Hopefully we will build something that we can look back on with social satisfaction in ten years’ time. Drs. Bert van Gelder is secretary of Skepsis and works as a sociologist at the University of Amsterdam.” Source:Skepter Volume 1, Issue 1, 1988.
Smit’s contact with Nanninga and Nienhuys dates from about 1990. Smit used to be an astrologer, but after a disconcerting experience with an erroneous exchange of client data, where the client in question had been very satisfied with the interpretation intended for another lady, he had rejected the belief in astrological eloquence. On November 10, 1990, Smit gave a lecture at the Skepsis congress and he had also published several times in the Skepter (volumes 1990, 1992, 1995). His turn from practicing astrologer to astrology skeptic caused Smit to suffer three years of depression, but he had the open-mindedness to adjust his worldview and wrote a raw-honest piece about it.
During the vigorous discussions, there were certainly some serious chips, such as Martin Bier’s statement that Pim Van Lommel’s book costs human lives. Martin Bier is occasionally, but for many years already active on the two Skepsis websites, on skepsis.nl and on klopdatwel.nl, and has a PhD in physics.
However, the language remained well under control, there was usually no swearing and the impression was not given that – I am exaggerating only a little now, I think – only stupid and smart people exist on this globe.
The discussions among a mixed group meandered on, among others, genverbrander.nl (registered by me first), stenoomen.nl, kloptdatwel.nl and for example tasmedes.nl. Nienhuys posted on the genverbrander.nl forum under the humorous name “Lichtbol”, meaning “Orb”. After years I deleted the relevant pages and discussions, in which there was a lot of participation, my first blog about Pim van Lommel had even received more than 650 responses. I was able to retrieve this blog and a small part of the comments via Internet Archive.
Nienhuys gradually taught me what an ad hominem was.
A bit of a silly comment from me that James Randi was physically so small, could count on a reprimand from Master Nienhuys: “This is an ad hominem, you shouldn’t do that.” I can’t find the relevant exchange anymore, but here’s a link to a detailed sample discussion page on kloptdatwel.nl about Randi and related like Woerlee, with me in the earlier days, in 2012. It took me a while, but: I learned !
With Nanninga I even came to a Flowerpower moment on February 6, 2011: Rob Nanninga: “@ Sten Luckily we agree on this (a warm virtual hug is coming your way ;-)).”
On kloptdatwel.nl, I also got to know Pepijn van Erp (1972, originally a mathematician) from a distance, because I had emigrated to America in October 2011, and Van Erp had ended up at the Skepsis Foundation at exactly the same time, 2011-2012.
Fast forward 2014. Rob Nanninga passed away! He was only 58 years old! I was deeply shocked, my Skepsis friend had traded the temporary for the eternal.
Pepijn van Erp took over from Nanninga and became content manager of Skepsis. He took over Rob Nanninga’s PC, which was chock full of Skepsis activities. Together, Jan Willem Nienhuys and I worked on the translation of “Fliegergedicht” (by the German Neofolk band Darkwood that Rob loved) for Rob Nanninga’s In Memoriam booklet.
The discussion about all sorts of paranormal and less paranormal matters continued to grow on the Skepsis branch kloptdatwel.nl, formally operating independently, which has been officially managed by Maarten Koller since 2011, but was actually mainly in the hands of Pepijn van Erp. The moderation by Van Erp in particular was different from that on skepsis.nl under Rob Nanninga.
Now I am not only speaking about my own experience, but certainly also about that of a number of others, who, like me, had come more from the “alternative” – what is called – corner and with whom I also had contact behind the scenes. If I had felt relatively safe on Skepsis.nl, it was different on kloptdatwel.nl. I was attacked no matter what I said and however I tried to professionalize my discussion techniques. The moderator(s) allowed(s) people to be bullied.
You saw fewer and fewer commenters there and certainly a lot less famous people from both the skeptical and non-skeptical angles. Many commentators came and went, including people I knew personally, such as Rudolf Smit, Titus Rivas and board member of SPR, Study Association for Psychical Research, Fred Melssen. Behind and in front of the scenes, Rudolf Smit tried with all his might to reach the moderation, consisting almost exclusively of Van Erp, but it was like shouting in the desert and Smit also disappeared disappointed from the skeptical discussion stage.
A very small club of regular commenters consisting of Jan Willem Nienhuys, “Wilmamazone/”Wilma S”/”Wilma”, “JennyJo”, “MariannedO”, “Hans/Hans1263”, “RV”, “FVerweren/”FrankVerweven”/” FVerweven”, “Renate1” and a few more people held out and still do. This concerns almost largely anonymous accounts, that is to say: the identity of these people is not known to the visitors of the website.
People were also permanently blocked by Van Erp, such as “Ragnar” (pseudo), “Theo van Bergen” (pseudo), “Mopje” (ditto) and Harry Smit (real name). Incidentally, the regular commentators also got into a fight, for example “Wilma” and “JennyJo”, “Wilma” and “FVerweven”, “Wilma” and “RV” and “RV” and “FVerweven” went for each others throats.
The die-hard “FVerweven” seems to have closed the kloptdatwel.nl door behind him in 2021. “IkBenWeg“: “So you see, if there is no more love and attention for a website, so no strict moderation, then the sleepers and screamers will eventually take over the site. […] Congratulations RV, you have won the site is now yours. I wish everyone a happy turn of the century.”
There is one comment in particular from “FVerweven” on an article by Pepijn van Erp that stayed with me.
That comment fits within the framework of this blog: “FVerweven” on September 8, 2016: “Tuthola: stupid, clumsy, often also prudish, stiff woman. Why call that woman a tuthola, there is no need to do that, right? It’s only giving skeptics a bad reputation.” “FVerweven” aimed at the title of the blog that had immediately set the tone with the word “Tuthola”.
However, blood is thicker than water, and a small hard core remained. Hundreds of comments were sometimes lost at the same time, because commenters, angry at each other and at the moderation, removed them with great fanfare. Again and again I also felt unwillingness or downright hostility, also with the moderator Van Erp and occasionally also with Maarten Koller. In my case I got the impression that not my posts, but only my name and background mattered, so an all-round ad hominem, in which I as a human being was dismissed as a whole. Some of the die-hard commenters even demanded that I publicly distance myself from my out-of-body experiences books and delete my blogs about Rob Nanninga on the double.
When an article appeared on kloptdatwel.nl in 2012 that has some overlap with my books, my contribution was eagerly awaited and people started to grumble now that I was shining through conscious absence. I knew through experience what they were after here: bloody tearing the “para” theme apart and then throwing it out like rubbish, including baby with bathwater. The group of commentators and the moderation there will probably deny this vehemently, but my impression is this: there is no real openness to such themes. In short: I thanked for the “honour”.
After the umpteenth disappointing experience, I shrugged my shoulders and in 2018 I also definitively closed the door on kloptdatwel.nl. The feeling that prevailed among all those who have since dropped off can perhaps be expressed in this way: “You don’t have to knock on the door of the moderation, because you won’t find anyone there anyway”. At the mercy of the wolves! But why was and is it this way and why was there so remarkably little assistance from the moderation corner?
With the arrival of kloptdatwel.nl, the already difficult online Dutch and English dialogue between “Skepsis” and “Alto-land” gradually but unmistakably disappeared. Woerlee and Smit, and other closely involved people, were spotted less and less frequently, until both “parties” seemed to have almost completely withdrawn into their own camps, which in my personal impression still is the case.
Meanwhile, the importance of Facebook, but especially Twitter, grew. The friendly, slightly goofy, Dutch Hippie Flower Power Flowers and Butterflies Hyves (2004-2013) era, where discussions had also taken place, was a nostalgic, distant memory. Van Erp became increasingly active on Twitter. In 2018, as far as he and I are concerned, a turning point occurred. Although Van Erp had published an article in which I was mentioned as a co-main character and in which earlier Robbert van den Broeke cases were elaborated upon, the gap had become too great for me to return to kloptdatwel.nl.
The Pandemic
Fast forward 2020. The Pandemic had arrived! We all plunged into unknown territory and the battle over whether or not vaccinations, the Corona rules and lock downs, mandatory working from home, education via Zoom, mask obligation, vaccination certificates and what else they caused and still cause great unrest at a large part of society. Distrust of the government and mistrust of each other increasingly rose.
The typical Dutch word “wappie” in the sense of “wandering spirit” was initially only used occasionally during the crisis, but gradually it became more and more frequent until finally, at the time of this blog, autumn 2021, it really was the most used “special” word of the year.
Explanatory blogs, whether or not skeptical, have sprung up like mushrooms here and there, but core discussions about Corona and other skeptical topics were no longer mainly held in and under blogs, but mainly on Twitter, Facebook and LinkedIn. Tweets are easily found by Google and other search engines and are quick and easy to quote, because: short. On Twitter, the character limit per post is currently 280 characters. And inserting a Twitter link url is a piece of cake. However, the limited framework of Twitter requires drastic curtailment, so arguments must also be mentioned in minimal word quantities and threads, sometimes with sixty parts, became inevitable and so something was found again: the Thread Unroller. By now I would describe the counterpart of the unlimited amount of comments and discussions on skepsis.nl among the blogs as extremely dull. What started to strike me more and more was the incredibly raw tone on Twitter, the lack, and sometimes even the complete absence of solid arguments, the profanity and the predominant anonymity of many posters.
When even the always very moderate and extremely well-founded co-founder of the Skepsis Foundation, Marcel Hulspas, started to go out on Twitter in an unmistakable tone, and even used the word “wappie”, I had to swallow.
But maybe Hulspas was shocked by it himself! 😉
A selective look, selected for the content of this blog, at opinion maker Chris Klomp‘s website, namely where it is about “wappies”, illustrates in my opinion the blind spots that exist on both sides, the “skeps and the altos”, of the (Corona -) struggle. I’ve put one sentence in red, which I think can be thought-provoking, given the rest of the titles: “Stop with that hatred towards journalists”. I have also put the use of the word “wappies” in bold.
The war of words on Twitter often transitions seamlessly into doxing or doxing, so beyond the online frame of the tweet, with, for example, posting private addresses and employer names on Twitter.
For example, on August 15, 2020 Pepijn van Erp posted in response to a post from the Twitter account “Ethics is everywhere” with a photo of a Corona demonstration with, admittedly, blurred children with a “Star of David” the full name of the father of the two children. Although Gert van Dijk of the “Ethics is everywhere” account posted precisely to expose something, I thought that was a tweet that can cause extra rottenness. My assessment was correct, as it turned out, because soon after, for example, the unblurred photo of the children appeared (which is still online at the time of writing this blog). When I sent an alarmed mail to Jan Willem Nienhuys about it, Nienhuys did not respond. Van Erp did delete the tweet.
Block, blocker, blocked
In April 2020, I was suddenly blocked without explanation on Van Erp’s personal Twitter account, even after a few online inquiries. On Twitter I occasionally respond to him from my involvement with the Skepsis Foundation, to my knowledge and memory always in a good mood or civilized. I had not emailed him since November 2019. This requires a brief explanation. Van Erp and I e-mailed at our leisure, and there were many occasions because of the Robbert van den Broeke case and also because of kloptdatwel.nl. Because the Van den Broeke case was a long-lived one, the number of emails amounts to many hundreds, to be precise: 4483 emails from me to Van Erp, explicitly including many group emails, because many people participated in the Robbert van den Broeke discussion, and 945 emails from Van Erp to me. Exactly one year later, he also blocked me on the Twitter Skepsis account he manages. In my opinion this was of a different order. I haven’t done blocks at all for quite some time now (probably a few years now). After all: Twitter will remain visible, unless you lock your account completely. Blocking actually calls for taking screenshots, because you can’t join the discussion at the bottom of the tweet for your comment(s). With blocks you send a message to the other person: “You no longer exist for me”. I continue(d) to respond to Van Erp’s tweets, but because I had no other choice, indirectly, i.e. via screenshots, and certainly when I decided to write this blog about my disturbing observations about skeptical discussions. Here’s an example of my response.
“Bejaarden”? Wat heeft dat nu te maken met wat dan ook? Wat als Van Erp zelf bejaard is? Gaat hij dan ook neerbuigend over zijn eigen bejaard zijn schrijven? #AdHominem#PepijnVanErppic.twitter.com/9jscVYkegn
He had briefly unblocked me once, when Eelco de Rook, an online Twitter friend, briefly discussed Van Erp’s blocking behavior on Twitter with me, but after a very short exchange in which, in my firm impression, Pepijn van Erp gave irrelevant arguments and just was out of focus, and I mentioned my observation of this too, I went back on his block.
His now fellow Skepsis board member, since about spring 2021, medical journalist Aliette Jonkers already blocked me in early 2020 after I tweeted about her participation about the Corona Virus in Koffietijd that I liked the “doctor look” of her profile picture more than her “glamor look”, which she mistakenly took as an insult. Which I also said conciliatory, but by then it was already too late. It was just a comment, not meant ad hominem, I only knew her from that profile picture where she wears a white blouse which created a positive “doctor feeling” in me. When I did respond substantively and substantiated it a little later, about flu figures in the US that I believe she had misinterpreted in her performance in Koffietijd, I never heard anything again and I remained blocked by her forever (my account name was still Robbert van den Broeke related @genverbrander10).
In fact, being blocked can feel like a form of censorship. Affected tweets will no longer be visible if you are logged in yourself and Twitter messages will constantly appear: “You can’t view this Tweet because this account owner restricts who can view his Tweets”.
What remains of enthusiasm and benevolence on the skeptic side if people who (partly) think differently want to contribute to discussions? At a certain point after Van Erp’s block, I was responded to on some of my tweets on kloptdatwel.nl, and Pepijn van Erp responded to kloptdatwel.nl as follows: “I deleted the discussion about Oomen anyway, it didn’t make much sense to me and just feeds her curious obsession with Skepsis, Kloptdatwel and my tweets.” Reactions about me, including his own reaction, have since been completely removed by Van Erp.
Behind the scenes I sometimes e-mailed Jan Willem Nienhuys about the increasingly absent discussion among the skepsis.nl blogs, and also about kloptdatwel.nl and the statements of Van Erp and also reported this a few times on Twitter because I like to work with an open visor. My more recent emails were also about ad hominems such as the frequently used word “incitement creationist” by Van Erp. But after Rob Nanninga’s death, and with a reserve that I increasingly thought I could detect in Nienhuys, Nienhuys and I no longer seemed on the same page. When I once criticized the ins and outs of Skepsis/Kloptdatwel, Nienhuys responded in an email of Thursday, December 22, 2016 that he was not open to criticism or feedback from people who “not even” subscribe or donate to Skepsis (I did in the past). I don’t see how that makes a difference. To my surprise, Jan Willem Nienhuys wrote to me that “Each man speaks in his own fashion.” and he did not respond at all to my ad hominem emails. The non-ad hominem rule that applied to me apparently did not apply to Skepsis board member Pepijn van Erp. An uneasy idea began to dawn on me: was there perhaps double standards here by the two mathematical board members of Skepsis: Nienhuys and Van Erp?
Very occasionally I also had contact via Twitter with Catherine de Jong of the Association against Quackery, who is closely involved in the Skepsis board and attends meetings. I asked her to talk to Van Erp to ask him to remove his blockade against me, because this does not create a uniform image among people that we, in particular Rob Nanninga, Jan Willem Nienhuys, Pepijn van Erp and I, scrutinized in the past together, such as the aforementioned Hoeven Robbert van den Broeke. This question was met with resistance. De Jong said that Van Erp had personal concerns, but when I stated that everyone has them and that in my opinion that is no reason for this kind of hostility, she fell silent.
The Pandemic continued to plague and emotions on Twitter rose, not least because of people like Janet Ossebaard, Donald Trump and QAnon supporters, but in my opinion certainly also by people who expressed their disapproval in increasingly strong terms. This was no longer a civilized discussion, but rather a bloody attempt to tear apart “adversaries”. Twitter’s Abuse button was clicked more than ever.
All these statements were taken 100% verbatim from Twitter accounts in 2020-2021 and expressed in particular on the following Twitter accounts: Skepsis board member @pjvanerp (the majority), Skepsis board member @aliettejonkers, @DanielTuijnman ea. The statement above left “Shut the f up, wappie” comes from Chris Klomp.
The price of hurtful words
Already in the early prelude to Skepsis, a very unsavory case had arisen, which showed that uttering suspicious, hurtful words can be very hard when someone is already feeling vulnerable. It concerns the case of the French psychologist Michel Gauquelin. The Mars effect hypothesis was first published by Gauquelin in 1955 and stated that Mars occupies certain positions in the sky more often in the birth of sports champions. Jan Willem Nienhuys had only started working with all the data after Gauquelin’s death, but this did not prevent him from attacking Gauquelin firmly posthumously.
This has been one of the biggest brain teasers among skeptics: is there still more than skeptics think possible? In 1991, Skepsis hosted a European skeptical conference, ‘A Critique of Astrology’, at which this Mars effect was discussed in detail. Participants included astrology/psychology leaders: Rudolf Smit, Geoffrey Dean, Suitbert Ertel and Michel Gauquelin. Gauquelin was beset by a deluge of skeptical attacks after the release of his Mars effect data, and the case has literally lasted more than half a century and well past Gauquelin’s death. This pen struggle also finds expression in the book Tests of Astrology (Page 79, edition 2016. Auteurs Dean, Mather, Nias & Smit): “Later, in Dutch, in his 2012 obituary of Paul Kurtz, Nienhuys says Gauquelin “alleged” the Comité Para had replicated the Mars effect, implying (wrongly) that they hadn’t, see […]. He then accuses Gauquelin of cheating (“I cannot call it otherwise“) and of deceiving people about his data, both of which are untrue, but says nothing about the extraordinary bad behaviour of Mars effect skeptics including Kurtz that led to accusations of self-serving bias, see […], the same self-serving bias that Nienhuys seems incapable of avoiding.”
Gauquelin, at the age of sixty-two and 128 days after this skeptical congress, committed suicide, after his second wife had also left him, in this vulnerable time. Behind the scenes there had been a big clash about this between Rudolf Smit and Rob Nanninga, when Nanninga saw a letter sent in by Smit in TvP (Tijdschrift voor Parapsychologie, In Vol 77, Nr 3, 2010) about this case a year and a half later. Smit had strongly criticized the working method of skeptics in general and Nanninga, who thought he also meant Jan Willem Nienhuys, had made a strict demand on Smit: rectification in the form of an apology. When it later transpired that Nanninga had not read the letter to the reader properly, he reneged on his hard demand and his commitment to both truth and softness proved to be true, for he admitted his mistake in conciliatory and remarkably soft words (full correspondence in possession of CO).
And also within the board ranks of Skepsis the water was (and still is?) bubbling vigorously. That started very early, when, in addition to Jan Willem Nienhuys and Rob Nanninga, Marcel Hulspas was also a board member. These three were there from the start, Nanninga is mentioned as a board member from the second issue of the Skepter. The colophon of all Skepters clearly shows how the positions shifted, new people came in and left, but the hard core, consisting of Marcel Hulspas, Jan Willem Nienhuys and Rob Nanninga, remained.
Until suddenly Marcel Hulspas resigned from the Skepter issue of December 2002. Behind the scenes, emotions ran high about the handling of Christian matters of faith in the Skepter, with Rob opposing and Marcel in favour. Jan Willem Nienhuys about the departure of Hulspas: “A few things changed at Skepsis at the end of 2002. Chief editor Marcel Hulspas of Skepter wanted to print a chapter of a book by the English psychologist Nicholas Humphrey, translated and summarized by me at his request. Rob was opposed: it was an over-simplified anti-religion piece, and besides it was very old cake, because it was a well-known Amnesty lecture that had been on the internet for five years already. Such old foreign scraps, that’s nothing for Skepter. Hulspas had been doing less and less of Skepter for a while. He had long been working on a book about the sources of the Old Testament, which finally appeared in 2006. He also made vague allusions to the expansion of Skepsis’ scope: not just UFOs, altos and astros, but a frontal attack on religion and never mind the freethinkers of “De Vrije Gedachte”. The result was that he decided to break with Skepsis immediately.“ That this struggle for “skeptical tolerance” is timeless is evidenced by a random sentence from the Wikipedia page about the prominent and already mentioned skeptic Paul Kurtz: “At the Council of Secular Humanism’s Los Angeles conference (7–10 October 2010), tension over the future of humanism was on display as Kurtz urged a more accommodationist approach to religion while his successors argued for a more adversarial approach.”
I have known this first color edition of the Skepter since the Robbert van den Broeke time 2005-2006 because of the “Paranormal blue tits”. At one point I had put the genverbrander.nl domain up for sale and I had promised the proceeds to the Dutch Bird Conservation. I had used the beautiful Blue Tit front for the website. Unfortunately there were no buyers and I transferred the domain name for free to Stichting Skepsis in March 2015 via Pepijn van Erp. Only since writing this blog did I know that this cheerful yellow-green issue of the Skepter with my favorite animal species on it: the bird! is Rob Nannninga’s hand in his first capacity as editor-in-chief of the “Skepter”.
Frictions or differences in ambitions were also apparent from the fact that Jan Willem Nienhuys made a trip to the Dutch Association against Quackery in 2009-2010, where he suddenly turned out to be a webmaster and published many articles there in a short period of time. I was very surprised about that at the time, because he suddenly seemed to have left Skepsis.nl and I emailed Nanninga and Nienhuys extensively about it. On Monday 11 May 2009, Rob Nanninga wrote to me: “They asked JW if he wanted to become website editor and apparently that appealed to him. I don’t know much about it. I also only knew that he had written a big book about China the day it was published.” and on the same day: “He actually switched, although he didn’t announce it (I only saw it when I looked at the website of the VtdK).” After more than a year it turned out that after some time Nienhuys’ emotions had run very high and he, in addition to being a spokesman, was no longer even a member of the Association against Quackery. Rob was hesitant about it and wrote, among other things, that he had more pleasant things to do.
Jan Willem Nienhuys’ Association against Quackery Exercise did not last long. About a year and a half later, in the fall of 2010, Nienhuys had left with a silent drum, towards the outside world, but with a loud one behind the scenes. Reasons for his departure were partly due to his dissatisfaction with the VtdK policy. Nienhuys criticized the VtdK because, according to him, it had not conducted its own research since time immemorial, but was always rushing to criticize research carried out by the Skepsis Foundation, furthermore it was mainly aimed at mere doctors’ input and according to him, sought publicity in a careless manner. I also emailed the VtdK to ask about this departure. On Thursday, November 25, 2010, I received what I think is a strange reaction. I will paraphrase again to respect email secrecy. It was confirmed that Nienhuys was completely gone after a disagreement and a proposal from me to design their Twitter logo (an idea I had at the time, don’t ask) was rejected because of my publications about out-of-body experiences and astral eroticism. After all, I belonged to the “parties contested” (this wording was used literally). This is, of course, ad hominem as being placed over a person as a whole. After all: because of books about my “astral” out-of-body experiences, my graphic ideas were also rejected. It would have been understandable to me if I had been a medical quack, but my publications on out-of-body experiences are just that: a description and interpretation of universal consciousness experiences, which has nothing to do with medical quackery. This was also felt by Nienhuys who never saw any harm in my “astral activities”.
But things also did not always go smoothly between Nienhuys and Nanninga, with Rob Nanninga being the advocate of greater tolerance towards the actions of dissenters, such as “even” public speaking rights for people who “sell dangerous nonsense”. This became apparent in 2010 from a jousting back and forth following a Skepsis blog regarding a lecture by the still active Johan Oldenkamp. In an email that I believe Rob Nanninga was the only one ever to label “This mail is private” at the bottom of all his mails (not the mail shown in this paragraph), he wrote that his ethics differed from those of Jan Willem Nienhuys (paraphrased and under omission of the rest). The blog in question was later removed from the Skepsis website altogether due to this haggling.
Most words don’t hurt. But words that lack tolerant subtlety, trust in the goodness of the innkeeper or substantiation, or a combination of these troublemakers, can have very serious consequences. These kinds of words seem to be on the rise, which was shockingly reflected in the (Social Media) Era of Donald Trump with the absolute anti-climax of the storming of the Capitol that I, as an official American since 2017, watched with tears in my eyes from a safe distance in Davis, California. The consequences of hard or derailed battles of words can be financial. Lawsuits come with a hefty price tag. Actions and deeds can also arise from it, crimes such as arson, attacks, sometimes even fatal, as was the case with the QAnon several times.
Since my story continues to follow the Skepsis Foundation, here too follows the example of differences between the online active board members of the Skepsis Foundation. Skepsis board members who were and are highly visible online or publicly (TV, radio, etc.) were always in the minority. If Rob Nanninga successfully managed to stay out of the hands of angry recipients free of charge during all those years 1987–2014 with his often lengthy and in-depth articles on thorny subjects, Van Erp was unable to do so in a much shorter period of time.
Nanninga had to take on a one-time lawsuit in 1994-1995 against prosecutor Wies Moget, who talked people into false and harmful memories in a cult-like setting, which Nanninga had successfully brought up, after which Moget’s institute no longer received financial support from the Dutch GGD and social services. However, he was so substantiated that all charges were dismissed by the judge and Moget had to reimburse all legal costs incurred. Rob Nanninga is also known for his rather descriptive pieces in which the accusation usually only emerges in a subtle or consciously hypothermic way. He didn’t use explicit, offensive terms, and when he did use them, they certainly weren’t numerous, well-embedded, and clearly not written in the tenor of loose hail. Jan Willem Nienhuys speaks about Rob’s careful and mild character: “Many people have testified how Rob always remained polite and respectful in his contacts with people he disagreed with. […] He was a perfectionist. His legacy is about 600 pages of thoroughly researched articles. […] Rob was in a sense the skeptic’s skeptic. Many skeptics and rationalists have a tendency to preach for the converted, but this wasn’t Rob’s style. He was strict in his views, urban legend researcher Peter Burger wrote to me, but mild in his statements and communications. He was typically a reasonable and cooperative man. […] Rob sometimes explained that when he started on a subject, he often didn’t know anything about it, but then he studied it until he knew it thoroughly. You can imagine this was hard work, with sometimes surprising results. […] He always was worried that he would make a mistake that would cost Skepsis its scientific reputation.“ In line with this: Nanninga wrote to me in response to his lengthy article about the Moon sect that he was a little tense whether someone was going to sue him, but that never happened, and the Moget case cost Skepsis nothing or very little in terms of financial costs.
The court in Groningen rejected the demand on 15 December 1995, because it concluded Skepsis had not been unnecessarily offensive or grievous, and Nanninga had backed up all of his claims well. Wikipedia
As mentioned, the Skepsis board member of Erp did not manage to stay out of serious Skepsis problems. He wrote a blog about the American-Italian nuclear physicist Ruggero Santilli and used a few sentences and formulations that inflamed the Santillis to such an extent that they (Ruggero Santilli with his wife Carla in his wake) sued both Pepijn van Erp, Skepsis chairman Frank Israel and also Van Erp’s provider in 2016-2017 as “bearer of the offensive words”. Frank Israel had nothing to do with it at all, but the offended Santilli was unstoppable and if Van Erp and Israel did nothing, Israel (and of course Van Erp too) would find his entry options into the United States severely hampered because of this lawsuit that would then remain pending. That would indeed have been a problem for Israel, as he regularly traveled to the United States as an astronomer.
In particular, Van Erp had used the following sentences, which Santilli saw as a potential loss of income, with the title itself in particular being a thorn in the side: “The Continuing Stupidity of Ruggero Santilli”, “fringe scientist Ruggero“ and with the venom in the tail, the last sentence: “Is Santilli just a mad professor? Or is he a cunning scam artist trying to sell his ‘Santilli-ofocus-scopes’ (or even better: stock in his businesses) to people who fall easily for sciency sounding nonsense? Maybe both …” Perhaps Van Erp could have removed the text altogether or removed and modified the offending sentences, but he didn’t. And that cost him a very expensive case, a lawsuit that cost the Skepsis Foundation almost a quarter of a million dollars (more than two hundred thousand euros). Santilli wanted compensation that could possibly run into the millions.
Rob Nanninga had managed to raise the Skepsis buffer to a comparable amount, a quarter of a million euros, through a very frugal lifestyle (he lived in his mother’s house and charged very modest fees for all his Skepsis services). Jan Willem Nienhuys about this sober monk mentality of Rob: “The financial situation of Skepsis is healthy, but Rob shortchanged himself, by allowing himself to be grossly underpaid. Actually he hardly thought about money, except when his banking account was empty. He was working on Skepter day and night. It’s ironic that the enemies of Skepsis claim that we are handsomely rewarded by Big Pharma. “
Skepsis was up to the mark and successfully appealed to the donors, with several (very) generous donors (donations of up to 20,000 euros from one generous donor) who wished to remain anonymous. The case resulted in an exemption for Frank Israel, because he demonstrably had nothing to do with it, and a settlement for Van Erp, in which Van Erp adjusted the title and removed the offending last sentence. But the money spent on lawyers never came back. Skepsis managed to bring the buffer back to the old level over time through the very loyal support of generous supporters. Jan Willem Nienhuys also wrote an article about it in the Skepter.
Not long afterwards, in 2018-2019, Pepijn van Erp had another lawsuit that was also about offensive words from Van Erp. A book review in which Van Erp had used the word “plagiarism”, among other things, angered publicist, photographer and entrepreneur Willem Middelkoop and he took Van Erp to court. However, the judge rejected the demands.
Think of Vonnegut when ordering a book from your sympathetic local bookstore. Screenshot Ionica Smeets tweet
How then?
Before I present a series of skeptical fallacies below, I gradually arrive at the summit. In my opinion the conclusion should be that the discussion between “skeps” and “altos”, in a newer guise also called “skeps” and “wappies”, has never been really good. And that the Skepsis board was sometimes rolling over the ground with each other. And with their “sister organization” The Association against Quackery! There were many people such as Rob Nanninga, Rudolf Smit and I who would have loved to have stayed in the colorful discussion, but the battle often just became too hard and people got hurt, and did not dare or no longer dare. The same thing is happening now, and in my view ten times more, on social media after the world plunged into the Pandemic. Times of crisis add fuel to the fire because people get stressed. Explicitly on a personal note, I want to go a bit more in-depth, and since this is a blog, I think I’m allowed to. What is it that discussing with dissenters turns out to be so difficult, and quarrels seem almost inevitable? Is one’s own being right so important that it is more important than the fellow man who (partly) thinks differently? My theory is that the explanation can be found in the French mid 17th century word “chagrin“, Dutch “chagrijn(ig)”. In Dutch, this word is more commonly used to indicate a bad mood. The deep hidden meaning of people lashing out at each other, berating each other, not wanting to hear each other, blocking each other is a feeling of not feeling well, which I believe stems from sadness and “life stress”. And seldom are the people who do not know sadness and/or life stress at all! How we deal with that is another matter. Earlier I asked the question why the feeling of “Thrown to the wolves” on kloptdatwel.nl is so strong. I have come to the conclusion that the moderator himself was at the mercy of the wolves and that no one stood up for him then. Sadness. That is a vicious circle that can only be broken with love. This blog arose out of dissatisfaction with, in particular, the skeptical actions and expressions of Skepsis board member Pepijn van Erp. I don’t want to beat around the bush on that. But I think I now know what Van Erp’s “chagrin” consists of after experiencing a real and intense Californian trip (behind the scenes I am willing to explain this partially). That immediately made me 100% more understanding, I was even off the map for days out of pure compassion. I reported this on Twitter. But when I saw new “not-niceties” on Van Erp’s Twitter account after my Twitter notifications, I thought that everyone makes choices in this life. Everyone has traumas and “challenging” qualities to a greater or lesser extent, as the Americans say so beautifully (“challenge” instead of “weakness” or something like that). That is why I believe that adjustment is desirable in any case. In this regard, I would like to point out to anyone without accusing fingers what unites us: all the sadness and happiness that comes with living on this incredibly rare and beautiful planet. A planet that is under heavy pressure right now, which is reflected in Climate Change. The news doesn’t make you happy unless you are a sadist. International cooperation without the exclusion of any country has proved to be the only option. Only when all countries take each other seriously and try to work with the differences and the similarities does this incredibly colorful planet have a chance again. And with people, animals and nature in general. At the micro level, this single opportunity translates into mutual respect for differences and similarities. Don’t use words like “wappies” and “You’re stupid” anymore, no one is worth more than the other. Being right or wrong is less important than a civilized society in which no one is excluded. So don’t use fallacies, don’t berate, don’t block, have fun and positive lessons! in the differences instead of feeling disgust, and from there try to secure the future for the children of this earth, children of men, children of animals and all children of nature.
And what is also important: if you do want to discuss, try to be really open to arguments that make sense. Every self-respecting discussion participant must be prepared without fear and I would even say: to proudly leave certain prejudices behind and if necessary even throw out entire parts of their own world view. Proud of the proven courage you have shown. If you are not willing to adjust or learn something, you can speak of a false position towards the other. That’s not respectful. For me, Rudolf Smit, who put his astrology ideas aside, even when this caused him a serious identity crisis for three years, is a great example. However difficult and laborious it may be, the discussion must remain, and may even be completely omitted during blessed moments of sitting together around a beautiful campfire. Hey, if the aliens really do arrive in such a way that we see it too, then we don’t want to just have to explain with redheads of shame what all those smoking rubble and word-debris on the earth mean? * Extract from magazine > illustration accompanying this paragraph is from Journal of Anomalistics / Zeitschrift für Anomalistik, Vol 21, Issue 1, 2021, published by Society for Anomalistik, Psychology and Psychohygiene
Mrs Screenshot
Someone suddenly called me “Mrs Screenshot” on Twitter. Indeed I take a lot of screenshots, this has grown spontaneously. Only recently did I get to my take on this side of me. I once again had an idea and it concerned the nostalgic Dutch TV series Tita Tovenaar:
My father is a wizard, It’s real, it’s real, it’s weird but true A Tita Wizard, It’s weird, it’s weird, it’s weird He taught me too But sometimes things go wrong And if it doesn’t go the way I want, I’ll do this, And everything stands still!
What is a screenshot other than a freeze of the situation? Not! It’s exactly that: you clap your hands (shift+command+4 on the MacbookPro for example) and the situation comes to a standstill. You’ve frozen it, for eternity if you must, or at least for as long as the digital version is preserved. It can make people uncomfortable because nobody is always at their best. Screenshots can shed light on the path and if every day is hit with the fallacies and the name-calling, then we should really scratch our heads and adjust each other respectfully.
With the following list of fallacies and a few other things that I have named myself, because I could not find the correct existing name, I want to expressly say that as far as I am concerned this is not a game whether I have given the correct name of the fallacy in the screenshot. Anyone who thinks that is the case may not have a clear idea of the meaning of my blog. I’ve consulted a few reputable lists and they also say that it is sometimes difficult to find the right denominator, also because a fallacy sometimes seems to fall under a few umbrellas. I would like to invite the reader to join me in looking at the kind of fallacy and, if necessary, come up with a different category. It’s not about being right with this list, it’s about showing something. I was accused on Twitter of leaving out necessary context with my screenshots and referencing the skeptic fallacies. My reaction to that is that the fallacies really usually stand on their own. If someone shouts: “You have a lower education than me, so shut up”, then that is a fallacy, even without context, and in this case it is an ad hominem. If someone just says: “Wappie, shut up”, then that is a fallacy, and that is from the category “Dismissal without arguments”. Only in rather rare cases, in my view, is a more elaborate context indeed necessary, such as the one time on Twitter when I purposely built in an ad hominem in response to someone who really didn’t understand how Pepijn van Erp was adhominating. I only added “A H” as an alert (but that alert was not detected!). The person immediately fell into my educational trap, but had already blocked me before I could explain the context of my ad hominem.
Incidentally, in my opinion, people are now increasingly shielding with “fallacies knowledge” in itself, so again as a “counter-argument” in itself. Perhaps people can think differently about things, but I think that after this summary of screenshots, most readers will understand where my concern lies.
Fallacies and other not-niceties
There are many great lists on the internet about faux-pas in discussions and these lists of wrong types of arguments – sometimes you can hardly even call them arguments – are long. I’ve worked with these two lists and many “arguments” fall into more than one category, for the most part, I’ve only classified the screenshots once, file names give clues about other possible categories…
Less than a year has passed since this blog was first published. At a global level, unprecedentedly intense things have happened and are still happening, the pandemic that just won’t budge, even though many people like to pretend it’s over, yet another virus that has now suddenly started actively traveling across the border, climate disasters in the form of daily, new dizzying weather records, droughts and floods, the Russia war that broke out almost parallel to the start of the Chinese Year of the Water Tiger, which started in February of this year. The Water Tiger lets out his extended roar in full regalia (still 5 months to go, folks). And the emotions among people are not left behind. The World Peace, which wants to come, is beyond doubt for me personally, but asks of us that we treat each other and the earth correctly, this is my contribution to that.
With a blue sphere / 🔵 2022 / I indicate the new fallacies, and with an example based on Pepijn van Erp, / 🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022/, I also indicate how a fallacies can be classified under a whole series of denominators. I have selected six of them for this purpose, but I am willing to bet that you will find even more categories. It’s still not about the “I’m right” category game, it’s about us arguing correctly. The whole of collected types of fallacies, which also still grows organically, is in any case a complex to understand whole, therefore one should not get fixated by these categories, but simply learn to understand and then also apply that there is indeed such a thing as an impure and pure as possible way to discuss with people. In other words, the categories are a tool, not an end in themselves. Newly inserted fallacy: Motte-and-bailey
Ad Hominem (Argument To The Man)
“Defamation neurologist”“She did a parapsychology training”“Trying to make chocolate out of the utterances of an adult woman with an obsession for cuddly lions may be out of the question in advance, but ‘increase discrepancies in the pandemic and ‘throw oil on the fire’? With that tweet? #mindboggling”“She’s not a real journalist”“She only pretends”“He denies Holocaust”“When you think of a ‘renowned scientist’ you would rather think of a professor at an international top institute than someone who works for a Christian creationist institute.”“Fake journalist @annstrikje”“Clapton abused his wife, is a racist (he told his audience he wanted to keep the UK white), claims vaccines make infertile and now he is cited as a relevant opinion leader? He’s a good musician, yes. That doesn’t make him an authority.”“Has Flavio stopped beating his wife yet? And is that because he secretly has a girlfriend or not? Just asking.”“Properganda is from Koen Verhagen, was also a candidate on Wappie list 30 – “freedom fighter” 🤮”“Do I have to repeat myself? Borger is just plain lying. Wonder what his top Boss actually thinks about that… twitter.com/pjvanerp/statu…”“Behave, unemployed doctor.”“A doctor homeopath, of course …”“Don’t you have anything better to do, make yourself useful! Read a book!”“The winner after 666 votes is a dance teacher from a criminal background whose partner is a convicted coke smuggler. WC Engel, son of quarrelsome slum king Cees, would like to prove how he can also develop into a querulant/dangerous person in the family tradition. “Look Dad!””“It’s fun to google some names from that list. Take, for example, Stefano Scoglio, who also talks about the fact that the virus has never been isolated >>”“Early emirate”“Borger is a microbiologist by training and a creationist by profession.”“And as long as he doesn’t clearly distance himself from those insane, they’ll use him as a billboard”[Refers to movie clip of my >> CO past public appearance on a subject he clearly ridicules][Very long personal considerations]“I have a job here, don’t you have anything better to do? Make yourself useful.”“Why do you lie? What do you stand to gain?”“Um, I never talk to the hospital communications department, idiot. You think those guys can teach me about science journalism? I give postgraduate education. What exactly do you do? – If you haven’t mastered reading comprehension, I’d stick with the Donald Duck.”
🔵 2022 – Pepijn van Erp points out a ‘sexy’ Only Fans account of a discussion participant🔵 2022 – Added December 6, 2022: “You, on the other hand, are morbidly obese, but do you hear me complain about that?
Affirming The Consequent Amazing Familiarity
🔵 2022 – Added December 6, 2022: “You formulate exactly like Paul Cliteur” (somebody she and her group fight).
Ambiguous Assertion
🔵 2022 – Pepijn van Erp claims to be sure about the creator of a nasty tweet, but is confronted with rightful opposition that he can’t be sure, but then starts to dodge his discussion opponent.
Appeal To Anonymous Authority Appeal To Authority
“I won awards, did you?”Jonkers says she has an IQ of 140 and says: “Why do you think I am a teacher at the best science journalism study program in the Netherlands? Hans can take lessons with me.“🔵 2022 – Out of the blue, Aliette Jonkers calls her opponent “Mansplainer” and then starts to pat herself on the back with her thirty years of experience and accuses her opponent of stupidity and lack of… well.. everything (and the guy is highly educated 😉 )
Appeal To Coincidence Appeal To Complexity Appeal To False Authority Appeal To Force Appeal To Pity
“I also have police protection, it’s really no fun. Journalism is also very poorly paid. I really wonder why I’m still doing this.”
Appeal To Widespread Belief (Bandwagon Argument, Peer Pressure, Appeal To Common Practice) Argument By Dismissal
“Yes, @PvanHouwelingen feels like a fish in water with this astrologer’s astrological drivel about “Pluto in Aquarius”. But is it enough to trump @thierrybaudet’s endorsement of reptile-crazed David Icke? Have my doubts…”“I didn’t write it for you either, Brecht, you told at least such nonsense as Borger.”“Medical hypnosis is nothing but a form of relaxation, isn’t there anything exciting about it? The results were not very convincing in my opinion. Acupuncture is really quackery.”“What a pathetic figure that @BorgerPieter is actually. Is he now spamming my mailbox with these kind of emails 🥱”“It is also ‘just’ an opinion piece, in terms of quality (control) Keulemans’ pieces are really not inferior.”“Truly a hilarious interview! Two conspiracy snowflakes who are allowed to come to Wappie grandfather Max von Kreyfelt to complain about how they have been treated by Filemon. >>”“I also find it philosophically very substandard twitter.com/pjvanerp/statu…”“No need, everyone can now read all my pieces and tweets about this.”“Stupid comment of course.”“Has it not yet dawned on you that I do not respond ‘substantially’ to ignorant, emotional gibberish? Did you really think you had something to contribute ‘substantive’? That your opinion counts even one fuck?”“What a joke”“Right, right…”
Argument By Emotive Language (Appeal To The People)
Emotional reference to WWII““At the most, I spoke out about the motivation for plagiarism with that joking “if you don’t think plagiarism is such a big problem anyway” (incl link) about the motivation for plagiarism, doesn’t come close to-assume the worst. >>”“You can ask yourself whether it is radicalization, or rather the falling of the masks.”“With someone who lies deliberately?”“Totally insane!”“If you worked passionately, unreservedly, with that club and many antivaxxers a few weeks ago, I think it’s okay to look back and publicly distance yourself (if you still want to be taken seriously).”“And as long as he doesn’t clearly distance himself from those insane, they’ll use him as a billboard”“let’s not forget that De Hond played an important role in the rise of virus madness”“Can they have a look in Micah Kat’s cell in Ireland, whether he has not secretly escaped by disguising himself as a scary gnome?”“Do you also notice? The group of ‘Wappiecritics’ & ‘Pikfascists’ is getting smaller and smaller. The small group that is left becomes more and more aggressive. Do you know why? FREEDOM is WINNING from Dictatorship. 🥳 Our months of commitment is rewarded! ❤️ #FuckGovernment”“What a pathetic figure that @BorgerPieter is actually. Is he now spamming my mailbox with these kind of emails 🥱”🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp putting lots of conspiracy like vibe in his renewed demonization tweets about Bessel van der Kolk
Argument By Fast Talking Argument By Generalization Argument By Gibberish (Bafflement)
“cOmPLeEtDeNKeRS!!!1! – …”
Argument By Half Truth (Suppressed Evidence)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp digging up an old post of Bessel van der Kolk in which Van der Kolk states he grew up between nazis. Van Erp, in a nasty way, making it seem like something impossible because Van der Kolk was only 1-2 years old at Liberation Day in 1945, but not acknowledging the fact that nazis were long there before and after official start and end of the second world-war.
Argument By Laziness (Argument By Uninformed Opinion) Argument By Personal Charm Argument By Pigheadedness (Doggedness) Argument By Poetic Language Argument By Prestigious Jargon Argument By Question Argument By Repetition (Argument Ad Nauseam) Argument by Rhetorical Question
“Can someone explain left woke language to me?”
Argument By Scenario Argument By Selective Observation
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp digging up an old post of Bessel van der Kolk in which Van der Kolk states he grew up between nazis. Van Erp, in a nasty way, making it seem like something impossible because Van der Kolk was only 1-2 years old at Liberation Day in 1945, but not acknowledging the fact that nazis were long there before and after official start and end of the second world-war.
Argument By Selective Reading Argument By Slogan
“You can block me, @wouterkeller, but I will continue to follow you through other accounts and correct you here, because I really hate cheaters.”
Argument By Vehemence+ Vulgar Language (added December 6, 2022)
“Has it not yet dawned on you that I do not respond ‘substantially’ to ignorant, emotional gibberish? Did you really think you had something to contribute ‘substantive’? That your opinion counts even one fuck?”“Malicious Deception”“But yes, Eelco de Rook has such an open mind that his brain has fallen out and that he runs after every charlatan who says something that pleases him.”“I’ve got more intelligence in my pinkie than you in your whole body, idiot.”Jonkers scolding with “muts”, a rude Dutch word for “bourgeois, stupid woman; boring woman”🔵 2022 – Aliette Jonkers very clearly misunderstands a satirical tweet, then tries to shift all fault to the blamed party being such an ultra prick.🔵 2022 – Aliette Jonkers was doxing somebody, then gets very aggressive when people address her and criticize her doxing.🔵 2022 – Added December 6, 2022 – Aliette Jonkers comparing adversary with Ted Bundy, saying: “Oh how nice, another Putin whore”, “Little, little man, you are despicable.”, asking someone: “Dictators give you a boner?”, curses: “Filthy liars!”.
Argument From Adverse Consequences (Appeal To Fear, Scare Tactics)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp (& co) making a huger than life itself threat out of established prof.
Argument From Age (Wisdom of the Ancients) Argument From Authority Argument From False Authority Argument From Personal Astonishment Argument From Small Numbers Argument From Spurious Similarity Argument Of The Beard Argument To The Future Bad Analogy Begging The Question (Assuming The Answer, Tautology)
“Curious to whom the “conspiracy theorist” will attribute the cause of his heart attack, so let’s hope he survives …”
Burden Of Proof
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp, months in advance, hence without having seen the relevant broadcast, claims that the TV program misinforms, because according to him, the highly established prof has a dubious background. He also wrote an article about it, but failed to come up with hard evidence. See also his article.
Causal Reductionism (Complex Cause) Contrarian Argument Changing The Subject (Digression, Red Herring, Misdirection, False Emphasis)
Says intern checked the facts“Do you also think about how the geographical spread of the infections went in March?”“Name an expert who you don’t think would endorse what I’m saying.”Responds to one-letter mistake in mentioned email addressRefers only to so-called political languageRefers to “typo as related to IQ”“Perhaps you should mention in a caption to that photo that that quote is incorrectly attributed to George Orwell. You wouldn’t want people to be misled, now would you?”
Cliche Thinking Common Sense Complex Question (Tying)
🔵 2022 – Pepijn van Erp tries to dismiss the entire life’s work of a well-known figure from the world of speakers by stating that he allowed charlatans to speak.
Confusing Correlation And Causation Contra Stichting Skepsis Statuten Objectives The Skepsis Statutes (New category, not from main list, inserted by CO on December 6, 2022.)
🔵 2022 – Added December 6, 2022 – Explanation, the objective of the Skepsis Foundation since its foundation is in a humanistic, respectful way enter into a dialogue with dissenters in particular, after all, ‘preaching for one’s own parish’ is better done in the local café with like-minded people, In these screenshots Aliette Jonkers says in a very rude way that she hardly talks to “Wappies” (Very condescending to dissenters such as conspiracy theorists) anymore and blocks “Tokkies (curse word for ordinary people)”. She also says to an accountant: “You just keep doing the accounting, pop” and she says something condescending about and to a kitchen salesman, as if that were an inferior profession.
Disproof By Fallacy Dehumanization (Not from main list, inserted by CO)
“Small brains of those FvD party members”Very rude word for “mouth” in Dutch“Scare neck Tom Zwitser”“Malicious virus wappie”“Good riddance”“About a conspiracy marmot with an idiotic job: Inciter Gideon (FvD): prosecutor and executioner?” https://twitter.com/Cath77777/status/1478320556755890176?s=20🔵 2022 – Aliette Jonkers criticizes Maarten Keulemans by saying he speaks just like “Wappies” (Dutch slang for conspiracy believers etc.).🔵 2022 – “As if conspiracy theorists and peers read serious newspapers…” – Added September 30, 2022🔵 2022 – Added November 13, 2022. Pepijn van Erp stating very rude things like idiot@law.leidenuniv.nl, faking the website of Leiden University. The deception can only be recognized by the /s sign in his tweet which is clearly not understood by many because they ask if this is really the page of the university.🔵 2022 – Added December 6, 2022, Aliette Jonkers: “Wappies and intelligence, it just doesn’t go together”
Doxing (Not from main list, inserted by CO)
“By the way, the Dutch man whose @ANBBVereniging shares that pro-MMS presentation is a certain Lenard Verheijden who doesn’t like me very much I think…“Refers to an employer…Mentions name of Board someone belongs to…“Who manages @ArtsenC is unknown, but internist Evelien Peeters, as chairman of that club, is responsible for this dangerous deception (‘no risk of contamination’). Can @UMCUtrecht explicitly distance itself from its employee on this point?”“The fact that Capel left the emirate so early may have had to do with this affair, which came out in 1998 and after which he had played out in terms of research. dub.uu.nl/nl/content/hoo…”🔵 2022 – Aliette Jonkers doxes a discussion participant and even risks a civil suit.🔵 2022 – Aliette Jonkers doxes a discussion participant and even risks a civil suit.🔵 2022 – Pepijn van Erp suggesting very rude things with fake data like idiot@law.leidenuniv.nl, faking the website of the university too. With the only indication that this is not real, the /s which is obviously not understood by many people. So they ask if the ‘screenshot’ of the university page is real.
Equivocation
“Thieme does it with Engelen [Angel = Engel = name of Dutch conspiracist], so yes. And by the way, Facebook already allows posting that letter”
Error Of Fact
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp digging up an old post of Bessel van der Kolk in which Van der Kolk states he grew up between nazis. Van Erp, in a nasty way, making it seem like something impossible because Van der Kolk was only 1-2 years old at Liberation Day in 1945, but not acknowledging the fact that nazis were long there before and after official start and end of the second world-war.
Euphemism Exception That Proves The Rule Excluded Middle (False Dichotomy, Faulty Dilemma, Bifurcation) Extended Analogy
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp tries to tie everything that is wrong to a highly established prof by uttering suspicions without coming up with hard evidence. See also his article.
Failure To State
“The ‘nomination’ comes as far as I could tell from an Instagram/telegram group with invermectin/hcq supporters. Zelenko wouldn’t even want him.“
Fallacy Of Composition Fallacy Of Division Fallacy Of The General Rule Fallacy Of The Crucial Experiment False Cause False Compromise Genetic Fallacy (Fallacy of Origins, Fallacy of Virtue
“Van Lommel is Anthroposophist”“Left woke language”“Consider myself lucky that I am not [family], even though Willem continues to suggest that. >>”“If it were my family, I’d be ashamed of his sickening comparisons. Luckily he’s not my cousin at all.”
Referring to Hitler and Nazis.🔵 2022 – Pepijn van Erp compares members of a Dutch political party with Hitler /Hitler Jugend.
Having Your Cake (Failure To Assert, or Diminished Claim) Hypothesis Contrary To Fact Inconsistency Inflation Of Conflict Internal Contradiction Least Plausible Hypothesis (Pure) Malice (new category, newly inserted by CO on January 4, 2022)
“Dude, if you take conspiracy theorist and serial plagiarist Middelkoop seriously, you are already finished as a ‘journalist’ anyway. 😂” “Thierry is of course outraged that you didn’t even mention him in that piece about the conspiracy marmot, thus giving the impression that Van Meijeren is an independent entity, a cancel competitor.” “Serial plagiarist”. But in fact, there is a whole fallacies cluster in these tweets, up to you to discover, like I did… https://twitter.com/pjvanerp/status/1478049826075987975?s=21https://twitter.com/pjvanerp/status/1478022936497901575?s=21🔵 2022 – Pepijn van Erp gloats over the fall of yet another Twitter account
Lies
Aliette Jonkers saying to one person that she isn’t using anonymous Twitter accounts to look at accounts that blocked her, in a just a bit older tweet saying that she does.
Meaningless Questions Misunderstanding The Nature Of Statistics (Innumeracy) Moving The Goalposts (Raising The Bar, Argument By Demanding)
🔵 2022 – Aliette Jonkers not getting the point of “Ethiek is overal” and responding from gut feelings on the topic of abortion.🔵 2022 – Aliette Jonkers very clearly misunderstands a satirical tweet, then tries to shift all fault to the blamed party being such an ultra prick.
Impossible Perfection) Needling Non Sequitur Not Invented Here Outdated Information Pious Fraud Poisoning The Wells
“Tonight he will of course be back at @TijsvandenBrink, who unfortunately does not dare to ask Maurice difficult questions, for example about this concealed conflict of interest or his previous involvement with the virus madmen.”🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Months in advance, without having seen the already accused TV-show, Pepijn van Erp spreads nasty personal thoughts about a highly established prof. See also his article.
Psychogenetic Fallacy Reductio Ad Absurdum Reductive Fallacy (Oversimplification)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp making the story around Bessel van der Kolk extremely concentrated on one cherry-picked subject of his own (concern).
Reifying Short Term Versus Long Term Slippery Slope Fallacy (Camel’s Nose)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Months in advance, without having seen anything yet, Pepijn van Erp tries to blame TV-show for misinforming the public about a highly established prof, utters suspicions etc. Saying they don’t mention anything of this ‘dubiousity’ in their advance notice. See also his article.🔵 2022 – Pepijn van Erp tries to dish an established Dutch medical person by saying she doesn’t disapprove publicly of a 9-11 conspiracist and a “Putin pawn” who’s in the discussion as well.
Special Pleading (Stacking The Deck)
🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp – Pepijn van Erp cherry picks all arguments he finds or thinks he finds against prof, without any nuance. See also his article.
Statement Of Conversion Stolen Concept Straw Man (Fallacy Of Extension)
“David Icke is someone who claims that the world leaders are reptiles. If you think that this should be contradicted in terms of content, you need professional help.”🟢🟢🟢🟢🟢🟢 2022 – Pepijn van Erp seems to dismiss the whole life work of a highly established prof and makes a caricature out of him. See also his article.
Tu Aussi, Brutus / You Too, Brutus – Doing Things Yourself That You Blame The Other (Not from main list, inserted by CO)
Anonymous person says that you can apparently sell the greatest possible nonsense anonymously.Complain that others are blocking you while you are doing it yourself.Intense disapproval reaction about someone else who he says doxes, but does it himself too.“Sietske Bergsma is a cretinous usury organism. Her mother was a fistula. She smells like toe cheese. https://twitter.com/sanspareille/status/1468298140931563538?s=21”🔵 2022 – Aliette Jonkers says that people should bugger off and not waste her and their time on Twitter, see number of her own tweets.
Two Wrongs Make A Right (Tu Quoque, You Too) Weasel Wording
The next danger?
And the next danger may already be lurking. The new development manifested itself to me on September 25, 2021 when Pepijn van Erp suddenly started talking about a new book by philosopher Cees Zweistra, “Truth seekers”, “They are not crazy, they are not stupid. They are evil“. Dangerous, because: if you start portraying a certain part of your society as “dangerous people”, what is the next step? That is a ball that I would “like” to throw at you as a reader. Nuf said.
Constantia Oomen email to Jan Willem Nienhuys, October 6, 2013
